คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 (REWRITE)
สวัสดีค่ะ เรากลับมาอัพแล้วนะคะ รีไรท์ใหม่คือเปลี่ยนคำพูดบางอันในเรื่องกับแก้คำผิดน้า ใครคิดถึงเรื่องนี้ก็มาเม้นบอกกันเนาะ หรือไม่ก็คุยผ่านแท็กเดิมเลยน้า #รลม
ร่างบางกำลังนั่งกินไอศกรีมโดยไม่สนใจสภาพอากาศเลยแม้แต่น้อย ถึงแม้ว่าอเมริกาจะหนาวมากแค่ไหน หิมะจะตกหนักแค่ไหน มันก็ไม่เป็นอุปสรรคสำหรับการกินไอศกรีมของฮยอกแจ
Rrrrrrrrrrrr
“อ๊ะ” ร่างบางสะดุ้งเมื่อโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงสั่น มือบางวางช้อนลงก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอทำเอาเขายิ้มกว้าง
‘Eunhyuk’
“อึนนนนนนนนนนน!!” ร่างบางกดรับสายและเรียกชื่ออีกฝ่ายด้วยเสียงที่ร่าเริง
(เรียกเหมือนเด็กเลย โตแล้วนะ)
“ก็ทำไมเล่า ฉันคิดถึงอึนจะตาย เราไม่ได้เจอหน้ากันนานมากแล้วนะ”
หลังจากที่ฮยอกแจพูดประโยคนั้น อีกฝ่ายก็เงียบไป
นับตั้งแต่วันนั้นที่ฮยอกแจได้มาอยู่ที่อเมริกากับน้าโบนา ก็เป็นเวลาสิบเอ็ดปีแล้ว สิบเอ็ดปีที่เขาต้องจากแม่และแฝดพี่ของเขา จะคิดถึงมากแค่ไหนก็ทำได้แค่คุยโทรศัพท์ หรือไม่ก็ส่งรูปให้ดูเท่านั้น แต่หลังๆนี่รู้สึกอึนฮยอกจะโทรมาไม่บ่อยแล้ว เดือนละครั้งสองครั้ง แถมยังบอกอีกว่าไม่ต้องโทรมาเดี๋ยวจะเป็นฝ่ายโทรมาเอง
(เดี๋ยวก็ได้เจอกัน) เสียงจากปลายสายทำเอาฮยอกแจมุ่ยหน้า
“อึนพูดแบบนี้มาหลายครั้งแล้วนะ”
(มันก็ต้องมีสักวันที่เราต้องกลับมาเจอกันแหละน่า)
“เฮ้อ.. แล้วแม่สบายดีไหม” ฮยอกแจไม่คิดจะเซ้าซี้ต่อจึงเปลี่ยนเรื่องคุย
(สบายดี แล้วนายสบายดีไหม)
“อื้อ ตอนนี้กินติมอยู่แหละอร่อยมาก” ฮยอกแจพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง
(หน้าหนาวแล้วบอกให้กินน้อยๆไงของพวกนั้นน่ะ) อึนฮยอกพูดเสียงดุ
“รู้แล้วน่า”
(สบายดีก็โอเค ฉันไปทำงานก่อนแล้วกัน)
“ที่โซลมันกลางคืนนะ อึนทำงานอะไร” ฮยอกแจถามด้วยความสงสัย
(ก็งานหาเลี้ยงครอบครัวนั่นแหละ แค่นี้นะเดี๋ยวฉันโดนว่า)
“ง้ะ บ๊ายบาย” ฮยอกแจเอ่ยลา เขาได้ยินเสียงอึนฮยอกงึมงำตอบก่อนจะกดวางสายไป
ฮยอกแจนั่งกินไอศกรีมที่เหลือต่อพร้อมกับคิดอะไรไปมาอยู่ในหัว ตอนนี้เขากับอึนฮยอกก็อายุสิบแปดกันแล้ว ตั้งแต่วันนั้นที่เขาได้มาอยู่อเมริกาชีวิตก็เปลี่ยนไป จากชีวิตที่มีกินมีใช้แล้วต้องมาล้มละลาย กลายเป็นว่าเขามาอยู่ที่อเมริกาในสังคมที่ดูดี อยู่ดีกินดี ทุกอย่างดูเพอร์เฟคไปซะหมด เว้นเสียแต่...
