SF ABU0T HAEEUN

ลำดับตอนที่ #2 : HAEEUN :: NEW YEAR - 2

NEW YEAR 2013

“รักแท้.........เมื่อถึงเวลาเราก็จะมาหาเราเอง..?”

  “555555555555555555555555555555555”

  “ซองมิน กูบอกให้เงียบไง!!! มันไม่ตลกเลยนะสัส!”

  “ซองมินเงียบเถอะ สงสารฮยอกแจ คิกๆ”

  “อิอุค มึงไม่ต้องมาพูดว่าสงสารกู มึงก็กลั้นขำแทบตาย -__-”

  “ไม่ขำแล้วก็ได้ ............. เดี๋ยวแปบขอรอบสุดท้าย 55555555555555555555555555555555555” พูดเสร็จก็ระเบิดหัวเราะกับเรียวอุคแบบเต็มที่

  “กูเกลียดพวกมึง!!!”

  แต่ปรี้ตงเงย์รักมึงนะฮยอกแจ พี่เค้ารอโชว์แพคให้มึงดูอยู่นะ อิอิ-.. -

  อิตุ๊กมึงเงียบไป กูจะเรียน สัสกูจะลืมแล้วนะ เอาเวลามากวนกูไปอัดโบท็อกซะเถอะ!!!!!!!!

.

.

.

  “ลี ฮยอกแจ เก็บของเสร็จแล้วไปพบอาจารย์ที่ห้องด้วยนะ” อาจารย์พูดขณะเก็บรวบรวมเอกสาร

  “ห่ะ ผมเนี่ยนะ ทำไมต้องเป็นผม -_-?”

  “เธอแอบเล่นมือถือในห้อง อย่าคิดว่าครูไม่เห็นครูแอบเห็นเธอทวิตอย่าเมามันส์เลยล่ะ”

  “อาจารย์รู้ได้ไง แสดงว่าจารย์แอบเล่นด้วยใช่ไหมครับ..........”

  “.......... ปะ เปล่าๆ ครูแค่แอบเซ็คว่าซีวอนอุปร้าตัดผมรึยัง” พร้อมกับทำหน้าเพ้อแบบสุดยอด TvT

  “ซีวอนมีเมียแล้วครับ........เมียชื่ออึนฮยอก..”

  “เงียบเดี๋ยวนี้! ไม่เป็นไร ครูยอมเป็นเมียเก็บ TwwwwwwwT”  

  “ครับๆ เก็บของเสร็จเดี๋ยวตามไป -_ -….”

.

.

.

  “ทำไมกูต้องมาแบกเอกสารด้วยว่ะหนักก็หนัก จารย์แม่ งโหดร้าย กูขอให้ซีวอนไม่ตัดผม”  ( มึงคิดดีแล้วเหรอฮยอกแจ )

  ฮยอกแจมึงหยุดบ่นก่อน มองทางด้วย -_-

  “อะไรกูจะบ่น กูจะบ่น กูหนักกกกกกกกกกกก”

  ฮยอกแจ!!! มึงดูก่อนใครอยู่ข้างหน้ามึง สัสสส

  “!!!” สิ่งอยู่ข้างหน้าฮยอกแจก็คือทงเฮและเพื่อนนั้นเองด้วยความอายจากเมื่อตอนกลางวันทำให้ฮยอกแจรับเข้าไปซ้อนใต้โต๊ะในห้องๆหนึ่ง ทงเฮมาทำเหี้ย อะไรแถวนี้ว่ะ อิเหี้ยยยยยยยยยยยยย TvT

  “ทำไมกูต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วย กูจะกลับบ้านจารย์เรียกกูทำไมว่ะ” ร่างสูงบ่น

  “เออ รีบๆทำรีบกลับเหอะ เดี๋ยวกูจะเก็บหน้าห้อง มึงเก็บในห้องนะ”

  “เออๆ -_-” ร่างสูงเดินเข้าไปเก็บเอกสารในห้องซึ่งเป็นบริเวณที่ฮยอกแจแอบอยู่ใต้โต๊ะแถวนั้น

  ทงเฮมึงอย่ามาใกล้กู อย่านะ ไปไกลๆ ทึก ทึก ช่วยกูหน่อย ได้โปรดดดดด Tv T

  มึงขอกูจัดให้นะฮยอกแจ !!!!!!!!!!!!!!!!!

