ศาสตราคู่กู้แผ่นดิน

ลำดับตอนที่ #189 : เล่ม 7 - ตอนที่ 92 - สัญญาตราบสิ้นลม (1)

/> /> />

ภาคขีดเส้นแบ่งแผ่นดิน

ตอนที่ 92 สัญญาตราบสิ้นลม

15 มีนาคม อ.ศ. 226

‘กุญแจแห่งพิภพอย่างนั้นหรือ?’ ลูทคำนึงขึ้นในใจ

สิ่งที่อยู่ในห่อผ้าสีขาวคือหนึ่งในสองศัสตราวุธที่ทุกผู้คนต่างใฝ่ฝันจะครอบครอง ความรู้สึกที่บังเกิดในใจลูทมิได้พิสมัยมันสักนิด หากเป็นความรู้สึกอันหนักอึ้งที่ได้รับมอบความไว้วางใจให้ถือครอบสุดยอดศัสตราวุธเล่มนี้ ว่าเขาจะดึงเอาความสามารถของกุญแจแห่งพิภพออกมาได้มากน้อยเพียงใด พลางเหลือบไปเห็นกระดาษอีกสามสี่แผ่นที่วางอยู่บนหน้าตัก ทำให้บุรุษหนุ่มนึกย้อนไปถึงเรื่องเมื่อห้าวันก่อนหลังจากการประชุมกำหนดทิศทางของกองกำลังสหพันธ์ ที่ผู้อำนวยการทอริอุสสนทนากับเขาเป็นการส่วนตัว

ในวันนั้นผู้อำนวยการทอริอุสกล่าวกับเขาว่า “ตั้งแต่ครั้งแรกที่พบเจ้าข้าพลันรู้สึกได้ถึงเอลที่ไม่เหมือนผู้ใดในตัวเจ้า พอเห็นเจ้าแสดงความสามารถการใช้ทั้งซันและเอลจากที่ประชุมยิ่งทำให้ข้ามั่นใจในสมมุติฐานที่ข้าคิดไว้ก่อนหน้านี้ ว่าตัวเจ้าก็มิได้ทำลายกฎการอยู่ร่วมกันไม่ได้ของศาสตร์แห่งเอลและศาสตร์แห่งซัน”

“ข้าไม่ค่อยจะเข้าใจคำกล่าวเมื่อครู่เท่าใดนัก”

“เอลในร่างของเจ้ามาจากพิษใต้ก้นเขาไม้ดอกใช่หรือไม่?”

“ท่านผู้อำนวยการทราบได้อย่างไร!?” ลูทตะลึงเมื่อผู้อำนวยการทอริอุสกล่าวคำเดียวก็ทายได้ถูกต้อง “ท่านจอมแพทย์เคยกล่าวไว้ว่าเอลของข้ามีต้นกำเนิดจากพิษชนิดนั้นจริง”

“ท่านจอมแพทย์? ... ข้าเข้าใจแล้ว ท่านผู้นั้นคงจะเป็นแพทย์ประจำหมู่บ้านเงาจันทร์ใช่หรือไม่?” ผู้อำนวยการทอริอุสถาม

ลูทพยักหน้ารับคำครั้งหนึ่ง กล่าวว่า “แต่ท่านผู้อำนวยการยังมิได้บอกข้าว่าท่านทราบเรื่องนี้ได้เช่นไร?”

