ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter3 >>> รักล้นใจยัยตัวแสบ
“ยูบินเดี๋ยวชั้นมานะ” จีน่าละสายตามาจากเยอึนมาสักครู่ก่อนที่จะหันไปบอกกับยูบิน
“อ้าวจะไปไหนอ่ะจีน่า”
“ชั้นจะไปหาเยอึน แล้วเธอล่ะไม่อยากแวะไปทักทายยัยซอนเยเพื่อนรักเธอหน่อยหรอยูบิน”
“อืม ก็ไปสิ”
ทั้งสองลุกมาด้วยกันแต่จีน่าเลือกที่จะเดินไปหาเยอึน ส่วนยูบินก็เดินไปหาซอนเยแทน
“ชั้นขอนั่งด้วยคนนะ” ยูบินทักร่างบางเบาๆก่อนที่จะเผยรอยยิ้มออกไปน้อยๆ
“อ้าวยูบิน นั่งสิ”
ซอนเยเขยิบที่นั่งข้างๆที่เหลือให้ยูบินได้นั่งข้างๆตน
“แล้วนี่เยอึนไปไหนหรอ?” ยูบินเริ่มเปิดประเด็นคุยก่อน
“เยอึนไปซื้อของกินมาให้ชั้นหน่ะ”
“ดีจังเลยนะ” ยูบินพูดเสียงเศร้าๆกับหน้าตาที่เศร้าลงไปด้วย
“ฮ่าๆๆๆ นี่ยูบินเธอเป็นอะไรรึป่าว?” ซอนเยถามออกไปด้วยความเป็นห่วงเพื่อนคนนี้ของเธอเหลือเกิน
“ป่าวนี่ ชั้นปกติดี” ยูบินแสร้งยิ้มออกไป
“เฮ้อ ชั้นก็นึกว่าเธอเป็นอะไร” ซอนเยถอนหายใจออกไปพรางโล่งอก
“ป่าวหรอกเธออย่าคิดมากไปเลย” ปากก็บอกซอนเยว่าอย่าคิดมากแต่ตัวเธอเองนั่นแหละที่คิดมากกว่าร่างบางนี่หลายเท่า
“ตกลงตามนี้นะ โซฮี ซอนมี” หนุ่มวัยกลางคนทาทางดูขรึมๆน่ากลัวพูดกับสองสาว
“ค่ะ” ทั้งสองก้มหัวให้อาจารย์น้อยๆก่อนจะเดินออกมาจากห้อง
“เฮ้อ ซวยจริงๆเลย” โซฮีพูดออกมาอย่างเซงๆ
“คนที่จะพูดเนี่ยควรจะเป็นชั้นมากกว่านะ”
“เอาน่าไหนๆเราก็ลงเรือลำเดียวกันแล้ว ช่วยหน่อยน้า ซอนมียาาาา”
“อ่ะๆ ก็ได้ๆ ช่วยก็ได้แต่…” ซอนมีเว้นช่องว่างเอาไว้ให้โซฮีคิด
“แต่อะไรอ่ะยัยติ๋ม”
“เธอต้องทำตามที่ชั้นบอกทุกอย่างนะ โอเค้”
“เฮ้ อะไรกันอ่ะ”
“ถ้าเธอไม่รับปากชั้นไม่ช่วยเธอนะยัยเปา”
“โอเคๆ ชั้นยอม”
“ดีมากกก ต้องอย่างี้สิอานโซฮีของช้านนนนนน” ซอนมีเข้าไปกอดโซฮีก่อนจะฝังจุ๊บไว้ที่แก้มของโซฮีหลายครั้ง ทำให้โซฮีรู้สึกเขินๆยังไงไม่รู้ที่ถูกซอนมีจุ๊บ
‘ยัยเปาบ้าตอนเช้าแอบมาจุ๊บชั้น ครั้งนี้ชั้นขอเอาคืนบ้างแล้วกันนะ’ ซอนมีคิดในใจ พรางยิ้มเดินออกไปอย่างสบายอารมณ์
“ป้าค่ะ เอาอันนี้ด้วยค่ะ” เยอึนที่สั่งของหวานน่าตาน่ากินเพื่อเอาไปให้คนรักของเธอที่นั่งรออยู่
“อืม เอาไรอีกดีนะ” ในขณะที่ร่างสูงกำลังสับสนกับสิ่งของตรงหน้าก็มีร่างๆหนึ่งเดินเข้ามายืนอยู่ข้างกาย
“ป้าค่ะ เอาอันนี้ชิ้นนึงค่ะ”
“จ้าๆ รอสักครู่นะ” ป้าคนขายพูดด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้ม
“อ้าวจีน่า” ร่างสูงยิ้มให้น้อยๆ
“อ้าวเยอึนก็มาซื้อร้านนี้เหมือนกันหรอ” จีน่าที่ถามออกไปอย่างงั้นแหละ ทีแรกเธอก็กะจะมาหาร่างสูงนี่เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
“พอดีร้านนี้เป็นร้านโปรดของซอนเยหน่ะ”
‘งั้นหรอดูเธอจะรู้เรื่องทุกอย่างเกี่ยวกับซอนเยเยอะเหลือเกินนะเยอึน’ จีน่าคิด
จีน่าไม่ได้พูดอะไรออกไปมากเพียงแต่ยิ้มบางๆแต่แอบมีความเจ้าเล่ห์อยู่นิดๆ
“แล้วยูบินล่ะ ไม่มาด้วยหรอ?”