อึนฮยอก
เวลาฮยอกแจคุยโทรศัพท์กับอึนฮยอกที่ไร อึนฮยอกจะต้องตัดสายเขาด้วยประโยคที่ว่าไปทำงานทุกครั้ง เขาไม่เคยรู้เลยว่าแฝดพี่ของตัวเองทำงานอะไร ถามกี่ครั้งก็ไม่เคยบอก
ไม่เป็นไร เดี๋ยวกลับไปจะไปดูด้วยตาตัวเองเลย(=ﾟωﾟ)ﾉ
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
“ไงมึง คุยกับน้องเสร็จละ?” เสียงทุ้มถามเพื่อนสนิทที่เดินกลับเข้ามาหา
“อืม”
“มีรูปน้องมึงป้ะ ขอดูหน่อยดิ๊ จะคุยอะไรนักหน้าหน้าตาก็เหมือนๆกัน” ร่างหนาว่า
“เรื่องของกู” อึนฮยอกว่าก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาไล่หารูปของแฝดน้องแล้วยื่นไปตรงหน้าเพื่อนสนิท
“ก็เหมือนๆกันอ่ะ” ร่างหนามองคนในรูปก่อนจะถอยกลับไปพิงพนักเก้าอี้เหมือนเดิม “แล้วนี่นัดไว้กี่โมง”
“สองทุ่ม เออไอ้ทงเฮ ครั้งนี้มึงช่วยกูด้วย” อึนฮยอกหันไปบอก
“ใครอีกล่ะ”
“ไอ้ซึงฮยอน”
“โอ้ยกากๆแบบนั้นทำไมไม่แข่งเอง”
“เออน่า ช่วยกูหน่อย”
“เออๆ สบายครับ” ทงเฮพยักหน้าตกลงก่อนจะก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์ของตัวเองต่อไป เพราะยังเหลือเวลาอีกซักพักกว่าจะถึงเวลานัด
20:00 น. – สนามแข่งรถ
เสียงพูดคุย เสียงเพลง และเสียงล้อที่เสียดสีกับถนนอย่างบ้าคลั่งกลายเป็นเรื่องที่ชินไปแล้วสำหรับทงเฮและฮยอกแจ
เพราะวันนี้ทงเฮจะเป็นคนลงแข่งแทนฮยอกแจ เขาจึงปลีกตัวไปเตรียมพร้อมที่รถของเขา อึนฮยอกเดินไปทักทายเพื่อนแถวนั้นซักพักก็เดินตามทงเฮไปช่วยเตรียม เช็คนู่น เช็คนี่จนทุกอย่างโอเค ก่อนจะเดินไปตบบ่าเพื่อนสนิท
“สู้ๆมึง เอาให้ชนะ” อึนฮยอกว่า
“เออ” ทงเฮยักคิ้วให้หนึ่งที ก่อนจะเข้าไปนั่งในรถ
ร่างหนายื่นมือไปจับพวกมาลัยอย่างมั่นคง หลับตาเรียกสมาธิให้ตัวเองซักพักก่อนจะมองไปตรงหน้าอย่างตั้งใจ เหลือบมองสัญญาณไฟสีแดงที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีเขียวทีละอัน
5
4
3
2
1
“มึงโกงกูป้ะวะไอ้ทงเฮ!” ร่างโปร่งเดินเข้ามาผลักทงเฮจนเซ ฮยอกแจหันไปมองด้วยสีหน้าไม่พอทันที
“อะไรวะไอ้ซึงฮยอน มึงแพ้แล้วจะมาพาลไม่ได้นะ”
“กากเอง ช่วยไม่ได้...” ทงเฮยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ
“ไอ้ทงเฮ มึง..!!” ซึงฮยอนทำท่าจะเข้ามาต่อย แต่โดนคนอื่นๆห้ามไว้ สงสัยจะเสียหน้าน่าดู ก็แหงล่ะ...
