จันทราบันดาลรัก

จันทราบันดาลรัก

    
 

            ในหมู่ภูตจิ้งจอกขาวซึ่งได้รับการยกย่องให้เป็นหนึ่งในสัตว์วิเศษและเป็นที่นับหน้าถือตาของเหล่าภูตทั้งหลาย ‘หูหลางฟางอวี้’ คือความอัปยศอดสูที่สุดของเผ่าพันธุ์อันน่าภาคภูมินี้ นางไม่ตั้งใจบำเพ็ญตบะเพื่อบรรลุเป็นเซียนจิ้งจอกเหมือนอย่างภูตจิ้งจอกขาวตนอื่นๆ นางเอาแต่เล่นสนุกและใช้ชีวิตเฉกเช่นจิ้งจอกธรรมดาไปวันๆ ด้วยเหตุนี้ แม้จะย่างเข้าวัยสิบสองแล้วแต่นางก็ยังไม่อาจแปลงกายเป็นมนุษย์ได้ ภูตจิ้งจอกขาวทั้งหลายจึงพากันเอือมระอาและตัดหางปล่อยวัดนาง
 

            แต่แล้วชีวิตของฟางอวี้ก็เปลี่ยนไปในค่ำคืนหนึ่ง...มันเป็นค่ำคืนที่ดวงจันทร์สีเงินทอแสงสุกสว่าง นางวิ่งไล่ตามดวงจันทร์เข้าไปในป่าจนกระทั่งถูกนายพรานทำร้ายบาดเจ็บ และโชคชะตาก็บันดาลให้นางได้พบกับ ‘จ้าวหยินเยวี่ย’ เด็กหนุ่มผู้มีจิตใจโอบอ้อมอารีซึ่งช่วยเหลือนางจากการตามล่าของนายพราน เขาเป็นผู้ทำให้นางเกิดความต้องการที่จะตั้งใจทำอะไรสักอย่างเป็นครั้งแรกในชีวิต และความตั้งใจนั้นก็คือ...การได้เป็นมนุษย์
 

            ฟางอวี้หมั่นเพียรฝึกฝนบำเพ็ญตบะอย่างแน่วแน่ด้วยความหวังว่าเมื่อนางได้พบกับเขาอีกครั้ง นางจะได้ยืนอยู่เบื้องหน้าเขาในรูปกายมนุษย์ และในที่สุดนางก็ทำได้สำเร็จหลังจากใช้เวลาถึงห้าปี...เมื่อสามารถแปลงกายเป็นมนุษย์ได้ตามที่หวังแล้ว นางก็คิดที่จะออกไปตามหาหยินเยวี่ยตามที่ตนเองตั้งใจเอาไว้ แต่เพราะในขณะนั้น เผ่าพันธุ์ของนางกำลังถูกคุกคามโดยเหล่านักปราบมารแห่ง ‘สำนักเบิกฟ้า’ ซึ่งเป็นศัตรูตัวฉกาจของเหล่าภูตและมารทั้งหลาย นางจึงจำต้องล้มเลิกความตั้งใจของนางไปก่อน
 

            เจ้าแม่จิ้งจอกขาวซึ่งเป็นจ่าฝูงของภูตจิ้งจอกขาวตัดสินใจตอบโต้ เหล่าภูตจิ้งจอกขาวบุกเข้าโจมตีสำนักเบิกฟ้าแต่ก็ไม่อาจต่อกรกับเหล่านักปราบมารที่เก่งกาจได้ ฟางอวี้พลาดท่าถูกจับได้ และโดยไม่คาดคิด นางก็ได้เจอกับหยินเยวี่ยอีกครั้ง!
 

            ที่แท้หยินเยวี่ยก็คือผู้นำแห่งสำนักเบิกฟ้า ฟางอวี้ดีใจเป็นอย่างยิ่งที่ได้เจอเขา ทว่าหยินเยวี่ยในตอนนี้ช่างแตกต่างจากหยินเยวี่ยที่นางเคยพบเมื่อห้าปีก่อนเหลือเกิน จากเด็กหนุ่มผู้มีจิตใจโอบอ้อมอารีบัดนี้กลับกลายเป็นชายฉกรรจ์ที่แสนเย็นชาซึ่งตั้งใจจะกวาดล้างเหล่าภูตและมารให้หมดสิ้นไปจากแผ่นดิน โดยเฉพาะอย่างยิ่งภูตจิ้งจอกขาวอย่างพวกนาง
 

            นางไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเขาถึงเปลี่ยนไปได้มากมายถึงเพียงนี้ ครั้นเมื่อนางถามเขาว่าทำไมเขาถึงได้เกลียดชังเผ่าพันธุ์ของนางนัก คำตอบที่นางได้รับก็คือ...
 

            “ก็เพราะเจ้าอย่างไรล่ะ!”