คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : SF น้องรหัสที่รัก ( MiNam )
SF
“ น้องรหัสที่รัก ”
.
.
.
.
.
.
.
เฮ้ออ ….. ผมจะทำยังไงดี !! ผมดันไปแอบหลงรักน้องรหัสตัวเองซะได้ แล้วไหนจะพวกเด็กปี1-2
ก็เอาแต่อยากจะเข้าใกล้น้องรหัสผมกันเหลือเกิน ... ประเด็น อยู่ที่น้องรหัสผมเนี่ยแหละ จะทำตัวน่ารักไปทำไม
แค่นี้คนทั้งมหาลัยก็แทบจะถวายตัวและหัวใจให้มันกันอยู่แล้วเนี่ย มิโนเอ้ยยยย แกมันไอ้ทึ่ม ไอ้บื่อ ไอ้หมู ไอ้ดำ
บอกชอบเขาสักทีสิ กล้าๆหน่อย คิดแล้วหงุดหงิดตัวเอง !!!!!!
“ มิโน ฮยอง !!!!!!!!!!! ” นั้นไงตัวต้นเหตุมันมาแหละ ไอ้เจ้าของเสียงใสนี้ มันคือ น้องรหัสผมเอง ‘ นัมแทฮยอน ’
“ จะตะโกนทำไมเนี่ย อยู่ใกล้แค่นี้ห่ะ !! มีไร ?? ” ผมทำน้ำเสียงให้ดูปกติที่สุด เพราะทุกครั้งที่ผมเห็นหน้ามัน ผมจะใจเต้นและพูดสั่นตลอดดดดดด
“ วันนี้มีคนเอาดอกไม้มาให้ นัม อีกแล้วอ่ะ นัมไม่ชอบเลยฮยอง ไอ้พี่ซึงยูน ไรนั้นด้วยตามตื้อ ไรหนักหนา
ก็ไม่รู้ ทำไงดีอ่ะ เฮียยยยยย ~~~ ” หึ ก็ใครใช้ให้แกทำตัวน่ารักยังงี้ว่ะ
“ แล้วมาบอกชั้นทำไม แกยังไม่ชินอีกหรอ ก็ชั้นบอกแล้วให้แกหาแฟนสักคน ไอ้พวกนั้นมันจะได้เลิกตามแกสักทีไง ”
พูดเองก็เจ็บเอง ดูไอ้พวกนั้นดิ มองผมแบบ...ถ้ามันฆ่าผมได้ ผมว่ามันคงทำไปแล้ว ผมคิดถูกคิดผิดว่ะเนี่ยที่ให้ไอ้ฮุนโกง
ฉลากตอนจับเลือกน้องรหัสเนี่ย - -
“ ก็รอคนแถวนี้ ขอเป็นแฟนอยู่เนี่ย ไม่รู้จะปากแข๊งไปไหน พาโบ ”
“ บ่นไรของแก แล้วนี่ไม่ไปเรียนรึไง นี่ใกล้จะถึงเวลาเรียนแล้วนะ ” ผมถาม เพราะรู้ตารางเรียนของมันทั้งหมด ทุกวิชา
ผมเก่งใช่ป่ะ (ไรเตอร์ : เอิ่ม เค้าเรียกว่า เสือ ก รึป่าวมิโน ^^ )
“ ก็มี แต่ ... จะมาหาเฮียก่อนไง คิดถึงๆๆๆๆ ^^ เย็นนี่เฮียว่างมัยอ่ะ ” นั้นไงมาด้วยน้ำเสียงอ้อน มันต้องการอะไรชัว