ทงเฮชนะนี่นา
ร่างหนายื่นมือออกไปตรงหน้าซึงฮยอนก่อนจะแบออก
“อะไรอีก” ซึงฮยอนถาม
“เงินไง ตามที่ตกลงกันไว้” ทงเฮว่า
“เหี้ยเอ้ย!” ร่างโปร่งสบทก่อนจะยอมวางซองเงินลงบนมือของทงเฮ
“แค่นี้ก็จบ จะพาลทำไมก็ไม่รู้ เนอะ” ทงเฮหันไปขอความเห็นจากเพื่อนสนิทที่ทำหน้าไม่สบอารมณ์อยู่ข้างๆ
ป้าป!
“โอ๊ยย! อะไรของมึงไอ้อึน มึงตบหัวกูทำไมเนี่ย” ทงเฮโวยลั่นเมื่อถูกฝ่ามือของคนหัวชมพูตบให้กลางกบาล
“หุบปากไปได้ละ” อึนฮยอกบอก ก่อนจะหันไปพูดกับซึงฮยอน “มึงแพ้เองมึงไม่ต้องมาพาลที่เพื่อนกู”
“.....สัด”
“ยังอีกนะมึงอ่ะ” อึนฮยอกชี้หน้าซึงฮยอน
“ไอ้อึน...” ทงเฮเรียก
“เออรู้แล้ว กลับเหอะ” อึนฮยอกว่าก่อนจะเดินออกจากสนามแข่งโดยมีทงเฮตามมา
“อ่ะ เอาเงินมึงไป” ทงเฮยื่นซองสีน้ำตาไปให้อีกคน อึนฮยอกหยิบมาก่อนจะหยิบเงินส่วนหนึ่งจากซองนั้นให้ทงเฮ
“คนละครึ่ง”
“เฮ้ย ไม่ต้อง”
“กูบอกว่าคนละครึ่ง” อึนฮยอกย้ำอีกครั้งและยื่นเงินไปตรงหน้าอีก
“เออๆ” ทงเฮรีบมาก่อนจะเก็บเข้ากระเป๋า “แล้วนี่มึงจะกลับบ้านเลยหรือว่าไง”
“กลับเลย”
“เออ งั้นกูไปละ” ทงเฮบอก อึนฮยอกพยักหน้าก่อนจะแยกย้ายกันไป
ร่างโปร่งของอึนฮยอกเดินเข้ามาในบ้านด้วยความเหนื่อยล้าที่แบกรับมาทั้งวัน เขากำลังจะก้าวขาขึ้นบันไดเพื่อขึ้นไปนอนแต่แม่ของเขาได้เรียกไว้ซะก่อน
“อึนฮยอก”
“ไรแม่”
“ไปไหนมาอีกแล้ว” ยองเอถามลูกชายของเธอ เมื่อได้ยินแบบนั้นอึนฮยอกก็อดไม่ได้ที่จะถอดหายใจ
อายุของยองเอก็เริ่มมากแล้ว เธอยังต้องดูแลอึนฮยอกลูกชายของเธอ แรกๆก็เหมือนจะสบายแต่พักหลังนี่สิ อึนฮยอกเริ่มทำตัวเหลวไหลจนเธออดเครียดไม่ได้
“ทำงาน”
“งานอะไร”
“ก็งานอ่ะแม่ ได้เงินมาด้วยไม่มีไรหรอกน่ะ” อึนฮยอกบอกปัดๆพลางชูซองเงินสีน้ำตาลให้ยองเอดู
“งานอะไรถูกกฎหมายหรือเปล่า”
“เออน่า แม่จะเซ้าซี้ผมทำไม”
“เฮ้อ.. นี่ลูกเข้ามหาลัยแล้วนะ ทำตัวดีๆให้แม่ภูมิใจไม่ได้หรือไง” ยองเอพูดออกมาตามที่เธอคิด
“แม่ไม่ต้องห่วงผมหรอก” อึนฮยอกว่าก่อนจะก้าวขึ้นบันได้ไป
“เดี๋ยวอึนฮยอก...”
