คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3 (REWRITE)
เมื่อทั้งสองคนมาถึงสนามแข่ง จากที่อึนฮยอกว่าจะมาแข่งกลายเป็นว่ามานั่งดูคนอื่นแข่งซะงั้น เนื่องจากไม่มีอารมณ์
“เป็นอะไรวะ” เสียงทุ้มเอ่ยถาม เมื่อเห็นเพื่อนตัวดีทำหน้าเป็นตูด
“ไม่รู้ว่ะ” อึนฮยอกตอบเสียงเรียบในขณะที่สายตาก็เอาแต่มองไปยังรถคันอื่นที่กำลังส่งเสียงบดกับถนน
“เอ้า...”
“ฮยอกแจกลับมาแล้ว”
“อืม กูเห็นแล้ว” ทงเฮว่า “มึงไม่เห็นเหมือนแฝดมึงเลย แฝดมึงดูน่ารักกว่ามึงอีก”
ประโยคที่ออกมาตรงๆจากใจจากปากของร่างหนาข้างๆทำเอาอึนฮยอกหันขวับไปมองทันที ไอ้ความรู้สึกหวงนี่มันอะไรกันวะ
“มึงชอบน้องกู?” อึนฮยอกถามออกไปตรงๆ
“ป..เปล๊า” ทงเฮตอบไม่เต็มเสียง “เพิ่งเคยเห็นนี่จะชอบได้ไง กูแค่เห็นว่าน่ารักหรอก”
“..........” อึนฮยอกเงียบไป
“คิดอะไรวะ ตกลงมานี่จะมาแข่งหรือดูเขาแข่ง”
“..........”
“เชี่ย เงียบงี้หมายความว่าไง กูอุตส่าสละเวลาติดสัตว์ของกูมากับมึงเลยนะ” ทงเฮบอก
“มึงมีเด็กใหม่หรอวะ”
“เออ หุ่นนี่แบบ... เต็มไม้เต็มมือมาก” ทงเฮทำหน้าวาดฝันจนอึนฮยอกอดเบ้ปากไม่ได้
“กี่คน”
“สอง เป็นเพื่อนกันแต่หุ่นนี่... อื้อหือ...”
แก้เบื่อหน่อยดีไหม?
“จัดคืนนี้เลยได้ป้ะ กูเบื่อ” อึนฮยอกว่าพลางยกแก้วเหล้าขึ้นมาจิบ อย่างว่า.. สถานที่แบบนี้มันก็ต้องมีหมดแหละแอลกอฮอล์น่ะ
“เฮ้ย คนอย่างมึงอ่ะนะจะเอาหญิง!?” ทงเฮถามอย่างไม่เชื่อหู
เพราะว่าคนอย่างอึนฮยอกนี่ถ้าจะเอากับหญิงคือต้องถูกใจเท่านั้น แล้วอีที่ถูกใจมันก็มีน้อยจนแทบนับได้ว่าชีวิตนี้อึนฮยอกฟันผู้หญิงมาแล้วกี่คน ไม่เหมือนกับอีทงเฮที่ฟันมาแล้วนับไม่ถ้วน
เออ.. ก็ดูเหี้ยดีอ่ะ..
