ศาสตราคู่กู้แผ่นดิน

ลำดับตอนที่ #276 : เล่ม 9 - ตอนที่ 125 - อุดมการณ์มหาบุรุษ (3)

/> /> />

เสร็จสิ้นคำพูดเมื่อครู่น้ำตาของบุรุษก็ไหลลงมาหยดหนึ่ง

                ลาโทน่าฝืนยิ้ม กล่าวตอบว่า “หากท่านสามารถยินยอมทิ้งทุกสิ่งเพื่อข้าได้ก็ต้องยินยอมทิ้งความตายเพื่อข้าได้เช่นกัน”

                “ทิ้งความตาย?”

                “ใช่” ลาโทน่าพยักหน้าครั้งหนึ่ง “หากท่านตายสิ่งที่ข้าขอร้องให้ท่านกระทำจะไม่มีวันสำเร็จ ดังนั้นท่านต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป”

                “เจ้าตั้งใจจะทรมานข้าอย่างนั้นหรือ?” สตีเฟ่นหลั่งน้ำตานองหน้ากล่าวว่า “หากเจ้าต้องการให้ข้ามีชีวิตอยู่ข้าก็จะทำตามคำกล่าวนั้น แต่จะให้ข้ามีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไรทั้งๆที่หัวใจของข้ากำลังจะตาย หลงเหลือเพียงความทรมานไร้ที่สิ้นสุดที่รอคอยอยู่เบื้องหน้า”

                “ไม่หรอก … ท่านจะไม่ทรมาน” ลาโทน่าโอบกอดบุรุษเบื้องหน้าเข้าไว้ในอ้อมอก กล่าวย้ำอีกครั้งหนึ่งว่า “เชื่อข้าเถิด สิ่งที่ข้าไหว้วานจะทำให้ท่านมีความสุขยิ่งกว่านี้”

                …

“ความสุขที่ข้าไม่มีวันให้ท่านได้ … จะมีบุคคลอีกผู้หนึ่งมอบให้แก่ท่าน”

…

ลาโทน่ากล่าวต่อไปว่า “เรื่องที่ข้าต้องการเล่าให้ท่านฟังนั้นยังไม่จบลง ท่านคงจะไม่รู้หรอกว่าเหตุใดมังกรอย่างพวกเราจึงมีจำนวนน้อยยิ่งนัก การจะหามังกรพันธุ์แท้สักตนหนึ่งนั้นยากราวกับงมเข็มในมหาสมุทร ตลอดชีวิตข้าเคยรู้จักมังกรเผ่าพันธุ์เดียวกันไม่ถึงสิบตน”

ประโยคเมื่อครู่สร้างความสนใจให้กับสตีเฟ่นได้พอสมควร ลาโทน่าเห็นเช่นนั้นจึงเล่าต่อไป “เป็นการยากยิ่งที่มังกรตนหนึ่งจะสามารถสืบทอดสายพันธุ์ มิใช่เป็นเพราะพวกเราไม่อยากสืบทอดให้สายพันธุ์มังกรดำรงคงอยู่ต่อไป แต่เป็นเพราะว่าธรรมชาติสร้างให้พวกเราเกิดมาผิดแปลกแตกต่างจากสิ่งมีชีวิตอื่นๆ พวกเรามิได้ต้องความสัมพันธ์ทางร่างกายในการสืบพันธุ์ แต่กลับต้องการความสัมพันธ์ทางจิตใจที่ยากจะเติมเต็มได้ หากไม่มีผู้ใดกระทำให้มังกรอย่างเรารู้สึกว่าสามารถมอบชีวิตให้กับผู้นั้นแล้ว การสืบพันธุ์ก็จะเป็นไปมิได้”

“เจ้าหมายความว่าอย่างไร?”

ลาโทน่ายิ้มอย่างอบอุ่นครั้งหนึ่ง พลางปาดเช็ดน้ำตาของบุรุษตรงหน้าออก “ข้ากำลังจะบอกท่านว่า ความรักของท่านช่วยเติมเต็มความต้องการทางจิตใจของข้าจนสมบูรณ์ ข้าจึงต้องการให้ท่านมีชีวิตอยู่เพื่อมอบความรักนั้นต่อให้บุตรของสองเรา”

!?!

                ใบหน้าของสตีเฟ่นแปรเปลี่ยนไป กล่าวด้วยน้ำเสียงที่ไม่เชื่อถือว่า “บุตรของสองเรา?”

                “ใช่” ลาโทน่าย้ำคำเดิม พลางส่งจดหมายฉบับหนึ่งให้กับสตีเฟ่น กล่าวว่า “เมื่อใดที่เผ่าพันธุ์มังกรให้กำเนิดบุตร ก็เท่ากับเป็นการยุติชีวิตของมังกรตนนั้น ความตายที่เกิดจากการให้กำเนิดบุตรเป็นสิ่งที่มังกรอย่างข้าใฝ่ฝันปรารถนาถึงที่สุด หากบุตรของสองเราปราศจากพันธะแห่งวิญญาณแล้วจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?”

