คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 6 [NC]
Chapter 6
พูดไม่ทันจบประโยคเสือปืนไวอย่าง ฮวายอง ก็พลิกร่างคิวริ ให้นอนหงายลงบนโซฟาอย่างรวดเร็วโดยอาศัยจังหวะที่เธอกำลังเผลอจัดการเธอเสีย แถมยังส่งยิ้มหวานหยดมาให้เธออีกต่างหาก หวานเสียจนน่าหวั่นใจ คิวริ ได้แต่มองตาค้างอ้าปากหวอจะลุกก็ลุกไม่ได้เพราะคนตัวโตทาบทับเธอเอาไว้ทั้งร่าง ข้อมือทั้งสองก็ถูกอีกฝ่ายกดไว้กับโซฟา นับเป็นสถานการณ์ที่เสียเปรียบที่สุดของเธอ
“คิวริ…เธอชอบฉันไหม” ความปรารถนาจากดวงตาคมของฮวายองที่สบมามันยืนยันได้เป็นอย่างดีว่าอีกฝ่ายจริงจังแค่ไหน ความขี้เล่นที่เคยมีอยู่ในดวงตาคู่นั้นบัดนี้คิวริมองไม่เห็นมัน มีเพียงความอ่อนหวานเว้าวอนร้องขอที่มันกำลังจะละลายกำแพงในหัวใจเธอให้พังทลายลงในไม่ช้า ดวงตาคู่สวยเริ่มไหวระริกด้วยความสับสน ความรู้สึกของคิวริถูกส่งไปถึงคนที่อยู่เหนือร่าง ฮวายองส่งยิ้มบางๆ มาให้ราวกับจะปลอบประโลมให้เธออุ่นใจและไว้ใจว่ามือคู่นี้จะไม่มีวันทำร้ายเธออย่างแน่นอน มือเรียวสวยเลื่อนมาถอดเสื้อโคตตัวใหญ่ออก
“ผิวของเธอชั่งขาวจริงๆเลยนะคิวริ” เสียงพึมพำราวกับคนละเมอถูกเปล่งออกมาจากลำคอของคนตัวสูง มือเรียวจับปอยผมที่หลุดลุ่ยไปทัดไว้ข้างหู ฮวายองจับจ้องดวงตาคู่สวยไม่วางตา ก่อนที่ใบหน้าคมจะค่อยๆ เคลื่อนลงมาใกล้กับใบหน้าสวย ระยะห่างที่ค่อยๆ หมดไปทำให้ภาพใบหน้าของคนตัวโตพร่าเลือน ร่างบางหลับตาลงพร้อมทั้งกลั้นหายใจเพื่อระงับความตื่นเต้น ด้วยพอจะรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังจะทำอะไรกับเธอ ลมหายใจอุ่นๆ เป่ารดใบหน้าใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จนต้องหลับตาปี๋ ใจหนึ่งก็อยากจะหนี แต่อีกใจก็อยากจะลิ้มลอง ความสับสนตีกันอยู่ในหัวจนเธอทำอะไรไม่ถูก ได้แต่นอนนิ่งรอรับสัมผัสจากคนตัวสูง
ความนุ่มจากริมฝีปากแดงเรื่อทาบทับลงมาแผ่วเบาในคราแรก บดเคล้าหยอกล้อให้คนในครอบครองผ่อนคลายและไว้วางใจตนเอง ก่อนจะใช้ปลายลิ้นเปิดปากอีกฝ่ายเพื่อที่จะชิมความหวานภายในโพรงปาก ลมหายใจของคนโดนรุกรานติดขัดขาดห้วง ริมฝีปากบางสั่นระริกด้วยความตื่นเต้น ตอบสนองการกระทำของอีกฝ่ายด้วยอย่างกล้าๆ กลัวๆ ฮวายองใช้ความชำนาญปลอบประโลมอย่างใจเย็น ปลายลิ้นรุกรานเข้าไปในโพรงปากนุ่มกวาดไปทั่วเพื่อดูดซับความหวานจากคนใต้ร่าง ลิ้นอุ่นรุกไล่เกี่ยวกระหวัดรัดลิ้นเล็กอย่างเร่าร้อนร้อนแต่ทุกการกระทำยังเต็มไปด้วยความอ่อนหวานจนคนได้รับจูบแทบสำลักความหวานนั้น