“ทำไม”
“มึงแน่ใจนะ” ทงเฮว่า
“เออ” อึนฮยอกวางแก้วนั้นลงกับโต๊ะก่อนจะลุกขึ้นยืน “รออะไรล่ะสัด โทรนัดแล้วไปเหอะ”
ทงเฮหัวเราะออกมาเบาๆกับความอยากได้ผู้หญิงของเพื่อนแล้วลุกขึ้น เดินกอดคอกันขึ้นรถและขับออกไป ระหว่างทางทงเฮจัดการโทรนัดเด็กใหม่ของเขาสองคนออกมาให้เจอกันที่โรงแรมในย่านหนึ่ง
ไม่นานทั้งสองคนก็มาถึงที่หมาย จอดรถรอซักพักก็มีสาวหน้าตาดี หุ่นนี่แม่พันธุ์ชัดๆมาเคาะกระจก เมื่อทงเฮเปิดกระจกก็ยิ้มมุมปากให้กับเธอ มองไปด้านหลังก็เห็นสาวอีกคนที่กำลังยืนส่งสายตาให้เขาอยู่เหมือนกัน
ทั้งอึนฮยอกและทงเฮเดินลงมาจากรถ ทั้งสองคนมองสาวทั้งสองคนด้วยสายตาที่ถือว่าฆ่ากันได้ทั้งเป็น ก่อนที่ทงเฮจะหันไปหาอึนฮยอก
“คนไหน” ถามสั้นๆ อึนฮยอกยืนคิดซักพักก่อนจะเดินไปหาผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างหลังเพื่อนของเธออีกคนหนึ่งที่หน้าตาน่ารักแต่ดูจากสายตาและรูปร่างแล้ว... ท่าทางจะเด็ด
ทงเฮยิ้มทันทีเมื่ออึนฮยอกไม่ได้เลือกคนที่เขาเล็งไว้
“ก่อนที่พวกเราจะเริ่มกันมันก็ต้องมีข้อตกลง โอเคไหมครับ” ทงเฮถามพร้อมกับส่งรอยยิ้มบาดใจไปให้
“ว่ามาค่ะ”
“หมดจากคืนนี้พวกเราจะไม่เกี่ยวข้องกันอีก...”
“ว้า...” หญิงสาวขยับตัวเข้ามาหาทงเฮ วาดแขนโอบรอคอร่างหนาพร้อมกับมองอย่างยั่วยวน “แล้วถ้าอึนจีคิดถึงคุณล่ะคะ”
“คงจะไม่ได้หรอกครับ” ทงเฮยิ้มก่อนจะแกะมือของอึนจีออก
ทงเฮและอึนฮยอกเดินนำเข้ามาในโรงแรม ตามด้วยหญิงสาวทั้งสองคน พวกเขาทั้งสองคนเลือกที่จะเปิดห้องกันคนละห้อง
เออ... เวลาเอากันใครเขาจะอยากโชว์ล่ะแหม ก็ไม่ได้หน้าด้านขนาดนั้น
เมื่อได้คีย์การ์ดของแต่ละห้องแล้ว ทั้งสองคนก็แยกย้ายไปพร้อมกับผู้หญิงของตนทันที
ทางด้านทงเฮ...
เมื่อร่างหน้าเข้ามาในห้องของตัวเองพร้อมกับอึนจีแล้ว ก็จัดการปิดประตู ยังไม่ทันเดินเข้ามาถึงกลางห้อง อึนจีก็เดินเข้ามาประกบริมฝีปากของร่างหนาทันที
ในเมื่อทงเฮยังไม่ทันตั้งตัวจึงไม่ได้ตอบโต้ หญิงสาวยิ้มมุมปากอย่างได้ใจเมื่อเห็นว่าคุมทงเฮได้ ลิ้นเล็กสอดเข้าโพรงปากของร่างหนาก่อนจะกวาดไปทั่ว เมื่อทงเฮปล่อยให้อึนจีทำตามใจซักพักก็ดันเธอไปติดกับกำแพงในขณะเดียวกันก็ยังไม่ได้ถอนริมฝีปากออก คราวนี้ทงเฮเองที่เป็นฝ่ายนำ ทั้งสองคนจูบกันอย่างไม่มีใครยอมใคร เสียงจ้วบจ้าบทำเอาอารมณ์ของทั้งสองค่อยๆพุ่งขึ้นที่ละนิด
มือหนาของทงเฮเลื่อนลงไปบีบเค้นเบาๆที่บั้นท้ายของอึนจี จูบแลกลิ้นอย่างเร่าร้อนกันอยู่นานทงเฮก็เป็นฝ่ายถอนริมฝีปากออก ลืมตามองอึนจีทั้งๆที่หน้ายังไม่ห่างกันไปไหน
“ไปต่อกันที่ห้องดีกว่านะคะ” อึนจียิ้มอย่างยั่วยวนก่อนจะเดินนำไปที่เตียง
ส่วนทางด้านอึนฮยอก...