“ก่อนที่จะมาที่เมืองเจนีสเหนือนี้ข้าได้มีโอกาสสนทนากับศาสตราจารย์ซาริคครั้งหนึ่ง เกี่ยวกับการค้นพบครั้งยิ่งใหญ่ของศาสตราจารย์ซาร์ผู้เป็นน้องชาย เรื่องแรกคือการค้นพบดอกกุหลาบที่สาบสูญไปเป็นเวลาพันกว่าปี จนทำให้ศาสตราจารย์ซาร์ได้รับมอบโล่เกียรติยศจากวงการพฤกษศาสตร์ ที่สามารถขยายพันธุ์ดอกกุหลาบเหล่านี้ให้เจริญงอกงามขึ้นอีกครั้ง ในขณะที่การค้นพบเรื่องที่สองนั้นยิ่งใหญ่ไปกว่าการค้นพบครั้งแรกหลายสิบเท่า ศาสตราจารย์ซาร์ได้ส่งตัวอย่างของดอกกุหลาบต้นที่เก็บมาจากก้นเขาไม้ดอกให้ศาสตราจารย์ซาริค ทั้งสองร่วมกันค้นพบว่าพิษที่เคลือบกลีบกุหลาบเหล่านี้ทำปฏิกิริยารุนแรงกับสารสังเคราะห์เอล จนกระทั่งสามารถพิสูจน์ได้อย่างแน่ชัดว่าพิษชนิดนี้เป็นต้นกำเนิดเอลเช่นเดียวกับแร่เอลไลท์ เรียกได้ว่าเป็นสารชนิดที่สองที่ค้นพบว่ามีความสามารถในการให้กำเนิดเอล ศาสตราจารย์ซาร์เคยเล่าว่ามีบุรุษหนุ่มผู้หนึ่งถูกพิษชนิดนี้แทรกซึมเข้าไปในร่างกายแต่รอดมาได้เพราะตัวยาของแพทย์ประจำหมู่บ้าน นึกไม่ถึงว่าบุรุษหนุ่มผู้นั้นจะเป็นเจ้า” ผู้อำนวยการทอริอุสอธิบาย

ลูทอุทานดังอาขึ้นมาครั้งหนึ่ง กล่าวว่า “เป็นท่านลุงซาร์นี่เอง ... แต่ข้ายังไม่เข้าใจในคำพูดที่เกี่ยวกับกฎของการอยู่ร่วมกันไม่ได้ของศาสตร์แห่งเอลและศาสตร์แห่งซัน”

ผู้อำนวยการทอริอุสอธิบายต่อไปว่า “คำพูดเมื่อครู่หมายความว่าตัวเจ้าเองเป็นผู้ให้กำเนิดซัน ส่วนพิษร้ายนั้นให้กำเนิดเอล ทั้งสองสิ่งแยกจากกันเด็ดขาดไม่เกี่ยวข้องกัน การที่เจ้าสามารถใช้ได้ทั้งเอลและซันเป็นเพียงผลพลอยได้จากการถูกพิษร้ายแล้วยังมีลมหายใจ”

ลูทพยักหน้าครั้งหนึ่ง กล่าวว่า “ข้าอยากที่จะกำจัดพิษร้ายนี้ออกไปจากร่างกาย แต่ถ้าหากทำเช่นนั้นแล้วข้าคงไม่อาจมีชีวิตต่อไปได้ เพราะพิษร้ายนี้เป็นสาเหตุที่ทำให้ข้ามีชีวิตอยู่รอดมาจนถึงทุกวันนี้ ตามที่บลูได้เล่าให้ฟังในที่ประชุม”

“อืม ... ข้าเพียงอยากจะเตือนเจ้าว่าหากไม่จำเป็นก็อย่าได้ใช้ศาสตร์แห่งเอลอย่างพร่ำเพรื่อ เพราะนั่นอาจเป็นการกระตุ้นพิษในกายของเจ้าในกำเริบขึ้นได้ สมมุติฐานของข้าอาจไม่ถูกต้องก็เป็นได้แต่เพื่อความปลอดภัยของตัวเจ้าเอง จงอย่าใช้เอลเกินตัวจนกว่าศาสตราจารย์ทั้งสองจะหาข้อสรุปจากพิษกุหลาบได้ชัดเจน”

“พิษกุหลาบ?”

