คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : 🔁 8 ยังไงก็ไม่เหมือน
อนนี้ผมำลัเผิับวามิบหายอริ ถ้านี้ือเม ผมเ้าสถานะสั่นผวาไปแล้ว
“พวเธอุยอะไรันแน่?”
ารย์เนเป็นอาารย์แนะแนวม.ปลายและสอนห้อผม เธอือรูที่อัธยาศัยีเ้าับนัเรียนไ้อย่าเป็นธรรมาิ ถ้าเธอรู้เรื่อพวนี้เ้า็ลำบาเอาแน่ เื่อใไ้รึเปล่า็ไม่รู้ บาทีอาะเอาไปบอนอื่นว่าพวเราสอนเพี้ยนนู่นนั่นนี่็ไ้
แม่ๆ ๆ ๆ ิบหายสัสเลย!
“ุยเรื่อเมอะรับ รูเน”
เยี่ยม! ไอ้หมอ!
ารย์เนหันมอมาทาผมเหมือนอยาะให้ผมยืนยันำอบ “ใ่ ารย์เน ผมับไอ้..เอ่อ แนุยเรื่อเมที่ออใหม่อะรับ” ารย์เนพยัหน้าเบาๆ
“แบบนี้นี่เอ ั้นรูไปเ้าสอนห้อ 10 ่อนนะ๊ะ”
“ะ รับ”
พอารย์เนเินผ่านไป ผม็ถอนหายใยาวแบบโรพ่อโรแม่โล่อ ็แน่ล่ะ ถึวามแแล้วมันะไม่ใ่เรื่อที่เื่อัน่ายๆ แ่ยัไไม่ให้ใรรู้ีสุแล้ว ผมหันมอไอ้หมอที่ยัยืนทำหน้าสลอน่อนะผมยมือึ้นบไหล่มันเบาๆ
“ยืนเหม่อห่าไร เ้าเรียนไ้แล้ว”
“อะ อืม..”
ผมับไอ้หมอไปเ้าเรียนามปิ หลัานั้น็ไม่มีอะไรเิึ้นเป็นพิเศษ แน่นอนว่าผม็เนียนๆ ทำัวเป็นไอ้หมอไ้หม ไ้หมยเว้นเรื่อเรียนที่้อเ่ระับเทพเ้าแบบมัน ส่วนาบพละอาะไม่ใ่ปัหาสำหรับผม เพราะยัไผม็ทำให้ไอ้เนิร์นี้ผ่านไ้อยู่แล้ว
แ่มันปัหาอื่น…ือร่าายไอ้หมอมันบอบบา ไม่มีล้ามเนื้อ เรี่ยวแร็น้อย อีอย่าือารที่ผมอยู่ร่าไอ้หมอแล้วระือรือร้นะไปเล่นีฬา มันู...ไม่เมเ้นส์
เรียนาบแล้วาบเล่านระทั่เลิเรียนทุอย่า็ผ่านไปไ้้วยี เหมือนว่าไอ้หมอะไม่ไ้มีเพื่อนเยอะนานั้น ผมเลย้อแอ็เป็นหมอเพาะอนอยู่ับไอ้เหนือหรือ่อหน้ารูเท่านั้น พูไ้ามรเลยว่าารใ้ีวิแบบไอ้หมอมันไม่ใ่สำหรับผมริๆ
“เฮ้ย หมอ”
ไอ้หมอในร่าผมวัมือเรียและยืนรออยู่หน้าประูห้อ ผมมวิ้วมอแบบๆ ่อนะเินามออไป ็เห็นว่าหน้าห้อมีารย์เนยืนออรออยู่ ผมหันหน้ามอไอ้หมอ ไ้แ่ถามในใว่าเิห่าอะไรึ้น? ถึไอ้หมอในร่าผมะูใเย็นแ่อนนี้มัน็ไม่่าาผมหรอ
“หมอับแนามมาที่ห้อพัรูนะ เี๋ยวรูมีอะไระุย้วย”
“รับ”
ผมับไอ้หมออบไปพร้อมันแล้วเินามารย์เนไป พวผมที่เินามหลัรูลอามอันและันเป็นพัๆ ้วยท่าทาวย แ่พอเินมานถึห้อพัรู็เห็นว่าห้อพัรูไม่มีอาารย์นอื่นอยู่เลย
เี่ย ไม่หรอ..มอในแ่ีไว้ อาารย์อาะแ่มาให้่วยทำานัเอสารโ่ๆ ็ไ้
“เอาล่ะ มาุยัน่อเลยนะ”
ารย์เนนั่บนเ้าอี้แล้วถามทันที ผมับไอ้หมอทำเป็นมอหน้าันเอแบบวย ่อนผมะเป็นนหันไปถามอาารย์
“รับ ารย์เน”
ไม่หรอ เา็เป็นถึรู พวผู้ให่ไม่สนใเรื่อปัาอ่อนแบบนี้แน่ๆ ไม่มีทาที่ะถามึ้นมาว่า ‘พวเธอสลับร่าันเหรอ? ’ หรอ เพราะั้นสบายใไ้
“พวเธอสอนสลับร่าันเหรอ?”