“อะไรอีกแม่ ผมเหนื่อย” อึนฮยอกหันไปด้วยสีหน้าที่บ่งบอกถึงความหงุดหงิด
“เดือนหน้า...”
“..........”
“ฮยอกแจจะกลับมาอยู่กับเราแล้วนะ”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
อึนฮยอกเดินเข้ามาในมหาลัยพร้อมกับทงเฮ สายตาหลายคู่ต่างก็มองมาทางพวกเขา แต่ทั้งสองคนชินแล้ว ผมสีชมพูโดดเด่นของอึนฮยอกที่รับเข้ากับใบหน้านิ่ง กับทงเฮที่หน้าตาดีจนใครหลายๆคนต้องเหลียวมอง บวกกับที่พวกเขาเป็นคนดังในมหาลัย ไม่แปลกที่ทุกคนจะพากันมองพวกเขา
ทั้งสองคนหยุดอยู่ที่โต๊ะประจำหน้าตึกเรียนก่อนจะหย่อนตัวลงนั่ง ทงเฮก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นเกมเพื่อรอเวลาเข้าเรียน
“วันนี้กูไปนอนบ้านมึงได้ป้ะวะ” อึนฮยอกหันไปถามเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเขา
“บ้านตัวเองไม่มีให้นอนหรือไง”
“เบื่อ” อึนฮยอกตอบก่อนจะฟุบหน้าลงกับโต๊ะเพื่อที่จะพักผ่อน
“ทะเลาะกับแม่?”
“เปล่า แค่เบื่อ” อึนฮยอกงึมงำตอบ ส่วนทงเฮก็เงียบไป เขายังไงก็ได้เพราะบ้านเขาก็เหมือนบ้านไอ้บ้านี่นั่นแหละ ไปบ่อยจนจะเป็นเจ้าของบ้านคนที่สองไปแล้ว
อึนฮยอกงีบหลับได้ประมาณยี่สิบนาที ทงเฮก็ปลุกเพราะถึงเวลาเข้าเรียนแล้ว ทั้งสองคนเดินขึ้นตึกไป ไอ้จริงๆเขาไปเรียนก็ไม่ได้ตั้งใจหรอกนะ ไม่หลับก็เล่นโทรศัพท์นั้นแหละ เขาแค่เข้าไปตามเวลาเรียนจะได้ไม่ขาดบ่อยจนต้องมาตามนู่นนี่ทีหลัง
Rrrrrrrr
โทรศัพท์ราคาแพงที่สั่นอยู่บนโต๊ะทำเอาทงเฮหันไปมอง ไม่ใช่ของเขาหรอก ของอึนฮยอกต่างหาก หน้าจอสว่างขึ้นโดยมีป็อปอัพแอพไลน์เด้งขึ้นมา
ร่างหนาหันไปมองเจ้าของโทรศัพท์ที่กำลังนอนไม่รู้เรื่องอะไร ก่อนจะหยิบโทรศัพท์เครื่องนั้นของเพื่อนขึ้นมา เอาวะ ขอเสือกหน่อย
10:27 AM
Hyukjae: อึนนนนนน เค้าคิดถึงง่ะ T w T
Hyukjae: Send you a photo
รูปที่อีกคนแนบมามันเล็กเกินไปทำให้ต่อมความอยากรู้อยากเห็นกระตุกขึ้นมา นิ้วของร่างหนากดลงไปบนรูปและรอโหลดเพื่อให้มันกลายเป็นรูปใหญ่ เมื่อรูปปรากฏขึ้นแล้วเขาก็นั่งมองรูปของแฝดน้องของเพื่อนตัวเอง
นาน...
เขาจ้องรูปนี้อยู่นานมาก...
ได้แต่สงสัยกับตัวเองว่าจะดูไปทำไมในเมื่อแฝดก็ต้องหน้าตาเหมือนๆกัน ทงเฮขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจแต่ก็ยังคงนั่งมองรูปนั้นของฮยอกแจที่ส่งมาอยู่
“บ้าป้ะเนี่ยกู” ทงเฮพึมพำกับตัวเองเบาๆ
ทงเฮได้แต่คิดสับสนอยู่ในใจ เขาไม่เคยเจอกับฮยอกแจเลยเพราะเขาเพิ่งรูปจักกับอึนฮยอกก็ตอนม.ปลาย และอึนฮยอกก็เคยบอกว่ามีน้องแต่น้องอยู่อเมริกา
ทั้งๆที่ไม่เคยเจอกันแต่น่าแปลกก็คือ...
