ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Home (집) feat. Lee Sora
Home (집) feat. Lee Sora
[Tablo]
ช่างน่าปวดหัวที่ต้องก้าวผ่านจุดเริ่มต้น เป็นเส้นกั้นเริ่มต้นที่คุ้นเคย
ความรู้สึกที่ไม่จำเป็นถูกผลักไสออกเพราะมันเข้ามารกในหัวใจจนจมฝุ่น
ถ้าฉันจากไป ฉันก็จะตาย ฉันจึงชะลอช่วงก้าวให้สำหรับความสุขที่ไม่คุ้นเคยมากกว่าความเศร้าที่ชาชิน...
ฉันกลัวว่าจะเป็นแค่รองเท้าที่ถูกทิ้ง ทั้งโลก ทั้งเวลา ผู้คนหาว่าผมโกหก
ลืมไปซะ
โลกคิดอะไรอยู่ก็กองทับถมราวกับกองภูเขาหนังสือพิมพ์ มีป้ายประกาศแปะหน้าประตูบ้าน
จงอย่าตอบโต้ความกระหายเหล่านั้น
ที่นี่คือบ้านของฉัน ปล่อยฉันไว้คนเดียว อย่าเข้ามา ไปที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่ที่นี่
[LeeSora]
ถึงไม่มีน้ำตาฉันก็ยังร้องไห้
ร้องไห้พอๆกับหายใจ
แม้ว่าจะพยายามหนีออกจากความเศร้า มันกลายเป็นบ้านของฉันไปแล้ว ที่เส้นกั้นเริ่มต้นฉันก็ร้องไห้
ร้องไห้แม้ไม่รู้สึกตัว
[Tablo]
ฉันไม่มิสิทธิ์ในความสุขเลยหรือ? ทำไมฉันต้องติดหล่มในบาดแผลแห่งความเศร้าสร้อย
ชีวิตเหมือนอยู่ในห่าฝนธนู แต่ทำไมฉันต้องมีเป้ายิงติดกับขั้วหัวใจด้วย?
อารมณ์ทั้งหมดถึงขีดสุด และฉันก็ถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง ฝีเท้าช้าลง แทบโอบอุ้มหัวใจต่อไปไม่ไหวแล้ว
ปล่อยให้ทั้งโลกผ่านไป แม้ความสุขอยู่อีกแค่ไม่กี่ก้าว ฉันกลับเสียสติวนไปมา
สำหรับบางคนคงคิดว่าน่ากลัว แต่สำหรับฉันแล้วคุ้นกับมันมากกว่าการหัวเราะเสียอีก
ร้องไห้จนเหมือนหายใจ ยิ่งกลั้นมากเท่าไหร่ยิ่งปล่อยมันออกมามากเท่านั้น
ให้ฉันหายใจเถอะ ความโศกเศร้าที่เป็นบ้านของฉัน ฉันจะอยู่ ตรงนี้ ที่ๆฉันอยู่
แม้ว่าฉันจะออกไปหาความสุข ฉันรู้ดีกว่ายังไงก็ต้องกลับบ้าน
[LeeSora]
ถึงไม่มีน้ำตาฉันก็ยังร้องไห้
ร้องไห้พอๆกับหายใจ
แม้ว่าจะพยายามหนีออกจากความเศร้า มันกลายเป็นบ้านของฉันไปแล้ว ที่เส้นกั้นเริ่มต้นฉันก็ร้องไห้
ร้องไห้แม้ไม่รู้สึกตัว
[Tablo]
แด่ความโศกเศร้าที่กลายมาเป็นบ้านของฉัน
แด่ความโศกเศร้าที่กลายมาเป็นบ้านของฉัน ขอเชิญคุณมาได้ไหม?