  อยู่ดีๆก็มีลมเหนือ(?) มาจากไหนก็ไม่รู้พักมา ทำให้กระดาษเอกสารทั้งหมดปลิวไปรอบห้องในทิศทางตรงกันข้ามกับที่ฮยอกแจอยู่

  ขอบคุณมากทึกกกก กูรักมึง เดี๋ยวกูเส้นไหว้สมูทอีเบบี้เฟซโฟมไปให้มึงใช่นะ! อ๊ากกกกกกกูจะได้ออกไปซะที

  “นี่ อย่าพึ่งไปช่วยพี่เก็บของก่อนสิฮยอกแจ” ทงเฮเรียกแล้วหันมายิ้มให้ฮยอกแจ

  “!!........” แถวบ้านกูเรียกแดกจุด ฮยอกแจยืนนั่งทำอะไรไม่ถูก

  “เงียบทำไมช่วยพี่ก่อน กระดาษที่ก้นพี่น่ะ เอาออกแค่นั้นก็ไปได้แล้วล่ะ” ฮยอกก้มหน้าก้มตาค่อยๆ เอื่อมมืออย่างช้าๆ เพื่อไปเอากระดาษออกจากที่ก้นของทงเฮออก

  “เร็วๆสิ ตรงนั้นแหล่ะ ก้นพี่มันดูดีใช่ไหมล่ะ จับก็ได้นะพี่ไม่ว่าJ”

  “มะ.. ไม่ล่ะครับ เฮ้ยยย มือกู!!!!!!!” อยู่ดีดีมือของฮยอกแจก็ไม่สามารถควบคุมได้ มือนั้นกำลังตรงเข้าไปจับที่ก้นของทงเฮ ฮยอกแจพยายามดึงมือกลับแต่ก็ไม่เป็นผล

  มือกูเป็นเหี้ยอะไร!!!!!!!!!!!!!! ทึกมึงทำอะไร TvT  

  กูสาบานได้กูไม่ได้ทำ กูไม่ได้ทำจริงๆ

  “จับเลยพี่ไมว่าหรอกนะ...” มือของฮยอกแจเรื่อยเข้าไปใกล้เรื่อยๆ เรื่อยๆ ฮยอกแจพยายามดึงกลับสุดชีวิตแต่สุดท้ายมือเล็กๆบางๆก็ไปอยู่ที่ก้นของทงเฮ มือบางที่ไม่สามารถควบคุมโดยเจ้าของก็เริ่มขยับ..

  “เหี้ยยยย กูบีบทำไมมม ปล่อยนะปล่อยยยTv T” ทึกช่วยหน่อย!!!!!!!!!!!!!!! กูขอร้องงOTL

  ปึ้มมมมมมมมมมมมมมมมม

  ทุกๆอย่างกลับสู่สภาพปกติ มือบางที่ในตอนแรกไม่สามารถควบคุมได้ก็กลับสู่สภาพปกติ แต่มือบางยังอยู่ที่ก้นของทงเฮอยู่ ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ

  “.............” ทงเฮนิ่งเงียบ ไม่พูดอะไรออกมา

  “.............” ฮยอกก็นิ่งเงียบเหมือนกัน  มึงเงียยบกูก็เงียบ

  “เอ่อ..... มือ..” เหมือนจะเป็นทงเฮที่รู้สึกตัวก่อน

  “มือ?? เฮ้ยยยยยย” ฮยอกแจก้มมองของตนเองก็พบว่ายังอยู่ที่ก้นของทงเฮอยู่ ก็รีบชักมือกลับทันที

  “ผะ.. ผมขอโทษครับ!! ลาก่อนครับ!!” ก้มหน้าก้มตายขอโทษ วิ่งหลับหูหลับตายออกจากห้องไป

   “เหี้ยยยยยยยย ทึกมึงทำอะไร!!! มึงแกล้งกูตะไมม ฮือออออออ กูหน้าแตกรอบสองเลยนะ!!”

  เฮ้ยกูเปล่า  สาบานได้ไม่ได้ทำ ถ้ากูโกหกกูขอให้ฟ้าผ่ากูตายเลยเอ้า!!

  “สัสมึงตายอยู่แล้ววววววว !!! ฮืออพรุ่งนี้กูจะทำหน้าไงว่ะ ละ...แล้วทำไมกูไม่รีบเอามือออก...?”  

  กูว่านะมึงน่ะ.........เคลิ้ม -.,,-

  “อิเหี้ยยยย กูเคลิ้ม กูเคลิ้มเหรออ ไม่นะ ไม่นะ แต่มันก็.....” ก้มมองมือข้างที่จับก้นของทงเฮ........

  นิ่มดี???