“อืม~……..” ร่างบางเปล่งเสียงครางหวานออกมาจากลำคออย่างลืมตัว เขนเรียวบางเลื่อนขึ้นมาคล้องคอคนด้านบนตามสัญชาตญาณปลายนิ้วแทรกเข้าไปในกลุ่มผมดำที่ตัดสั้นอย่างประณีตของคนตัวสูง ขยี้เบาๆ ตามอารมณ์ที่อีกฝ่ายนำพา ฮวายองเองก็ไม่น้อยหน้ามือทั้งสองข้างสอดเข้าไปใต้เสื้อตัวหนา ลูบไล้ผิวกายนุ่มเนียนละมุนมือปลุกเร้าความต้องการให้ลุกฮือขึ้นอย่างรวดเร็ว กายบางไหวสะท้านไม่ใช่เพราะความหนาวเย็น แต่มันมาจากสัมผัสที่พาให้ใจเตลิดเปิดเปิง
อาการตอบสนองอย่างเงอะๆ งะๆ ไม่ได้ทำให้ฮวายองนึกรำคาญแม้แต่น้อย ตรงกันข้ามมันทำให้เธอยิ่งหลงใหลคนในอ้อมกอดจนแทบคลั่ง ความหอมหวานที่ได้รับเล่นเอาเธอสติแทบหลุด การควบคุมตัวเองเหลือน้อยลงทุกที ยิ่งได้ลิ้มลองก็ยิ่งที่จะถอนตัวถอนใจจากผู้หญิงคนนี้ .. ใบหน้าเลื่อนลงไปซุกไซร้ซอกคอขาวสูดกลิ่นหอมละมุนของผิวกาย ลิ้นอุ่นถูกส่งออกมาโลมเลียซอกคอขาวอย่างอดใจไม่ไหว สองมือปลดเปลื้องเสื้อแขนยาวตัวหนาด้วยความร้อนรน
เมื่อร่างกายท่อนบนเปลือยเปล่าความหนาวเย็นก็แทรกเข้ามาโอบล้อมผิวกายแทนเสื้อผ้า ร่างบางถึงกับผวาเข้ากอดคนตัวสูงแนบแน่น เพื่อแบ่งความอบอุ่นจากร่างสูง อีกเหตุผลก็เพื่อหลบเร้นจากสายตาร้อนแรงคู่นั้นที่มองสำรวจเนื้อตัวของเธอเมื่อครู่ ใบหน้าสวยแดงจัดจนลามไปทั่วตัว ผิวขาวๆ กลายเป็นสีชมพูระเรื่อในเวลาอันรวดเร็ว
“หน.....หนาว.” ร่างบางกระซิบเสียงพร่าข้างหูฮวายอง หญิงสาวหลับตาลงเพื่อค่อยๆ ระงับอารมณ์ร้อนแรงของตนที่ปะทุหนัก เสียงหวานๆ ของคิวริที่ได้ยินเมื่อครู่ทำให้การควบคุมตัวเองของเธอลดน้อยลงไปทุกขณะ ลำแขนทั้งสองข้างโอบกอดร่างบางไว้แนบอกเพื่อมอบความอบอุ่นให้อีกฝ่าย ริมฝีปากร้อนๆ ที่ยังฉ่ำๆ เพราะรสจูบเมื่อครู่ประทับลงไปบนไหล่มน ก่อนจะเอ่ยถ้อยคำปลอบโยน
“ไม่เป็นไรนะคิวริ อีกหน่อยก็ไม่หนาวแล้ว ฉันรับรอง” สิ้นประโยคฮวายองก็รั้งร่างบางออกจากอ้อมกอด ส่งความอบอุ่นผ่านทางสายตาย้ำความมั่นใจให้คิวริ ก่อนละเลื่อนสายตากวาดมองไปทั่วเรือนร่างท่อนบนที่เปลือยเปล่า คิวริมองตามสายตานั้นก่อนจะผินหน้าหนีเพื่อหลบสายตาที่ราวกับจะกลืนกินคู่นั้น แปลกที่ฮวายองใช้ดวงตาลูบไล้ผิวกายราวกับสัมผัสด้วยมือของเจ้าตัว เวลานี้เธอเชื่อที่ฮวายองบอกแล้วว่าอีกหน่อยก็ไม่หนาวแล้ว มันร้อนแทนด้วยซ้ำ ร้อนรุ่มเข้าไปถึงข้างใน....
