คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : จับชั้นให้ได้สิ
“คุณมันคนฉวยโอกาส”
“อะๆๆ ชั้นขอโทษก็ได้พอใจรึยัง”
ร่างสูงมองคนที่หันหลังให้เธออยู่
“ไม่!!”
ซอนมีพูดเสียงแข็งใส่ร่างสูง
“ถ้าไม่ชั้นจะ….” พู่วววว
ร่างสูงที่เริ่มเคลื่อนตัวมาหาร่างบางอีกครั้งพร้อมกับเป่าลมใส่หูซอนมีที่หลับตาปี๋ก่อนจะหันหน้าหนีไปทางอื่น ซอนมีที่ตอนนี้หน้าเริ่มขึ้นสีมานิดๆ ไม่รู้โมโหหรือเพราะเขินกันแน่
~คนอะไรชอบฉวยโอกาสชะมัด~
~ชั้นว่าเธอคงต้องลาออกวันนี้แล้วหล่ะ ดูซิว่าจะทนอยู่กับชั้นได้มั้ยซอนมี~
“คุณพาชั้นมาที่นี่ทำไม”
ร่างบางที่เบิกตากว้างออกมาเพราะที่ร่างสูงพามานั้นเป็นทะเลที่สวยงามมากนอกจากนี้ยังมีบ้านพักตากอากาศที่ให้นักท่องเที่ยวได้พักผ่อนหย่อนใจกัน
“มาเที่ยวไง”
“หืม ทำไมมาเที่ยวไกลแบบนี้ล่ะ นี่คุณ”
ร่างบางทำหน้าคิด ก่อนจะวิ่งตามร่างสูงไป
“หวัดดีค่ะ คุณเยอึน”
พนักงานที่เดินผ่านไปมาทักทายเยอึนอย่างเป็นมิตร ร่างสูงจึงได้แต่ยิ้มตอบออกไป
“คะ…คุณอย่าบอกนะว่าคุณเป็นเจ้าของที่นี่หน่ะ”
“ฉลาดมากคุณเลขา”
ร่างสูงที่หยุดเดินหันมาส่งยิ้มให้ร่างบางนั่น
“นี่ ชั้นมาทำงานให้คุณนะไม่ใช่มาเป็นเพื่อนเที่ยวของคุณ”
“ใจเย็นน่า เธอได้ทำงานสมใจอยากแน่ไม่ต้องห่วงหรอก”
“ป่านนี้พี่ซอนเยคงเป็นห่วงชั้นแย่แล้ว”
ซอนมีทำเสียงเศร้าใส่ร่างสูง
“คงไม่หรอกมั้งมีคุณหมอคนสวยนั่นอยู่ด้วยทั้งคน”
“คุณรู้จักพี่ยูบินด้วยหรอ”
“หึ รู้สิ และชั้นก็รู้จักดีด้วย”
“หมายความว่าไง”
ร่างสูงไม่ตอบเพียงแต่เดินไปเรื่อยๆจนกระทั่งถึงที่หมาย
ปึ๊ก ร่างบางที่เดินตามมาติดๆกับร่างสูงเธอไม่คิดว่าร่างสูงนี่จะหยุดเดินแบบกะทันหันแบบนี้นี่
“โอ๊ย!!! หยุดเดินแล้วคุณไม่คิดจะบอกชั้นเลยรึไง”
“แล้วใครจะรู้ล่ะห้ะว่าเธอจะเดินมาตรงนี้หน่ะ”
“คิดจะหยุดก็หยุดคิดจะเดินก็เดิน ชิ”
“บ่นอะไร”
ร่างสูงที่ได้ยินร่างบางพึมพำอะไรบางอย่างอยู่
“ปะ…ป่าวหนิ”
ร่างบางเบิกตากว้างพร้อมกับกระโดดไปมาบนหาดทรายแห่งนี้ ร่างสูงที่ส่ายหัวไปมากับท่าทางแบบนั้น
“ว้าว!! ที่นี่สวยจัง”
“มาเล่นน้ำกันเถอะคุณเยอึน”
ร่างบางเอ่ยชวนร่างสูง ร่างสูงที่ไม่รอช้าก็รีบวิ่งไปเล่นน้ำกับร่างบางทันที