“ นัม จะไปซื้อของอ่ะ พาไปห้าง xx หน่อย น้าาาาาาาาา ~~~~~ ^^ ” โอ้ยย อ้อนไม่พอ ยังจะมาเกาะแขนเป็นเด็ก ไอ้คิ้วตกเอ้ย แกกำลังทำฉันเป็นบ้านะเนี่ย รู้ตัวบ้างไหม
“ เอ่อๆ ยังไงฉันก็เหมือนคนขับรถแกอยู่แล้วไม่ใช่รึไง ไปเรียนได้แหละ ไปๆ ตอนเย็นเจอกัน ” ผมบอก พร้อมโบกมือไล่
“ เฮียนิ น่ารักจริงๆ จุ๊บ “ O////////O นี่ไงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จะไม่ให้ผมตกหลุมรักมันได้ไง ดูมันทำกับผมแต่ละอย่างสิ
ฮือๆๆ ผมจะบ้า
“ ไอ้ดำ !! มานั่งทำไรตรงนี้ว่ะ แล้วน้องนัมของกูไปไหนล่ะ เมื่อกี้ยังเห็นอยู่เลย ” มันหันซ้ายหันขวา ไอ้นี่แหละเพื่อนรักที่ช่วยโกงฉลากวันจับน้องรหัสให้ผม มันชื่อ ‘ ซึงฮุน ‘ รู้ทั้งรู้ว่าผมชอบไอ้เด็กคิ้วตกแค่ไหน มันก็ยังจะแกล้งแซวได้ตลอดจริงๆ
“ ไปเรียน ” ไอ้เด็กนั้นมันของผมนะ จะไปเป็นของมันได้ไง งอนๆ
“ โถ่ๆๆ เพื่อนรัก กูแซวเล่นนิดเดี๋ยวเอง งอนเป็นตุ๊ดเลยนะ โอ๋ๆๆ น้องนัมเป็นของพี่ดำคนเดียวเลยครับบบบบ 555555 +++ ”
“ - - ” ผมละเพลีย
“ มึงนิปากแข๊งจริงๆ ทำไมไม่บอกน้องมันไปสักทีว่ะ มึงจะกลัวอะไรเนี่ย น้องมันทำขนาดนี้แล้วยังไม่รู้ตัวอีกรึไง โง่จิงๆ”
“ เขาก็แค่เห็นกูเป็นพี่รหัส คนขับรถ บลา บลา ก็แค่นั้นแหละ ” ก็มันจริงนิวา มันก็ชอบอ้อนผมเฉพาะ
เวลาที่มันอยากจะได้อะไรก็เท่านั้นแหละ
“ กูละเบื่อจริงๆ พวกทำซึน เนี่ย พี่รหัสกับน้องรหัสที่ไหนว่ะ เขาเป็นกันแบบคู่มึงเนี่ย เฮ้อ ก็แล้วแต่มึงนะ
หมาคาบไปแดก แล้วกูไม่ช่วยนะกูบอกไว้ก่อน และ ตอนนี้กูก็ได้ข่าวว่าไอ้ซึงยูน ประธานชมรมดนตรีอ่ะมันกำลังตามจีบน้องนัม
ของมึงแบบสุดๆ ไอ้นั้นก็ไม่ใช่ว่าไม่หล่อ มึงระวังตัวไว้เถอะ ” ผมนั่งฟังมันเงียบๆ แล้วคิดตาม ไอ้ซึงยูน ตั้งแต่อยู่ที่นี้มา ผมไม่เคยเห็นมันจะไปจีบใครเลยวันๆก็อยู่แต่ห้องชมรม จนผมนึกว่ามันจะเอาไอ้ชมรมมันเป็นเมียแล้วนะ แต่นี้ อะไร !! มันกับมาจีบไอ้คิ้วตกของผมเนี่ยนะ ตายๆ
มันทั้งเก่ง ทั้งหล่อ แล้วผมจะเอาอะไรไปสู้มันละเนี่ย !!