“ใช่นิ่มดี เฮ้ยยยยย กูพูดอะไรออกมา ฮืออ ไม่นะ นี่กูเคลิ้มก้นอีพี่ทงเหรอ แม่ครับกูอยากกตายยย TvT ” ฮยอกแจพูดเหมือนคนเสียสติ ไม่สนใจใครแถวนั้นที่มองมา รีบบ่นไปรีบเดินกลับบ้านไปทันที

  ฮยอกแจ...............กูว่ามึงน่ะโดนของดีส่งท้ายปีแล้วล่ะ

.

.

.

  “อ้าว ฮยอกแจทำไมกลับมาช้าจังเลยลูก” คุณลีทักทายลูกชายของตน

  “พ่อครับบบบบบ อิพี่ทง อิพี่ทงมันกลับมาเรียที่โซลแล้วอ่ะ” ทำหน้าจะเป็นจะตายแบบสุดยอด

  “อ้าวก็ดีแล้วนิ ! พอดีเลยพ่อจะชวนมากินข้าวบ้านเรา”

  “ไม่เอา อย่าเด็ดขาดเลย!! ขอร้องล่ะพ่อ”

  “ฮยอกแจ!!!” วู้ววว เสี้ยงนี้ ทำกูขนลุกเลยทีเดียว แม่ทัพของบ้านมาแล้ว..

  “คะ... ครับแม่”

  “พ่อบอกว่าไงเมื่อกี้!!! แต่คุณค่ะเรายังไม่มีเบอร์ของบ้านนั้นเลยทำไมดี ฮยอกแจเรียนที่เดียวกับทงเฮใช่ไหม!”

  “ครับ..ไว้พรุ่งนี้ผมจะบอกอิทง เฮ้ย พี่ทะ.. ทงเฮให้นะแม่..” พูดเสร็จก็รีบวิ่งไปร้องไห้ในห้องเลยทันที

  “ทึกกก กูจะทำไงดีว่ะ คือวันนี้กูไปหน้าแตกกับมันแล้ว แล้วพรุ่งนี้กูต้องชวนมันมากินข้าวด้วยอิ ฮรึกกก กูเกลียดมันน”

  เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้วนะ มึงยังไม่รีบมันอีกเหรอ หลายปีแล้วนะ -_-

  “กูจะรีบมันถ้าไม่มีมึง เพราะมึงอ่ะทำใหห้กูไม่ลืม”

.

.

.

  ย้อนเมื่อหลายปีก่อน

  “นี่ทึก เมื่อไหร่ฮยอกแจจะเจอเนื้อคู่ รอมาเป็นนานแล้วนะ ยังไม่เห็นบอกเลยว่าใครเป็นเนื้อคู่”

  ก็รอหน่อยสิ เนื้อคู่น่ะมันหาง่ายซะที่ไหนล่ะ ไว้ฉันสั่นกระดิ่งเมื่อไหร่เนื้อคู่ก็อยู่แถวนี้ๆแหล่ะ

 “รอนานแล้วนะ -3-”

กริ๊งๆๆๆๆๆๆ

 ฮยอกแจเนื้อคู่อยู่ข้างหลัง!!

  “อ่ะ!” เด็กน้อยรีบหันหลังกลับไปมองตามคำของเทวดาบอก

  “เฮ้ย ข้างหน้าระวัง!”  ในขณะเดียวกันมีเด็กชายกลุ่มหนึ่งกำลังวิ่งไล่กันมาทางนี้ด้วยความเร็ว เด็กชายคนนึงเอ่ยขึ้นมาด้วยความยังไม่ตั้งตัวทำให้เด็กชายคนนั้นล้มลงไปทับฮยอกแจที่ยืนขวางทางอยู่ และปากของเด็กน้อยทั้งสองคนก็กำลัง.. ประกบกันอยู่….

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด พี่ทงเฮอย่าทำกับฉันแบบนี้ ไอ่นั้นมันเป็นใคร มาจูบพี่ทงเฮของฉัน

กรี๊ดดดดดด ทงเฮอุปร้า TvT อิจฉาคนนั้นมากก

  เสียงต่างต่างนานาที่มาจากแฟนคลับของทงเฮร้องขึ้น พร้อมกับทำหน้าอาลัยอาวอนอย่าที่สุด (กูก็เป็น...)

  “อื้อออ ออกไอ” (ออกไป) ฮยอกแจพยายามที่จะดันเด็กชายที่ทับตนอยู่ออกแต่เด็กชายคนนั้นตัวใหญ่กว่าจึงไม่เป็นผล

  “................” เด็กชายคนนั้นนึ่ง ค่อยๆถอนริมฝีปากออกจากฮยอกแจ แต่ยังไม่ขยับไปไหน ดวงตาใสจ้องมองเข้าไปที่ดวงตาคู่สวย ก้มมองพิจารณารูปใบหน้าของคนที่ตนทับอยู่

  นะ.. น่ารักดีนะ...  

