คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 2/2 NC
ใบหน้าไร้เลืออพรพระันทร์พยัหน้ารับทราบ เธอเินไปเปิฝับัว ไม่สนสายาอัรราที่ยัไม่ยอม้าวเท้าออาห้อน้ำ
รั้นเธอะแปรฟัน เสียฝีเท้าอัรรา็ัึ้น เาเินออาห้อน้ำ โสอหิสาวไ้ยินเสียเาุยโทรศัพท์ับมายาวี เสียอเาเย็นาและเ็า
“ลับไปไ้แล้ว ถ้าัน้อารเธออีเมื่อไหร่ ันะโทรหาเธอเอ”
สิ้นเสียเ้ม เสียฝีเท้าหนัๆ ็ัเ้ามาในห้อน้ำอีรั้ พรพระันทร์ที่มีเวลาส่วนัวเพียรู่เียวหันไปมอัรรา มือหนึ่อเาถืออบุหรี่ อีมือถือไฟแ็
เป็นไปามา สิห์อมวันหยิบบุหรี่ออมาหนึ่มวน วาไว้ระหว่าริมฝีปา ่อนุไฟแ็ เปลวไฟสีส้มลุวาบึ้นท่ามลาวามื้นอห้อน้ำ
เาสูมหายใเ้าลึ ปลายบุหรี่เรือแสึ้นเล็น้อย วันสีเทาบาเบาลอยึ้นสู่เพาน เาปล่อยวันออมา้าๆ ม่านวันบาๆ ระายในอาาศ ลิ่นหอมเพาะัวอยาสูบแทรึมไปทั่วห้อน้ำ
พรพระันทร์รู้ีถึนิสัยสูบบุหรี่ัอัรรา แม้เธอะไม่เห็น้วย แ่เธอ็ไม่ล้าทัทานเา
“ะมอหน้าผัวัวเออีนานไหม”
นัยน์าสีรัิาลมอเธอไม่วาา ุนัล่าผู้หิวระหายเฝ้ามอเหยื่อที่อ่อนแอ ม่านวันบาเียบลอยวนรอบใบหน้ามายุันอัรรา เพิ่มวามน่านลุให้ับรูปลัษ์อันน่าเรามอเา ราวับปีศาร้ายที่่อนัวอยู่ในเามื พร้อมะโมีเมื่อใ็ไ้
พรพระันทร์รู้สึถึหัวใที่เ้นเร็วึ้น วามหวาหวั่นแล่นปราไปทั่วร่า แม้ะอยู่ในห้อน้ำที่ว้าในระับหนึ่ แ่บรรยาาศรอบัวลับหนัอึ้ราวับอาาศถููออไปนหม
ทุลมหายใอเธอเ็มไป้วยลิ่นบุหรี่และวามึเรียที่แผ่่านออมาาร่าสูให่ ร่าเพรียวบารีบอาบน้ำให้เสร็ไวๆ
เธอรู้ีว่าะ้อระวัทุารระทำและำพูอัวเอ เพราะเพียวามผิพลาเล็น้อย็อาุนวนอารม์อัรราไ้
เมื่อเธออาบน้ำเสร็ ผิวายเปียื้นและอุ่นาน้ำ พรพระันทร์เอื้อมมืออย่ารวเร็วไปว้าผ้านหนูผืนนุ่มที่แวนอยู่ใล้ๆ ้วยวามรีบร้อน มือเล็สั่นเทาเล็น้อยะพยายามพันผ้านหนูรอบร่าบอบบาอเธออย่าแน่นหนา
วาลมโเผลอำเลือไปมอนสูบบุหรี่อย่าหวาระแว ะที่หยน้ำเย็นเียบยัไหลริน าเรือนผมสีำลับลมาามแผ่นหลัเนียนๆ อเธอ
เมื่อเธอ้อาระ้าวออาห้อน้ำ ร่าสูให่ราวับำแพมีีวิอัรรา็วาเธอไว้อย่าะทันหัน พรพระันทร์ะัึ ราวับถูสาปให้ลายเป็นหิน
นัยน์าสีำสนิทราวับหลุมำในห้วอวาศ้อมอเธอนิ่ ยาะาเาวามิที่่อนเร้นอยู่เบื้อหลัวาู่นั้น
พรพระันทร์รู้สึถึวามันที่เพิ่มึ้นในอาาศรอบัว ลิ่นบุหรี่ยัลอยอวลในอาาศ ผสมับไอน้ำาารอาบน้ำอเธอ พรพระันทร์รู้สึถึหยน้ำเย็นที่ไหลลมาามแผ่นหลั ร่าบาสั่นสะท้านเล็น้อย
