คุณหนูอารมณ์ร้ายกับเจ้านายข้างใจ

ลำดับตอนที่ #2 : เปิดตัวนายอิจฉา....(ก็ไม่อยากเรียกว่าตัวร้ายอะ)

ตอนที่สอง : เปิดตัวนายอิจฉา .... (ก็ไม่อยากเรียกว่าตัวร้ายอะ)

“อาการอย่างนี้แถวบ้านพี่เค้าเรียกว่าหึงน้า”

555 ปากว่าแล้วก็ต้องมือถึงใช่มั้ยครับ จับหมับซะเลยยิ่งเอวกิ่วๆคอดๆอย่างนี้ ตวัดแขนแค่หนึ่งทีก็โอบรอบแล้ว… อิอิ

“พี่ม่อนนี่ยังไงนะ ชอบจิงเชียวเข้ามาใกล้ๆ ที่ถ้าเป็นผู้ชายยี่ต่อยตายไปนานแล้ว”

“แล้วดูดิ๊ มาว่าเค้าหึงบ้าหึงบออะไร... พี่น้องกันมันเรียกว่าหวงย่ะ”

เสียงบ่นไปบ่นมาแบบไม่ใส่ใจอะไร แต่เล่นเอา MD หน้าใสกลายเป็นหน้าเสียไปเลย

ก็แค่พี่ซินะ.... พี่ข้างบ้านด้วยซ้ำไป ไม่เคยคิดอะไรกันเลยจริงๆ

“เอาเถอะยี่... เบื่อแล้วใช่มั้ย งั้นเดี๋ยวพี่สอนงานให้นิดหน่อยพอให้ช่วยพี่ได้ตอนบ่ายค่อยมาลงมือทำจริงกัน”

และนั่นเลยทำให้หน้าตาเตรียมวีนดูดีขึ้นมานิดนึง

เพราะงั้นตลอดช่วงสายก่อนถึงเวลาพักทานกลางวัน สองแรงแข้งขัน เอ๊ยสองแรงแข็งขันระหว่างท่าน MD กะเลขาตัวดีจึงเต็มไปด้วยการสอนงาน ซึ่งถ้าหากมันมีแค่ชวเลข พิมพ์สรุปรายงานการประชุม งานเอกสารอย่างที่เรียนมามันก็ไม่เท่าไหร่ แต่นี่ดันมีงานเตรียมเอกสารสรุปงานประชุม ไหนจะมีงานเอกสารตรวจสอบไอโซ่(ISO) ไอซ่า ไอบ้าไอบอ ก็ทำให้หน้าสวยเริ่มงอเข้าไปอีกแล้ว

“นี่อย่าบอกนะว่า งานที่พี่ม่อนสอนมา ยี่ต้องหลังขดหลังแข็งทำจนหมดน่ะ”

อ๊ะๆ สัญญาณอย่างนี้ บ่งบอกเป็นอย่างดีว่าท่านเลขาสุดสวยของเรากำลังจะเข้าโหมดท้าตีท่าน MD อีกแล้ว

“เอ่อ...ป่าวหรอกยี่จ๋า... พี่ก็แค่สอนงานเผื่อเอาไว้ ถ้ายี่ต้องเอาไปเขียนรายงานส่งมหาลัยได้เข้าใจไงจ๊ะ”

เฮ้อ... ชีวิตนี้ผมไม่เคยยอมอธิบายใจเย็นกับใครขนาดนี้เลย.... ให้ตาย!!

อ่ะนะ...หน้ายังไม่หายงอเลย ง้อต่ออีกหน่อยก็ได้....

“อ่ะ... นี่ก็ได้เวลาอาหารเที่ยงละ อยากพาพี่ไปถล่มที่ไหน”

เท่านั้นล่ะเริงร่าหน้าตาเบิกบานใจขึ้นมาในทันที แม่เลขา MD คนสวย…. ใครบอกว่าหล่อนเป็นสาวสวยนะ ในสายตาผมยัยนี่มองยังไงก็เป็นยู่ยี่ตัวน้อยอยู่ดีนั่นล่ะ..... เฮ้อ.... รักเด็ก ต้องถนอม ต้องหมั่นหอม ต้องตามใจ ....และต้องทำใจ -_-‘…. (เอ๊ะ...ใช่มั้ยนะ??? )

>>>

รูปร่างสูงสง่ากับนางฟ้าแสนสวยที่เดินเข้ามาในร้านอาหารดึงดูดสายตาของคนเกือบทั้งร้านได้เป็นอย่างดี

คนพวกนี้นี่เป็นยังไงกันนะ ชอบมองหน้าชาวบ้านกันซะจริงเชียว ยิ่งเวลายู่ยี่เดินมากับพี่ม่อนทีไร ต้องทำท่าสนอกสนใจยังกับไปเหมือนหน้าบรรพบุรุษใครยังไงยังงั้นเชียว.... 