ไอ้คนในรูปนี่มันน่ารักแฮะ
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ร่างบางนั่งขมวดคิ้วจ้องโทรศัพท์ของตัวเองอย่างไม่เข้าใจ
“ทำไมอึนถึงอ่านไม่ตอบล่ะ” ฮยอกแจนั่งหน้ามุ่ยซักพักก่อนจะนึกขึ้นได้
“เฮ้ย อึนเรียนอยู่นี่นา โอ้ยๆๆนี่ไปรบกวนอึนแน่เลย” ร่างบางว่าตัวเองเบาๆก่อนจะเดินเข้ามาในบ้าน
ตอนนี้ที่ที่อเมริกาก็ดึกแล้ว ฮยอกแจไม่ชอบอยู่อย่างหนึ่งคือเวลาที่นี่กับที่เกาหลีมันไม่ตรงกัน ทำให้เขาไม่สามารถคุยกับครอบครัวได้อย่างปกติ เวลาจะติดต่อกันทีก็ลำบาก ไม่อีกฝ่ายไม่ว่างก็หลับไปแล้ว สาเหตุก็คือไอ้เวลาไม่ตรงกันนั่นแหละ
“อ้าวฮยอกแจ มาทำอะไรตรงนี้ล่ะ” น้าโบนาถาม
“จะคุยกับอึนน่ะครับแต่ว่าอึนเขาเรียนอยู่ ผมลืมไป ไลน์ไปเมื่อกี้สงสัยไปรบกวนเขาแน่เลย” ฮยอกแจตอบเสียงเบา เขารู้สึกผิดจริงๆนะที่รบกวนเวลาของอึนฮยอกน่ะ อึนต้องตั้งใจเรียนสิ!
“อ๋อ แล้วนี่เราเตรียมตัวหรือยัง เดี๋ยวเดือนหน้าก็กลับแล้วนะ”
“ก็เริ่มเตรียมบ้างแล้วครับ คิดถึงแม่กับอึนจังเลย” ฮยอกแจว่า
“ยองเอคงตกใจที่ลูกเธอโตเป็นหนุ่มแล้ว ฮ่าๆ”
“นั่นสิเนอะ น้าโบนาว่าพวกเขาจะคิดถึงผมไหมอ่ะ”
“คิดถึงอยู่แล้ว” โบนายิ้ม
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ตอนนี้ทั้งอึนฮยอกและทงเฮกำลังเดินกลับบ้านด้วยกันเพราะพวกเขาเลิกคลาสแล้ว จริงๆแล้วพวกเขาไม่จำเป็นจะต้องเดินเลยด้วยซ้ำ ให้คนขับรถของทงเฮมารับก็ได้
แต่ทงเฮมันไม่ชอบ มันเคยบอกว่าถึงมันจะมีคนขับรถหรือบ้านรวยก็ไม่ต้องมาทำอะไรให้ ตัวมันเองมันจัดการเองได้
หลายๆคนอาจจะคิดไม่ถึง แต่คนที่ติดดินอย่างอีทงเฮเป็นถึงลูกนายกรัฐมนตรีของประเทศเกาหลี ก็ดูเอาแล้วกันมันถึงได้ทำตัวเลวๆแบบนี้อยู่ตลอดเวลาเพราะทำไปยังไงก็ไม่มีใครเอาผิดมันได้
“หือ” อึนฮยอกครางในลำคอออกมาแบบงงๆ เมื่อเขาเล่นโทรศัพท์และพบว่าฮยอกแจไลน์มาหาเขา
10:27 AM
Hyukjae: อึนนนนนน เค้าคิดถึงง่ะ T w T
Hyukjae: Send you a photo
10:29 AM
Hyukjae: ทำไมอึนอ่านไม่ตอบล่ะ -3-
แปปนะ นี่เขาไปอ่านตอนไหนวะ
อึนฮยอกจำได้ว่าเวลานั้นเขาต้องอยู่ในคลาสแล้วก็ต้องกำลังหลับอยู่แน่ ไม่มีทางที่จะมาเล่นโทรศัพท์แน่นอน จะมีก็แต่...