“เห็นบอกว่าจะไปนั่งกับซอนเยหน่ะ”
“อ่อ งั้นดีเลยจะได้คุยด้วยกันสักหน่อย ช่วงนี้ยิ่งไม่ค่อยได้คุยกันอยู่ ไปด้วยกันนะจีน่า” ร่างสูงเอ่ยชวนออกไปโดยไม่คิดอะไร แต่หารู้ไม่ว่าจีน่านั้นคิดไว้อยู่แล้วว่าเยอึนคงจะต้องชวนเธอไปด้วยแน่ๆ
เยอึนเดินมากับจีน่าพร้อมกับนั่งลงอยู่ตรงโต๊ะที่ร่างบางนั่งรอไว้อยู่ก่อนหน้านี้แล้ว
“หวัดดีจ้ะซอนเย” จีน่าทักทายซอนเยก่อนที่ซอนเยจะยิ้มออกมาให้จีน่าอย่างอ่อนโยน แต่ในใจเธอกลับตรงกันข้าม
“นี่เยอึนเธอจะซื้อมาหนีไปรบรึไงเนี่ย ซื้อมาซะเยอะเชียว”
“ก็ชั้นเห็นของอร่อยๆเยอะเลยนี่ก็เลยซื้อมา แล้วอีกอย่างชั้นกลัวเธอจะผอมเอาหน่ะสิ ดูสิผอมจะแย่อยู่แล้ว”
“ถ้าชั้นอ้วนขึ้นมานะปาร์คเยอึน” ซอนเยทำหน้าโหดใส่คนรัก
“ทำไมหรอเธอจะทำไรชั้นล่ะ” ร่างสูงพูดแบบมีเลศนัยออกมา
“ชั้นจะไปทำไรเธอได้ล่ะ”
“ชั้นว่าเรากินกันดีกว่านะ เดี๋ยวมดจะขึ้นเอา” ยูบินพูดตัดบทขึ้น
“นี่เยอึนลองทานอันนี้สิอร่อยมากเลยนะ” จีน่ายื่นช็อคโกแล็ตของตนยื่นเข้าไปใกล้ใบหน้าคม
“เอ่อ ขอบใจนะ” เยอึนได้แต่กัดมันด้วยความยากลำบาก ใจนึงก็กลัวจะเสียมารยาทคนเค้าอุตส่าห์มีน้ำใจ อีกใจก็กลัวคนรักของเธอนั้นจะโกรธเอา
“เป็นไงบ้างอ่ะ อร่อยมั้ย?”
“อื้ม อร่อยดีนะ” ร่างสูงพูดออกมาจากใจจริงๆเพราะมันเป็นช็อคโกแล็ตแท้ที่อร่อยมากๆ ผิดกับซอนเยที่ตอนนี้นั่งจ้องเธอกับจีน่าตาไม่กระพริบ
“อ้าวซอนเยเธออิ่มแล้วหรอ” ยูบินที่เห็นซอนเยแตะอาหารไม่กี่คำก็ถามขึ้น
“ชั้นกินไม่ลงแล้วอ่ะ”
“นี่ซอนเย เยอึนเค้าอุตส่าห์ซื้อของโปรดเธอมาซะเยอะเลยนะกินไปนิดเดียวแบบนี้เสียดายของแย่” จีน่าพูดพร้อมกับแสยะยิ้ม
“ซอนเยเธอไม่สบายรึป่าว” เยอึนชิงพูด
“ป่าวหน่ะ ชั้นก็แค่ไม่หิวแล้ว ขอตัวก่อนนะพอดีชั้นมีเรียนเช้า ยูบินไปส่งชั้นหน่อยสิ” ซอนเยหันหน้ามาทางยูบินเป็นเชิงขอร้องยูบินทำตามที่ซอนเยบอกอย่างว่าง่าย
“เธอไปแล้วของพวกนี้ล่ะ”
“ก็กินกับจีน่าไปซะสิ” ซอนเยพูดก่อนจะเดินออกไปในทันที
‘ก็กินกับจีน่างั้นหรอ อย่างนี้นี่มันหึงกันชัดๆเลยนี่’ ร่างสูงคิด ยิ้มไปกับความคิดตัวเอง
“เยอึนค่ะ มาทานกันต่อเถอะค่ะ”
“เอ่อ เธอทานไปได้เลยนะ พอดีชั้นคิดได้ว่าต้องเข้าเรียนแล้วเหมือนกัน ส่วนขนมพวกนี้อ่ะเอาไปให้หมดเลยนะชั้นยกให้ ไปก่อนนะจีน่าแล้วเจอกัน”
ร่างสูงรีบลุกออกจากโต๊ะก่อนจะวิ่งหายไปในที่สุด
“พี่ยูบินแล้วเมื่อไหร่พี่จะบอกพี่เค้าไปสักทีอ่ะ” ลิมที่พูดกับลูกพี่ลูกน้องของตน