“ เอ่อ น่ากูรู้แล้ว กูจะพยายาม ” …
“ มึงก็พูดว่าจะพยายามมาตั้งแต่ปี 2 จนตอนนี้มึงจะขึ้นปี 4 อยู่แล้ว กูยังไม่เห็นมึงจะพยายามตรงไหน วันๆมึงก็ได้แต่ หึง หวง น้องเค้า แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลย เอ่อ แล้วเย็นนี้ กูนัดพวกพี่จินอูไว้ มึงจะไปดื่มด้วยมัย วันนี้ก็วัน.. ”
“ ไม่อ่ะ ”
“ ทำไม !! ” เอ้า ยังจะถามอีก
“ ก.. ก็ กูต้องพานัมไปห้าง มันนัดไว้ ” คอยดูนะ มันต้องแซวผมอีกแน่ 3 2 1
“ อ๋อหรอออออออออ ^^ น้องเค้าเปิดทางขนาดนี้แล้ว มึงนิมัน ... จริงๆเลย เรื่องของมึง ” แล้วมันก็เดินออกไปทิ้งให้ผม
“ มิโน มึงจะทำไรก็รีบๆทำสักที อย่ามัว กูเตือนไว้ครั้งสุดท้าย !!!!!!! ” มันจะไปแบบสงบๆสักครั้งได้ไหม ยังจะหันมาด่าอีก
“ เออ !!!!!!! ” - - “
หลังเลิกเรียน - 16.30 น. –
~ ~ ♬ ♬ ~ ~
ไอ้เด็กคิ้วตก : เฮีย อยู่ไหน ??
อยู่ลานจอดรถ : ME
ไอ้เด็กคิ้วตก : เฮีย มาหานัมหน่อย เค้าโดน ซึงยูนฮยองตามอยู่อ่ะ
ยังกะโรคจิตเลยเฮีย เค้ากลัว TT TT
ตอนนี้ยังไม่เลิกตามเลยอ่ะ
แก อยู่ไหน ??? : ME
ไอ้เด็กคิ้วตก : หน้าตึกคณะ เฮียมาเร๊วๆนะ
โอเค รออยู่ตรงนั้นแหละ : ME
เดี๋ยวเฮียจะรีบไป
ผมรีบเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋า และ กึ่งเดินกึ่งวิ่ง เพื่อจะไปให้ถึงไอ้เด็กคิ้วตกของผม ไอ้ซึงยูนเอาจริงหรอว่ะเนี่ย ปล่อยไว้ไม่ได้แล้ว ผมเดินอย่างเร๊วจนมาถึงหน้าคณะ แต่ผมก็ไม่พบใครเลยทั้งไอ้ซึงยูนและไอ้เด็กนั้นเลย
“ ไปอยู่ไหนเนี่ย นัม ” ผมพึมพร่ำออกมาเบาๆ ผมจึงต้องหยิบเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดหาไลน์ของไอ้เด็กนั้นอีกครั้ง
แกอยู่ไหน ? เฮียอยู่ หน้าคณะแล้วเนี่ย : ME
ไอ้เด็กคิ้วตก : ผมอยู่สวนหลังคณะ อ่ะเฮีย ผมแอบอยู่หลัง
พุ่มไม้ เฮียมาเร๊วๆเลย TT
โอเคๆ : ME
------- สวนหลัง คณะ -----------
“ นัม ..... นัม แกอยู่ไหน ” ผมมาถึงก็ไม่เห็นจะมีใครอีกเหมือนเดิม ผมเลยคิดว่าการเรียกน่าจะเป็นอะไรที่ดีที่สุดแหละ
“ เฮีย !! ” มันค่อยๆกวักมือเรียก เรียกทำไม ผมจึงจำใจเดินไปหามัน
“ อะไรของแกเนี่ย แล้วไหน ไอ้ซึงยูน ” ถาม เพราะผมไม่เห็นมัน
