คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [Part :: 2]
Part 2
'ยองอุนเพื่อนของซีวอน นายนี้ชอบจุ้นๆจริงๆเชียวนะ'
"ฮัดเช่ยยย!!!!!!!" เสียงจามของคังอินดังสนั่นลั่นห้องเรียนของคาบแรกช่วงเช้า
"นายป่วยเรอะคังอิน???" ซีวอนถามคังอินที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆ
"ป่วยหรอ ป้าวนี้ ฉันแข็งแรงดี หึหึ" คังอินหยิบเอากระดาษทิชชู่ออกมาจากกระเป่าแล้ว ม้วนมันเป็บเกลียวก่อนที่จะยัดเข้าไปที่รูจมูก
ซีวอนทำหน้าเหย่เก กับการกระทำของคังอิน พลางคิดไปถึงเพื่อนสนิทอีกคนนึงของพวกเขา ฮยอคแจ
"พวกนายนี้โสจริงๆ = ="
คังอิน นั่งเวียนหัวตลอดช่วงเช้ากับอาการมีใข้นิดๆ ในสมองก็คิดไปคิดมา 'สำหรับทึก เราคงเป้นแค่ยองอุนเพื่อนของซีวอน นายนี้ชอบจุ้นจริงๆนะ'
กริ๊ง!!!!!!!!!!!!! เสียงออดสัญญาณบอกว่าถึงเวลาพักกลางวัน คังอินรีบลุกออกจากห้องเพื่อไป เข้าห้องน้ำซะหน่อย อยากจะล้างหน้า รู้สึกเวียนๆ
"ขอโทษนะครับเห็นซีวอนไหมครับ" นักเรียนแลกเปลี่ยนชาวจีน พูดสำเนียงแปล่งๆ ถามคังอิน
"อ่อ...อยู่ในห้องแหนะ" คงจะมายืนรอซีวอนหละสิ เสน่แรงจริงๆนะ ไม่มีว่างเว้นเลยจริงๆ บางครั้งก็รู้สึกอิจฉาเหมือนกันแฮะ
คังอินเข้าไปทำธุระในห้องน้ำ เขาเดินเซๆเหมือนคนเมา มาล้างมือที่อ้างล้างหน้า เอาน้ำลูบหน้า 2-3 ที ก่อนที่จะเงยขึ้นมา มองเงาตัว
เองที่กระจก
แล้วพบว่า มีคนกำลังยืนมองเขาอยู่
"คังอิน..."
"ทึก..."
ต่างคนต่างเงียบ ไม่คิดเลยว่าจะมาเจอกันในที่แบบนี้
"ฮัดเช่ยย!!!" คังอินจามเสียงดัง ทำเอาทึกสะดุ้ง แล้วจ้องเขาซะตาไม่กระพริบ
"พอดีเลย ผมเอาผ้าพันคอมาคืน ขอบคุณนะ" ทึกหยิบเอาผ้าพันคอออกมาจากกระเป๋าสะพาย แล้วยื่นให้คังอิน
แต่แล้วเขาก็มองเห็นว่า มือของคังอินนั้นเปียกน้ำ
"อุ้บ..." ทึกหัวเราะเบาๆ ก่อนที่คล้องผ้าพันคอผืนนั้นไปที่คอของคังอิน นิ้วมือที่เรียวยาวสัมพัสไปโดนแก้มของคังอิน
ทำเอาหัวใจของเขาเต้นแรง กลิ่นหอมบางๆ เรียวแขนที่บอบบาง ใบหน้าที่ขาวใส ครั้งแรก ที่คังอินได้อยู่ใกล้ทึกขนาดนี้
ไม่คิดเลยว่า พอดูใกล้ๆ แล้วเหมือนกับภาพวาดเหมือนกับความฝัน นางฟ้าหรอหรือว่าเทวดา ไม่ไม่ไม่ นางฟ้าสินางฟ้า
"ทึก..."
