คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : HAEEUN BUMHYUK : Why Not Me? Tell me why not me?[60%](ตอนพิเศษเส้นเล็กน้ำตกตับๆ)
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,เปิเพลฟัไป้วยนะ อนนี้อาะยัไม่่อยเ้าที่เท่าไหร่ ไิมไ้รับ
รุ้ริ้....
"ยินี้อนรับะ รับอะไรีะ" พนัานร้านาแฟเอยทัทาย
"สวัสีรับ ผมเอาลาเ้ร้อนแ้วนึรับ"
"รบวนลู้ารอสัรู่นะะ"
"รับ เฮ้อ... ฮันโหลพี่หมี ผมโนทิ้แล้วว่ะ"
"ห่ะ อะไรนะ นีู่หูฝาเปล่าว่ะ แปปูอเ็แปปว่าเบอร์ใร.............. เห้ยริหรอว่ะ แล้วมึโอเไหม"
"็อืม..... "
"เออ..ีล่ะ อย่าน้อยิสะว่ามันไม่ไปไหนไลไ"
"โหแม่พี่ เ็บ ไม่โอ ออีแ้ว่วน"
"มึอยู่บาร์อีเ้หรือร้านยาออีทึว่ะ"
"....ไม่ไ้อยู่ร้านผัวเมียู่นั้นหรอ ผมอยู่ร้านาแฟแถวมหาลัยโลอ่ะ"
"มึเพี้ยนเปล่าว่ะ ปิมึไม่ใ่นแบบนี้นะเว้ย"
"เออน่าพี่ ผมไม่อยาให้เามาห่วนแบบผมหรอ ไหนๆเาไม่รัผมเป็นนโนเาไม่เอาผม็้อูแลัวเอิพี่ "
"วันนี้มึพูมีสาระเยอะนะ เออเียวสัสอั่วโมเียวูับไปหาล่ะันนะ อูแวะเเว่นแปป"
"แวะทำไมว่ะพี่ "
"แวะไปื้อาลาเปาหนมีบ อีเย่อยาินเมียูสั่อย่าบ่นไ้เปล่าว่ะ
ืนูไม่ื้อาลับลืมอีเย่ไ้ไลู่ออาบ้านไปนอนเฝ้าร้านแว่นมันแทนอ่ะิว่ะ"
"เออๆั้นผมะนั่ฝันเพลรอล่ะัน แล้วเอัน"
"โอเ บาย"
มือเรียวเลื่อนูลิสเพลเรื่อยๆ
"why not me?..... ทำไมไม่ใ่ัน...." นิ้วเรียวยาวเล่นเพล
Escaping nights without you with shadows on the wall
My mind is running wild trying hard not to fall
You told me that you love me but say I'm just a friend
My heart is broken up into pieces
ันหลีัวออมาใน่ำืนที่ไม่มีเธอ อยู่ับเามื้าผนัห้อ
เหมือนว่าสมออันมันว่าเปล่า ันพยายามที่ะเ้มแ็เอาไว้
เธอเยบอว่าเธอรััน แ่อนนี้มาบอว่าันเป็นแ่เพื่อนเธอ
หัวใอันมันแสลายเป็นเสี่ยๆ
่าาาาาาาาาาาาา ......
รึ่มๆ เปี้ย..............
'Cause I know I'll never free my soul
It's trapped in between true love and being alone
When my eyes are closed the greatest story told
I woke and my dreams are shattered here on the floor
เพราะันรู้ว่า ันไม่สามารถะปลปล่อยวามรู้สึนี้ไ้
มันิอยู่ระหว่าวามรัและวามอ้าว้าเียวาย
เมื่อไหร่็ามที่ันหลับาลไปเรื่อราวอีทั้หลายมันย้อนลับมา
เมื่อันื่นึ้นมา วามฝันนั้น็มลายสลายไป
่าาาาาาาาาาาา............
ในวันนี้วันที่ฝนเทลมาอย่าหนับนโลในนี้ผู้น่ามีวามรู้สึแ่าันออไป
บ้าเินับมือันในร่มันเียวัน บ้า็วิ่หลบฝนันไป บา็สนุสนานับสายฝน
บา็อาะนั่เศร้ามน้ำามอผู้นลาสายฝน็ไ้เหมือนผมไ เหอะ...