ในขณะที่อึนฮยอกกำลังคร่อมเธออยู่บนเตียงนุ่ม เขาก้มหน้าลงไปจูบเธออย่างอ่อนโยน พอผ่านไปซักพักเมื่ออารมณ์ของทั้งสองพุ่งขึ้นเรื่อยๆ จากอ่อนโยนของอึนฮยอกก็เปลี่ยนเป็นร้อนแรงขึ้น
มือเรียวของอึนฮยอกเคล้นคลึงไปทั่วทุกส่วนของหญิงสาว แม้ปากจะไม่ว่างแต่มือก็ทำหน้าที่ได้อย่างไม่ขัดข้อง เขาค่อยๆปลดเสื้อผ้าของเธอออกทีละชิ้น ทีละชิ้นจนเหลือเพียงแค่ชุดชั้นในตัวบาง ละออกจากริมฝีปากนั่นก่อนจะไล้ริมฝีปากของตนลงมาเรื่อยๆ... ต่ำลงเรื่อยๆ...
“อ่ะ...อื้อ มินอา ซี๊ด... เสียว”
เมื่อได้ยินดังนั้นอึนฮยอกก็หัวเราะหึในลำคออย่างได้ใจ นี่ขนาดเขายังไม่ได้ทำอะไรมากมายเลยนะ
Rrrrrrrrrrrrrrr
เสียงโทรศัพท์ของอึนฮยอกดังขึ้น เขาหยุดกระทำแล้วเงยหน้าขึ้นมาอย่างอารมณ์เสีย กำลังจะไปได้ด้วยดีแต่โดนขัดแบบนี้มันก็นะ
“อย่าไปสนใจเลย” เธอพูดพร้อมกับวาดขาขึ้นไปเกี่ยวไว้ที่เอวของอึนฮยอก “สนใจมินอาดีกว่านะคะ”
อึนฮยอกพยักหน้าก่อนจะตัดสินใจต่อกิจกรรมในร่มนั้นต่อ แต่ว่า...
Rrrrrrrrrrrrrrr
“อะไรนักหนาวะ” อึนฮยอกบ่นออกมาก่อนจะลุกขึ้นไปหยิบโทรมาศัพท์มาดู ชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอทำเอาเขานิ่งไป
‘Hyukjae’
ร่างโปรงยืนจ้องโทรศัพท์อยู่อย่างนั้นว่าตัดสินใจจะรับหรือไม่รับดี ยืนได้ซักพักมินอาก็เดินมาหาเมื่อเห็นว่าอึนฮยอกไม่ยอมกลับไปร่วมรักกับเธอซักที เธอลูบไปตามแขนของอึนฮยอกก่อนจะพูดว่า
“ไปต่อกันดีกว่าค่ะ มินอาอยากให้คุณเข้ามาแล้วนะ”
อึนฮยอกเบนสายจากหน้าจอโทรศัพท์ไปมองหน้าของมินอาแวบนึงก่อนจะหันกลับมามองโทรศัพท์ที่ตอนนี้ชื่อของฮยอกแจได้กลายเป็นมิสคอลไปแล้ว
Rrrrrrrrrrrrrrrr
‘Hyukjae’
ชื่อนั้นปรากฏขึ้นมาอีกเป็นครั้งที่สาม ถึงในหัวของอึนฮยอกจะคิดอะไรอยู่มากมายแต่เขาก็ยังไม่คิดที่จะกดรับ
จ้องอยู่ซักพักก่อนจะตัดสินใจได้ เขากดตัดสายพร้อมกับปิดเครื่องแล้ววางลงที่เดิม ก่อนจะพามินอามาที่เตียงและสานต่อกิจกรรมนั้น
โดยที่ไม่ได้สนใจคนที่โทรมาหาเลยซักนิด
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
“แม่ครับ... อึนเขาตัดสายผมไปแล้ว” ฮยอกแจเอ่ยเสียงเศร้าเมื่อเขาโทรหาอึนฮยอกเท่าไหร่ อีกฝ่ายก็ไม่รับสายซ้ำยังตัดสายและปิดเครื่องหนีอีก
“เฮ้อ... ลูกคนนี้นี่นะ”
“ทำไมอึนถึงดูไม่ค่อยสนใจผมเลยล่ะแม่”
“อย่าคิดมากสิลูก” ยองเอดึงตัวลูกชายสุดที่รักมากอดไว้ “อึนฮยอกเขาก็ยังเหมือนเดิมนั้นแหละ”
เหรอ...
ตัวเธอเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าลูกชายอีกคนของเธอนั้นยังนิสัยเหมือนเดิมไหม
“อึนเขาอาจจะเหนื่อยกับเรื่องเรียนก็ได้ใช่ไหมแม่”
“จ้ะ”
“อึนเขาต้องยังรักผมมากเหมือนที่ผมยังรักอึนเหมือนเดิม...” ฮยอกแจว่า
“..........”
“...ผมเชื่อแบบนั้น”
ในเช้าวันต่อมาอึนฮยอกก็กลับมาถึงบ้านในตอนเช้ามืด นี่ก็เป็นเวลาตีห้า เขารู้แล้วว่าทุกคนคงยังไม่ตื่น เพราะถ้าแม่มาเห็นเขาเอาป่านนี้เขาต้องโดนว่าเอาแน่ๆ
ร่างโปร่งหัวชมพูเดินเข้ามาในบ้านอย่างเงียบๆ ถอดรองเท้าวางในที่ที่ควรก่อนจะเดินเข้าไปเรื่อยๆ มองซ้ายมองขวาไปรอบๆเพื่อความแน่ใจว่าไม่มีคนตื่น แต่ก็ต้องชะงัก
ฮยอกแจ...
ร่างบางที่กำลังนั่งหลับคอพับอยู่ที่โซฟา นี่ถ้าตื่นมาต้องปวดคอแน่ๆ ฮยอกแจคงไม่วายมานอนรอเขา เพราะว่าเขาไม่ได้รับโทรศัพท์แถมยังเมิน
จริงๆก็ไม่ได้อยากจะเมินหรือทำเป็นไม่สนใจ แต่เราก็โตๆกันแล้วจะให้ตัวติดกันแบบตอนเด็กก็คงไม่ได้ มันก็ต้องมีโลกส่วนตัวกันบ้าง
“จริงๆเลยนะ” อึนฮยอกพูดเบาๆก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ฮยอกแจ
อึนฮยอกจัดการพยุงให้ฮยอกแจนอนในท่าที่สบาย มือเรียวคว้าเอาผ้าห่มที่กองอยู่ตรงหน้าตักของอีกคนมาห่มให้
“อย่างกับเด็ก” อึนฮยอกมองหน้าแฝดคนน้องแล้วยิ้มบางๆ
มือเรียวเอื้อมไปปัดปอยผมที่ปรกอยู่ตรงหน้าออกจากใบหน้าหวานของฮยอกแจ ใบหน้าในยามหลับของคนผมบลอนด์ตรงหน้าทำเอาอึนฮยอกยิ้ม ฮยอกแจยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย
อึนฮยอกก้มลงไปจูบหน้าผากของคนตรงหน้าที่กำลังหลับอยู่อย่างแผ่วเบา เบามากราวกับว่ากลัวอีกคนจะตื่นขึ้นมา พูดบางอย่างทิ้งท้ายไว้ก่อนจะเดินขึ้นห้องของตัวเองไป
“ขอโทษนะ”
07:00 น.