“ ไม่รู้อ่ะ เฮียพาผมออกไปที กลัวจะแย่แหละ ”
^^
“แล้วใครใช้ให้แกไปหลบตรงพุ่มไม้นะห่ะ เป็นไง ได้แผลแถมเลือด บวกกับข้อเท้าพลิกอีกเนี่ย ” ผมพูดกับคนที่กำลังขี่หลังผมอย่างสบายใจ
“ ก็ผมกลัวนี่น่า เลยรีบวิ่งไปหน่อย เจออะไรก็หลบจะไปรู้ได้ไงว่ามันเป็นพุ่มกุหลาบอ่ะ บ่นเป็นคนแก่ไปด้ายยยยย~~~~ ^^ ”
“ โอ้ยย !! เดี๋ยวก็ปล่อยลงซะเลย หนักจะตาย ” ผมก็พูดกลบเกลื่อนไปงั้น ความจริงไอ้เด็ก นี้ตัวนิโคตรบาง จนบางครั้งผมอยากจะรู้จริงๆว่าวันๆกินอะไรมั้งมัย ให้ขี่หลังแล้วยังจะมาหยิกแก้มอีก หัวใจผมนิก็จะเต้นแรงไปแล้วนะ มันจะหลุดออกมาอยู่แล้วเนี่ยยยยยย >< เต้นแรงไปแล้ว ๆ
“ เฮียๆ ” ผมรู้สึกถึงแรงสะกิด ด้านหลัง
“ ว่า ”
“ ผม อยากไปห้างอ่ะ ไปห้างกันเถอะนะ ”
“ เจ๊บขนาดนี้ แกยังมีอารมณ์จะไปอีกหรอ ” ไม่ห่วงตัวเองบ้างเลยนะ ไอ้เด็กคนนี้
NAM TAE HYUN PART
“ นะ ๆ ยังไงก็ต้องไป มันสำคัญมากจริงๆ มันต้องวันนี้อ่ะ ” ก็วันนี้เป็นวันเกิดเฮียเลยนะ คนอะไร แก่ก็ยังไม่แก่ แต่จำวันเกิดตัวเองไม่ได้เนี่ยนะ ผมละเซง - -
“ จะอยากไป ทำไมนักหนา เดินก็ออกจะบ่อย แล้วเจ๊บขนาดนี้จะไปเดินได้ยังไง ”
“ ผมเดินได้นะ ตอนนี้มันโอเคแล้ว ” ผมเอนหัวไปข้างหน้าเพื่อจะได้ให้เฮียเห็นหน้าชัดๆ ทำให้ตอนนี้หน้าของเรา 2 คนอยู่ห่างกันแค่ 2 ซม. เท่านั้นแหละ เฮียนิหน้าแดงสุดๆ น่ารักจัง -///- 5555555
“ ปากเก่ง ” เขินแล้วยังจะบ่นอีก ชิล์ !!
“ ถ้าผมเดินได้ เฮียจะพาไปไหมล่ะ ” ผมต้องใช้ข้อแลกเปลี่ยน เพราะดูแล้วเฮียเขาจะไม่ยอมให้ผมไปแน่ๆ
“ โอ้ย !! เฮียนิก็รีบปล่อยไปม่ะ !! ” นึกจะปล่อยก็ปล่อยคนอะไรเนี่ย เจ๊บๆ
“ เนะ ยังไม่ทันเดินเลย ก็ร้องซะแหละ ทำเป็นอวดเก่ง ” ผมก้มมองลงไปจับข้อเท้าตัวเองก่อนที่จะกัดฟันสู้กับความเจ๊บ
ยังไงผมก็ต้องบอกฮยองวันนี้แหละ ถ้ารอเฮียบอกนะ มีหวังได้อยู่เป็นโสดยังงี้แน่ !!!! สู้เว้ยยย
“ เดินมาเร๊วๆ ไหนบอกเดินได้ไง ” - - เขาไปยืนอยู่ตรงรถตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย ไปซะเร๊วเลย
MINO PART
เด็กอะไรอวดเก่งจริงๆ เจ๊บขนาดนี้แล้ว ยังอยากจะไปเดินห้างอีกทำไม ดูๆๆ เดินยังกระเผลกขนาดนั้น...
