คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Prologue (REWRITE)
สวัสดีค่ะทุกคน ._ . เรากลับมาจัดการกับเรื่องนี้ก่อน ฮื้อออ ถึงแม้ว่ามันจะยังตันอยู่
เราขอลบทุกตอนและลงให้ใหม่ตั้งแต่ตอนแรกนะคะ เรารีไรท์มันใหม่อยู่
แบบว่าแก้คำผิด ดัดแปลงบางประโยคนิดหน่อย... ใครที่คิดถึงฟิคเรื่องนี้ (เราก็โคตรคิดถึงเลย ฮือ)
กลับมาอ่านกันได้แล้วนะ!
“ฮยอกแจมานี่เร็วๆ” คนเป็นพี่กวักมือเรียกน้องชายฝาแฝดของตัวเองให้มาหา ฮยอกแจที่กำลังนั่งอ่านนิทานก็รีบวิ่งมา
“มีอะไรหรออึน”
“ดูนี่นะ” เด็กน้อยอายุเจ็ดขวบผู้เป็นแฝดพี่กางแผ่นกระดาษแผ่นใหญ่ลงบนโต๊ะ
“อะไรอ่ะอึน”
“นี่คือโซล” อึนฮยอกจิ้มจึกๆลงไปที่ตรงแผ่นกระดาษ “ส่วนนี่ก็เมกา”
“แล้วไงอ่ะ” ฮยอกแจมองหน้าแฝดพี่ตาแป๋ว
อึนฮยอกมองหน้าแฝดน้องของตัวเองก่อนจะนึกไปถึงตอนที่เขาได้ยินแม่กับน้าของเขาคุยกันเมื่อตอนเช้า
‘แล้วเธอจะทำยังไงต่อไปล่ะ’
‘ไม่รู้.. ฉันสงสารลูก ตอนนี้ฉัน.. ฮึก ไม่เหลืออะไรอีกแล้ว ฮือ..’ ยองเอปิดหน้าร้องไห้อย่างหนัก
เธอไม่เหลืออะไรอีกแล้ว ครอบครัวล้มละลาย สามีของเธอของเธอก็ถูกรถชนอาการสาหัสจนกลายเป็นเจ้าชายนิทรา จากครอบครัวที่อยู่ดีกินดีต้องกลายมาเป็นครอบครัวที่ต้องเริ่มต้นจากศูนย์ใหม่ ทุกอย่างแย่ไปหมด จะดีก็แต่บ้านหลังนี้ไม่ต้องเสียไปให้ใคร เลยยังทำให้มีที่ซุกหัวนอน
‘เฮ้อ.. ทำไมต้องมาเป็นแบบนี้ด้วยนะ’ โบนาหรือน้าของเขาบ่นออกมา ‘ให้ลูกเธอคนใดคนหนึ่งไปอยู่กับฉันที่อเมริกาไหม’
‘หืม... ฮึก มันไม่ลำบากหรอ’ ยองเอถาม
‘ไม่หรอก เธอน่ะลำบากอยู่นะ เรื่องแบบนี้ฉันช่วยเธอเอง แค่เลี้ยงดูเด็กคนนึงมันจะไปหนักหนาอะไรยังไงเราก็ครอบครัวเดียวกันนะ’ โบนายิ้ม
‘ขอบใจนะ.. ฮือ ขอบใจจริงๆนะโบนา’ ยองเอโผเข้ากอดโบนาแน่น
อึนฮยอกที่บังเอิญได้ยินเรื่องทั้งหมด ก็เก็บมาคิดเงียบๆและตัดสินใจเดินเข้าไปหาแม่และน้าของเขาที่กำลังคุยกัน
‘อ... อ้าว อึนฮยอก’ น้าโบนาเรียกชื่อเบาๆ
‘แม่กับน้าให้ฮยอกแจไปเมกานะ’ อึนฮยอกพูด ทำเอาหญิงสาวทั้งสองคนมองหน้ากันงงๆ
‘ทำไมล่ะลูก’
‘อยากให้น้องได้ดี แม่ให้น้องไปนะ’ อึนฮยอกเข้าไปบอกแม่ของเขา เธอทำสีหน้าลำบากใจก่อนจะพยักหน้าอย่างไม่มีทางเลือก
‘ให้ฮยอกแจไปกับเธอนะโบนา’
‘อืม ฉันยังไงก็ได้’ โบนาพยักหน้า ก่อนจะหันไปหาอึนฮยอก ‘แล้วน้องเขาจะยอมเราหรอ ติดเราซะขนาดนั้นน่ะ’
‘นั่นสิลูก ฮยอกแจไม่งอแงหรอ’