“ถึงพี่บอกไปก็เท่านั้นแหละ เค้ามีคนที่เค้ารักอยู่แล้วหนิ” ยูบินพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ
“โธ่! ก็พี่เป็นซะแบบนี้อ่ะ แล้วก็เก็บมาเศร้าเอง ลิมล่ะไม่เข้าใจพี่ยูบินจริงๆเลย” ลิมส่ายหัวไปมา
“ไว้รอให้ถึงเวลานั้นจริงๆก่อนนะลิม พี่สัญญาว่าพี่จะไปบอกเค้าเอง”
“แล้วไอ้เวลาของพี่นี่มันตอนไหนอ่ะ”
“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันไว้ถึงเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นแหละ”
“แล้วถ้าเกิดพี่เค้าไม่ได้ชอบพี่ขึ้นมาล่ะ พี่จะทำยังไงพี่ยูบิน” คำถามนี้ทำให้ยูบินถึงกับใบหน้าร้อนผ่าวทันที อันที่จริงเธอเองก็คิดไว้ทำนองนี้แล้วเหมือนกันพยายามที่จะหาคำตอบกับตัวเองเพื่อที่จะได้ตัดใจแต่สุดท้ายเธอก็ทำไม่ได้อยู่ดีจนถึงทุกวันนี้ไงล่ะ
“พี่ก็คงจะตัดใจจากเค้าจริงๆล่ะมั้ง”
“เฮ้อ ชั้นล่ะไม่อยากเห็นพี่เศร้าเลยจริงๆนะ”
“ขอบใจมากนะลิม” เธอลูบหัวน้องสาวอย่างเอ็นดูเบาๆ
ซอนเยที่เห็นเยอึนมายืนอยู่ตรงหน้าคณะของตนโดยมีกลุ่มแฟนคลับของเยอึนล้อมรอบเต็มไปหมด ซอนเยจึงตัดสินใจเดินฝ่าฝูงแฟนคลับเยอึนออกไป ร่างสูงเห็นดังนั้นจึงบอกลากับแฟนคลับทุกคนแล้วจึงวิ่งตามร่างบางออกไป
“นี่ซอนเย หยุดก่อน” ร่างสูงที่วิ่งเอามือมาจับข้อมือขาวของร่างบางให้หยุด
“ปาร์คเยอึนปล่อยชั้นเดี๋ยวนี้” ซอนเยพูดด้วยเสียงเรียบ
“ไม่ปล่อยๆ” ร่างสูงยังคงทำเสียงกวนประสาทใส่ร่างบาง
“นี่จะปล่อยรึป่าว”
“ยังไงก็ไม่ปล่อยจนกว่าเธอจะยอมบอกชั้นว่าเธอเป็นอะไร”
“ชั้นไม่ได้เป็นอะไรก็ปล่อยสิ อุ๊บบบ…” ร่างสูงชิงจูบร่างบางตรงหน้านี่ก่อนทั้งสองจูบกันอย่างดูดดื่มจนทำให้ซอนเยเคลิ้มเหมือนตกอยู่ในห้วงนิทรา
“ปากก็ไม่ได้แข็งนี่” ร่างสูงผละจูบออกมาพูดกับร่างบางที่ตอนนี้ใจกำลังเต้นระรัวไม่หยุดใบหน้าหวานก็แดงก่ำด้วยความเขินอาย
“คนบ้า คนฉวยโอกาส” ซอนเยพูดขณะที่หน้ายังคงแดงอยู่
“ให้ชั้นไปส่งเธอที่บ้านนะ”
“ไม่…” ร่างบางพูดเสียงเรียบใส่ร่างสูงทำให้ร่างสูงหน้านิ่วไปสักพักก่อนที่จะรู้สึกเสียววูบไปมาทั่วแผ่นหลังเมื่อร่างบางตรงหน้าเธอนั้นบอกว่า….
“ฉันอยากไปคอนโดเธอมากกว่า” ร่างบางพูดกระซิบที่ข้างหูของเธอเพื่อให้ร่างสูงนี่ขนลุกเล่นๆ
ก่อนที่ทั้งสองจะมุ่งหน้าไปคอนโดของเยอึน
ยังมีคนอ่านอยู่มั้ยค่ะ? 55555 ชอบไม่ชอบยังไงก็เม้นให้ด้วยน้า
ปล.ดีใจกับแม่มินพ่อเจมส์ด้วยที่กำลังจะแต่งงานกันเร็วๆนี้แล้ว >0< รักทูเยก็เม้นให้ไรเตอร์ด้วยน้า แล้วจะมาอัพเรื่อยๆน้า
2ความคิดเห็น