ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ศาสตราคู่กู้แผ่นดิน

    ลำดับตอนที่ #115 : เล่ม 5.1 - ตอนที่ 61.1 - เส้นทางสู่ตะวันออก (4)

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 944
      0
      1 มี.ค. 51

    กลางดึกในคืนนั้น
                    ลูทพบว่าตนเองมิอาจข่มตาหลับได้จึงเดินออกมาที่บริเวณหน้าบ้านพัก อาจเป็นการบังเอิญก็ได้ที่พบบลูกับโรสทั้งสองนั่งสนทนากันอยู่ที่สวนพอดี
                    โรซาไลน์ที่เห็นลูทเดินมาจึงกล่าวขึ้นว่า “เจ้าไม่ไปกับพวกเราหรอกหรือ?
                    บลูที่นั่งอยู่ด้านข้างยื่นมือมาสัมผัสหัวไหล่นาง พลางส่ายศีรษะแล้วกล่าวว่า “คนเราย่อมต้องมีทางเลือกของตน หากข้าเป็นลูทก็คงกระทำเช่นเดียวกัน”
                    ลูทเดินลงมานั่งข้างทั้งสอง ฝืนยิ้มพร้อมกล่าวว่า “พวกเราคงต้องจากกันอีกแล้ว”
                    โรสจึงเปลี่ยนคำถาม มิได้กล่าวชักชวนลูทให้ไปด้วยกันอีก ถามว่า “ยอดหญิงยูกิเป็นอย่างไรบ้าง? อาการของนางดีขึ้นแล้วใช่หรือไม่? วันนี้ในห้องประชุมนางแสดงออกเสมือนตนเองมิได้ถูกพิษบาดเจ็บอันใด”
                    ลูทพลางส่ายศีรษะ กล่าวว่า “สิ่งที่เจ้าเห็นล้วนเป็นเพียงภาพลวงตาภายนอก รินะเคยวินิจฉัยว่าการที่ข้าดูดพิษออกมาได้ทันท่วงทีจึงทำให้พิษในกายนางอยู่ในระดับที่เรียกว่าอ่อนแอชั่วคราว ยูกิจึงฟื้นฟูกำลังจนสามารถเดินเหินพูดจาได้ตามปกติ แต่ระหว่างที่พิษร้ายยังคงฝังอยู่ในร่าง มันจะค่อยๆกำเริบขึ้นมาเป็นระยะๆ จนส่งผลรุนแรงในอีกเดือนให้หลัง ดังนั้นข้าจำเป็นที่จะต้องพานางไปส่งถึงมืออาจารย์คาโรล เพื่อที่จะรักษาอาการถูกพิษนี้ให้หายเป็นปลิดทิ้ง หลังจากนั้นข้าให้สัญญาว่าจะกลับมาร่วมรบกับพวกเจ้า”
                    บลูกล่าวขึ้นมาทันใดว่า “มิใช่เช่นนั้น สิ่งที่เจ้ากระทำอยู่ในตอนนี้ล้วนถือว่าเป็นการร่วมรบกับพวกเราในตัว งานคุ้มครองยอดหญิงยูกิให้ทำหน้าที่ทูตเจริญสัมพันธไมตรีจนสำเร็จเป็นงานที่สำคัญมาก เฉกเช่นสิ่งที่ผู้ปกครองคาร์ลกล่าวในที่ประชุมว่า ทางกองกำลังของเรานั้นต้องการกำลังช่วยเหลือ ดูผิวเผินอาจเห็นว่าขุมกำลังฝ่ายเวอร์น่อนเทียบกับผู้ปกครองคาร์ลนั้นใกล้เคียงกัน แต่ในความเป็นจริงนั้นกลับมิใช่อย่างที่คิด เนื่องจากกำลังทหารทั้งอาณาจักรนอร์ตกอยู่ในกำมือของเวอร์น่อนถึงสองในสาม ด้วยเหตุผลประการนี้ผู้ปกครองคาร์ลจึงตกที่นั่งลำบากจำต้องหาพันธมิตรร่วมรบ และสิ่งที่เจ้าได้รับมอบหมายให้ปฏิบัติมีส่วนแก้ไขปัญหานี้ให้ลุล่วงไปด้วยดี”
                    “ข้าเข้าใจ แต่ถึงอย่างไรข้าก็อยากสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับพวกเจ้ามากกว่านี้” ลูทพยักหน้าครั้งหนึ่งจากนั้นจึงกล่าวกับโรสว่า “อาการของพี่ไกเป็นอย่างไรบ้าง?
