คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ฝันดีของคุณหมอคิม
หลังจากที่ลิมมาส่งอานโซฮีที่บ้าน สาวแก้มป่องก็เปิดประตูรถลงอย่างหน้าตาเฉย ทำให้ลิมนั้นอารามณ์เสียๆ ก็ตั้งแต่ไปส่งซอนมีเสร็จเจ้าตัวก็เล่นไม่พูดไม่จาอะไรกับตนเลย
“นี่ยัยซาลาเปา” ลิมพูดขึ้น ทำให้คนที่กำลังจะเดินเข้าบ้านต้องหันมาหาเจ้าตัว
“หืม” สาวแก้มกลมหันมาพร้อมกับขมวดคิ้วเข้าหากัน ก็แหมเธอไม่ชอบให้ใครมาเรียกเธอว่าซาลาเปาหน่ะสิ นอกซะจากซอนมีของเธอ พอยัยนี่มาเรียกมันก็รู้สึกยังไงๆอยู่นะ
“ชั้นมาส่งเธอแทนที่จะขอบคุณสักคำไม่มีเลยรึไง ห้ะ” ลิมหาเรื่องที่จะชวนสาวเจ้าคุย
“…….”
“นี่ อานโซฮี~~~” ลิมพูดตะโกนใส่หูโซฮี นั่นทำให้โซฮีสะดุ้งเข้าจึงหลุดจากความคิดเหม่อลอยของตน
“ห…ห้ะๆๆ นี่เธอจะตะโกนใส่หูชั้นทำไมเนี่ยห้ะ” สาวแก้มป่องเอามือปิดหูไว้ทั้งสองข้าง แล้วหันมามองทางลิมอย่างเคืองๆ
“มัวแต่คิดถึงใครอยู่รึไง” ลิมพูดประชด แต่นั่นมันทำให้สาวแก้มป่องครุ่นคิดในใจว่าสิ่งที่ลิมพูดไปเมื่อครู่ช่างตรงซะเหลือเกิน
“ยุ่งไรด้วยล่ะ”
“ชั้นก็ไม่อยากจะยุ่งเรื่องของเธอเท่าไหร่นะ แต่พอดีเธอเล่นไม่พูดไม่จาตั้งแต่อยู่ในรถแบบนี้มัน เห็นแล้วขัดตาชะมัด”
“ชั้นไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย” สาวแก้มป่องพูดปัดๆ เพราะในใจตอนนี้มันกำลังคิดถึงแต่ซอนมี ลิมที่รู้ดีว่าโซฮีคิดถึงใครอยู่เลยตัดสินใจพูดอะไรบางอย่างออกไป
“เธอคงคิดถึงซอนมีล่ะสิ”
“……..”
“ทั้งที่รู้ว่าเค้าคิดกับเธอแค่เพื่อน แต่เธอก็ยังจะ…”
“แล้วเพื่อนจะเปลี่ยนเป็นแฟนไม่ได้รึไง” โซฮีชิงร่างตรงหน้าพูดก่อน เธอเริ่มทนไม่ไหวกับคนคนนี้
“เหอะ ซอนมีเค้าไม่ได้ชอบเธอหรอก” สิ้นคำพูดของเธอ ทำให้โซฮียืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่ลิมจะเปิดประตูรถคันหรูขับออกไป ทิ้งไว้เพียงความเงียบ
“กลับมาแล้วค่าาาาา” เสียงของร่างเล็กพูดพร้อมกับท่าทางเหนื่อยๆของเธอ
“นั่นไงคะ ป้าบอกแล้วว่าอีกสักพักคุณซอนเยจะมา” คุณป้าแม่บ้านที่ดูใจดี บอกกับซอนมีที่ดูจะตื่นเต้นเมื่อพี่สาวของเธอมา
“เย้ๆๆๆ พี่ซอนเยกลับมาแล้ววววว~” ร่างบางวิ่งเข้าไปกอดซอนเยแล้วก็จุ๊บไปที่แก้มซ้ายแก้มขวาของพี่สาวเธอเหมือนไม่ได้เจอกันเป็นปีๆ
“นี่ ซอนมี ฮ่าฮ่าๆๆ พอแล้วๆ พี่จั๊กจี้น่ะ”