หล่อป่ะ
พระเอบาที็ไม่้อไปเินทำเอ็มวีาฝนหรอรับ
แ่นั่เศร้าๆ็หล่อล่ะ
หึ
สวัสีรับผมือผู้ายนนึที่แอบรัใรนนึมาลอ แล้ววันนึทั้ๆที่ผมิไปว่าผมเนี่ยแหละ ือนที่เารั
แ่สุท้าย "เา็ไม่ไ้รัผม"
เอาล่ะรับผมะเล่าเรื่อที่ทำให้ผมมานั่เศร้าน้ำาให้ฟัแ้เวลารอฝนาแล้วัน
เรื่อทั้หมมันมีอยู่ว่า.........................
" ิบอมมมมม ื่นนนนน "
"...........(เสียอะไรว่ะ)..................."
"น่ะ! ถ้านายไม่ื่นอย่าหวัว่าันะไปหิ้วนายาบาร์อีนะเ้าบ้า ื่นนนนนนนนนนนนนนนน ไม่ื่นใ่ไหมไ้เลย "
ร่าบา่อยลานเ้าไปนอนใล้ๆ รริมฝีปาลบนปลายมูอร่าสู
"ิบอมถ้านายไม่ื่นันะทำมาว่าุ๊ฟนายนะ ิิิ ุ๊ฟ ุ๊ฟ ุ๊ฟ"
"อ่า...รับๆ ื่นแล้ว ฮยอแพอแล้ว" ร่าสูรวมร่าบาเ้ามาอ
แร๊....
"ไอ่บอมแทำอะไร" ทเฮเอ่ยถามิบอมออไป้วยน้ำเสียไม่พอใ
"เปล่า" ิบอม้อมอลับอย่าไม่เรลัว
"หือ เฮหรอ เ้าแ่มาปลุิบอมน่ะ เฮโมโหหิวหรอโอ๋ๆ ไม่โมโหนะๆเียวเราไปิน้าวัน ิบอมรีบามออมานะ" ร่าบาูมือทเฮออไปที่ห้อรัว
"ฮยอแิบอมทำอะไรนายหรือเปล่าบอเราไ้นะ" ร่าหนาับัวร่าบาหมุนไปหมุนมาเพื่อรวูร่าบา
"พอๆ ฮยอไม่เป็นอะไร นายนี่ิมา เราอยู่ับิบอมมาั้แ่เ็แล้วนะ ิบอมนิสัยีะายิบอมไม่ทำอะไรเราหรอนะ "
"อืมๆ ใ่สิเฮมาทีหลัฮยอไม่รัผม ผมเ้าใ ที่ฮยอะห่วเามาว่าผม" ร่าสู่อยๆปล่อยมือออาร่าบา พูับร่าบา้วยใบหน้าเศร้า
"เฮ ไม่เอาน่านายอย่าิมาิรู้ัใร่อนหน้าหลัไม่เี่ยวหรอเราเพื่อนันนะ อย่าเรียๆ ูิวันนี้ฮยอทำ้าวยำไว้น่าทานไหมล่ะๆ"
"แ่ๆ แ่ๆ ..... ฮยอแอาแฟเหมือนเิมนะ"
"้าๆ เียวฮยอทำให้นะ"
"ไอ่บอมแทำไมไม่ิน้าวที่ฮยอแทำว่ะ ้อให้ฮยอแเหนื่อยไปทำาแฟให้อีทำไม แ็ยาลาลาเ้ ผสมนั้นนี่ยุ่ยา"
"มันหนัหัวแหรือเปล่า"
"ไม่หนัหัวู แ่ฮยอแเ้า........"
"พอๆๆๆ อย่าทะเลาะัน เราทำไ้น่า"
"ฮยอแ...."
"อบุรับ" ร่าสูยิ้มให้ฮยอแนร่าบารู้สึเิน
"อ่ะไ้แล้วนะาแฟิบอม.....