“ เฮีย !! มัวคิดอะไรอยู่ได้ ขึ้นรถ เร๊ว ” และนั้นไปนั่งอยู่บนรถตั้งแต่เมื่อไรว่ะนั้น
“ เฮียไปห้าง xx เลยนะ ”
“ ครับ ครับ ”
“ ดีมาก ^^ ”
ไอ้เด็กนี้ก็นั่งเล่นเกมส์ไอโฟนไม่ได้สนใจอะไรเลย ไม่รู้รึไงว่าห่วงเนี่ย และจะไปเดินได้ยังไง เมื่อกี้ดูยังไงๆก็รู้ว่าฝืนเดิน หน้านิเจ๊บขนาดนั้น ที่ห้างมันมีอะไรกันแน่เนี่ย
ห้าง xx
“ เฮียๆ ขอแวะร้านนี้ก่อนนะ เฮียรออยู่ข้างนอกเนี่ยแหละ ไม่ต้องเข้ามา ” อะไรของมัน แวะทำไมร้าน Jewelry มันเข้าไปสักพักแล้วออกมาพร้อมกับกล่องเล็กๆ สีดำ
“ อะไรอ่ะ ” ด้วยความอยากรู้ของผม ปากมันถึงกับพูดออกไปโดยอัตโนมัติ
“ ไม่บอก ไป !! ” ไม่พูดป่าวยังลากผมไปอีก ขาก็เจ๊บยังจะเดินเร๊วอีก รีบไปไหนนักเนี่ย
“ เดินช้าๆก็ได้ เดี๋ยวก็เจ๊บหรอก ”
“ ไม่ได้ เดี๋ยวไม่ทัน ” ไม่ทันไรของมันว่ะ
และผมก็โดนลากมาอีกไม่กี่ก้าวก็มาถึงหน้าร้านอาหารแห่งนึง ซึ่งขึ้นชื่อ เรื่องรสชาติ แต่กว่าจะได้กินร้านนี้เนี่ยเค้าบอกกันว่าต้องจองกันเป็นเดือนๆเลยนะ
“ มาร้านนี้ทำไม ร้านนี้ต้องจองนะถึงจะได้กินอ่ะ ”
“ ก็จองแล้วไง ^^ มาเร๊วๆ ” จองแล้ว? ไปจองตอนไหนว่ะ แล้วมันนัดใครไว้ที่นี้เนี่ย เครียดเลยกู เครียดเลยเนี่ย
“ จองไว้ชื่ออะไรคะ ” พนังงานตอนรับถามพวกผม
“ นัม แทฮยอน ครับ ”
“ 2 ที่นะค่ะเชิญทางนี้เลยค่ะ ” แล้วพนักงานตอนรับก็พาพวกผมไปยังด้านในสุดของร้าน ซึ่งผมคิดว่ามันเป็นมุมที่ดีมากๆ ทั้งสงบ ทั้งโรแมนติก และก็ไม่มีคนเห็นด้วย (เอ๊ะยังไง )
“ นัม แก นัดใครไว้หรอว่ะ ? ” ผมหันมองไปทั่วร้าน ผมละอยากรู้จริงๆ ว่ามันนัดใครเอาไว้ นิแกแอบมีแฟนแล้วไม่บอกพี่รหัสยังผมรึป่าว คิดแล้วก็ เจ๊บบ~~
“ เฮีย นิเฮียไม่รู้หรอ ” รู้ไรว่ะ คนกำลัง Sad นะเนี่ย
“ วันนี้วันอะไร ”
“ วันศุกร์ มั้ง ทำไม ” อะไรของมัน จะถามวันที่อะไรตอนนี้ คนยิ่งหงุดหงิดอยู่
“ พาโบ !! วันที่อ่ะ วันนี้วันที่เท่าไร ” เอ้า ด่าผมโง่อีก ดูมัน
“ 30 มีนา ทำไม เอ๊ะ ........ 30 มีนา วันเกิดเฮียนิวาาาาาาา ” เอ่อนิผมลืมวันเกิดตัวเองหรอ ?? ( ^^ )
“ ก็ใช่ไง เฮียนิไม่มีเซ้นส์ เอาซะเลย ~~~ ”
“ อย่าบอกนะว่าพาเฮียมาเลี้ยง ?? ” ร้อยวันพันปีไม่เห็นจะเลี้ยงให้แต่ของขวัญ วันนี้มันเป็นไร มาเลี้ยงข้าวผม แล้วร้านนิยังจองไว้แล้วด้วยนะ
“ ใช่ ~ ~ ~ ” แปลก โอ้ย ใจผมเต้นจนจะหลุดออกมาแล้วเนี่ย
“ นิ แกเลี้ยงแบบนี้ แกหวังอะไรตอบแทนใช่ป่ะ ”
“ เฮีย .... เคยแอบรักใครแล้วเข้าเป็นคนใกล้ตัวมากๆ จนไม่กล้าบอกป่ะ ”
เคย !! ประสบการณ์ตรง ตรงคนข้างหน้ากูเลยเนี่ย แล้วแกไปแอบรักใครว่ะ !!
