คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : พี่ยุนกิครับ♡ : 00
พี่ยุนกิครับ♡ : 00
08.30 am
S University Seoul , South Korea
เช้าวันแรกอันแสนวุ่นวายของนักศึกษาชั้นปีที่หนึ่ง คณะดุริยางคศาสตร์
ชายร่างโปร่ง กลุ่มผมสีดำถูกจัดอย่างเป็นระเบียบพร้อมกับชุดนักศึกษาเดินไปมาในลานกว้างหน้าตึกคณะที่เต็มไปด้วยผู้คนหนาตา แหงล่ะสิวันนี้วันรับน้อง ทุกคนคงจะตื่นเต้นกันหมดแต่ต่างจากเขา ไม่เลย..ไม่เลยสักนิด
เบื่อกับการที่ต้องมาเรียนๆไปสิบกว่าปีเพื่อจบไปแล้วทำงานอะไรสักอย่างที่พอให้มีเงินใช้ แม่งโคตรน่าเบื่อเลย ทำไมเราถึงไม่ใช้ชีวิตให้มันมีอะไรนอกจากนี้บ้างนะ ก็แค่ใช้ชีวิตสนุกๆไป ใช้ชีวิตให้คุ้มเผื่อพรุ่งนี้เราอาจจะไม่มีชีวิตให้ใช้แล้วก็ได้
บางคนอาจจะคิดว่าเออก็รวยนี่ พ่อแม่รวยมหาเศรษฐีนี่ ไม่ต้องมาเรียนทำงานหาเงิน ก็มีเงินมากองให้ใช้เป็นสิบๆชาติแล้ว แต่มันก็จริง... ถึงจะอย่างนั้นที่เรียนอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะแม่ขอให้เรียนจบปริญญาสักใบแล้วหลังจากนั้นจะเที่ยวจะแบคแพ็คจะทำอะไรก็ทำ นี่แหละเหตุผลที่ จอง โฮซอก มายืนอยู่ที่นี่..
"โฮซอกเดินไปเดินมากี่รอบแล้ววะ" ชายร่างสูง กลุ่มผมสีเทาจัดเรียงอย่างเป็นระเบียบเดินตรงเข้าไปหาบุคคลที่เขาเอ่ยปากเรียก
"ไม่ได้นับว่ะ กว่าจะมาได้" คนถูกเรียกชื่อตอบกลับไป
"อืมรถแม่งติดว่ะ ไปเหอะรุ่นพี่เรียกรวมแล้ว" ร่างสูงตอบก่อนจะเดินไปพร้อมกับ จอง โฮซอก เพื่อนซี้ตั้งแต่วัยประถม
ทั้งสองเดินตรงไปใต้ตึกคณะก่อนจะเดินไปต่อแถวเพื่อนๆ
"น้องคนไหนยังไม่ได้ป้ายชื่อไปต่อแถวทางซ้ายด้วยนะครับ"
"ชื่ออะไร" รุ่นพี่เอ่ยถามรุ่นน้องตรงหน้า
"โฮซอกครับ"
วันทั้งวันหมดไปกับการรับน้องที่โคตรจะน่าเบื่อ มันก็กิจกรรมเดิมๆเห็นมาเยอะแยะแล้ว เซง.. ทำไมไม่ให้แข่งกันวิ่งข้ามภูเขา เข้าป่า ล่าไข่ไดโนเสาร์งี้บ้างวะ (มึงบ้าไปละ)
"นัมจุน วันนี้มึงว่างมั้ย" จอง โฮซอกเอ่ยถามเพื่อนซี้
"ไม่ว่ะ โทษทีเนี้ยกูต้องไปรับยองจีละ"
"มึงนี่หวงน้องสาวจริงๆ ระวังน้องมึงจะขึ้นคาน" โฮซอกว่าอย่างขำๆ
"ดีเลยดี น้องกูกูดูแลเองได้" นัมจุนตอบกลับไป
"ไปเหอะ เดี๋ยวหนุ่มมาจีบน้องมึงไม่รู้นะ" โฮซอกว่าก่อนจะโบกมือลาเพื่อนซี้แล้วเดินต่อไป
ไม่มีอะไรทำ.. เออขอเดินเล่นในมหาลัยหน่อยแล้วกัน
บรรยากาศยามเย็น ลมพัดไหว ใบไม้ปลิวไปตามสายลม แสงของพระอาทิตย์อ่อนๆที่กำลังจะลับขอบฟ้าส่องประกายตามทาง เหมาะกับการเดินเล่นจริงๆ
โฮซอกเดินไปอย่างไม่มีจุดหมาย หวังจะเดินเล่นรับบรรยากาศดีๆแล้วคงจะกลับ
แต่...
พลั่ก!
จู่ๆก็มีมนุษย์ร่างเล็กกว่าวิ่งมาจากแห่งหนใดไม่รู้ชนเข้ากับเขาจังๆ
โฮซอกเซจนเดินถอยไปสองสามก้าวแต่อีกคนที่มาชนน่ะสิ นู้น นอนกองอยู่กับพื้น
"เอ่อ..เป็นอะไรมั้ย" หลังจากทรงตัวได้แล้ว โฮซอกก็เดินตรงไปดูคู่กรณี หวังจะดูอาการสักหน่อย
"มะ..ไม่..โอ้ย..เจ็บ.." คนตัวเล็กผิวขาวซีดที่กำลังพยายามจะลุกขึ้นตอบกลับ
"สรุป..เจ็บหรือไม่เจ็บ" โฮซอกยืนงงกับคำตอบของอีกคน ไม่..โอ้ย..เจ็บ คำตอบนี้มันยังไงนะ
"ขอโทษที่ไม่ระวัง ว่าแต่คุณเป็นอะไรมั้ยครับ" คนตัวเล็กตอบก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองอีกคน
"พี่ยุนกิ!"
"เจโฮป.."
"..."
"..."
_____________________________
TBC
ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ♡
ภาษาที่ใช้อาจจะไม่สวย เนื่อเรื่องแปลกๆ
ยังไงจะพัฒนาต่อไปนะคะ /โปรยจูบ
ความคิดเห็น