เธอลืนน้ำลายอย่ายาลำบา พยายามรวบรวมวามล้าที่ะเอ่ยปา แ่ำพูับิอยู่ในลำอ สายาอัรรายัับ้อมอเธออย่าไม่ยอมละสายา ราวับำลัไร่รอบาสิ่ที่พรพระันทร์ไม่อาล่วรู้
วันสีเทาเ้มวูบเ้าสู่ริมฝีปาบาอัรรา ่อนะหายวับไปในลำอ อว้ายายึ้นเล็น้อยามารหายใเ้าลึ สายาอเายัับ้อที่พรพระันทร์อย่าไม่ลาสายา ะที่เาัเ็บวันไว้ในปอั่วะ านั้น่อยๆ ผ่อนวันออมาอย่าเื่อ้า
พรพระันทร์รู้สึถึหัวใที่เ้นแรึ้นภายใ้นหนูที่พันรอบาย เธอพยายามิหาทาออาสถานาร์นี้ แ่็รู้ีว่าทุารเลื่อนไหวอเธอล้วนอยู่ภายใ้ารวบุมอัรรา
“ถอผ้านหนูออ”
พรพระันทร์ไม่มีทาเลืออื่น เธอไม่อยาเผิับอารม์โรธอัรรา เธอึยอมทำามำสั่อเาอย่าว่านอนสอน่าย
วินาทีที่ร่าายอเธอลับมาเปลือยเปล่า ัรรารู้สึพึพอใับอำนาที่เามีเหนือเธอ มือหนาเอื้อมยำเ้าอวบเ่ึอย่าหยาบโลน ่อนะสั่ให้พรพระันทร์ุเ่าล
ร่าามระหสั่นระริ ะุเ่าลรหน้านอัาธิปไย ห้ามื้อ ้อเื่อฟัเา เธอไม่มีวันเอานะัรราไ้
“อมมัน”
“…”
“ถ้าโนฟัน ันะฟันเธอยับยันเที่ยืน ยายเ็เหลืออ”
ร่าอัรราเปลือยเปล่า ใบหน้าสวยสะพรั่ึ้นสีระเรื่อ ะมอท่อนเนื้อลำให่ที่ปลายหัวหยัเปียุ่ม้วยน้ำสีใส พรพระันทร์รู้สึนลุัน สิเือบปลิวหาย
เธอ่อยๆ เอื้อมมือไปสัมผัสส่วนที่รุ่มร้อนที่มือเธอำแทบไม่มิ ่อนที่ลีบปาบาะวัปลายลิ้นเลียวนรอบแ่นายอย่า้าๆ ัรราีบมวนบุหรี่ออาริมฝีปา วันสีเทาลอยวนออมาาปาเาอย่า้าๆ
มุมปาอเายยิ้มอย่าพอใ เามอเ็เื่อ้วยสายาที่ัถึวามปรารถนาที่่อนอยู่ภายใน นเ็ี่และมีเสน่ห์โยไม่รู้ัวรู้สึถึสายาร้อนแรที่ทอมอลมา
ัรราเลียริมฝีปาที่แห้ผา ภาพที่ปราในสายทำให้เารู้สึราวับออยามานาน วามเสียว่านแล่นเป็นริ้วาใลาร่าที่ำลัถูลิ้นเล็วัเลีย
ัรราราออมาอย่าพึพอใ เาวามือหนึ่ลบนศีรษะอเธอ และสั่ให้พรพระันทร์รอบปาลืนินท่อนเนื้ออเาให้ไ้มาที่สุ
แนายอเาทั้ให่และยาวเินมารานายเอเียทั่วไป นั่นทำพรพระันทร์น้ำารื้นทุรั้ที่เาสั่ให้เธอลืนินัวนอเา
“Damn it!”
ัรราที่ใ้สัาาิบนำทาทุสิ่ ไม่สนว่าพรพระันทร์ำลัลั้นน้ำาที่เอ่อล้น เายับสะโพโหมใส่โพรปาเล็อย่ารัวเร็ว นระทั่น้ำรัพุ่ระูเ็มปาอพรพระันทร์ ัรราราำรามอย่าสุสมเมื่อถึฝั่ฝัน
“ลืนมันให้หม” นเสร็สมสั่นร่าเล็
พรพระันทร์ลืนน้ำาวุ่นลอามำสั่อัรรา แล้วลุึ้นยืน เพราะนึว่าัรราพอใแล้ว แ่เธอิผิอย่ามหัน์
“ันทร์ะไปแ่ัว” เสียหวานบอนัวให่ที่ับแนเธอไว้
“แ่ันยัไม่อิ่ม”
“ันทร์มีเรียนอนสิบโม” พรพระันทร์บิเบือนวามริ
นที่รู้าราเรียนอเ็ในบ้านัสายาไม่พอใทันที และุนโหเสียเ้ม มือหนาอเาไม่ยอมปล่อย้อมือบา
“ันทร์เ็บ”
“เ็บอะไร!”