“ ก็เคยนะ ทำไม แกไปแอบรักใคร บอกมาดิ ”
“ ถ้าผมบอกไปแล้ว เฮียจะไม่โกรธนัมช่ะ ? ” โอ้ยบอกมาเร๊วๆ ลุ้นจะตายแล้ววว
“ ฉันจะไปโกรธแกเรื่องอะไร ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับแกสักหน่อย ” เจ๊บ คร้าบบบบ ~~
“ คนแถวนี้แหละ ” ใครว่ะ แถวนี้ มันนั่งอยู่ในร้านหรอว่ะ
“ อยู่ในร้านหรอว่ะ ” ผมยังคงหันไปทั่วๆร้าน แต่ในร้านส่วนใหญ่ก็มีแต่คู่รักทั้งนั้นที่มาด้วยกัน รึไอ้เด็กนี่ไปแอบรักแฟนคนอื่น ?????
ไม่นะ ~~
“ อืม ^^ “ มันยิ้มทำไมว่ะ ผมนิอยากจะร้อง !!
“ โต๊ะไหนว่ะ ”
“ โต๊ะนี้แหละ 55555 ” โต๊ะนี้ !!!!!!!!!!!!! O_O
“ ห่ะ !! ฉัน ?? ” ผมชี้มาที่ตัวเอง ไม่จริงหรอกมั้ง มันจะมาชอบผมได้ไง ผมนิแทบจะไม่เคยจีบมันเหมือนไอ้พวกเด็กผู้ชาย
ปี 1 ปี 2 พวกนั้นหรอกนะ แถมไม่เคยแสดงออกเลยด้วย
“ อืม จริงๆนะ เฮียโกรธเขาไหมอ่ะ ” ผมอะไม่โกรธหรอก
“ ...... ” ไม่ใช่ผมไม่ดีใจนะ แต่ผมช๊อคอยู่ (จริงหรอ?)
“ เฮีย อย่าเงียบดิ ” เอ้า เงียบก็ผิด ผมค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมองมัน ทำไมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ยังงั้นว่ะนั้น เอาว่ะ ยังไงต้องยอมเสียศักดิ์ศรีแล้วไหนเมื่อน้องมันยังกล้าบอก ผมเป็นพี่มันแทนๆ จะไม่บอกก็ยังไงอยู่ ฮึบ !!
“ นัม เฮียก็มีอะไรจะบอก นัมเหมือนกัน ” เอาว่ะ เป็นไงเป็นกัน แกต้องกล้า !! ไอ้หมูดำ
“ เฮียจะปฏิเสธเค้าก็ได้นะ เค้าไม่ว่าหรอก ” เห้ยย ไอ้คิ้วตกมันเช็ดน้ำตาหรอเมื่อกี้ !! ชห ล่ะ
NAM TAE HYUN PART
^^ ผมนิแสดงละครเก่งจัง เฮียดูตกใจที่เห็นน้ำตาผม ถือว่าดี อิอิ ผมอุสาใช้มุข ตามที่ ซึงฮุนฮยองบอกมาเลยนะ และก็ดูจะได้ผลดีเลยล่ะ
“ ฮ... เฮีย ” เร๊วๆ สิเฮีย เหนื่อยจะรอฟัง
“ เฮียก็ชอบนัมนะ ”
“ ก็แค่นั้น ^^ ” 555555 สนุกอ่ะ กว่าจะบอกได้
“ อะไรกันเนี่ย ??? ”
MINO PART
“ อะไรเนี่ย ” ซ่อนกล้องหรอ เล่นตลกกันอยู่ใช่ไหม ตอนนี้ ผมนิโคตร งง (หรอ ?)