“ก็ซอนมีคิดถึงพี่ซอนเยหนิ” ร่างบางพูดพร้อมกับยังทำเหมือนเดิม ก็ตั้งแต่พี่สาวเธอได้งาน เวลาเธอกับซอนเยก็อยู่ด้วยกันน้อยลง อีกทั้งซอนมีเองที่เพิ่งจะเรียนจบจะทำงานก็ได้หรือไม่ได้เธอก็ไม่เดือดร้อนเพราะก่อนที่พ่อแม่ของเธอจะเสียท่านได้ให้มรดกหลายล้านไว้กับเธอและซอนเย ซึ่งดูๆแล้วชาตินี้ทั้งชาติก็ยังคงใช้ไม่หมดแน่ๆ
“พอเลยๆ พี่ตัวเหนียวแล้ว เดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อนนะ” ซอนเยบอกร่างบางที่กำลังเอาหน้ามาซุกที่แขนของตน ก่อนที่เธอจะหยิกแก้มน้องสาวตัวเองด้วยความเอ็นดู จริงอยู่ที่เธอกับซอนมีไม่ได้เป็นพี่น้องกันจริงๆ แต่เธอก็รักเด็กคนนี้เหมือนน้องสาวของเธอถึงแม้ว่าเธอจะยังอคติอยู่ในใจเกี่ยวกับพ่อแม่ของซอนมีก็เถอะ
23.15 น.
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ~~ เสียงข้อความของร่างเล็กดังขึ้นขณะที่ตนเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ซอนเยใช้นิ้วเรียวกดเข้าไปดู ก็ต้องอมยิ้มออกมา
[ฝันดีนะ ยัยกระต่ายน้อย]
นิ้วเรียวกดข้อความส่งไปบ้าง
[ฝันดีเช่นกันค่ะพี่ยูบิน]
ยูบินที่ได้รับข้อความจากสาวร่างเล็กก็ดูจะดีใจไม่น้อย เธอนึกว่าร่างเล็กนี่คงจะนอนหลับไปแล้ว แต่ถึงยังไงก็เถอะคืนนี้คิมยูบินคงฝันดีแน่ๆ
“นี่ยัยซาลาเปา” ลิมพูดขึ้น ทำให้คนที่กำลังจะเดินเข้าบ้านต้องหันมาหาเจ้าตัว
“หืม” สาวแก้มกลมหันมาพร้อมกับขมวดคิ้วเข้าหากัน ก็แหมเธอไม่ชอบให้ใครมาเรียกเธอว่าซาลาเปาหน่ะสิ นอกซะจากซอนมีของเธอ พอยัยนี่มาเรียกมันก็รู้สึกยังไงๆอยู่นะ
“ชั้นมาส่งเธอแทนที่จะขอบคุณสักคำไม่มีเลยรึไง ห้ะ” ลิมหาเรื่องที่จะชวนสาวเจ้าคุย
“…….”
“นี่ อานโซฮี~~~” ลิมพูดตะโกนใส่หูโซฮี นั่นทำให้โซฮีสะดุ้งเข้าจึงหลุดจากความคิดเหม่อลอยของตน
“ห…ห้ะๆๆ นี่เธอจะตะโกนใส่หูชั้นทำไมเนี่ยห้ะ” สาวแก้มป่องเอามือปิดหูไว้ทั้งสองข้าง แล้วหันมามองทางลิมอย่างเคืองๆ
“มัวแต่คิดถึงใครอยู่รึไง” ลิมพูดประชด แต่นั่นมันทำให้สาวแก้มป่องครุ่นคิดในใจว่าสิ่งที่ลิมพูดไปเมื่อครู่ช่างตรงซะเหลือเกิน
“ยุ่งไรด้วยล่ะ”
“ชั้นก็ไม่อยากจะยุ่งเรื่องของเธอเท่าไหร่นะ แต่พอดีเธอเล่นไม่พูดไม่จาตั้งแต่อยู่ในรถแบบนี้มัน เห็นแล้วขัดตาชะมัด”
“ชั้นไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย” สาวแก้มป่องพูดปัดๆ เพราะในใจตอนนี้มันกำลังคิดถึงแต่ซอนมี ลิมที่รู้ดีว่าโซฮีคิดถึงใครอยู่เลยตัดสินใจพูดอะไรบางอย่างออกไป
“เธอคงคิดถึงซอนมีล่ะสิ”
“……..”