“เ็บ…” พรพระันทร์รู้สึแ้มร้อนผ่าวึ้นมา เธอเ็บระบมรลาหว่าา แ่เธอไม่ล้าบอเา
“รไหน รนี้ รนี้ หรือรนี้” มืออี้าอัรราิ้มไปที่ทรวอนุ่มหยุ่น ที่อระห ที่แน้าที่เาำไว้ และรร่อสาวอเธอ “รไหน!”
“รนี้” พรพระันทร์บอให้ัรรารับรู้ นหยาบระ้าแสยะยิ้ม
“โนเอาแ่นี้อย่ามาทำเป็นสำออยไปหน่อยเลย!”
“ุัรไม่อ่อนโยนับันทร์”
“็ผัวเธอมันแ่บ มันเ็ อบเอารนี้แรๆ ันผิรไหนไม่ทราบ!” นปาร้ายว่า “บุหัวเธอแ่ไหนแล้วที่ไ้ันเป็นผัว! ยายยะ!”
“ันทร์ปวหัว”
“ันไม่สน”
ัรราไม่สนนัวร้อน เารุพรพระันทร์อย่าัฬะ รอบปาูถันเม็ามอย่าลั่ไล้ และเล้นลึเ้าลมลึอย่ารุนแร พรพระันทร์ราเ็บ ัรราไม่เยอ่อนโยนับเธอไม่ว่าะรีใๆ
ทว่าเมื่อถูอีฝ่ายรุเร้า วามเ็บ็่อยมลายหายไป วามาบ่านแล่นพล่านไปทั่วร่าายบา เสียูรเนินเนื้ออัลั่นห้อน้ำ พรพระันทร์แทบระทวย หมเรี่ยวแระทรัว
ทันในั้น ัรรา็ยร่าเธอ แผ่นหลับาแนบิับผนัห้อน้ำ ปลายมูโ่ไล่วนุนอยู่รแ้มเธอ ่อนะหอมแ้มเธอทั้สอ้า
พรพระันทร์หูอื้อาลาย ัรราแ็แร่มา เาอุ้มเธออย่าไม่รู้ัเหน็เหนื่อย วามร้อนแรแล่นผ่านร่าายอทัู้่
ในวินาทีที่พรพระันทร์สิหลุลอย ัรราูบริมฝีปาสวยไ้รูปอเธออย่าูื่ม ลิ้นสาแทรเ้ามาในโพรปาและวัเี่ยวระหวัับลิ้นเล็อย่าเร่าร้อน นพรพระันทร์ไ้ลิ่นาวเลือในโพรปาเธอ
“อื๊อ”
ร่าสูำยำไม่ยอมปล่อยัหวะให้เธอไ้หายใ มือเล็พยายามทุบร่าแร่้ำๆ ่อนที่ปออเธอะาออิเนอย่าสมบูร์ ูบอัรรายิ่ว่าระาวิาออาร่า
วินาทีแ่ละวินาทีทอยาวออไปอย่าเื่อ้าราวับั่วาลไม่มีที่สิ้นสุ ทว่านแล้วนรอ ท้ายที่สุนเอาแ่ใ็ยอมถอนูบออไป้วยลมหายใที่หอบถี่
ัรรามอเรือนร่าอพรพระันทร์อย่าพึพอใ ผิวาวราวับน้ำนมอเธอเ็มไป้วยรอย้ำสีแระเรื่อที่เาไ้ประทับไว้
ัรราวาร่าบาลบนพื้นแล้วพาเธอไปยัิ์ล้ามือ พรพระันทร์ที่เห็นเาอัวเอและร่าสูสะท้อนอยู่ในระ ใบหน้าอเธอยิ่แเถือเป็นสีผลไม้สุ
ัรราผู้หิวโหยไม่รอ้า วินาทีที่เาสะโพแทรวามเป็นายเ้าไปในร่อรัที่ับแบ เา็อบสนออารม์ัวเอทันที
พรพระันทร์หลุราเสียัอย่าไม่ไ้สิ ในะที่ัรราบุบันร่อรัอเธออย่าไม่ลละ เาระหน่ำระแทร่อเนื้อนุ่มอย่ารัวเร็ว ยับสะโพอย่าิบเถื่อน
“Fucking tight!” ัรราำราม่ำ
สอมืออเาับที่เอวอิ่ว เามอรุที่สอเื่อมประสานัน ท่อนเนื้ออเาเ็มไป้วยเส้นเอ็นที่ปูโปนน่าเราม
