ฟิคหัวขโมยแห่งบารามอสกับถ้วยอัคนี

ลำดับตอนที่ #5 : ผู้หญิงหรือผู้ชาย

Chapter 5   ผู้หญิงหรือผู้ชาย

                เหลือเวลาอีกเพียงสามวัน   การต้อนรับเหล่าอาจารย์และนักเรียนต่างแดนก็จะมาถึง   เอดินเบิร์กในเวลานี้กำลังฉุกละหุกกันมาก  ทุกคนต่างเร่งทำงานในส่วนของตัวเองให้เสร็จ   แต่ก็ยังสามารถรับรู้ได้ถึงความตื่นเต้นล่องลอยจางๆในอากาศทุกแห่งหนท่ามกลางความวุ่นวาย

                สำหรับป้อมอัศวินหน้าที่บางส่วนที่เป็น  งานทำความสะอาด  สำหรับการต้อนรับนิดหน่อย  ให้พวกปีน้อยๆจัดการ    แต่งานหลักแน่นอนว่าต้องเป็นหน้าที่ของพวกชั้นปีสูงๆที่ต้องจัดเวรยามอารักขารอบบริเวณที่ใช้ในการแข่งขัน  ตลอดงานประลองเวทนี้

                การสมัครเข้าร่วมแข่งขันของเหล่านักเรียนคึกคักมาก  ไม่ใช่เฉพาะคนป้อมอัศวินผู้รักการต่อสู้เท่านั้น  แม้แต่แผ่นดินประชาชนยังลงสมัครกันเกือบหมดทั้งหอ

                 ในชั้นของเฟรินเองก็แทบจะไม่ต้องลงชื่ออะไรกันแล้วเพราะมันสมัครกันทุกคน  แค่เอาใบรายชื่อมาแล้วตัดคนไม่แข่งออก  วิธีนี้แองเจลีน่า  โรมานอฟ  เป็นคนเสนอเพื่อตัดปัญหาในการรวบรวม   เมื่อสำรวจแล้วว่าเลือดนักสู้ในกายทุกคนมันเรียกร้องจะชิงชัย  ทว่าก็ต้องมีคนไม่แข่งอยู่บ้าง  นั่นคือ  เหล่าหัวหน้าที่เหนื่อยกับหน้าที่สำหรับการเตรียมการในช่วงนี้จึงต้องขอบาย  และยอมเป็นคนดูโดยดุษดี

                คำเตือนของเจ้าเอลฟ์ประหลาดบางครั้งก็ดังก้องขึ้นมาในใจเฟริน  ราวกับนาฬิกาปลุก   เป็นนาฬิกาปลุกที่ดูไม่ได้ซะด้วย   แต่เธอพยายามเพิกเฉยกับมัน  และดูเหมือนจะได้ผลดีเสียด้วย  เมื่อตอนนี้มีหัวข้อในการสนทนาหัวข้อหนึ่งที่กำลังมาแรงอย่างที่สุดในเอดินเบริ์ก       

                “งานเลี้ยงเต้นรำประเพณี”

                ครี้ด  ธันเดอร์  นักรบตาเดียว  แห่งไนล์  เอ่ยขึ้นด้วยเสียงอันดังกว่าใครบนโต๊ะอาหาร  ในมื้อค่ำของเย็นวันหนึ่งหลังจากการทำงานครั้งสุดท้ายเสร็จสิ้นลงด้วยการฉลอง  

                “พวกนายหาคู่เต้นในงานเต้นรำได้กันรึยัง”   คำเกริ่นครั้งสองจากนักรบหน้าโหดแต่ใจดีที่วันนี้ดูจะร่าเริงเป็นพิเศษเมื่องานยุ่งยากที่ทำติดกันมาตลอดสัปดาห์หมดไปซะได้  เช่นเดียวกับอีกหลายคน

            งานเลี้ยงเต้นรำที่ว่า  จะมีขึ้นในระหว่างการแข่งขัน  ทุกคนก็รู้เพียงแค่นี้จากที่ดูกำหนดการมา  แต่ดูเหมือนใครๆก็ให้ความสนใจกับงานนี้มากพอดู  หลายคนก็เริ่มปรึกษาเสาะหาคนที่จะมาเป็นคู่เต้นรำ  อย่างเช่นนักเรียนป้อมอัศวินกลุ่มนี้

                นัยน์ตาสีเข้มเปล่งประกายที่กวาดมองไปรอบโต๊ะดูยิ่งจะระยิบระยับด้วยความครึ้มใจผสมกับฤทธิ์เหล้าที่แอบเอามากิน   เมื่อเห็นนัยน์ตาหลากสีของเหล่าเพื่อนร่วมโต๊ะต่างพากันหลบไปทางอื่น  บ่งชัดความจริง

                ยังหากันไม่ได้ชัวร์

                ความคิดที่ทำให้คนเกริ่นยิ้มยิงฟัน  ก่อนจะเอ่ยต่อ  แต่ถูกขัดด้วยคำถามย้อนของใครคนหนึ่งบนโต๊ะ

            “ว่าแต่นายเหอะ  หาได้แล้วรึไง”

