ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Wonder Girls,EunSun] Bad Girl Good Girl ถึงคุณร้ายชั้นก็รัก

    ลำดับตอนที่ #4 : เข้าบริษัท

    • อัปเดตล่าสุด 27 ก.ย. 55


    แสงแดดอ่อนๆ ในตอนเช้าทำให้ร่างสูงที่นอนอยู่ตอนนี้หันหน้าหนีจากแสงแดดนั่น หลังจากที่เมื่อคืนร่างสูงกลับมาบ้านด้วยความรู้สึกเหนื่อยๆก็อยากจะขึ้นนอนเลยแต่เมื่อเห็นทุกคนในบ้านต้อนรับเธอเป็นอย่างดี เธอก็หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง จะมีก็แต่พ่อของตนที่ไม่ได้อยู่ต้อนรับเธอเพราะต้องไปดูงานที่ต่างประเทศสักอาทิตย์กว่าๆ นี่จึงทำให้ร่างสูงแอบน้อยใจนิดๆ

    ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้ร่างสูงที่นอนอยู่ใต้ผ้าห่มงัวเงียลุกขึ้นเดินไปเปิดประตู ก็ต้องพบกับคนที่เธอไม่อยากเจอที่สุด

    เมื่อคืนเธอหลับสบายรึป่าว?

    น้าสาวถามออกไปด้วยความรักใคร่ แต่ผิดกับร่างสูงที่เอาแต่เงียบไม่ตอบตน

    “…….”

    เยอึนจ้ะ น้าทำข้าวต้มร้อนๆไว้ข้างล่างน่ะ เดี๋ยวเธอลงไปทานฝีมือน้านะ

    น้าสาวผู้หวังดีพูดพร้อมเอ่ยไปด้วยรอยยิ้ม ถึงแม้เธอจะรู้ว่าเยอึนไม่ค่อยชอบตนสักเท่าไหร่ที่ตนเป็นต้นเหตุให้พ่อแม่ของร่างสูงต้องเลิกรากันไป แต่เธอก็รักร่างสูงนี่เหมือนลูกแท้ๆของตนคนนึง

    “…….”

    ร่างสูงเลือกที่จะเงียบอีกครั้ง

    งั้นเจอกันข้างล่างนะ

    น้าสาวพูดออกไปด้วยรอยยิ้มแห้งๆ ก่อนที่เยอึนจะปิดประตูลงเพื่อชำระร่างกายของตนเพื่อที่จะลงไปข้างล่าง

     

     

     

    นี่ ลองทานอันนี้สิ อันนี้น้าก็ทำนะ ลองทานดู

    น้าสาวพูดด้วยรอยยิ้มพร้อมกับตักอาหารให้ร่างสูงเป็นรอบที่สอง

    ชั้นตักเองได้

    ร่างสูงพูดออกไปด้วยท่าทางเบื่อๆคนคนนี้

    หลังจากที่นั่งทานมาได้สักพักโดยที่ไม่มีบทสนทนาอะไรระหว่างเธอสองคนร่างสูงก็ขอตัวซะก่อน โดยอ้างว่าจะเข้าไปดูบริษัทสักหน่อย

    อ้าว อิ่มแล้วหรอจ้ะเยอึนน้าสาวถามพรางเอาผ้ามาเช็ดปากตน

    ร่างสูงไม่ได้ตอบอะไรแต่บอกให้คนขับรถเตรียมรถไว้ให้ตนหนึ่งคัน

     

     

     

     

     

     

     

    อ้าว โซฮี

    ร่างบางเอ่ยพร้อมกับยิ้มออกไปให้สาวแก้มป่องที่อยู่ๆวันนี้เธอก็มาหาตนโดยที่ไม่โทรมาบอกก่อน

    ก็ชั้นน่ะสิยัยติ๋ม

    เอิ่ม เข้ามาก่อนสิ

    ร่างบางเห็นดังนั้นจึงชวนเพื่อนสนิทของตนเข้าบ้าน

    ภายในบ้านของร่างบาง โซฮีเลือกที่จะนั่งอยู่ข้างๆกับซอนมี

    พี่ซอนเยไม่อยู่หรอ

    หลังจากที่นั่งเงียบกันอยู่นาน โซฮีเลยตัดสินใจถามคนที่มัวแต่ดูซีรี่ออกไป

    อื้ม พี่ซอนเยออกไปตั้งแต่เช้าแล้วหล่ะ

    ร่างบางพูดขณะที่ยังดูซีรี่โปรดของตนอยู่ ดูเหมือนว่าร่างบางนี่จะไม่ได้สนใจเพื่อนสนิทของตนเลย ดูมาได้สักพักสาวแก้มป่องก็ขอตัวกลับก่อน ทั้งที่วันนี้ตนตั้งใจจะมาบอกรักร่างบางนี่แท้ๆแต่ทำไมมันไม่ยอมพูดออกไปนะ

    งั้น ชั้นกลับก่อนนะโซฮีนึกโกรธตัวเองที่ไม่ยอมบอกกับซอนมีออกไป

    อ้าว จะกลับแล้วหรอ งั้นเดี๋ยวชั้นไปส่งนะร่างบางพูดพร้อมกับลุกขึ้นจะไปส่งโซฮีที่ลุกขึ้นก่อนเธอหน้านี้แล้ว