(ร่าบาวาาแฟให้ิบอม แล้วเินไปหยิบเม็้าวออให้ทเฮทั้หมอยู่ในสายาิบอมลอ )
ร่าสูลุเินออไปใส่รอเท้าเพื่อะออไป้านอ
"ิบอมไปไหนหรอ"
"ไปธุระว่าะไปูไร์าน ว่าไปถึไหนแล้ว"
"อ่อ..รอแปปนึอฮยอไป้วยิฮยออยาไปูว่าบ้านที่บอมออแบบแ่เอะสวยนาไหนอ่ะ"
"ไม่้อหรอมันอันราย"
"ใ่ๆฮยอแอยู่ับเฮีว่ารับเียวเฮะอยู่ับฮยอแทั้วันเลย "
"ทเฮไม่ไปบริษัทหรอ เป็นถึผู้บริหารไม่ไปทำานะีหรอ"
"ไม่เป็นไรเพื่อที่รัอผม ผมทำไ้ ฮะๆ"
"บ้า เฮพูอะไรถามแฟนเาหรือยัเนี่ย"
"อะไรแฟนฮยอแ็ผมไ"
"เฮ็เล่นอะไรเนี่ย.."
ระหว่าที่นทัู้่พูุยหยอล้อันร่าสูที่ไม่มีบทบาทอะไร็เินออมาาห้อ ลลิฟไป
และับรถออไปทันที้วยวามรู้สึที่หลาหลาย
ร่าบาที่ไม่รู้ัวว่าร่าสูไ้ออไปแล้ว ็นึึ้นไ้ว่าลืมอร่าสู่อนร่าสูไปทำาน
" อ่าวิบอมออไปั้แ่เมื่อไหร่เนี่ย ทเฮนายทำไมไม่บอันเลย "
"่ามันสิ ฮยอแยัมีผมนะ"
"ทเฮเมื่อืนฮยอบอเฮแล้ว.." "ฮยอเรามาเล่นเมันีว่าเนอะ"
"อ่า.... อืมๆ็ไ้"
"ฮยอเล่นเมไหนี"
ทั้สอไ้เล่นเมนเวลาร่วเลยมานถึเย็น
ททเฮเผลอนอนหลับไประหว่าเล่นเม ฮยอแหันมามอทเฮที่หลับไป
"ฮ่าๆ อะไรเนี่ยหลับทั้ๆที่อยยัอยู่ในมือเนี่ยนะ"
แร๊.......
"ไ"
"ไ"
"ลับมาแล้วรับ"
"ยินี้อนรับลับนะ"
"รับ"
"ิบอมเหนื่อยไหม"
"ไม่หรอ แ่เห็นฮยอแเรา็หายเหนื่อยแล้ว"
"แล้วไ้พูับทเฮหรือยั"
"ยั...เราพยายามะบอเาแล้วนะ"
"ไม่เป็นไร "
"อโทษนะ" ร่าบาเินเ้าไปสวมอร่าสู
"ไม่เป็นไร ฮยออแรัทเฮเราเ้าใ......."
###################################่อะ###################################
"ไม่เอาอ่ะ เรารู้นะว่าิบอมเศร้า ฮยอะพยายามนะ " ร่าบายิ้มให้ร่าสู
"อบุรับ "
"ิบอมเรียเราแบบนี้เราเินนะ -\\-"
"หื้ม ีสิ.... "
"บ้าอย่าเล่นแบบนี้ถ้าทเฮมาเอะิยัไ ... ไปเินเล่นันเถอะฮยอมีเรื่อะพู้วยนะ"
"อืม"
ิบอมและฮยอแ็เินออาห้อ
แอ๊...ปั.....
พอประูปิลทเฮ็ลืมาึ้น ใ่ทเฮื่นนานแล้ว
นานพอะไ้ยินที่ฮยอแและิบอมพูัน
"ฮยอแหวัว่านายไม่นอใันนะ นายยัำำเมื่อวานนี้ไ้ใ่ไหมว่านายลับันแล้วนะ"
นอนเล่นูทีวีไปเพลินๆนประูห้อที่เยปิ็เปิออ
แร๊......แอ๊....
ทเฮหันไปมอนาฬิาว่าี่โม ็พบว่ามันห้าทุ่มว่าแล้ว
"อ่าว ื่นแล้วหรอ"
"อืมื่นแล้ว ไปไหนันมาลับึ....แล้วฮยอแล่ะ"
"อืม อยู่้าล่าุยับยู"
"อ่อ ... เออแล้วมึรู้แล้วใ่ไหมูบับฮยอแแล้ว"
"เรื่อเมื่อืนน่ะหรอ ูรู้ั้แ่่อนเมาแล้ว"
"็ีะไ้รู้ัเรียมัวเอบ้า"
"เออูรู้ว่าัวเออยู่ในานะไหน หึ"
แอ๊..............