“ฮะ?!”
พวผมอุทานออมาพร้อมัน ารย์เนพอเห็นท่าทาอผมับหมอ็หัวเราะออมาเบาๆ ผมเาหัวเอแล้วรีบอบลับไปทันที ่อนที่เธอะเ้าใถูไปมาว่านี้!
“ารย์เนพูอะไรอะรับ เี๋ยวนี้เอาเรื่อแปลๆ มาพูเล่นับนัเรียนละเหรอ? ”
“รูไม่ไ้พูลอยๆ นะ”
ารย์เนว่าแล้ว็ี้นิ้วไปที่ไอ้หมอ “แนเธอทำัวใเย็นนน่าผิหูผิา เห็นมีรูหลายๆ นอบมาพูับรูว่าผลารสอบอเธอออมาีึ้นนน่าแปลใ” ผมหันไปมอ้อนใส่ไอ้หมอ แ่มัน็ทำหน้าเหื่อออมา้วยท่าทาเลิ่ลั่เล็น้อย
“เธอนะหมอ” อาารย์เปลี่ยนเป็นี้นิ้วมาที่ผมแทน “่วนี้เธอทำัวสบเสี่ยมเหมือนปิ็ริ แ่เวลาเธออยู่ับหมอะเป็นนหยาบายึ้นทันา”
“ารย์เน ใรๆ เา็พูำหยาบรึเปล่า ปิผม็แ่ไม่พู่อหน้ารูเยๆ รับ”
อนนี้ะอะไร็ไ้แ่้อหาเหุผลแถไป่อน ไม่มีทาหรอที่เธอะปัใเื่อเรื่อเล็ๆ น้อยๆ แบบนั้น เธอไม่ไ้มีเวลามานัู่เราสอนทั้วันสัหน่อย
“เมื่อเ้าพวเธอเอรูที่ทาเินใ่ไหมล่ะ?”
“รับ”
ผมับให้หมออบลับไปพร้อมัน ่อนอาารย์ะเริ่มพูึ้น่อ “อนนั้นแนเรียรูว่า ‘รูเน’ ส่วนหมอเรียรูว่า ‘ารย์เน’ ใ่ไหมล่ะ? ปิแล้วนอานายแนแล้วไม่มีใรเรียรูว่า ารย์เนนะ”
ิบหายล่ะ…
ถ้ามอในมุมอาารย์มัน็น่าสสัยริๆ เพราะปิอนผมอยู่ในร่าเิม็ะินิสัยเรียอาารย์เนว่าารย์เนเยๆ แล้วอยู่ๆ วันหนึ่ไอ้หมอที่ไปอยู่ในร่าผมเิเรียารย์เนว่ารูเน ส่วนผมที่อยู่ในร่าไอ้หมอลับเรียว่าารย์เนแทน ยัไมัน็้อน่าสสัยอยู่แล้ว
“.....”
“ะ ือ” ไอ้หมอที่เียบมานานพัใหู่่ๆ มัน็พูึ้น้วยเสียิๆ ัๆ “รูเน รู้ัารโรลเพลย์มั้ยรับ?”
โรลเพลย์? ือเี่ยไรวะ!?
“โรลเพลย์? อ้อ หมายถึารสวมบาทเป็นพวัวละรอื่นๆ ใ่ไหมล่ะ? รูเยเห็นนัเรียนนอื่นพูันอยู่” หมอพยัหน้ารัวๆ แล้วอธิบาย
“ใ่รับ ่วนี้ผมับหมอลอโรลเพลย์สลับร่าัน ถึมันะทำออมาแล้วๆ ็เถอะ”
เหุผลแบบนั้นใรมันะไปเื่อว่ะ! ไอ้หมอเอ๊ยยยยย!
“ริเหรอ!?” ารย์เนทำหน้าอึ้ๆ แล้วยมือึ้นปิปา้วยท่าทาื่นเ้น “ริๆ เลยนะเนี่ย พวเธอทำไ้เนียนมาเลย น่าพาพวเธอไปเ้ามรมารแสริๆ ”
็แหล่ะ ทำไมะไม่เนียน ็สลับร่าันริๆ หนิรับ ารย์เน
แ่แม่..ารย์แเื่อเยเลย อะไรวะ…
ในที่สุผมับไอ้หมอ็สามารถรอพ้นาวิฤรั้นี้แบบเียิว เพราะ้วยสิลารแถอันสุยออไอ้หมอทำให้เรารอ บวับารอแหลอผมแล้วทุอย่า็สมบูร์แบบสุๆ และเรื่อราวในวันนี้็ผ่านไปไ้แม้ะไม่ราบรื่น็าม
ความคิดเห็น