เจ็ดโมงเช้า... ฮยอกแจค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาเมื่อเป็นเวลาตอนเช้า ขยี้ตาสองสามทีพร้อมกับกระพิบตาถี่ๆเพื่อให้ตาได้ปรับโฟกัส ร่างบางชันศอกจะลุกขึ้นแต่ก็คิดอะไรขึ้นมาได้
เมื่อคืนเขานั่งอยู่ที่โซฟาแล้วเผลอหลับไป แล้วทำไมเขาถึงได้มานอนห่มผ้าสบายๆแบบนี้ล่ะ
“หรือว่าอึนกลับมาแล้ว...” อึนฮยอกพึมพำก่อนจะเดินไปดูที่หน้าบ้าน เมื่อเห็นรองเท้าของอึนฮยอกวางอยู่เขาก็ยิ้ม “อึกลับมาแล้วจริงๆด้วย”
ฮยอกแจรีบขึ้นไปบนห้อง และไปอาบน้ำ พอเสร็จเขาก็เดินลงมาข้างล่างเตรียมอาหารเช้า วันนี้แหละฮยอกแจจะโชว์ฝีมือเอง!
ผ่านไปเกือบชั่วโมงฮยอกแจก็ทำอาหารเสร็จเมนูวันนี้ก็ธรรมดาทั่วไปคือข้าวต้ม . . . เอาจริงๆฮยอกแจก็ทำเป็นอยู่ไม่กี่อย่างนั้นแหละ =_=
ในขณะเดียวกัน ยองเอเดินลงมาพอดี เธอยิ้มให้ลูกก่อนจะไปนั่งกินข้าว ส่วนฮยอกแจก็เดินไปที่ห้องนั่งเล่นเพราะกะว่าจะกินพร้อมกับอึนฮยอก
แต่เวลาผ่านไปแล้วหนึ่งชั่วโมง.. สองชั่วโมง.. อึนฮยอกก็ไม่ลงมาซักที ฮยอกแจจึงตัดสินใจเดินขึ้นไปหาบนห้อง
ก๊อกๆ...
“อึนตื่นยังงงง” ฮยอกแจถามอีกฝ่ายจากนอกห้อง
“..........” แต่ไม่มีเสียงตอบรับ
“นี่มันสายแล้วนะอึนนนน”
“..........”
“งั้นเค้าเข้าไปนะ” ฮยอกแจว่าก่อนจะถือโอกาสเปิดประตูห้องของแฝดพี่แล้วเดินเข้าไป
ห้องที่ปิดไฟอยู่พร้อมกับเสียงหายใจเป็นจังหวะเท่ากันนั้น ทำให้ฮยอกแจรู้ว่าอึนฮยอกยังไม่ตื่น ฮยอกแจค่อยๆก้าวไปที่เตียงเพราะกลัวว่าอีกคนจะตื่น
ร่างบางค่อยๆหย่อนตัวลงนั่งบนเตียง ใช้วิชาตัวเบาเต็มที่เพราะกลัวอึนฮยอกตื่นขึ้นมา หันไปมองแฝดพี่ที่กำลังนอนหลับสบายอยู่บนเตียงก็ต้องยิ้มออกมา
ตอนอึนหลับดูน่ารักจะตาย ไม่เหมือนตอนเมินเขาซักนิด
‘เฮ้ยยยยยย ฮยอกแจทำไรรรรรรรรร’ แฝดพี่โวยลั่นเมื่อเห็นแฝดน้องของตนขึ้นมาอยู่บนเตียงตัวเองเรียบร้อย
‘ให้เค้านอนด้วยนะ นะอึน น้า’ ฮยอกแจร้องขอด้วยน้ำเสียงออกอ้อน
‘ทำไมวันนี้ไม่นอนห้องตัวเองเล่า’
‘ก็เค้าอยากนอนกอดอึนนี่นา’ ฮยอกแจยู่ปาก
‘โอ๋ๆ ไม่เอาไม่ทำหน้างั้นน้า เดี๋ยวเค้าให้ฮยอกแจกอดทั้งคืนเลย’ อึนฮยอกตอบก่อนจะปีนขึ้นเตียงไปอยู่ข้างๆอีกคน
“ถ้านอนกอดอึนตอนนี้จะได้ไหมง่ะ” ฮยอกแจพูดเบาๆพลางมองไปยังคนที่กำลังนอนหลับสบาย
“...........”