    ไว้ชั้นจะมาใหม่นะ

    จ้า กลับบ้านดีๆนะ

    ร่างบางยิ้มให้โซฮี พร้อมกับจุ๊บไปที่แก้มเพื่อนสาวหนึ่งที ซอนมีชอบทำแบบนี้กับโซฮีอยู่เป็นปกติอยู่แล้วตั้งแต่เล็กจนโต แต่นี่โซฮีโตแล้วหนิที่จะไม่เขินก็ยังไงๆอยู่ จากนั้นซอนมีก็เดินเข้าบ้านมาอย่างร่าเริง ทิ้งให้สาวแก้มป่องเขินจนแก้มแดงไปหมดแล้ว

     

     

     

     สวัสดีค่ะคุณหมอคิม

    พนักงานสาวเอ่ยทักร่างโปร่งด้วยรอยยิ้ม ร่างโปร่งแค่พยักหน้าให้น้อยๆแล้วเดินไปดูรอบๆบริษัท  ตอนนี้สายตาของร่างโปร่งก็ดันไปเจอคนคนนึงเข้า ซึ่งเค้าก็คุ้นเคยเป็นอย่างดี

    อ่ะแฮ่ม

    ร่างโปร่งทำเป็นเหมือนจะทักร่างเล็กนั่น

    อ้ะ !!”

    ร่างเล็กที่ดูจะตกใจนิดๆ

    นี่พี่ทำให้เธอตกใจรึป่าว

    อ้าวพี่ยูบิน

    ร่างเล็กที่พูดออกมาพร้อมกับความแปลกใจที่สาวผิวเข้มนี่มาที่บริษัทนี้ได้ยังไง

    อื้ม พี่เองแหละ^^”

    พี่มาทำอะไรที่นี่อ่ะค่ะ หรือว่าพี่มาหาชั้น

    ร่างเล็กพูดพรางเดินเข้าไปประชิดคนตรงหน้าเพื่อจะแกล้งร่างโปร่งนี่

    ปะป่าวๆ พี่มาเฝ้าบริษัทให้คุณลุงน่ะ

    ใบหน้าของร่างโปร่งตอนนี้กำลังอยู่ใกล้กับร่างเล็กนั่นแทบชิด ทำให้ร่างโปร่งเป็นฝ่ายถอยออกมาเสียก่อนที่ตนจะเผลอทำอะไรร่างเล็กนี่ลงไป แต่ก็ทำให้ร่างเล็กนี่สงสัยในสิ่งที่ร่างโปร่งพูดเมื่อครู่

    คุณลุง พี่หมายถึงคุณปาร์ควอนแฮรึป่าวค่ะ?

    ร่างเล็กทำหน้าสงสัยขึ้นไปใหญ่ นั่นยิ่งทำให้ยูบินแอบขำนิดๆกับร่างเล็กนี่

    ถูกต้อง พี่ต้องมาเฝ้าบริษัทแทนคุณลุงสักอาทิตย์กว่าๆอ่ะ

    ชั้นไม่คิดว่าพี่กับคุณปาร์ควอนแฮจะเป็น…”

    เค้าเป็นเพื่อนกับพ่อพี่น่ะ แล้วก็เป็นคนที่มีพระคุณกับพี่มากด้วย

    เพื่อน

    ร่างเล็กพูดทวนอีกครั้ง เธอไม่คิดว่าโลกนี้ทำไมมันช่างกลมแบบนี้ ร่างโปร่งไม่พูดอะไรต่อเพียงแต่ยิ้มให้น้อยๆ

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    ปึ๊กกกก! เสียงเปิดประตูรถคันหรูโดยร่างสูง

    ต้องเป็นที่นี่แน่ๆ

    ร่างสูงภายใต้แว่นดำสนิทปิดทับดวงตาคมนั่น ลงมาจากรถพร้อมมองไปยังบริษัทยักษ์ใหญ่นี่

    ทุกคนในบริษัทต่างมองร่างสูงนี่เป็นตาเดียวกันทุกคน คงเป็นเพราะความสวยที่สะดุดตาจนทำให้คนมองต้องละลาย อีกอย่างคงเป็นสีผมของร่างสูงนี่มันช่างโดดเด่นเสียเหลือเกิน ทำให้พนักงานทุกคนไม่อาจละสายตาจากร่างสูงได้เลย ร่างสูงที่ไม่ได้แคร์สายตาของใครเลย เป็นเพราะเธอคงชินกับการถูกมองแบบนี้แล้วมากกว่า

     

     

    ปล. เรื่องนี้พี่ปาร์คจะออกแนวร้ายๆนิดนุงนะ อิอิ มินก็จะเริ่มร้ายขึ้นๆเรื่อยๆ เนื้อเรื่องเหมือนจะทูเย มิโซ แต่ไรเตอร์ยืนยันว่าเป็นอึนซอนยูมินนะจ้ะ ไรเตอร์แต่งเองก็เริ่มงงเอง 55555 

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×