[LeeSora]
ถึงไม่มีน้ำตาฉันก็ยังร้องไห้
ร้องไห้พอๆกับหายใจ
แม้ว่าจะพยายามหนีออกจากความเศร้า มันกลายเป็นบ้านของฉันไปแล้ว ที่เส้นกั้นเริ่มต้นฉันก็ร้องไห้
ร้องไห้แม้ไม่รู้สึกตัว
Translated by Eduipe @ musictology.wordpress.com
Thai translated by: icys.exteen
[Tablo]
ช่างน่าปวดหัวที่ต้องก้าวผ่านจุดเริ่มต้น เป็นเส้นกั้นเริ่มต้นที่คุ้นเคย
ความรู้สึกที่ไม่จำเป็นถูกผลักไสออกเพราะมันเข้ามารกในหัวใจจนจมฝุ่น
ถ้าฉันจากไป ฉันก็จะตาย ฉันจึงชะลอช่วงก้าวให้สำหรับความสุขที่ไม่คุ้นเคยมากกว่าความเศร้าที่ชาชิน...
ฉันกลัวว่าจะเป็นแค่รองเท้าที่ถูกทิ้ง ทั้งโลก ทั้งเวลา ผู้คนหาว่าผมโกหก
ลืมไปซะ
โลกคิดอะไรอยู่ก็กองทับถมราวกับกองภูเขาหนังสือพิมพ์ มีป้ายประกาศแปะหน้าประตูบ้าน
จงอย่าตอบโต้ความกระหายเหล่านั้น
ที่นี่คือบ้านของฉัน ปล่อยฉันไว้คนเดียว อย่าเข้ามา ไปที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่ที่นี่
[LeeSora]
ถึงไม่มีน้ำตาฉันก็ยังร้องไห้
ร้องไห้พอๆกับหายใจ
แม้ว่าจะพยายามหนีออกจากความเศร้า มันกลายเป็นบ้านของฉันไปแล้ว ที่เส้นกั้นเริ่มต้นฉันก็ร้องไห้
ร้องไห้แม้ไม่รู้สึกตัว
[Tablo]
ฉันไม่มิสิทธิ์ในความสุขเลยหรือ? ทำไมฉันต้องติดหล่มในบาดแผลแห่งความเศร้าสร้อย
ชีวิตเหมือนอยู่ในห่าฝนธนู แต่ทำไมฉันต้องมีเป้ายิงติดกับขั้วหัวใจด้วย?
อารมณ์ทั้งหมดถึงขีดสุด และฉันก็ถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง ฝีเท้าช้าลง แทบโอบอุ้มหัวใจต่อไปไม่ไหวแล้ว
ปล่อยให้ทั้งโลกผ่านไป แม้ความสุขอยู่อีกแค่ไม่กี่ก้าว ฉันกลับเสียสติวนไปมา
สำหรับบางคนคงคิดว่าน่ากลัว แต่สำหรับฉันแล้วคุ้นกับมันมากกว่าการหัวเราะเสียอีก
ร้องไห้จนเหมือนหายใจ ยิ่งกลั้นมากเท่าไหร่ยิ่งปล่อยมันออกมามากเท่านั้น
ให้ฉันหายใจเถอะ ความโศกเศร้าที่เป็นบ้านของฉัน ฉันจะอยู่ ตรงนี้ ที่ๆฉันอยู่
แม้ว่าฉันจะออกไปหาความสุข ฉันรู้ดีกว่ายังไงก็ต้องกลับบ้าน
[LeeSora]
ถึงไม่มีน้ำตาฉันก็ยังร้องไห้
ร้องไห้พอๆกับหายใจ
แม้ว่าจะพยายามหนีออกจากความเศร้า มันกลายเป็นบ้านของฉันไปแล้ว ที่เส้นกั้นเริ่มต้นฉันก็ร้องไห้
ร้องไห้แม้ไม่รู้สึกตัว
[Tablo]
แด่ความโศกเศร้าที่กลายมาเป็นบ้านของฉัน
แด่ความโศกเศร้าที่กลายมาเป็นบ้านของฉัน ขอเชิญคุณมาได้ไหม?
[LeeSora]
ถึงไม่มีน้ำตาฉันก็ยังร้องไห้
ร้องไห้พอๆกับหายใจ
แม้ว่าจะพยายามหนีออกจากความเศร้า มันกลายเป็นบ้านของฉันไปแล้ว ที่เส้นกั้นเริ่มต้นฉันก็ร้องไห้
ร้องไห้แม้ไม่รู้สึกตัว
Translated by Eduipe @ musictology.wordpress.com
Thai translated by: icys.exteen
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น