                “ข้าไม่เข้าใจ ในเมื่อข้ากับเจ้าได้สร้างพันธะแห่งวิญญาณกันแล้ว ข้าจะสร้างพันธะแห่งวิญญาณอีกได้อย่างไร?” สตีเฟ่นกล่าวถาม

                “มังกรหนึ่งตนถูกจำกัดว่าสามารถสร้างพันธะแห่งวิญญาณได้เพียงหนึ่งสาย เมื่อมังกรคู่หนึ่งสร้างพันธะแห่งวิญญาณกันแล้วจะไม่มีทางเปลี่ยนแปรได้อีกตลอดชีวิต ไม่แม้แต่จะปลดพันธะแห่งวิญญาณออกแล้วสร้างใหม่ แต่พันธะแห่งวิญญาณที่เกิดขึ้นระหว่างมังกรกับมนุษย์นั้นผิดแผกแปลกไป” ลาโทน่าใช้มือลูบศีรษะของสตีเฟ่น กล่าวว่า “มนุษย์มิได้มีข้อจำกัดในเรื่องจำนวนของพันธะแห่งวิญญาณ มนุษย์ผู้หนึ่งสามารถสร้างพันธะแห่งวิญญาณกับมังกรกี่ตนก็ได้ โดยที่ไม่ยึดถือความสัมพันธ์ทางสายเลือด”

                “หมายความว่าเจ้าต้องการให้ข้าสร้างพันธะแห่งวิญญาณกับบุตรของสองเราอย่างนั้นหรือ?”

                “ถูกต้องแล้ว”

                สตีเฟ่นขบคิดพักหนึ่งแล้วกล่าวว่า “ข้ายังคงไม่เข้าใจอย่างหนึ่ง ในเมื่อมารดาอย่างเจ้าให้กำเนิดบุตรแล้วตกตายไป มังกรทั้งหลายจะขยายเผ่าพันธุ์ได้อย่างไร? ในเมื่อเพียงมีมังกรตนใหม่มาแทนที่ตนเก่า ประชากรของพวกเจ้าจะไม่มีวันเพิ่มขึ้น”

                “มิใช่” ลาโทน่าส่ายศีรษะ พร้อมอธิบายว่า “ไม่ว่ามังกรเพศผู้หรือเพศเมียล้วนให้กำเนิดบุตรได้ทั้งสิ้น และบุตรที่กำลังจะเกิดนั้นจะมีโอกาสถือกำเนิดมาเป็นคู่อยู่กึ่งหนึ่ง ประชากรของมังกรจึงมีโอกาสขยายเผ่าพันธุ์เช่นเดียวกับสิ่งมีชีวิตอื่นๆ หากบุตรของสองเรากำเนิดมาเป็นคู่ที่มีเพศตรงข้ามกันก็แล้วกันไป แต่ถ้ามิใช่พวกเขาจะต้องการบุคคลที่จะเชื่อมพันธะแห่งวิญญาณ หาไม่แล้วพวกเขาคงจะมีชีวิตได้ไม่เกินสามเดือนหรือครึ่งปี”

                สตีเฟ่นส่งเสียงอืมในลำคอครั้งหนึ่ง กล่าวว่า “ข้าเข้าใจแล้ว … แต่ข้ายังคงไม่ต้องการที่จะสูญเสียเจ้าไป”

                “ได้โปรดเข้าใจข้าด้วยเถิด” ดวงตาของลาโทน่าแฝงแววเศร้าโศกอย่างยิ่ง แต่กลับไม่มีน้ำตาไหลออกมา “เป้าหมายสูงสุดในชีวิตของเผ่าพันธุ์มังกรที่กำลังสูญพันธุ์อย่างพวกข้าคือการสืบทอดสายพันธุ์ ในเมื่อท่านรักข้าจนสามารถเติมเต็มหัวใจข้าสมบูรณ์ได้ ข้าก็ต้องการให้ท่านยอมรับในความเป็นข้า ยอมรับว่าความรักระหว่างสองสายพันธุ์นั้นมีอยู่จริง ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรือมังกรก็มีสิทธิ์ที่จะรักกันได้ … ตอบคำถามข้ามาเถิด ท่านจะรับปากเลี้ยงดูบุตรมังกรที่กำลังจะเกิดมาหรือไม่?”

                สตีเฟ่นฝืนยิ้มกล่าวว่า “ในเมื่อเจ้ากล่าวเช่นนี้แล้วจะให้ข้าปฏิเสธได้อย่างไร?”

                ลาโทน่าทอดถอนหายใจแต่กลับมีรอยยิ้มที่เปี่ยมไปด้วยความสุขประดับอยู่ข้างริมฝีปาก พลางยื่นสิ่งของสิ่งหนึ่งให้กับบุคคลตรงหน้า “ข้าทราบว่าท่านจะต้องรับปากข้า จดหมายฉบับนี้เป็นคำสั่งเสียสุดท้ายของข้า ข้าอยากจะให้ท่านเก็บไว้แล้วเปิดอ่านในเวลาที่สมควร”

                “แล้วข้าจะทราบได้อย่างไรว่าเวลานั้นมาถึง”

                “เมื่อเวลานั้นมาถึงแล้วเจ้าจะทราบได้เอง”