Lovely Me Not รักชั้นแล้วใช่ไหมล่ะ

ลำดับตอนที่ #1 : ปฐมบทแห่งความยุ่งเหยิง - สมุดพก

เอาล่ะ... 1 2 3 มันไม่ยากขนาดนั้นหรอก แค่ลืมตาตื่นขึ้นมา  แล้วพยายามทำหน้าตาดูมีความสุข

เหลือบไปมองกระจกมุมห้อง

ตายแล้ว !!!! ไม่เคยมีใครเห็นตัวเองยามตื่นนอนในสภาพยังกับโดนไฮยีน่ารุมทึ้งหรอก 
ว่าแล้วก็ลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตา  

เดินกลับมาที่ห้องในสภาพงงงวยสุดชีวิต   

มองไปนอกหน้าต่าง เห็นเด็กอนุบาลเดินผ่านหน้าบ้านไปมา เหมือนเป็นวันเปิดเทอมเลยเนอะ แต่ ไม่ใช่วันเปิดเทอมของเด็กม.6 หรอกมั้ง 

ใครๆก็รู้ว่าเด็กม.5 ขึ้น ม.6 เค้าให้ปิดเทอมตั้งสี่เดือน  คิดได้แล้ว ว่าจะไปนอนต่อดีกว่า จากที่ตื่นมาอย่างสุดโทรมเลยกระดี๊กระด๊าโหยหาเตียงนอน พอล้มตัวลงเท่านั้นเอง

..........แหบ...ปี่....เบิร์ด......เดย์.......ทู้........ยู......~ ~ ~ ~

เสียงริงโทนเวร.....จะอะไรกันนักกันหนายะ ให้ชั้นนอนก่อนไม่ได้รึงัย ไม่เคยมีกฎหมายว่าให้ทรมานคนอดนอนซะหน่อย

“.....ฮา.....โหลว.......หวัดดี........มีธุระ- -” ฉันพูดค้างเติ่งกลางประโยค

“...นี่.....ตื่นยัง......นี่ใหม่นะ....วันนี้อย่าลืมเอาสมุดพกไปโรงเรียนด้วยนะ บายจ๊ะ เดี๋ยวเจอกัน”

ตู๊ด- - - - -

ในใจชั้นนึกรำคาญยัยใหม่ที่โทรมากวนชั้นแต่เช้า เลยรีบนอนต่อพลางนึกว่าวันนี้จะใส่ใรไปเดินห้างดี

 รองเท้าแตะสีม่วง........กางเกงยีนส์..................~ ~ โรงเรียน

โรงเรียน --------------------------------------------

ตายหละ ทำไมถึงมีคำว่าโรงเรียนอยู่ในวันที่ชั้นจะไปเดินห้างล่ะ

แล้วเมื่อกี๊ยัยใหม่ว่างัยนะ ไปเจอกันที่โรงเรียน วันนี้ไม่ใช่วันเปิดเทอมสักหน่อย

ลุกพรวดพราดไปดูปฏิทิน โรงเรียนเปิดวันที่ 14  ใครๆก็รู้ว่า วันนี้วันที่ 4 เอง คงเป็นเรื่องความจำผิดของยัยใหม่เองหละ ยัยนี่ยิ่งๆอัลไซเมอร์อยู่....

เวร เวร เวร วงกลมสีแดงอันเบ้งวงรอบวันที่ 14 ซึ่งตรงกับวันนี้ มีดาวเล็กๆสีชมพูแปะลงเป็นคำว่า วันหายนะ - - 

เอาไงดี เอาไงดี อย่างแรก รีบอาบน้ำ ว่าแล้วก็วิ่งติดเทอร์โบไปที่ห้องน้ำด้วยความเร็วยิ่งกว่าหนีฆาตกรโรคจิต และแล้ว มันก็เกิดขึ้น