“...” ฮวายองกดยิ้มมุมบางอย่างเอ็นดูกับท่าทางเขินอายนั้น ช่างน่ารักน่าชังนักในความรู้สึกของเธอ ใบหน้าใสลดลงไปหาร่างกายคนในครอบครอง เป้าหมายอยู่ที่ทรวงอกคู่งามที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้า ริมฝีปากจูบเบาๆ รอบๆ ฐานอกนุ่มทั้งสองข้าง ร่างบางผวาน้อยๆ เข้าหาริมฝีปากอิ่มอย่างลืมตัว ใบหน้าสวยหวานแดงซ่านความร้อนแผ่ขยายจากอกอิ่มก่อนจะแล่นไปทั่วเรือนร่าง ยิ่งฮวายองส่งปลายลิ้นออกมาสัมผัสอกคู่สวยช้าๆ เสียงครางแผ่วๆ เริ่มหลุดลอดออกมาจากลำ
“อา~” หากแต่ไม่นานนักคิวริก็กลั้นเสียงน่าอายนั่นเอาไว้ ฟันคมๆ กัดริมฝีปากบางจนห้อเลือด ใบหน้าสวยสะบัดเร่าไปมาอย่างทรมาน เล็บยาวๆ จิกลงไปบนไหล่ลาดของคนด้านบนแรงๆ เพื่อระบายอารมณ์ แม้จะเจ็บบ้างแต่อวายองไม่ได้ใส่ใจความเจ็บปวดนั้น เพราะความหวานของคนตรงหน้าทำให้หัวสมองของเธอแทบจะลืมเลือนทุกอย่าง ความยับยั้งชั่งใจก็ไม่มีเหลืออยู่เลย เวลานี้รู้แต่เพียงว่าต้องการครอบครองร่างงามตรงหน้าเร็วๆ อยากเก็บอีกฝ่ายไว้ชื่นชมเพียงคนเดียวไม่อยากให้ใครได้สัมผัสคนคนนี้อีกแม้เพียงปลายเล็บ
“ปล่อยมันออกมาเถอะคิวริอา~ ไม่ต้องกลั้นมันไว้หรอกคนดี” ฮวายองกระซิบเบาๆ หวังให้อีกฝ่ายลดความทรมาน เดี๋ยวจะเป็นลมไปเสียก่อน ลมหายใจร้อนๆ พ่นเข้าใส่ผิวบางที่เปียกชื้นจากรสจูบของฮวายอง แค่นั้นก็ยังส่งผลให้คิวริรู้สึกร้อนรุ่มได้อย่างไม่น่าเชื่อ ไม่ว่าอีกฝ่ายจะสัมผัสเธอหนักหน่วงหรือแผ่วบาเพียงใดก็ทำให้เธอหวามไหวได้ทั้งนั้น ... ทว่าคิวริดื้อดึงเกินกว่าจะเชื่อฟังคำแนะนำของฮวายอง หญิงสาวยังคงพยายามฝืนความรู้สึกตัวเองอย่าเต็มที่ แม้จะทรมานจนลมแทบจับ แต่ใช่ว่าการต่อต้านเล็กๆ น้อยๆ นี่ฮวายองจะยอมแพ้ ปลายลิ้นร้อนๆ ไล้วนตรงเม็ดทับทิมสีสวยช้าเร็วสลับกันไป
“อ๊ะ อ๊า~” จนในที่สุดคิวริก็ต้องตกเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ให้กับฮวายองและอารมณ์เร่าร้อนของตน จำต้องปลดปล่อยเสียงครางแหบพร่าออกมาจากลำคอ เล็บยาวๆ จิกลงไปบนบ่าของอีกฝ่ายแรงๆ จนเลือดซึม แต่เจ้าตัวเหมือนไม่รู้สึกเจ็บแม้แต่น้อย อาจจะเป็นเพราะคนที่อยู่ต่อหน้าทำให้ลืมเลือนทุกอย่างแม้กระทั่งความเป็นตัวเองตัวเอง ....ฮวายอง กำลังลุ่มหลงคนน่ารักคนนี้อย่างไม่อาจปฏิเสธได้
“อะ ฮวายอง เดี๋ยว เดี๋ยวก่อน...” คิวริครางเรียกชื่อผู้รุกรานเบาๆ พร้อมทั้งใช้สองมือที่อ่อนแรงรั้งใบหน้าอีกฝ่ายให้หยุดการเล้าโลมชั่วครู่ แม้จะไม่อยากละจากความหอมหวานที่กำลังลิ้มลองหากแต่ทนเสียงรบเร้าจากคิวริไม่ไหว จำต้องเงยขึ้นมามองหน้าคิวริอย่างงุนงง
“ทำไมเหรอคิว~” ฮวายองเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ ส่งสายตาที่เต็มไปด้วยคำถามไปให้คนในครอบครอง “ฉันต้องลงไปดูร้าน ปล่อยฉัน…เธอกลับบ้านไปได้แล้ว” ฮวายองที่ตอนนี้ได้สติกลับคืนมา ได้ขอโทษคิวริ
“คิวริ….ฉันขอโทษนะ” แต่สิ่งที่พูดไปนั่น คิวริไม่ได้สนใจเลยซักนิด คิวริได้แต่บอกให้
ฮวายองกลับบ้านไป ฮวายองก็กลับตามที่คิวริบอก
[ แล้วคิดออกจะมาต่อนะจ๊ะ T-ARA GO]
ความคิดเห็น