คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : คำว่า"เพื่อน"...
Part 2
“อยาิน๊อโบี...อ่า...อืม...๊อโบีแสนอร่อย...อย่าเพิ่ไปสิ!”
เสียุ้นๆ เสียหนึ่ัึ้นมาาเียใเียหนึ่ในห้อ ้วยวามใ... ผมรีบลาเียอทเฮและหันไปมอหา้นเสียปราว่า...เป็นเสียอมินนั่นเอ -_-^^
โธ่! อมิน...นายอยาิน๊อโบีมา ถึนาเ็บไปฝันเลย -_-^^^
ทำไมยูฮยอนไม่มาูแลแฟนัวเอเนี่ย...เี๋ยววันนี้ันะไปื้อมาให้นายิน็แล้วันนะเพื่อน...
ไอ้ผม็อใหม นึว่าเป็นเสียิบอมะอี...และในัหวะที่ผมะหันลับมาปลุทเฮ่อ...็มีมือๆ หนึ่ึผมลไปอเอาไว้ o_O
“เฮ้ย! ใรน่ะ...ปล่อยันนะเว้ย!”
ผมโวยวายพร้อมับแะมือลึลับนั่นออ และพยามยามหันไปมอหน้าอเ้าอมือนั่น
“เฮ้ย! ปล่อยนะเว้ย...ปล่อยันนนน...”
ผมเริ่มทนไม่ไหว เพราะมือนั่นมันทำให้ผมอึอั ผมึัลไปที่มือนั่นสุแร และเ้าอมือ็ร้อลั่นห้อ...
“อ๊า...่วย้วย...หมาัมือันนนน”
ผมรีบลุึ้นและหันไปมอหน้าเ้าอมือ...และเ้าอมือลึลับนั่น็ือ...
“พี่ฮีอล!”
ผมอุทานออมาเบาๆ มืออพี่ฮีอลนั่นเอ
“พี่...พี่ฮีอล...”
ผมโบมือไปมาอยู่รหน้าพี่ฮีอล เพื่อูว่าพี่เาหลับอยู่แน่หรอ...ไม่มีปิิริยาโ้อบ -_-^^
สสัยะละเมอมาไปหน่อย ผมลืมไปเลยว่าหมอน้าอพี่ฮีอลถูฮีบอม่วน นาเป็นรูโบ๋ แถมพี่ฮีอลเป็นนที่นอนโยาหมอน้าไม่ไ้ะ้วย ็เลยมาอผมะเลยั้นสิ -_-^^^^
“สสัยนห้อนี้ะมีแ่เพี้ยนๆ...”
ผมพูออมาเบาๆ หวัว่าะไม่มีใรื่นมาไ้ยินหรอนะ -_-^
“อ้าว!...ฮยอแ นายมาปลุันหรอ”
เสียทีุ่้นหูัึ้น้าหลัผม...
“ทเฮ!”
ผมะโนออมาัลั่นห้อ...
“็ันเอ นายะะโนทำไมเล่า เี๋ยวนอี็ื่นันหมหรอ -_-^”
ทเฮทำาปรือใส่ผม...น่ารัริๆ...
“นายื่นมานานแล้วหรอทเฮ...”
“เปล่าหรอ...ันเพิ่ื่นเมื่อี้เอ...ื่นมานานพอที่ะไ้ยินนายพูว่า สสัยห้อนี้ะมีแ่นเพี้ยนๆ -_-^^”
ทเฮลุึ้นมานั่บนเียและเหล่มามอที่ผม
“นายอย่ามอันอย่าั้นิ...มันน่าลัวอ่ะ -_-”
ผมหยิบหมอนที่พี่ฮีอลหนุนอยู่ึ้นมาปิหน้า...-_-^
“ุ๊บ!(เสียหัวอพี่ฮีอลาหมอน)”
ผมับทเฮหันไปมอพร้อมัน...ายแน่! พี่ฮีอลยิ่อบโมโห เวลามีนมาทำให้เาื่นอยู่้วย
“เปล๊า...ันเปล่ามอนายสัหน่อย ว่าแ่...นายมาปลุันใ่มั๊ย?”
ทเฮรีบหันลับมาุยับผม่อทันที และทำเหมือนไม่มีอะไรเิึ้น
“เอ่อ...ใ่ันะว่าะมาปลุนายเนี่ยแหละ...แหะๆ ื่นพอีเลย...^-^”
“หมอนอันอยู่ไหน!”
“อ๊า...พี่ฮีอลลลลล!!!”
ทเฮับผมะโนพร้อมันลั่นห้อ และ็พาันวิ่หนีออไปาห้อทันที!
“หน็อย! ฝาไว้่อน...เี๋ยวันะิบัีับพวนายทีหลั...”