                    ถึงคราวที่นางงามผมทองผู้นี้จะถอนหายใจเช่นกัน กล่าวว่า “อาการบาดเจ็บทางร่างกายของพี่ไกมิอาจนับเป็นอย่างไรได้ แต่จิตใจถูกโหมกระหน่ำจนมิอาจเยียวยา จนถึงบัดนี้ข้าถึงรู้ว่าพี่ไกรักท่านโซเฟียขนาดไหน ตั้งแต่นางสิ้นลมเขาก็เก็บตัวเงียบกริบไม่พูดไม่จา พึ่งจะเห็นกล่าววาจาเป็นผู้เป็นคนในการประชุมเมื่อเย็นที่ผ่านมา”
                    บลูที่นั่งอยู่เคียงข้างสัพยอกว่า “เจ้าเป็นห่วงเขาขนาดนี้เชียวหรือ? ดูท่าจะหลงรักเขาจนแทนถอนตัวไม่ขึ้นเสียแล้ว”
                    ลูทใช้มือสัมผัสที่ไหล่อีกข้างของโรซาไลน์ กล่าวว่า “ข้าเข้าใจในความรู้สึกของเจ้าเป็นอย่างดี กับยอดหญิงยูกิเองก็เช่นกัน ข้ามีความรู้สึกว่าโลกนี้จะมลายหายไปกับตาหากสักวันหนึ่งมิอาจได้พบหน้านางอีก” พอกล่าวจบก็ถอนหายใจ ระบายออกมาว่า “เรื่องความรักนี้ช่างซับซ้อนนัก หากนางยังมิเคยหมั้นหมายกับชายอื่นคงเป็นการดี”
                    บลูคนเดียวที่มิได้มีความรู้สึกเช่นนี้ ชูมือสองข้างขึ้นมาพร้อมกล่าวว่า “พวกเราหยุดสนทนาเรื่องความรักดีหรือไม่ ยิ่งกล่าวรังแต่จะทำให้ปวดหัวยิ่งขึ้น โดยเฉพาะข้าที่ไม่รู้จะสนทนาเรื่องนี้กับพวกเจ้าอย่างไร” จากนั้นจึงเปลี่ยนประเด็นว่า “พวกเจ้ายังจำคำสั่งสุดท้ายของอาจารย์ดาธได้หรือไม่?
                    โรซาไลน์ตอบว่าจำได้ จากนั้นจึงกล่าวว่า “อาจารย์ท่านสั่งให้ตามหาศิษย์พี่ใหญ่”
                    บลูพยักหน้าสนับสนุน กล่าวว่า “อาจารย์ท่านให้ความสำคัญกับความสามารถของศิษย์พี่ใหญ่เป็นอย่างสูง ถึงขนาดเคยบอกกับข้าว่าในอายุที่ทัดเทียมกันอาจารย์ยังเป็นรองศิษย์พี่ใหญ่อยู่ขั้นหนึ่ง”
                    ทั้งสองอุทานขึ้นพร้อมกันด้วยความไม่เชื่อถือปนตื่นเต้นดีใจว่า “จริงหรือ!?