ผู้อำนวยการยิ้มพลางกล่าวว่า “นั่นเป็นชื่อที่ศาสตราจารย์ซาร์กำหนดขึ้น ทางแวดวงวิชาการให้เกียรติเขาที่เป็นผู้ค้นพบพิษชนิดนี้กำหนดชื่อและใช้เป็นชื่อทางการสืบไป นั่นเป็นเรื่องแรกที่ข้าอยากจะบอกกับเจ้า ส่วนเรื่องที่สองนั้นเกี่ยวข้องกับเอลศาสตราไร้สภาพที่เจ้าแสดงต่อที่ประชุมเมื่อครู่นี้”

ลูทเห็นผู้อำนวยการทอริอุสยื่นกระดาษสามสี่แผ่นมาให้จึงรับไว้ ถามว่า “กระดาษเหล่านี้เกี่ยวข้องอันใดกับศาสตราไร้สภาพอย่างนั้นหรือ?”

“เนื้อความในกระดาษเหล่านั้นเป็นข้อมูลที่โรงเรียนเซนต์เอลลิสได้ทำการค้นคว้าเกี่ยวกับเอลศาสตราไร้สภาพ ต่อจากข้อมูลของผู้ก่อตั้งโรงเรียนที่เคยบันทึกเอาไว้อย่างลับๆ จำกัดไว้เพียงบุคลากรระดับอาจารย์ที่มีความใกล้ชิดกับโรงเรียนเท่านั้นที่มีสิทธิ์เข้าถึงข้อมูลเหล่านี้ได้ ข้าเห็นว่าการที่เจ้าสามารถใช้ศาสตราไร้สภาพได้ น่าจะมีส่วนช่วยในการค้นคว้าของโรงเรียนจึงคัดลอกบันทึกเหล่านั้นมาให้เจ้าค้นคว้าเพิ่มเติม เผื่อจะได้เบาะแสเกี่ยวกับการค้นพบความลับของเอลชนิดนี้ในอนาคต และอีกสาเหตุหนึ่งที่ข้าตัดสินใจมอบบันทึกเหล่านี้ให้กับเจ้า คือการที่เจ้าต้องต่อกรกับพวกจักรวรรดิ หากพวกเรามียอดฝีมือเพิ่มขึ้นอีกคนหนึ่งก็จะมีโอกาสกุมชัยชนะมากขึ้นอีกขั้นหนึ่ง แต่ก่อนที่เจ้าจะได้รับสิทธิ์รับรู้ข้อมูลพวกนั้นข้าอยากจะให้เจ้ารับปากว่าจะเก็บข้อมูลเหล่านี้เป็นความลับ จำกัดไว้ซึ่งตัวเจ้าและอาจารย์ของเจ้าเพียงสองคน”

ลูทพยักหน้ารับคำพลางถามว่า “เรื่องนี้เกี่ยวข้องอันใดกับอาจารย์ดาธ?”

ผู้อำนวยการกล่าวว่า “ข้ายอมรับโดยดุษฎีว่าไม่มีความสามารถเทียบเท่ากับอาจารย์ของเจ้า และข้าเองก็มั่นใจว่าอาจารย์ของเจ้าจะต้องมีความเห็นอะไรบางอย่างเกี่ยวกับวิชาศาสตราไร้สภาพนี้ เจ้าเองกำลังจะเดินทางไปนครมิสต์อยู่แล้วคงจะไม่พ้นการเข้าพบอาจารย์และขอคำปรึกษาเกี่ยวกับเรื่องนี้ ดังนั้นการที่ทางโรงเรียนอนุญาตอาจารย์ของเจ้ารับทราบข้อมูลในกระดาษ ย่อมเป็นผลดีต่อการค้นคว้าที่โรงเรียนเซนต์เอลลิสจะได้รับภายภาคหน้า”

การสนทนากับท่านผู้อำนวยการจบลงเพียงเท่านี้ ลูทลุกขึ้นยืนกวาดสายตาไปด้านหน้าเห็นนครมิสต์ที่คุ้นตา จากการเดินทางโดยระมัดระวัง สลับกับการหยุดพักมิให้สายลับของฝ่ายตรงข้ามจับได้ ในที่สุดเขาก็มาถึงจุดหมายแล้ว