“ขอทำตามใจตัวเองหน่อยละกัน -3-” ฮยอกแจว่า
ร่างบางค่อยๆสอดตัวเข้าไปในผ้าห่ม นานแค่ไหนแล้วที่เขาไม่ได้นอนกอดอึนฮยอก คือคิดถึงแฝดพี่มากกกกกก ไม่ได้เจอกันมาสิบเอ็ดปีคือไม่ได้กอด คุยกันก็ไม่ค่อยบ่อย พอมาตอนนี้ขอบ้างเหอะนะ
ฮยอกแจนอนหันหน้าไปทางอึนฮยอก ก่อนจะค่อยๆเอื้อมไปกอดเอาไว้ หน้าหวานเงยขึ้นเล็กน้อยเพื่อมองใบหน้าของอีกคน
อึนตัวอุ่นมากอ่ะ หอมด้วย TvT
ฮยอกแจที่เคลิบเคลิ้มไปกับไออุ่นของอีกคนก็เผลอหลับไป ส่วนอีกคนก็รู้สึกเหมือนหนักๆที่ตัวเลยงัวเงียตื่น
“เฮ้ย...” อุทานออกมาเบาๆเมื่อเห็นว่าเป็นใคร “ทำไมมานอนตรงนี้ได้วะเนี่ย”
“............”
อึนฮยอกจ้องคนที่กำลังนอนกอดเขาอยู่อย่างนั้น รู้สึกผิดเหมือนกันนะที่ทำเป็นไม่สนใจน่ะ ไม่ใช่ว่าไม่อยากคุย ก็บอกแล้วว่าเรามันโตๆกันแล้วก็ต้องมีโลกส่วนตัวบ้าง
แถมยังมีไอ้ความรู้สึกบ้าๆนี่ติดตัวอีก
เออ ก็ถ้าเป็นแบบนี้ใครจะไปกล้าคุยได้เหมือนเดิม แต่ดูเหมือนกับว่าฮยอกแจคงอยากจะคุยกับเขาน่าดู บางทีหน้าตาก็บ่งบอกว่าน้อยใจเขาแต่ก็ซ่อนเอาไว้ คิดว่าดูไม่ออกหรือไง
“ขอโทษ..” เอ่ยออกมาอีกครั้งทั้งๆที่รู้ว่าฮยอกแจก็ไม่ได้ยิน
อึนฮยอกมองฮยอกแจที่กำลังกอดเขาอยู่เพิลนๆ อยู่ๆในหัวก็ฉุกคิดถึงบทสนทนาที่เขากับทงเฮคุยกันเมื่อคืน
‘ฮยอกแจกลับมาแล้ว’
‘อืม กูเห็นแล้ว’ ทงเฮว่า ‘มึงไม่เห็นเหมือนแฝดมึงเลย แฝดมึงดูน่ารักกว่ามึงอีก’
ประโยคที่ออกมาตรงๆจากใจจากปากของร่างหนาข้างๆทำเอาอึนฮยอกหันขวับไปมองทันที ไอ้ความรู้สึกหวงนี่มันอะไรกันวะ
‘มึงชอบน้องกู?’ อึนฮยอกถามออกไปตรงๆ
‘ป..เปล๊า’ ทงเฮตอบไม่เต็มเสียง ‘เพิ่งเคยเห็นนี่จะชอบได้ไง กูแค่เห็นว่าน่ารักหรอก’
เขาขมวดคิ้วทันที นึกสงสัยว่าทำไมทงเฮถึงมาชมฮยอกแจว่าน่ารัก แล้วตอนที่ถามว่าชอบก็ยังตอบไม่เต็มเสียงเหมือนไม่แน่ใจนั่นอีก
หรือว่าทงเฮจะชอบฮยอกแจจริงๆ?