“ทงเฮ มึงเสือกไลน์กูหรอ”
“อะไร” ทงเฮทำหน้าเหรอหราประหนึ่งว่ากูไม่รู้เรื่อง
“แอบเล่นโทรศัพท์กูใช่ไหมบอกมานะมึง”
“อะไร กูบอกแล้วว่าเปล๊า” ทงเฮส่ายหน้ารัว
“เดี๋ยวมึงเดี๋ยว...” อึนฮยอกชี้หน้าคาดโทษก่อนจะก้มหน้าลงไปพิมพิ์ไลน์ตอบแฝดน้อง
14:06 PM
Eunhyuk: นอนแล้วใช่ป้ะ ฝันดี
“ไอ้ทงเฮมึงนะ” อึนฮยอกพูดเสียงเรียบก่อนจะแกล้งโน้มตัวทงเฮลงมาแล้วใช้แขนรัดคออีกฝ่ายเอาไว้
“โอ้ยยย!! เหี้ยปล่อยกู แค่กๆ! ไอ้อึนกูหายใจไม่ออกสัดดดดดดดด”
“555555555555555555 โอ้ยไอ้ล่ำไม่มีทางสู้” อึนฮยอกขำอย่างสะใจก่อนจะปล่อยให้เพื่อนของตนเป็นอิสระ
ทั้งสองคนเดินมาเรื่อยๆแล้วก็หยุดอยู่ที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง จริงๆแล้วต้องเรียกว่าคฤหาสน์นะเพราะว่าแม่งใหญ่มาก มากเกินกว่าจะจะเรียกว่าบ้านธรรมดา อีทงเฮกดรหัสหน้าประตูก่อนจะเปิดเข้าไป พร้อมกับอึนฮยอกที่ตามมา
เมื่อเข้ามาข้างในอึนฮยอกก็หยิบเสื้อผ้าของตัวเองที่มีอยู่ในบ้านทงเฮพร้อมกับผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป ที่มีเสื้อผ้าทิ้งไว้ที่นี่ก็เพราะว่าเขามาที่นี่บ่อยราวกับเป็นบ้านหลังที่สอง
ระหว่างที่อึนฮยอกเข้าไปอาบน้ำ ทงเฮก็นอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียงของตัวเอง เช็คเฟส ทวิต ไอจีนิดหน่อยตามประสาคนดังก่อนจะนึกอะไรขึ้นมาได้
มือหนาเตรียมจะกดเข้าไปในแกลอรี่รูปภาพ แต่ทว่า...
“ไอ้ทงเฮ!!!” เสียงเรียกของตัวเหี้ยที่ดังออกมาจากห้องน้ำทำเอาเขาสะดุ้งจนปล่อยให้โทรศัพท์หลุดมือ
“สัด! อะไร!” ร่างหนาตะโกนกลับไป
“คืนนี้ไปป้ะวะ!”
“ไปไหน!”
“ผับพี่ซีวอนอ่ะ!”
“มึงจะไปอ่อ!”
“เออ กูอยากแดกเหล้า!”
“เออๆ ไปก็ไป!” ทงเฮตะโกนตอบก่อนจะนอนเล่นโทรศัพท์ที่เตียงต่อเหมือนเดิม
ทำไมไม่รอถามตอนอาบน้ำเสร็จวะ-_-
ทงเฮหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ก่อนจะทำตามเป้าหมายที่คิดไว้ก่อนหน้านี้คือกดเข้าไปยังแกลอรี่รูปภาพ ก่อนจะกดดูรูปล่าสุดที่เขาแอบส่งมาจากเครื่องของอึนฮยอก ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมตัวเองต้องทำแบบนี้
.
.
ยังไงก็อย่าให้อึนฮยอกรู้แล้วกันว่าเขา...
กำลังนั่งดูรูปของฮยอกแจ
ความคิดเห็น