เสียงหนึ่งพูดแทรกขึ้นมากลางบรรยากาศ ของคังอิน เขารีบหันควับไปที่ประตูห้องน้ำเพื่อดูว่า เสียงของใคร
"ซีวอนน..." ทึกไม่รู้จะทำตัวยังไง เลยรีบเดินออกจากห้องน้ำ ทำไมต้องมาเจอหมอนี่ในที่แบบนี้ด้วย ไม่อยากจะเจอหน้าหมอนี้ซะหน่อย
ทึกคิดในใจอย่างหงุดหงิด ซีวอนยืนขวางอยู่เต็มประตู
"ขอโทษนะนาย ช่วยหลีกทางให้หน่อยนะ" ทึกพูดพลางพลักไหล่ของที่ซีวอน เหมือนกับจะหาเรื่อง สายตาช่างเย็นชา ไร้ความรู้สึก แต่แฝงไว่ด้วยความเสียใจ
ดวงตาเริ่มใส ต้องรีบหนีไปก่อนที่จะต้องมาเสียน้ำตาให้กับคนคนนี้อีก ทึกรีบหนี เขาต้องรีบออกจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด ไม่อยากจะอยู่ตรงนี้ต่อไปอีก รู้สึกอึดอัดเหลือเกิน
"ทึกกี้...เรื่องเมื่อคืนฉันขอโทษนะ" ซีวอนคว้าแขนของทึกไว้ ก่อนที่จะพูดขึ้นมา
"ไม่เห็นเป็นอะไรเลย นายไม่ต้องมาคิดอะไรมากกับคำพูดของฉัน ขอบใจนะ ไม่ต้องมาขอโทษหรอก" ทึกสะบัดแขนออกจากมือของซีวอน เขาเดินจากไป โดยไม่หันหลังกลับมามอง
จะหันไปมองไม่ได้ ถ้าหันไปก็เห็นน้ำตาอีกหละสิ จะให้เห็นอีกไม่ได้ จะให้เห็นได้ยังไง มันน่าสมเพชจะตายไป
"อะไรกันน่ะ" คังอินที่ยืนดูเหตุการ์ณอยู่เริ่ม งง ไปหมด
"ไม่มีอะไรหรอก กินข้าวเหอะ" สีหน้าของซีวอนดูเหมือนว่ากำลังครุ่นคิดอะไรสักอย่างอยู่ มันยิ่งทำให้คังอินสงสัยและอย่างรู้(ชอบจุ้นจริงๆ)
คังอินสังเกตุซีวอนตลอดเวลา ดูท่าทางเหม่อลอย ข้าวก็ไม่กิน จนคังอินกินหมดไปเรียบร้อย แต่แล้วซีวอนก็หัวเราะ หึหึ เบาๆเขาถอนหายใจ
พลางกินข้าวอย่างสบายใจ อะไรกันไม่เห็นจะเข้าใจเลย นายบ้าไปแล้วหรอ นายเปนไรโรคคุณชายหรอ ถ้าเป้นคุณชายต้องทำท่าแบบนี้เรอะไง
"นายไม่คิดจะเล่าให้ฉันฟังหรอ???" คังอินยังคงอยากจะรู้
"เมื่อคืน...ทึกมาหาฉันที่บ้าน" คังอินถึงกับสะอึก นี้ยังไปหาที่บ้านเลยหรอ ขนาดไม่ได้เป้นอะไรกันแล้ว
"ฉันตกใจหมดเลย ไม่คิดว่าเขาจะมาหา ตอนที่คบกันเขายังไม่เคยมาหาฉันที่บ้าน"
"แล้วมาทำไม..." คังอินตั้งอกตั้งใจฟัง ตามประสาคนชอบจุ้น
"อ๋อ...ขอคืนดีหนะ" คังอินนิ่งไปชั่วขณะ
"แต่ฉันปฎิเสธไป...ฉันไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่"
".........................."
"คังอิน หมอนั้นร้องไห้ ฉันไม่รู้จะทำยังไง ฉันเลยเผลอใจจูบไปครั้งหนึ่ง ฉันเองก็รู้สึกผิด"
"แต่ว่าฉันก็โดนหมอนั้นต่อยซะเต็มแรงเลย พึ่งจะรู้ว่าหมอนั้นวิ่งเร็วเอามากๆ" ซีวอนพูดไปโดยไม่สบตาคังอินเลยสักครั้ง คังอินไม่รู้จะทำยังไง
เขานั่งฟังพลางปวดใจเล็กน้อย พลางสิ้นหวัง ในเมื่อรักกันขนาดนั้น พวกนายน่ะยังไม่รู้ตัวสินะ ดูนายสิซีวอน นายจะรู้ตัวไหมว่านายกำลังมีความสุข
เมื่อได้พูดถึง ทึก
เย็นของวันนั้น คังอินเดินกลับบ้านไปที่ทางเดิม เขามองไปที่ที่เขาเจอทึกนอนอยู่ เวลามันแสนสั้นจริงๆนะ ทั้งๆที่เพิ่งจะรู้จักกัน เพิ่งจะมีโอกาศ
ทั้งๆที่เมื่อวาน ยังถูกว่า ว่าเป็นคนชอบจุ้น เมื่อวานทางที่ทึกเดินไป จะว่าไปแล้ว นั้นมันเป็นทางไปบ้านของซีวอนจริงๆ คงจะไปหาซีวอนสินะ
ไม่รู้จะได้คุยกันอีกตอนไหน ไม่รู้ว่าถ้าเจอกันอีก จะได้คุยกันไหม ทางที่ดี คังอิน เมื่อวานนายไม่น่าทักทึกเลยนะ มันยิ่งทำให้รักมากขึ้นรึป้าว
นายรักเขาอยู่เงียบๆไม่ต้องรู้อะไรเลยยังดีซะกว่า เหตุการ์ณแค่วันเดียว ทำให้คังอินได้รู้ว่า
'ทึกนายคงไม่มีทางจะรักฉัน เพราะนายรักเขาขนาดนั้น '
ความคิดเห็น