“แฮ่ๆ เหนื่อยะมัเลย แ่วิ่าห้อนายมาห้อันเนี่ย”
ผมหันไปพูับทเฮ ที่อนนี้นั่หมสภาพอยู่บนเียผมแล้ว
“เพราะนายนเียวเลยฮยอแ! พี่ฮีอลถึื่นมาอาละวา”
ทเฮโทษผมพร้อมับส่สายาโรธๆ มาให้ผม
“โธ่...ทเฮ...ถ้าพี่ฮีอลเาะิบัีนายับันล่ะ็ เี๋ยวันะบอพี่ฮีอลเอ็ไ้ ว่าันเป็นนึหมอนไปาหัวพี่เา TT-TT”
ผมพูพลาทำหน้าเศร้า
“ฮ่าๆ ๆๆ ทำไมนาย้อทำหน้าสำนึผิอย่านั้น้วยล่ะ ันล้อเล่นน่า ^o^”
ทเฮพูพร้อมับเอามือมาโอบอผม
“นาย...”
“ถ้าพี่ฮีอละมาิบัีนายับัน เรา็รับผิันสอนไ ะไ้าย้วยันสอน ^-^”
ทเฮระับมือที่โอบอผมอยู่ให้แน่นึ้น
“เอาั้นหรอ...”
“็ใ่น่ะสิ...็เพราะันรันายไ ^^ นายไม่รัันหรอหรอ...”
ทเฮหันมาถามผม ึ่อนนี้หน้าผมะแแปร๊แล้วล่ะ...
“็...เอ่อ...รั...รัสิ ัน็รันายเหมือนัน”
“แหล่ะ...็เพราะเราเป็นเพื่อนรัันไ ^^”
ผมหุบยิ้มทันทีที่ไ้ยินำว่า ’เพื่อน’ ผมับเาะเป็นไ้แ่เพื่อนันริๆ ใ่มั๊ย...
มันะริ อย่าที่ผมเยไ้ยินมาาใรสัน...
‘มิรภาพมัะอยู่เหนือสิ่อื่นใ แ่สิ่ที่ามมาที่หลัือวามรั และนเรา็มัะเ็บับำว่าเพื่อนและรั’
และสำหรับผมับทเฮ็ะเป็นอย่านั้นสินะ ผม้อเรียมทำใรับสิ่ที่ะเิึ้นามมา...่อนที่ทุอย่าะสายไป
ผมะ้อัสินใสารภาพวามริบาอย่าให้ทเฮไ้รู้...ว่าะถึอนนั้น อให้ผมอย่าเ็บไปว่านี้เลย...ไ้โปรเถอะ...
“เป็นอะไรไปฮยอแ...”
ทเฮ้มหน้ามามอผม...แ่...อนนี้น้ำาอผมมันำลัะไหลลมาแล้ว
“เปล่า...”
ผมรีบหันหน้าหนี และเอามือปาน้ำาออ...
“ฮยอแ! นายร้อไห้ทำไม...”
ทเฮถามผม้วยน้ำเสียใ...เาเห็นอนผมหันไปปาน้ำา
“เปล่า...”
ผมยัอบเสียเรียบ...
“นายรู้มั๊ย...ว่านายเป็นนที่อารม์อ่อนไหว่ายมาเลยนะ”
ทเฮเอามือที่โอบไหล่ึ้นมาลูบหัวผม
“แล้วนายรู้มั๊ยว่า...เวลานายร้อไห้ทุนะใมา รวมถึัน้วย”
ทเฮ้มหน้าลมามอผมใล้ๆ…น้ำาอผมเริ่มะไหลออมาอีแล้ว
“อย่าร้อไห้เลยนะฮยอแ...ไม่ว่าะเิอะไรึ้น ันะอยู่เีย้านายเสมอ”
ทเฮยิ้มบาๆ ที่มุมปา…นายรู้มั๊ย...มันทำให้ันอยาอนาย
“ันสัา...”
ทเฮยื่นนิ้ว้อยมาให้ผม...ผมเอานิ้ว้อยอผม เี่ยวไว้ับนิ้ว้อยอทเฮ เพื่อเป็นารสัา...
“ออไ้มั๊ย...”
ผมัสินใพูออไป
“ไ้สิ ^^”
ผมโผเ้าอร่าบา ที่นั่ยิ้มอยู่รหน้า้วยวามรู้สึอบอุ่นอย่าบอไม่ถู...แล้วทีนี้ันะัใานายยัไล่ะทเฮ...และในะที่ผมำลัอทเฮอย่ามีวามสุอยู่นั้น...
“ทเฮ...ฮยอแ…พวนาย...!!!”
……………………………………………………………………………………………………………………………
Continue Part 3 >>>
ความคิดเห็น