“ทั้งที่รู้ว่าเค้าคิดกับเธอแค่เพื่อน แต่เธอก็ยังจะ…”
“แล้วเพื่อนจะเปลี่ยนเป็นแฟนไม่ได้รึไง” โซฮีชิงร่างตรงหน้าพูดก่อน เธอเริ่มทนไม่ไหวกับคนคนนี้
“เหอะ ซอนมีเค้าไม่ได้ชอบเธอหรอก” สิ้นคำพูดของเธอ ทำให้โซฮียืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่ลิมจะเปิดประตูรถคันหรูขับออกไป ทิ้งไว้เพียงความเงียบ
“กลับมาแล้วค่าาาาา” เสียงของร่างเล็กพูดพร้อมกับท่าทางเหนื่อยๆของเธอ
“นั่นไงคะ ป้าบอกแล้วว่าอีกสักพักคุณซอนเยจะมา” คุณป้าแม่บ้านที่ดูใจดี บอกกับซอนมีที่ดูจะตื่นเต้นเมื่อพี่สาวของเธอมา
“เย้ๆๆๆ พี่ซอนเยกลับมาแล้ววววว~” ร่างบางวิ่งเข้าไปกอดซอนเยแล้วก็จุ๊บไปที่แก้มซ้ายแก้มขวาของพี่สาวเธอเหมือนไม่ได้เจอกันเป็นปีๆ
“นี่ ซอนมี ฮ่าฮ่าๆๆ พอแล้วๆ พี่จั๊กจี้น่ะ”
“ก็ซอนมีคิดถึงพี่ซอนเยหนิ” ร่างบางพูดพร้อมกับยังทำเหมือนเดิม ก็ตั้งแต่พี่สาวเธอได้งาน เวลาเธอกับซอนเยก็อยู่ด้วยกันน้อยลง อีกทั้งซอนมีเองที่เพิ่งจะเรียนจบจะทำงานก็ได้หรือไม่ได้เธอก็ไม่เดือดร้อนเพราะก่อนที่พ่อแม่ของเธอจะเสียท่านได้ให้มรดกหลายล้านไว้กับเธอและซอนเย ซึ่งดูๆแล้วชาตินี้ทั้งชาติก็ยังคงใช้ไม่หมดแน่ๆ
“พอเลยๆ พี่ตัวเหนียวแล้ว เดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อนนะ” ซอนเยบอกร่างบางที่กำลังเอาหน้ามาซุกที่แขนของตน ก่อนที่เธอจะหยิกแก้มน้องสาวตัวเองด้วยความเอ็นดู จริงอยู่ที่เธอกับซอนมีไม่ได้เป็นพี่น้องกันจริงๆ แต่เธอก็รักเด็กคนนี้เหมือนน้องสาวของเธอถึงแม้ว่าเธอจะยังอคติอยู่ในใจเกี่ยวกับพ่อแม่ของซอนมีก็เถอะ
23.15 น.
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ~~ เสียงข้อความของร่างเล็กดังขึ้นขณะที่ตนเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ซอนเยใช้นิ้วเรียวกดเข้าไปดู ก็ต้องอมยิ้มออกมา
[ฝันดีนะ ยัยกระต่ายน้อย]
นิ้วเรียวกดข้อความส่งไปบ้าง
[ฝันดีเช่นกันค่ะพี่ยูบิน] ร่างบางกดส่งไปโดยที่ไม่คิดอะไร
ยูบินที่ได้รับข้อความจากสาวร่างเล็กก็ดูจะดีใจไม่น้อย เธอนึกว่าร่างเล็กนี่คงจะนอนหลับไปแล้ว แต่ถึงยังไงคืนนี้คิมยูบินคงฝันดีแน่ๆ
ความคิดเห็น