"อ่าว ไทเฮื่นแล้วหรอ"
"ื่นแล้วรับผม ฮยอแไปไหนมาผมิถึนะ"
ทเฮรีบวิ่เ้าไปว้านัวเล็เ้ามาอ ิบอมเห็นแบบนั้นไ้แ่สะอารม์ไว้เพราะทำอะไรไม่ไ้
เาเ้าใทุๆเรื่อี และเรใฮยอแ แถมทเฮ็เป็นเพื่อนเาเหมือนันแม้เาะไม่ลรอยันเรื่อฮยอแ็าม
แ่ยัไฮยอแ็ือเพื่อน เาไม่อยาทำร้ายร่าายทเฮ
"อ่ะแฮ่ม..."
"อ่า...ทเฮฮยอแอยาอาบน้ำอ่ะ" ฮยอแพยายามออาอ้อมออทเฮ
"็ไ้รับ ทเฮรัฮยอแนะ"
"อืมฮยอแรู้แล้ว ฮยออัวไปอาบน้ำ่อนนะ"
นัวเล็เินเ้าห้อนอนอัวเอไป
"มึะวาทำไมว่ะฮะ ไหนมึบอว่ารู้ที่ยืนัวเอีไ"
"เพราะูรู้ไ"
แอ๊..ปั!!!
"เียวิไอ่บอมมึะไปไหน ..... โถ่เว้ย!!!!!!!! นี่มันอะไรันว่ะ!"
"เฮ้อ..."
ิบอมเ้ามาในห้อ้วยวามอ่อนล้า เาอยาอยู่ับฮยอแแบบปิ
เาไม่อบเลยแบบนี้ ิบอมว้ามือถือไลน์หาฮยอแ
--เ้าวัน่อมา---
ทเฮเินออมาาห้อนอนหลัาทำธุระส่วนัวเรียบร้อย
วันนี้ทเฮั้ใะพาฮยอแไปื้อแหวนู่
ใ่เราสอนเป็นแฟนัน
"อ่าวอรุสวัสิฮยอแ"
"สวัสีเฮ"
"ไมึ"
"ทำไมฮยอแหน้าูเรียๆ เรียอะไรหื้มที่รั"
ทเฮเินไปนั่้าฮยออี้านเพราะ้านั้นิบอมนั่อยู่้าฮยอแ
ระหว่าที่ทเฮนั่ล ทเฮเห็นมือฮยอแและิบอมับมือันอยู่
"ทเฮเรา้อุยันแล้วนะ"
"เราเอ็ไม่เ้าใฮยอแ......ฮยอแนอใเราใ่ไหม! "
"........"
ิบอมและฮยอแใในสิ่ที่ทเฮพู
"เราถามฮยอแ! ฮยอแนอใเราใ่ไหม!!!!!" ทเฮะโนถามฮยอแ้วยวามโมโหที่ัวเอโนสวมเา
"เราเปล่านะทเฮ ทเฮนั้นแหละที่เ้าใ......."
"ไม่้อพูอะไรเราเ้าใแล้ว....อืมผมไปเอ เราเลิัน็ไ้"
แอ๊.....ปั!
ทเฮโมโหและเสียใมา ทเฮรีบเินออไปเรียแที่
Why oh why tell me why not me?
Why oh why we were meant to be
Baby, I know I could be all you need
Why oh why oh why?
I wanna love you
If you only knew how much I love you
So why not me?
ทำไมนะ ทำไมัน บอันที ทำไมถึไม่เป็นัน
ทำไมนะ ทำไมัน เราไม่ไ้เิมาู่ันหรอหรอ
ที่รั ันรู้ว่าันสามารถะเป็นทุอย่าที่เธอ้อารไ้
ทำไม ทำไมนะ ทำไมัน
ันอยาะรัเธอ
หาเพียเธอรู้ว่าันรัเธอมาแ่ไหน
แล้วทำไมถึไม่เป็นันหล่ะ?