‘ฮยอกแจต้องเข้าใจสิแม่’ อึนฮยอกบอก ‘แต่เดี๋ยวอึนบอกฮยอกแจเองนะแม่’
‘ไม่ให้แม่ช่วยพูดหรอ’
‘ไม่เอา อึนอยากบอกน้องเอง’
“ฮยอกแจต้องไปเมกานะ” อึนฮยอกบอก เมื่อได้ยินดังนั้นฮยอกแจก็เริ่มงอแง
“ไม่เอาอ่ะ ไม่เอาๆๆ เค้าจะอยู่กับอึนนนนนน” ฮยอกแจเบะปากดิ้นไปมา
“อย่าดื้อสิ~” อึนฮยอกเข้าไปกอดแฝดน้องของตัวเอง ก่อนจะโยกตัวไปมา “ฮยอกแจต้องไปนะ จะได้ได้ดีไง~”
“เค้าไม่อยากอยู่ห่างอึน ไม่เอาๆๆ” ฮยอกแจงอแง อึนฮยอกปล่อยอีกคนแล้วชี้ให้ฮยอกแจดูที่แผนที่อีกครั้ง
“ดูนะ นี่โซล นี่เมกา มันไม่ได้ไหลกันซักหน่อย” อึนฮยอกว่า “เดี๋ยวเราก็กลับมาเจอกันอีกไง”
“เค้าก็คิดถึงอึนแย่เลยสิ”
“แค่นี้เอง เดี๋ยวพอกลับมาเจอกันก็หายคิดถึงแล้ว” อึนฮยอกยิ้ม
“อ่า...” ฮยอกแจก้มหน้าคิด เขาไม่อยากจากอึนฮยอกไปไหนเพราะเขาติดอึนฮยอกมาก ก็อึนฮยอกเป็นแฝดพี่ของเขานี่นา “อึนว่าดีหรอ”
“อื้อ!”
“ถ้าอึนว่าดี เค้ายอมก็ได้..” ฮยอกแจว่า “แต่อึนห้ามลืมเค้านะ”
“ไม่ลืมหรอก อึนรักฮยอกแจจะตาย” อึนฮยอกเข้าไปกอดฮยอกแจอีกครั้ง
จุ๊บ!
ฮยอกแจยื่นหน้าเข้าไปจุ๊บปากของแฝดพี่แล้วฉีกยิ้มกว้าง “เค้ารักอึนน้า”
“ฮืออออออออออออออ ไม่เอา ไม่ไปปปปปปป” เสียงร้องไห้ที่ดังลั่นสนามบินทำเอาคนที่เดินผ่านไปผ่านมามองอย่างสงสัยของฮยอกแจนั้น ทำเอาผู้เป็นแม่ถอดหายใจไม่ได้
“ไม่ร้องนะลูก เดี๋ยวก็ได้กลับมาแล้ว” ยองเอบอกกับลูกของเธอ ใจจริงเธอก็ไม่ได้อยากจะจากลูก แต่ว่ามันจำเป็น
“อึนอ่า.. ฮืออออออออออ” ฮยอกแจร้องไห้เสียงดังจนอึนฮยอกต้องเข้าไปกอด
“ฮยอกแจไปนะ เดี๋ยวก็ได้เจอกันแล้วไง”
“ฮึก...”
“จำที่อึนบอกไม่ได้หรอ โซลกับเมกาใกล้กันนิดเดียวเอง” อึนฮยอกยังคงพูดต่อไป
“อือ... ฮึก”
“แล้วเจอกันเนอะ อย่าร้องสิ ไม่น่ารักแล้วนะ”
“เค้า ฮึก.. ไม่น่ารักหรอ ฮือ... เค้าจะหยุดร้องแล้ว” ฮยอกแจรีบยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาออก อึนฮยอกเห็นดังนั้นจึงยิ้มออกมา
“ฮยอกแจต้องไปแล้วนะครับ” น้าโบนาบอกเตือนเด็กน้อยที่กำลังเช็ดหน้าเช็ดตาอยู่
“เค้าต้องไปแล้ว...” ฮยอกแจก้มหน้า
“อื้ม บ๊ายบาย”
“อย่าลืมเค้านะ คิดถึงเค้าด้วย เค้ารักอึนมากๆนะ” ฮยอกแจบอก
“รู้แล้ววววว” ฮยอกแจพยักหน้ารับก่อนจะเข้าไปกอดแฝดพี่ของตัวเอง
“บ๊ายบายนะพี่อึน” ฮยอกแจโบกมือลาแฝดพี่ของตัวเอง ก่อนจะหันไปบอกลาแม่ของตนและเดินตามน้าโบนาไป
อ่า... เมื่อเวลาผ่านไปอนาคตมันจะเป็นยังไงนะ?
ความคิดเห็น