“ ไม่มีไรหรอกเฮีย ก็แค่ดันนิสัยคนปากแข๊ง แค่นั้นเอง ^^ ”
“ หึ กล้านักนะ ” เด็กแสบเอ้ย ต้องเจอ ผมลุกจากที่ของผมเดินไปหาไอ้เด็กแสบที่นั่งหัวเราะอยู่ตรงข้าม
“ เฮีย ปล่อย !! เดี๋ยวคนมาเห็น “ หึหึหึ รู้จักเฮียน้อยไปแล้วนัมเอ้ย ทำไมตัวแกมันถึงได้นิ่มยังงี้ แน่ใจนะว่าแกเป็น ผู้ชาย
“ กลัวหรอ ?? เฮียไม่ทำไรหรอกนะ ”
“ เฮียยยย ออกไปเลยนะ ไปนั่งฝั่งโน่น เดี๋ยวนี้ !!! ”
“ บอกรักให้ฟังหน่อยสิ เดี๋ยวจะกลับไปนั่งที ”
“ ท .... ทำไม ผมต้องบอกด้วย ”
“ ถ้าไม่บอก ก็จะกอดอยู่ยังงี้แหละ ให้คนเค้าเห็นกันทั้งร้านอ่ะ ”
“ นัม รักเฮียนะ ” ถึงมันจะพูดเบาๆ แต่ผมก็ได้ยินนะ ^///////^ รู้สึกดีจัง
“ พูดว่าไรนะ เฮียไม่เห็นได้ยินเลย ”
“ ...... ” เอ้า เงียบ ..
“ เฮียก็รักนัมนะ จุ๊บ !! ไอ้คิ้วตกของเฮีย ” นัมเขินครับๆ หน้าแดง
“ -////////////////////////////- “
“ แล้วกล่องนั้นกล่องอะไรอ่ะ “ ผมถามถึงกล่องที่นัมไปเอามาจาก ร้าน Jewelry นั้นแหละ อยากรู้จริงๆมันคืออะไร มันไม่เห็นอยู่ในแผนเลย
อุ้ย หลุดๆ
“ อ่ะ เอาไป แหละไปนั่งที่ตัวเองเลย ” เขายื่นกล่องนั้นให้ผม อย่างเขินๆ อิอิ แฟนใครน่ารักจิงๆ (นัม : เฮียอย่ามา ยังไม่ได้เป็นแฟนเลย ขี้ตู่ว่ะ )
“ MiNam ????? ” ในกล่องมีแหวน 2 วงที่สลักเหมือนกันตรงกลางว่า ‘ MINAM ‘
“ เฮียนิไม่เข้าใจอะไรเลยจริงๆ งั้นก็ไม่ต้องรู้ ไปแหละกัน ^^ ” เอาๆๆๆๆๆ จะจบยังงี้หรอ แล้ว MINAM มันคืออะไรอ่ะ
MINAM = MINO + NAM TAE HYUN ไงล่ะ ^^
คุณคิดว่าแผนการทั้งหมด คนที่คิดและวางแผนนั้น แท้จิงแล้วเป็นใครกันแน่ !!!
ซึงฮุน
หรือ
มิโน
.
.
.
.
.
.
.
---------------------------------------------------------- END ---------------------------------------------------------
กำลังคิดว่าจะมี Special ดีมัย ^^ ต้องดูกระแสตอบรับก่อน
เป็นการแต่งแบบชัววูบจริงๆ แบบอาจจะดูวกๆวนๆ แต่ก็นะ
มันนานมากแล้วที่ไม่ได้แต่งฟิค เพราะงั้นขออภัยด้วย ที่ภาษา
การเรียบเรียง และคำผิด อาจจะมากไปหน่อย แต่ถึงยังงั้น
ก็ขอบคุณทุกคนเข้ามาอ่าน มาเม้นนะค่ะ ~ ~ ~ ~
ความคิดเห็น