  “เฮ้ย ไอ่ทงเฮค้างเลยเหรอมึง ลุกขึ้น!!! แฟนคลับมึงจะรุมมึงแล้ว!” เสียงเพื่อนของเด็กชายคนนั้นเตือนสติให้เด็กชายคนนั้นรุกขึ้นมา ส่วนฮยอกแจก็นั่งเอ๋อ โดนบรรดาแฟนคลับของทงเฮรุมด่ารุมอิจฉา

  ตั้งแต่เหตุการณ์วันนั้น ชีวิตของฮยอกแจก็ไม่เป็นสุขบรรดาแฟนคลับที่คิดร้ายของทงเฮก็พากันมาแกล้งฮยอกแจ ฮยอกแจมารู้ที่หลังว่าทงเฮเป็นรุ่นพี่ที่อยู่ข้างบ้าน ทงเฮพยายามมาหาฮยอกแจหลายครั้ง แฟนคลับของทงเฮเห็นก็ต่างพากันอิจฉาฮยอกแจ แล้วก็รวมตัวกันขึ้นมาทำร้ายและรอแกล้งฮยอกแจแทบทุกวัน..

.

.

.

  “เฮ้ออออออ ถ้าไม่เป็นเพราะวันที่มึงบอกนะทึกว่าเนื้อคู่กูอยู่ข้างกลับ กูคงไม่เกลียดมันหรอก แฟนคลับมันแม่ งน่ากลัว”

  มันก็ผ่านมานานแล้ว ตอนนั้นแฟนคลับก็ไม่มากวนมึงแล้วนิตั้งแต่ทงเฮย้ายไปเรียนต่างประเทศอ่ะ

  “เออมันก็ดี แต่มันจะกลับมาอีกทำไมก็ไม่รู้!!!!!! แถมพรุ่งนี้ต้องไปชวนมันมาบ้านอีก TvvvvvT”

  “ฮยอกแจจะชวนพี่ทงเฮยังไงเหรอ” เรียวอุคถาม

  “ก็ไม่รู้อ่ะ ซองมินมึงคิดดิ =________=”

  “แน่ใจแล้วใช่ไหม คึกคึก พักเที่ยงก็ค่อยไปให้แล้วกัน”

  เมื่อถึงเวลาพักเที่ยง ฮยอกก็เดินไปหาทงเฮตอนที่อยู่คนเดียว ไปตอนมันอยู่กับเพื่อนเดี๋ยวกูก็โดนล้อว่าโรคจิตอีก ;_;

  “ทะ.. ทงเฮ” ฮยอกเรียกทงเฮเสียงเบา

  “หื้อ??” ทงเฮหันหลังกลับมามองก็พบกับเด็กที่เคยจับก้นของเขาเมื่อวานนี้กำลังก้มหน้าก้มตามองพื้น

  “ระ... รับนี้ไปอ่านด้วย!!! แล้วช่วยลืมเรื่องเมื่อวานด้วย!” พูดเสร็จก็วิ่งหายไปกับสายลม ร่างสูงมองกระดาษที่ร่างบางยื่นมาให้ แล้วก็ทำหน้าเซ็งเล็กน้อย

  “วันหลังก่อนจะไปก็ให้กูพูดอะไรบ้าง กูอุส่าต์ทำหน้าหล่อตั้งนาน -__-” ถอนหายใจเล็กน้อยแล้วก็ขรี่กระดาษออกมาอ่าน

พ่อกับแม่ชวนพี่ไปกินข้าวที่บ้าน ส่วนบ้านก็อยู่ที่เดิมถ้าจำไม่ได้ก็โทรไปถามแม่ผม 09x-xxx-xxxx นะ

แล้วก็นี่เบอร์ผม 09x-xxx-xxxx ถ้าโทรหาแม่ไม่ติดก็โทรมาหาผมแล้วกัน

แล้วกลับบ้านพร้อมกันนะฮะ ฮยอกแจจะรอ จุ๊บ <3

  “หึหึ สาบานได้ไหมว่าเขียนเองฮยอกแจ แล้วเลิกเรียนเจอกันนะ..” ยกยิ้มแล้วก็เก็บกระดาษเข้าไปในกระเป๋า เดินไปกินข้าวอย่างอารมณ์ดี

  เดี๋ยวนะ! ทำไมแถวๆตอนสุดท้ายกูไม่มีบท !!!!!!!!!!!!?

แล้วพบกันใหม่ปีหน้า -.. -

© Tenpoints !