ตอนแรกชั้นไม่แน่ใจว่ามันเกิดขึ้นได้งัย แต่มันก็เกิดไปแล้ว อย่างแรก ฉันหยิบแชมพูสระผมผิด ไปหยิบเอาขวดครีมอาบน้ำฝรั่งเศสของแม่ ....แล้วเทอย่างเยอะโดยลืมว่าปากขวดมันใหย่ ผลคือ ครีมอาบน้ำเวรพากันไหลผ่านมือชั้นไปยังตะแกรงท่อระบายน้ำ ชั้นจึงรีบเทน้ำใส่ลงไปแล้วเขย่าให้เข้ากัน พลางนึกว่าชั้นเป็นบาร์เทนเดอร์มือฉมัง 

บางทีฉันอาจเข้าเรียนโรงเรียนสอนการเป็นบริกรในโรงแรมหรูๆโดนเฉพาะ ไม่จำเป็นต้องท่องสูตรเคมี ฟิสิกส์ แล้วพอมีลูกค้าฝรั่งเศสเข้ามาฉันก็จะดี๊ด๊าทักทายอย่างรวดเร็ว

“บงชูส์.........เมอสิเยอร์        ต้องการบลัดดี้แมรี่หรือเปล่าคะ”

พอนึกถึงฝรั่งเศสฉันเลยนึกขึ้นได้ว่าตัวเองกะลังทำอะไรอยู่

แล้วรีบวางขวดครีมอาบน้ำไว้ตรงมุมหลืบๆท่ามกลางขวดแชมพู ครีมนวดอีกล้านแปด 
จากนั้นจัดแจงรีบอาบน้ำอย่างเร็วจี๋

อย่างที่สองที่ทำให้ชั้นช็อกคือ ชุดนักเรียนชั้นมันอันตรธานหายไปไหน จำได้ว่าก่อนปิดเทอมใส่ไว้ในตู้เวรนี่แต่หาเจอแต่กระโปรง

ดังนั้นชั้นจึงหาทางออกอย่างชาญฉลาด โดยใส่กระโปรงจากนั้นใส่เสื้อสายเดี่ยวสำหรับเดินห้าง แล้วใส่สเวตเตอร์สีส้มแปร๊ดทับลงไป หวังว่าคงไม่มีตาลุงโรคจิตบังคับให้ชั้นถอดสเวตเตอร์ตอนนั่งเรียนหรอกเนอะ

มองไปรอบๆห้อง  จัดกระเป๋าหนังสือ ใช่เลย มันก็แค่เรื่องง่ายๆอย่างการจัดหนังสือเรียน มันจะไปยากอะไรกันฮึ  แค่หยิบหนังสือออกมากองข้างหน้า ว่าแล้วก็เริ่มคุ้ยหนังสือในกล่องมุมห้องออกมากอง

ตารางเรียนคาบแรก เคมี เวร เคมีไหน มันมีหนังสือเคมี 3เล่ม ฉันเลือกไม่ได้จึงใส่มันไปในกระเป๋าทั้งสามเล่ม จากนั้น ตามด้วยหนังสือ ชีวะ ฟิสิกส์  และคณิต อย่างละ 3 เล่ม เมื่อกระเป๋าใส่ไม่พอฉันจึงนึกถึงกระเป๋ารด.ของน้อง

จำได้ว่ามันใหญ่พอดี งั้นชั้นจะจิ๊กไปแล้วหาข้ออ้างว่าแฟนชั้นให้เอาไปให้แล้วกัน หวังว่ายัยใหม่จะไม่สังเกตว่าชั้นหอบกระเป๋า รด.ไปรอบโรงเรียนทั้งวันก็แล้วกัน ว่าแล้วก็พร้อมออกเดินทางไปโรงเรียนได้.............

เป็นภาพที่น่าประทับใจจัง เด็กสาวเดินท่ามกลางหมู่ผู้คนไปมา หลายคนอ้าปากค้าง ....แหงหละ

คงไม่มีใครรู้จักดัดแปลงเอาอะไรมาประยุกต์เท่าฉันอีกแล้ว....ฉันแบกกระเป๋า รด. อันหนักราว 10 กิโล
พลางยิ้มให้เขาเหล่านั้นด้วยความน่ารักสดใสของตัวเอง พลางคิดว่าฉันน่าจะใส่สเวตเตอร์สีชมพูหรือแดง
มาในวันถัดไปดี

….เมื่อถึงหน้าโรงเรียนฉันจึงนึกได้ว่าตัวเองลืมสมุดพกเวรนั่น...