“นี่แน่ะๆ ตามมาให้ทันสิ ฮ่าๆๆ”
“ระวังชั้นตามทันแล้วกัน ฮ่าๆๆ”
ร่างสูงที่สาดน้ำใส่ร่างบาง ตอนนี้ทั้งคู่กำลังออกมาไกลเกินที่คนบนฝั่งจะเห็น ทันใดนั้นร่างสูงก็เห็นความผิดปกติบางอย่าง
“ซอนมี ซอนมี เธออยู่ไหนอ่ะ”
“……”
“นี่ ชั้นไม่เล่นแล้วนะ”
“……”
~คุณแกล้งชั้นมาเยอะและ ชั้นขอเอาคืนบ้างแล้วกันนะ~
ร่างบางก็ยังคงเงียบอยู่
“นี่แน่ะๆๆ ฮ่าๆๆ คุณโดนชั้นหลอกแล้วล่ะ”
ร่างบางที่โผล่ขึ้นมาสาดน้ำใส่ร่างสูงนี่อีกครั้ง
“แน่จริงก็จับชั้นให้ได้สิ นี่แน่ะๆๆๆ”
“ชั้นไม่อยากเล่นแล้ว เราขึ้นฝั่งกันเถอะ”
“ไม่เอาอ่ะชั้นยังเล่นไม่หายสนุกเลย”
“นี่เธออยากให้ชั้นเล่นกับเธอมากใชมั้ย”
“ก็ใช่หน่ะสิ นี่แน่ะๆๆ”
“แล้วถ้าชั้นจับเธอได้ แล้วชั้นจะได้อะไร”
“คุณอยากได้อะไรก็เอาไปเลย”
“แน่ใจนะ”
“อื้ม จับชั้นให้ได้แล้วกัน”
ร่างบางที่วิ่งหนีร่างสูงอยู่ภายในน้ำพรางสาดน้ำใส่ร่างสูงไป ร่างบางที่เห็นร่างสูงที่ดำน้ำเงียบหายไปอยู่นาน
“นี่คุณไม่ต้องมาแกล้งชั้นเลยนะ ชั้นไม่ยอมโดนคุณหลอกหรอก”
“……”
“นี่ คุณเยอึน คุณเยอึน”
“……”
“นี่คุณอย่าเงียบได้มั้ย”
“……”
~หึ เธอรู้จักชั้นน้อยไปแล้วซอนมี~
ร่างสูงที่โผล่ขึ้นมาจากน้ำก็รวบตัวร่างบางนี้ไว้ทางด้านหลัง
“ชั้นจับเธอได้แล้ว ฮ่าๆๆ”
ร่างสูงที่กอดร่างบางไว้แน่น
“ชั้นคิดอยู่แล้วเชียวว่าคุณต้องทำแบบนี้”
“ถ้าไม่ทำแบบนี้ก็จับเธอไม่ได้สิ”
“ถ้าเป็นแบบนั้นสิ่งที่ชั้นให้สัญญากับคุณชั้นจะถือว่ามันเป็นโมคะเหมือนกัน”
“นี่ได้ไงล่ะ เธอพูดเองนะว่าถ้าชั้นจับเธอได้เธอจะให้อะไรก็ได้ไม่ใช่หรอ ตอนนี้เธอจะมาเบี้ยวชั้นไม่ได้หรอกนะ”
ร่างสูงที่เคลื่อนหน้าของตนไปให้ชิดกับแก้มขาวนั่น
“เฮ้อ คุณนี่จริงๆเลยนะ แล้วคุณอยากได้อะไรล่ะ”
ร่างบางที่หันมามองหน้าร่างสูงตรงหน้า ร่างสูงที่เอามือเรียวไปจับเอวของร่างบางไว้เพื่อให้ตัวของทั้งคู่นั้นชิดกัน ร่างสูงที่ประกบริมฝีปากเรียวสวยของตนเข้ากับร่างบางลงไปอย่างดูดดื่ม เป็นอีกครั้งที่ร่างบางก็ไม่ขัดขืนอะไรร่างสูงเลย แถมคราวนี้หัวใจของร่างบางก็เต้นแรงซะกลัวร่างสูงนี่ได้ยิน
“อื้ม อือ”
ร่างบางเผลอครางออกมาเบาๆ ร่างสูงที่เอามือมาสัมผัสกับแขนขาวเรียวนั่นของร่างบางช้าๆอย่างหลงใหลก่อนจะผละจูบออกจากร่างบาง