รับ...เรื่อทั้หมมัน็เป็นแบบนั้น
สรุปือเราเลิัน เารัเ้าิบอมริๆ็ทำไไ้ล่ะรับ
ผมมันนมาทีหลั ฮยอแรู้ัับิบอมั้แ่เิเลย้วย้ำ
ผมับฮยอแเราเอันเมื่อสแปปี่อน อนเรียนมหาลัย
ผมับิบอมเรียนวิศวะโยธา ส่วนฮยอแเรียนสถาปัย์
ผมน่ะรู้ัับฮยอแเพราะิบอม ิบอมะ้อไปรับฮยอแิน้าวทุวัน
รอรับฮยอแลับ อนแรผม็ิว่าเป็นแฟนันแ่สรุปือไม่ใ่ เาแ่โมา้วยันเยๆ
แ่ผมรที่ว่าแล้วืนนั้นที่บาร์เ้ฮีอล ทำไมฮยอแอบลบับผมทั้ๆที่รัิบอมอยู่แล้ว
ผมและสับสนมามาๆ ผมไม่ีรไหนทำไมเาไม่เลือผมทำไมไม่เป็นผมล่ะ
ผมะเป็นทุอย่าที่ฮยอแ้อาร
--รุ๊ริ้--
"ยิ้นี้อนรับ่ะ"
"รับ ผมเอาระแ เอ้ย าแฟอะไร็ไ้ับแ้วนึร้อนนะรับ"
"ะ"
ร่าให่เมื่อพูุยับพนัานร้านเสร็็มอหาใรนนึที่นัเาไว้
"อ่าว ไไอ่เฮูมาล่ะว่าไ"
"อหัไะไรล่ะ"
"เออมึ็ยัไม่ัใาฮยอแอีหรอว่ะ ทั้ๆที่มึ็อ เฮ้ย! ฮยอแนิ"
ทเฮรีบหันมอไปามที่ัอินมอ
็พบับราบาที่วิ่เหมือนมอหาอะไรบาอย่าูร้อนรน
ร่าสูึรีบบอลารุ่นพี่แล้วรีบวิ่ไปหาร่าบา
"พี่ผมไปหาฮยอแ่อนนะ"
"อะ อ่าว เฮ้ย มึเห็นเมียแล้วทิู้นิ ่าาแฟ็ไม่่ายไรว่ะแม่ .... เอ่อ ... น้อรับอพี่ใส่ถุเลยนะรับเี่ยวพี่รีบ"
"แฮ ฮะ แฮ ....
อะไรว่ะหายไปแล้ว ทำไมฮยอแวิ่เร็วัว่ะ "
้วยวามเป็นัวนห่วร่าบาึรีบึ้นไปบนห้อ
----แร๊----
ทเฮเมื่อเปิประูเ้ามา็พบับร่าบาที่นั่ทำแผลให้ับิบอมอยู่บนโฟา
ทั้สอหันมามอที่ประู้วยวามใ
"ไ ฮยอแ ิบอม"
"ไ,ไ"
"ิบอมเป็นอะไร"
ร่าบาที่ปิะมอเามา้วยสายาที่ใีแ่อนนี้มันลับเ็มไป้วยวามโรธ
"เพราะเราแหละทเฮ เพราะเราไ......ทุอย่า นายเป็นบ้าอะไรห่ะ"
"ันรันายมันผิอะไรฮยอแ ันรันาย"
"ผิสิ .......... นายะทำให้เราสอนลำบาใไปถึไหนห่ะ "
"ฮยอแนายเป็นแฟนันนะ"
"ทเฮันะบอนายแ่นายไม่เยฟัเลย"
"ฮยอแอย่ามาี่เ่านะ ันเมาแ่ัน็รู้ัวว่าทำอะไรลไป"
"ทำไมนายไม่ฟันอื่นบ้าห่ะ"
"ฟัอะไร ฟัำแ้ัวนายหรอห่ะ"
"ไม่ไ้แ้ัว"
"แล้วมันอะไร"
"ันับิบอมหมั้นันแล้ว"
"ห่ะ .......... อะไรนะ....... นายหัหลัันหรอฮยอแ"
--------------------------่อ่ะ---------------------------------------
......................................................................................................
เหย ือ ไ่อ ใเย็นนะรั
55555555555555 ืออัลไล โนบอเลิ???? หรือบอเอ
ใเย็นๆเียยวเามา่อให้นะ อใรอนิสนึ (หลบรอเท้า)
ไิมเม้นบอเลยะ อบุที่ามอ่านนะะ
ความคิดเห็น