ัรราบ้าลั่ ยิ่ไ้เป็นนแรอยายเ็ื้อ เา็ยิ่รู้สึฮึเหิม ระทั้นสะโพอย่าุันนเสียเนื้อระทบเนื้อัสนั่นไปทั่วห้อน้ำ เหื่อเม็เล็เม็ให่ผุามร่าายทั้สอ
วามริบมอเาที่สะท้อนในระ เมื่อเห็นสีหน้าอพรพระันทร์ เา็ยิ่ระแทท่อนเนื้อเ้าออร่อสวาทเ็มเม็เ็มหน่วย
ทาฝ่ายผู้ถูระทำรานฟัไม่ไ้ศัพท์ เธอแทบะทรัวไม่ไหว ัรราร้อนแรเหลือเิน เธอแทบมอไหม้ในเพลิราะอเา
มือเธอวาอยู่บนิ์อ่าล้ามือ ร่าสูที่แผอเ็มไป้วยมัล้ามเนื้อและิ์แพ็ไม่ลราวาศอัหวะรัใๆ วามเสียวที่พุ่ปรี๊ทำพรพระันทร์ล่อลอย นเธอถึุหมายปลายทา น้ำสีใสระเ็นออาโพรรัอเธอ
ภายในโพรเนื้อนุ่มบีบรัท่อนเนื้อลำแร่ทุทิศทา ัรราที่รู้ว่าพรพระันทร์ถึฝั่ฝันอย่ามีวามสุ เา็รีบเร่ัหวะรัอย่าเร่าร้อน ไม่นานนั เา็ถึฝั่ปรารถนา แะวามสุสมอย่ารุนแร
พรพระันทร์เือบะทรุลพื้นอย่าหมเรี่ยวแร โีที่ัรรารั้ร่าายอเธอไว้ทัน เาอุ้มเธอไปยับนเีย มือหนาวาผ้าห่มสีาวลาเีย เผยให้เห็นเลือรอยระุหนึ่บนเีย ัรราหลุยิ้มโยไม่รู้ัว
“ันทร์หิว้าว” หิสาวอ้อนวอนเา
“แ่ันหิวเธอ”
“ุัรใร้าย”
“ใ่ ันใร้าย ส่วนเธอใร่าน” นใร้ายฮึฮัใส่
“ันทร์ไม่เยร่าน” พรพระันทร์เสียสั่นระริ
“ถ้าไม่ร่าน แล้วเธอให้ไอ้เหี้ยนั่นมาส่ถึที่หน้าบ้านอันทำไม”
“ิ์เป็นเพื่อนอันทร์”
“เลิบันมัน ไม่ั้นันะ่ามันทิ้ ันหวอ เธอวรำใส่สมอลวๆ อเธอเอาไว้ ว่าอนนี้เธออยู่ในสถานะอะไร ันทร์เ้า!”
“ันทร์… เป็นเมียอุัรใ่ไหมะ” เสียสั่นเรือถามอย่าแผ่วเบา
“ฝันสู! นอย่าเธอ็เป็นไ้แ่อเล่นเร่ำอันเท่านั้น!”
เมื่อพรพระันทร์ไ้ยินำพูร้ายา เธอ็าแร้อไห้ออมา ัรราับเธอนอนว่ำ แล้วยสะโพเธอให้โ่ึ้น ่อนที่มือให่ะบ้นเธอแรๆ แล้วสอนิ้วเ้ามาในร่อสวาทอเธอถึสามนิ้ว้วยัน แล้วลอนนิ้วอย่ารัวเร็ว
“ว่าไยายร่าน ถ้าเสียว็รามันออมาัๆ”
“ุัรใร้าย” พรพระันทร์สะอื้นไห้
“หุบปา!”
ัรราวา ่อนะถอนนิ้วทั้สามออไป แล้วสอแ่นายที่ลับมาผาเ้าไปในร่อลึ มือหนาลึ้นลมลึไปมา
ร่าสูยับสะโพ้าๆ ่อนะระแทัหวะหนัๆ นพรพระันทร์เสียวนถึึ้นห่อปา บนเียนาให่ ัรราุมเมินพรพระันทร์อย่าเอร็อร่อย
เาเสร็สมถึฝั่ปรารถนา้ำแล้ว้ำเล่า ศึรัรอบสุท้าย เาถอนแนายออาโพรสวาท แล้วัเอ็นอุ่นลำเื่อไปยัใบหน้าและผมอพรพระันทร์
“Damnnn!”
“ุัร!”
NC มาแว้ว อีบุ๊็มาเ่นัน
ไรท์ัโปร 99 บาทน๊า สิ้นเือนแล้ว ฝาผลาน้วย ฮา…
ความคิดเห็น