“นี่แค่มัดจำนะ”
แล้วร่างสูงก็เดินขึ้นฝั่งไปทิ้งให้ร่างบางตรงหน้าค้างกับการกระทำเมื่อครู่ของร่างสูง
“ทำไมป่านนี้ซอนมียังไม่กลับอีกนะ”
ซอนเยที่สีหน้าดูเครียดๆปนหงุดหงิด
“พี่ว่าซอนมีคงไปเที่ยวอยู่กับเพื่อนเหมือนเดิมอ่ะแหละ” ยูบินที่เอามือไปแตะไหล่ร่างเล็กนี่เพื่อให้คลายกังวล
“แต่ตอนเช้าชั้นเห็นยัยซอนมีออกไปกับคุณเยอึนนะ”
ร่างเล็กที่ดูหงุดหงิดเหลือเกิน
“ห้ะ!! นี่ออกไปกันตั้งแต่เช้าเลยหรอเนี่ย”
~ขอให้แกอย่าทำอะไรซอนมีเลยนะไอปาร์ค~
ยูบินเลือกที่จะส่งข้อความไปหาร่างสูงนี่ทันที
“ใจเย็นก่อนนะซอนเย พี่เชื่อว่าซอนมีต้องกลับมาอย่างปลอดภัย”
“ทำไมหรือพี่คิดว่าจะเกิดอะไรกับซอนมีรึป่าว”
“ป่าว พี่แค่คิดว่าเยอึนมันคงไม่ทำอะไรซอนมีหรอก”
“แล้วพี่ไปคิดว่าคุณเยอึนจะทำอะไรยัยซอนมี”
“ไม่รู้สิ พี่ว่ามันไม่น่าไว้ใจ”
“ไม่น่าไว้ใจ ยังไง”
ร่างเล็กที่ขมวดคิ้วหากันเพื่อเค้นเอาคำตอบจากสาวผิวเข้ม
“ก็ดูสิไม่รู้มันจะไปทำมิดีมิร้ายกับซอนมีรึป่าวก็ไม่รู้แบบนี้มันไม่น่าไว้ใจเลย”
“พอๆๆ ชั้นไม่อยากฟัง!”
ร่างบางที่หน้าตาดูโกรธสุดๆ ตะเบงเสียงออกไปใส่คนตรงหน้าด้วยความโมโห
“ทำไมเธอต้องโมโหขนาดนี้ด้วยซอนเย”
“อะ..เอ่อ ก็เพราะชั้นเป็นห่วงน้องสาวของชั้นหน่ะสิ พี่ยูบินก็รู้ว่าชั้นมีน้องสาวอยู่คนเดียว”
ร่างเล็กที่หน้าตาขัดกับคำตอบโดยสิ้นเชิง
~เธอเป็นห่วงซอนมีหรือเยอึนกันแน่ซอนเย~
ติ๊ด ติ๊ด ร่างสูงที่นั่งอยู่ภายในรถกำลังควานหยิบโทรศัพท์ของตนมาเปิดอ่านข้อความ
(แกห้ามทำอะไรซอนมีเด็ดขาดนะไอปาร์คถ้าซอนมีเป็นอะไรนะแกตายแน่)
เมื่ออ่านข้อความจบร่างสูงก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ออกมาพร้อมกับมองไปทางร่างบางนี่เป็นพักๆหลังจากที่เล่นน้ำมาจนเหนื่อยล้าร่างบางจึงผลอยหลับไปได้ง่ายๆ
“รู้สึกแกจะเป็นห่วงซอนมีเหลือเกินนะไอบิน”
ร่างสูงที่หันมาทางร่างบางพรางเอาผมที่ปกปิดใบหน้าขาวนั้นออกไปแล้วจึงกดริมฝีปากลงบนหน้าผากมนของร่างบางอย่างเบาๆ
ครืด ครืด ครืด
“ฮัลโหล”
[คุณเยอึนนี่พวกคุณอยู่ที่ไหนกันคะ]
“ชั้นกำลังจะไปส่งซอนมีน่ะ”
[ค่ะ ขับรถดีๆนะคะ]
ร่างสูงที่มองมายังร่างบางอีกครั้ง
“ดูทุกคนจะเป็นห่วงเธอเหลือเกินนะซอนมี”
ความคิดเห็น