คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
ท่ามลาวามมืมิในยาม่ำืนที่เือบะรุ่สา มีเพียแสสว่าาเสาไฟฟ้า้าทาบนสะพาน้ามแม่น้ำสายให่ในเมือรุอยบอเล่าเรื่อราวอันน่าเศร้าสล
“นาาอย่าทำแบบนี้ ันอร้อ!” เสียหวานสั่นเรือพยายามอ้อนวอน ใบหน้าเ็มไป้วยน้ำาับ้อร่าระหอยู่ไม่า พลายื่นมือออไป้าหน้าหวัให้นบนสะพานส่มืออบ
“ไม่! อย่าเ้ามานะ!” เ้าอื่อหันมาปิเสธเสียแ็ ทำเอานที่พยายามะ่วยเหลือยืนะัะะ้าวเ้าใล้
“ันอโทษ...ิว” นัยน์ามนเือแววอาวร์มอใบหน้าอน้อสาวที่เหมือนับนราวับส่อระเพียรู่ แล้วหันหน้าเศร้าสร้อยไปอีทิศทา่อนะรำพึ
“แ่ันทนอยู่ในสภาพนี้่อไปอีไม่ไหวแล้ว” นัยน์าสีเ้มเหม่อมอไปในวามว่าเปล่าอย่าไรุ้หมาย พื้นที่ที่มีเพียสีำมืมิเเ่นในใอเธอ
่อให้มีเสียลื่นัา หรือแม้แ่แสไฟสลัวาึสูั้ระห่านสะท้อนลบนผืนน้ำ็ไม่อานำสายาหรือพัพาิใอหิสาวที่มอยู่ับวามอัปยศให้ืนสิลับมา เท้าเล็เปล่าเปลือยทั้สอหยันิ่อยู่บนราวสะพานล้ายในใอเธอยัลัเล หายับพลาเพียนิเียวร่าระหร่วหล่นระทบับผืนน้ำมหาศาลที่อยู่เบื้อล่า
วามเป็นวามายำลัรอเธออยู่แ่เอื้อมมือ!
“อร้อล่ะ...นาา! ไ้โปรส่มือมาเถอะ!” เสียเิมอ้อนวอนไม่า พลายับา้าวเ้าใล้หิสาวบนราวสะพาน้าๆ แม้ะเยถูห้ามไว้
“ทำไมนะ... ทำไมันถึ้อมาเอเรื่ออะไรแบบนี้” เสียหวานเศร้าพึมพำัพ้อในโะา เลื่อนเท้าเล็ๆ ออห่าานที่พยายามะุเธอให้รอพ้นาอันราย
“นาา! อย่าทำแบบนี้! อย่าทิ้ันไว้นเียว!”
ไม่ว่าอะไร ็สามารถัาไ้
่อให้ไม่มีสิ่เหล่านั้น พวเธอ็ยัอยู่
แ่ยเว้นเพียสิ่นี้เท่านั้น
ที่พวเธอไม่อาัา...หรือหาสิ่ใมาแทนที่
“ิว...ันอโทษ”
ไม่ว่าอะไร็าม
่อให้พวเธอไม่เยมีไว้ในรอบรอ ็ยัเสาะหามาไ้
ทว่าสิ่เียวที่พวเธอมีอยู่และวระรัษามันไว้
ือสายสัมพันธ์อพี่น้อฝาแฝ
“ันอโทษริๆ...ิว” สิ้นเสียแผ่ว ใบหน้าที่เปียปอนน้ำสีใสหันมอน้อสาว้วยนัยน์าสีเ้มเือแววอบอุ่นอ่อนโยน เธอับ้อประหนึ่ะเป็นภาพวามทรำสุท้าย ริมฝีปาบาระบายยิ้มเบาบาเพื่ออำลา
“ไ้โปร... อโหสิรรมให้ัน้วย”
หลัถ้อยำสุท้าย เ้าอร่าระหบนราวสะพานใเอนเอียไปยั้านหน้า ปล่อยายัวเอให้ร่วหล่นลไปามแรโน้มถ่ว แม้ว่า่อนหน้าะยัสับสน แ่น็ไม่อาทน่อวามอับอายและแสนอัปยศในในี้ไ้อี่อไป
“ไม่นะ... นาา!!”
เสียหวานะโนึ้อ้วยวามระหน พยายามะไล่ว้าร่าบอบบาแ่็ไม่ทัน ร่าเนื้ออพี่สาวระทบับมวลน้ำนเิเสียัูม ผิวน้ำแยออเป็นวว้านลายเป็นระลอลื่น เพียสัพัทุอย่า็ลับืนสู่วามสบัเิม เมื่อไม่มีสิ่ใเลื่อนไหวอยู่ใ้สายธาร
เ็สาวไ้แ่ิววนในใและโทษัวเอ ที่ไม่อาว้าร่าอนาาเอาไว้ไ้ หาเพียหล่อนยอมส่มือมา เธอะไม่ปล่อยให้โอาสนั้นหลุลอยออไป
รั้นเมื่อไ้สิ ฝ่ามือบาึรีบว้าราวสะพานแล้วยเท้าึ้นป่ายปีนไปยืนอยู่ในุเียวัน หวัะระโามลไปเพื่อ้นหา ทว่าภาพใบหน้าอใรบานลับแทรเ้ามาในห้ววามิ รั้ให้เธอะัันและเริ่มไร่รอ
หาหล่อนระโามลไปและไม่สามารถลับืนมาไ้ พวเา็ะไม่เหลืออีแล้ว ึมีเพียน้ำาับวามโศเศร้า ที่ไหลหล่นลสู่สายธารามร่าระหนั้น
ัาสยิวิ้วบาเว็บที่ไม่สามารถนำลไ้นะะ
สามารถิามบับเ็มไ้ทา E BOOK
อัพบถึบทส่ท้าย (ยเว้นอนพิเศษ)
ทาเว็บ ธัวลัย / Fictionlog เท่านั้น
ความคิดเห็น