อยู่ๆอึนฮยอกก็รู้สึกหงุดหงิดทันที มันรู้สึกแบบว่าไม่ชอบ ไม่พอใจ ถ้าทงเฮจะชอบน้องเขาเขาคงไม่ยอมรับง่ายๆ ก็ทงเฮแม่งเป็นคนที่ฟันไม่เลือก มันต้องฟันฮยอกแจแล้วทิ้งแน่ๆ
...หวง...
รู้สึกแบบนั้นจริงๆ เขารู้สึกหวงฮยอกแจ ไม่อยากให้ใครมาทำอะไรหรือทำให้ฮยอกแจต้องเสียหาย
แต่อึนฮยอกยังคงไม่รู้ ว่ามันมีอีกหนึ่งความรู้สึก เขายังเดาไม่ถูกว่ามันคืออะไร
“อือ...” เสียงครางเบาๆนั้นทำให้อึนฮยอกหลุดออกจากห้วงความคิดของตัวเอง
“ไงล่ะ”
“อึนตื่นแล้วหรอ” ฮยอกแจค่อยๆลุกขึ้นมานั่ง น้ำเสียงงัวเงียทำเอาอึนฮยอกยิ้ม มือเรียวขยับไปขยี้ผมบลอนด์นั้นอย่างเอ็นดู
“ตื่นแล้วไอขี้เซา”
“มั่วแล้ว อึนนั่นแหละ ปลุกก็ไม่ตื่น ตื่นก็สาย” ฮยอกแจเถียงด้วยน้ำเสียงยืดๆยานๆตามประสาคนเพิ่งตื่นนอน
“แล้วทำไมมานอนกอดฉันล่ะ” อึนฮยอกถาม
“ก็... เหมือนตอนเราเด็กๆไง นอนกอดกัน คิดถึงจะตาย” ฮยอกแจว่าพลางยิ้มบางๆ
“...อืม” อึนฮยอกตอบแค่นั้น ดูแล้วฮยอกแจคงคิดถึงเขามากจริงๆ
“เอ้อ! แล้วอึนกลับมาตอนไหนอ่ะ เค้ากะว่าจะรอแต่เผลอหลับเฉยเลย”
“ตอนเช้า”
“อึนกลับแบบนี้ทุกวันเลยหรอ เค้าเป็นห่วงอึนมากนะ” ฮยอกแจว่า
“เอาน่า ไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอก”
“ก็อดห่วงไม่ได้อยู่ดีนั่นแหละ” ฮยอกแจบ่น “แล้วอึนหิวไหม เค้าทำข้ามต้มให้กินด้วยนะ”
“กินได้หรอ” อึนฮยอกแกล้งแหย่
“ได้สิ!”
“ฮ่ะๆ ออกไปก่อนเดี๋ยวฉันอาบน้ำแปรงฟันแล้วจะลงไปกิน”
“โอเคเลยยยย” ฮยอกแจยิ้มกว้างก่อนจะออกจากห้องของอึนฮยอกไป
ฮยอกแจอารมณ์ดี เพราะอึนฮยอกคุยกับเขามากขึ้นแถมยังดูไม่เมินเขาอีกด้วย
ส่วนอึนฮยอก...
“นั่นน้องนะ.. น้องของเรา”
เมื่อกี้เขาเผลอใจเต้นกับคำว่าเป็นห่วงของฮยอกแจ ร่างโปร่งส่ายหัวแรงๆเพื่อเรียกสติก่อนจะคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป
ความคิดเห็น