                    “ข้าจะหลอกพวกเจ้าไปด้วยเหตุผลอันใด?” บลูกล่าวต่อไปว่า “อาจารย์ดาธเคยใช้สัมผัสของตราสัญลักษณ์รูปพระอาทิตย์ แล้วบอกกับข้าว่าศิษย์พี่ใหญ่ยังคงอยู่ในดินแดนของเอนเซล แต่มีเจตนาที่จะมุ่งไปยังอาณาจักรลาเวนดิส ดังนั้นหากเป็นไปได้เจ้าที่มีโอกาสได้เดินทางเข้าเอนเซลสมควรจะค้นหาศิษย์พี่ใหญ่เช่นกัน”
                    ลูทฝืนยิ้มกล่าวว่า “วิชาการสัมผัสถึงตราสัญลักษณ์พระอาทิตย์ของข้าจำกัดอยู่ในรัศมีห้าสิบวาเท่านั้น หากจะให้ค้นหาทั่วอาณาจักรคงมิอาจเป็นไปได้”
                    บลูตบไหล่สหายสนิทดังผัวะ กล่าวให้กำลังใจว่า “เจ้าพ่อแห่งวงการนักประดิษฐ์จะท้อแท้กับเรื่องเท่านี้ได้อย่างไร? จะบอกให้ว่าวิชาสัมผัสถึงตราสัญลักษณ์ของข้ามิได้ดีไปกว่าเจ้าเท่าใดนัก หากเปิดประตูทั้งสี่บ้านพร้อมกันคงทำได้มากสุดในรอบรัศมีห้าร้อยวา แต่ดินแดนเอนเซลกว้างขวางยิ่งใหญ่เป็นหมื่นเป็นแสนวา ดังนั้นคงจะต้องใช้ความพยายามเข้าช่วยเป็นส่วนใหญ่ มิใช่อยากจะตามหาตัวศิษย์พี่ใหญ่ให้พานพบก็กระทำได้ในทันที”
                    ลูทร้องโอยพร้อมกล่าวว่า “มารดาเจ้าเถอะ ฝ่ามือเมื่อครู่กระทบไปถึงกระดูกเลยรู้ไหม? หากอยากจะต่อยตีก็บอกได้ข้าพร้อมเสมอ”
                    โรซาไลน์ที่นั่งอยู่ระหว่างบุรุษหนุ่มทั้งสองหัวเราะออกมา ช่วยคลายบรรยากาศตึงเครียดลงไปได้มาก จากนั้นจึงกล่าวว่า “แม้ทั้งสามอาจอยู่ห่างไกลกันแต่ด้วยเหรียญพิราบสีทองที่พี่สตีเฟ่นกำนัลให้คงจะพอให้พวกเรารับรู้สภาพความเป็นมาเป็นไปของอีกฝ่ายหนึ่งได้อย่างละเอียด จะอย่างไรเจ้าก็อย่าได้ลืมเขียนข้อความทิ้งไว้ตามสาขาของสำนักข่าวพิราบรายวัน เพื่อให้พวกเรารับรู้ข่าวสารโดยทั่วกัน”
                    บลูพยักหน้ากล่าวสนับสนุนว่า “หากพี่ไก โรสและครูชานอนสามารถจัดการเรื่องที่เมืองเจนีสเหนือได้ ข้าอาจช่วยเจ้าตามหาศิษย์พี่ใหญ่ในแถบลาเวนดิสอีกแรงหนึ่ง”
                    ลูทถามต่อไปว่า “พวกเจ้าจะออกเดินทางกันเมื่อใด?
                    โรสมองไปยังห้องของพี่ไกที่อยู่ด้านหลังแล้วกล่าวว่า “คงจะรุ่งสางวันพรุ่งนี้ เจ้าไม่จำเป็นต้องมาส่งพวกข้าหรอก”
                    ลูทยืนขึ้นพร้อมยื่นมือมาสัมผัสกับมือของสหายสนิททั้งสอง กล่าวว่า “อีกไม่เกินเดือนหนึ่งให้หลังข้าคงจะจัดการธุระทั้งหลายเสร็จสิ้น จนถึงวันนั้นข้าจะไปพบกับพวกเจ้าอีกครั้ง รักษาตัวให้ดี”
                    บลูลุกขึ้นยืนตามกัน กล่าวว่า “ดูแลนางงามของเจ้าให้หายดี อนาคตพวกเรายังคงต้องต่อกรกับพวกเวอร์น่อนอีกมาก”
                    โรซาไลน์เองก็เช่นกัน ลุกขึ้นยืนตามสหายทั้งสอง กล่าวว่า “ฝากศิษย์น้องคนเล็กให้อยู่ภายใต้การดูแลของเจ้าด้วย”
                    บลูได้ยินเช่นนั้นจึงหัวเราะแล้วกล่าวว่า “เจ้าควรจะฝากให้รินะดูแลลูทถึงจะถูก หากพวกเราทั้งสองจะอาสาไปดูแลนางคงต้องฝึกวิชาอีกสิบปียี่สิบปี”
    ลูทเองก็หัวเราะกลบเกลื่อน ปล่อยให้โรสที่ไม่เคยเห็นความสามารถอันแท้จริงของศิษย์น้องคนเล็กยืนงงอยู่ตรงนั้น
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×