คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : สารภาพ
“คุณเยอึนคะ”
“หืม คุณมีไรรึป่าว”
“คือชั้นลองเอาเอกสารตรงนี้มาให้คุณลองดูน่ะค่ะว่าเป็นยังไงบ้าง”
ร่างสูงที่นึกแปลกใจว่าทำไมร่างเล็กนี่จึงเอาเอกสารมาให้ตนช่วยดู
~นี่หน่ะหรอคนที่ยูบินมันชอบน่ะ~
“อืม เซทนี้โอเคแล้วนะ”
ร่างสูงที่เห็นอาการเกรงๆของอีกฝ่าย
“คุณดูเกรงๆนะ”
“หรอคะ”
ร่างเล็กที่ไม่รู้จะตอบอะไรออกไปดี
“ชั้นว่าอีกหน่อยคุณก็คงไม่เกรงแล้วล่ะ”
ร่างสูงเอามือไปแตะมือของร่างเล็กนี่พร้อมกับยิ้มน้อยๆ
“ทำไมเธอถึงเอางานพวกนี้มาให้ชั้นดูล่ะ”
ร่างสูงที่ยังคงดูงานต่อไป ร่างเล็กที่ตอนนี้ในหัวไม่รู้จะตอบยังไงดี
~ชั้นจะตอบคุณยังไงดีนะ~
“เอ่อ คือชั้น…เห็นว่าคุณเยอึนจบจากเมืองนอกมาน่ะค่ะชั้นเลยอยากเอามาให้คุณดู”
“งั้นหรอ อืม”
~โกหกชั้นไม่เนียนเอาซะเลยนะ~
“พรุ่งนี้เธอว่างรึป่าว”
“ชั้นอยากชวนเธอไปทานข้าวบ้านชั้นหน่อยน่ะ”
“ทานข้าวบ้านคุณหรอคะ”
ร่างเล็กเบิกตากว้าง
“อื้ม จะได้ถือโอกาสรู้จักกันไปในตัว”
“ค่ะ”
“งั้นชั้นขอตัวก่อนนะ”
~สำเร็จไปอีกขั้น แกเตรียมตัวเจ็บได้เลยไอบิน~
~นี่ชั้นกำลังชอบคุณเยอึนใช่มั้ยเนี่ย~
“ชั้นตัดสินใจแล้ว เป็นไงเป็นกัน”
สาวแก้มกลมหลังจากนั่งคุดคู้อยู่ในห้องตัวเองอยู่นานจึงตัดสินใจอะไรบ้างอย่าง
“เดี๋ยวก็ตกบันไดหรอกลูก”
แม่ของสาวแก้มกลมเอ่ยที่เห็นลูกของตนนั้นรีบวิ่งลงมาจากบันได
“แล้วจะไปไหนล่ะนั่น”
“หนูจะไปบ้านซอนมีค่ะแม่”
“หรอจ้ะ งั้นแม่ฝากคิดถึงหนูซอนมีด้วยนะ รีบไปเถอะ”
แม่ของสาวแก้มกลมเอ่ยออกมาเผยรอยยิ้มอันบริสุทธิ์ให้ลูกสาว
“คุณหนูคะ คุณโซฮีมาหาค่ะ”
“ให้เค้าเข้ามาเลยค่ะป้า”
“ซอนมี ชั้นมีเรื่องสำคัญจะบอกเธอ”
ยังไม่ทันที่จะได้เอ่ยทักทายสาวแก้มกลมโซฮีก็เดนเข้ามาเปิดประเด็นซะก่อน
“เอ่อ งั้นคุณป้ามีอะไรก็ไปทำเถอะค่ะ”
ร่างบางเอ่ยบอกป้าแม่บ้านให้พร้อมกับส่งยิ้มไปให้พรางๆ ในใจก็นึกงงกับยัยซาลาเปานี่
“เธอมีอะไรหรอ”
“ซอนมี คะ…คือ…ว่า”
“หืม อะไรล่ะยัยซาลาเปา”
ร่างบางที่ขมวดคิ้วสวยเข้าหากันอย่างแปลกใจ
“เอ่อ พอดีแม่ชั้นฝากมาคิดถึงเธอน่ะ”
“โธ่! กว่าจะพูดได้ชั้นก็นึกว่าเรื่องอะไร”
ร่างบางที่ได้ยินก็ถึงกับถอนหายใจ
“แต่”
“หืม”
ร่างบางที่ขมวดคิ้วหากันเป็นรอบที่สองแล้ว
“ซอนมี ชะ..ชั้น”
~พอถึงเวลาแบบนี้ทำไมมันไม่กล้านะอานโซฮี~
“มีอะไรก็พูดมาสิ”
“คือ ชั้นชอบ”
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด~ ทันใดนั้นโทรศัพท์ของโซฮีก็ดังขึ้นมาทำให้โซฮีหัวเสียเป็นอย่างมาก ตั้งสติได้โซฮีจึงเดินออกไปรับโทรศัพท์ของคนที่โทรมาหาตน
“มีอะไรห้ะยัยแอ๊ปเปิ้ล”
โซฮีที่พูดออกไปด้วยความโมโห
“นี่ชั้นแม่ของลิมเองนะ”
ลิมที่อยากแกล้งสาวแก้มกลมจึงดัดเสียงเป็นคุณแม่ของตน
“อะ เอ่อ ขอโทษค่ะ”
“ฮ่าๆๆๆ ”
สาวแก้มกลมที่จำเสียงหัวเราะนี่ได้
“นี่ยัยแอ๊ปเปิ้ล ชั้นรู้นะว่าเธออ่ะ”
“ฉลาดหนิ คึคึ”
ลิมยังคงไม่หยุดหัวเราะ
“มีอะไรของเธอห้ะ นี่แล้วก็กรุณาหยุดหัวเราะด้วย”
“คุณแม่ชั้นให้มาถามว่าเธอเตรียมตัวพร้อมรึยัง”
“อืม ไม่พร้อมก็ต้องพร้อมอ่ะพรุ่งนี้แล้วหนิทำไงได้”
“ดีและ ฮ่าๆๆๆ”
ตุ๊ด ตู๊ด ตู๊ด~
~เฮ้อ ถ้ายัยนี่ไม่โทรมาขัดชั้นนะคงได้บอกซอนมีแล้วแน่ๆ~
“กลับบ้านก่อนดีกว่าถ้าอยู่แบบนี้ซอนมีคงต้องซักถามสิ่งที่ชั้นพูดเมื่อกี้แน่ๆ”
ความคิดเห็น