“อะไรทำให้คนสวยหน้างออีกแล้วละคะ” พี่ม่อนถามมาหน้าตายิ้มๆ

อีตานี่ก็เหมือนกัน จะยิ้มอะไรกันนักกันหนา ไม่รู้รึไงว่าพี่ยิ้มทีไร สาวๆใจลอยกันจนยี่ต้องขัดใจไปทุกที.... เอ๊ะ......แล้วยี่จะขัดใจไปทำไมเนี่ย

“ช่างมันเถอะค่ะ ไปหาโต๊ะแล้วสั่งอะไรกันทานซะทียี่หิวแล้ว”

เมื่อได้ที่นั่งมุมสงบส่วนตัว ยู่ยี่ก็สั่งอาหารคลายเครียดทันที ปฏิบัติการสั่งอาหารผลาญหน้าแข้งพี่ม่อนจึงเริ่มขึ้น หลังจากอาหารที่สั่งมาจนแทบล้นโต๊ะจัดเสิร์ฟครบถ้วน อารมณ์ยัยยู่ยี่ก็ดีขึ้นยังกับคนเพิ่งเข้าศรีธัญญา ชวนนายม่อนหัวเราะเริงร่ายังกับคนบ้าถูกหวย....  อึดส์!! -_-‘

ระหว่างที่ยู่ยี่กำลังหัวเราะเริงร่าบ้าบอคอแตกอยู่นั้น ก็ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยว่าตกเป็นเป้าสายตาของใครในอีกมุม

‘โอว.... พระเจ้ายูรีก้า ผมคิดว่าผมกำลัง falling in love ตกหลุมรักกับ someone แถวนี้แน่เลยฮะ’ ว่าแล้วเลือดก็สูบฉีดเข้าที่อกข้างซ้ายของนายแบบนิรนามผู้นั่งอยู่โต๊ะตรงข้ามนั่นเอง

“ต๊ายวันนี้นายแบบรูปหล่อของฉันดันหลุดเดี่ยวมาทานข้าวเที่ยงคนเดียวละเธอ” เสียงเด็กเสิร์ฟสาวหน้าตาลาวๆ เอ่ยอย่างชวนฝัน

“นั่นซินะ พูดยังกะว่าถ้าเค้ามาเดี่ยวแล้วจะเหลียวมองแกงั้นแหล่ะ..... เพ้อมาไม่ประเมินหน้าตาเลยเพื่อนฉัน -_-‘ ลองมองไปทางนั้นอีกทีซิยะ ตั้งแต่เข้ามา ชั้นไม่เห็นว่าคุณต้าของเธอเค้าเผลอมองทางอื่นเล้ย.... สมาธิออกจะแน่วแน่กับแม่สาวฝั่งตรงข้าม” เสียงเด็กสาวหน้าตาชาวพม่าส่งเสียงตอบกลับมาหาเพื่อนเลิฟ

นัดเดียวจอดอย่างได้ผล คนหน้าตาไม่ดีก็ไม่มีซีนได้ออกต่อ (ปล.จากผู้เขียน 555)

‘~ เราจะทำยังไง เราจะทำยังไง จะวางแผนจีบเธอยังไงดี ~’ นายแบบตาต้านั่งหน้านิ่วคิ้วเข้ม เอ๊ย ... มะช่ายละ ต้องหน้านิ่วคิ้วเป็นหมัน เอ๊ะ... ยังไง ยังไม่ใช่อีกเหรอ อ๋อ.... ต้องหน้านิ่วคิ้วติดกัน... อันนี้โอเช >_<d

ปิ๊งป่อง.... ได้แผนลับจับสวาทละ ...

 

>>>>>>

อยากรู้อะดิ ว่าเรื่องจะเป็นยังไงต่อไป .... เราม่ายบอก.... โฮะๆๆ

วันนี้กะว่าจะลงฉากกระตุกใจให้ซะหน่อย... แต่เหนื่อยละ เอาไว้วันหลังละกันเนอะ.... โฮะๆๆ

แกล้งคนอ่านวันละนิดจิตจะแจ่มใส .... ถ้าไม่เม้นต์ก็ไม่เป็นไร เราก็แค่ไม่ลงต่อ วะ 5555+