                เสียงแฝงแววนึกสนุกจาก  เฟริน  เดอเบอโรว์  เดอะทีฟ ออฟ บารามอส   คู่แข่งด้านการจีบสาวที่สูสีกันมาตลอด  จะว่าสูสีก็ไม่ถูกเมื่อบางครั้งเจ้าหัวขโมยก็ชนะเขาอย่างไม่เห็นฝุ่น

                นี่ถ้าการประลองนี่  มีการแข่งจีบสาวด้วย  เขาคงเดือดร้อนเสียแล้ว

                ครี้ด ธันเดอร์  นึกขบขันในใจกับความคิด  ก่อนจะเอ่ยตอบอย่างวางท่าแบบนักรักผู้เจนโลก

                “ก็ไม่เชิง   เพียงแต่ว่า   เจ้าหล่อนยังไม่ตอบรับอย่างเป็นทางการเท่านั้นเอง”

            ปฏิกิริยาตอบกลับจากคนที่หวังจะให้เต้นยิกๆด้วยความอิจฉา  กลับเป็นเพียงการจ้องตอบอย่างประเมินและคำรับเฉยเมย  หากเดาใจยาก

                “เหรอ”

                คิ้วเรียวสีน้ำตาลเลิกสูงขึ้นอย่างกวนประสาท  ก่อนตามด้วยการเกทับ

                “ฮะแฮ่ม   แต่ฉันน่ะ    หาได้แล้วนะเฟ้ย”

                เสียงวางมาดหากแต่ออกจะหวานแทนที่จะเข้มสมกับคำพูด 

                “ใครเหรอ”  เจค  สวอน  ที่นั่งข้างๆถามขึ้น  คนอวดจึงอมยิ้มแต่ไม่ตอบ

                “ป้อมไหน  หรือครับ”    ซีบิล  เสวนถามบ้าง  แต่เจ้าตัวดียังคงยิ้มกว้าง  ยักคิ้วแผล่บ

                คำถามอย่างอยากรู้ยังคงเอ่ยถามหัวขโมยนักรักที่ยังอยู่ในคราบเจ้าหญิงแสนงามดูไม่สมสถานการณ์ยังคงทำท่าอมภูมิ  จนกระทั่งคำถามหนึ่งดังจากปลายโต๊ะ         

                “ผู้หญิง  หรือ ผู้ชายล่ะ”   ขอทานแห่งทริสทอร์  ง่วนกับมันฝรั่งทอดในจานราวกับไม่ใส่ใจคำถามที่เอ่ยไป    คนขี้อวดนิ่งอึ้งกับคำถามเหนือความคาดหมาย  ขณะนึกหาคำตอบดีๆ  ก็เพราะจริงๆมันยังไม่มีน่ะสิ

                “ทั้งสองอย่างเลย”     ก็ในเมื่อเป็นได้ทั้งหญิงชาย  คู่ก็ต้องหาเผื่อไว้ 

                คราวนี้เสียงหัวเราะต่ำๆมาจากเจ้าชายแห่งคาโนวาล

                “ไม่ยักรู้ว่า  เอดินเบริ์กจะมีกระเทย”   คาโลกล่าวเรียบๆ    นัยน์ตาสีน้ำตาลลุกโพลง   ปากอ้าเตรียมจะด่า  ทว่าถูกขัดด้วยคำเอ่ยต่อมาจากนักฆ่าแห่งซาเรส

                “ใช่     ไม่เคยนึกเลยว่านายจะชอบแบบนั้น”

                จากคำด่าเปลี่ยนเป็นชาม  เหยือก  พุ่งเข้าหาคนพูดทั้งสาม  ตั้งแต่นายขอทานคนเริ่ม  ยันลูกรับลูกคู่ทั้งสอง   ทว่าวินาทีต่อมาแสงสีฟ้าโยนเข้าใส่วัตถุทั้งสามจากปลายคฑาเจ้าชายน้ำแข็ง  ให้กลายเป็นน้ำแข็ง   ก่อนแตกกระจายเป็นเสี่ยงด้วยดาบนักฆ่า   แล้วหายวับไปสู่มิติอื่นด้วยเวทจากคนทริสทอร์

                ...การรับมือที่สมบูรณ์แบบ...

                ทั้งโต๊ะนิ่งอึ้งราวกับถูกตรึงอยู่กับที่ด้วยฉากบู๊เมื่อครู่   คนลงมือเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ากำลังถูกต้อนด้วยคำถาม  จึงยืมท่าประจำเจ้าหญิงแห่งอเมซอน  ตบโต๊ะดังปัง  สวมบทโกรธต่อ ก่อนเตรียมชิ่ง

                “ไว้พวกนายคอยดูแล้วกัน เชอะ”   ท่าสะบัดผมแบบผู้หญิงที่แกล้งทำ แต่ดูเหมือนคนคอเคล็ดมากกว่าจนคนมองพากันแอบหัวเราะ           ก่อนเจ้าตัวจะลุกขึ้น  เดินจากโต๊ะไปพร้อมกับแอบนวดฝ่ามือที่ร้อนผ่าว

                ยัยมาทิลด้าตบโต๊ะไปได้ยังไงนะ   ถ้ามือไม่ด้านเป็นนักยกน้ำหนัก  ก็คงทำด้วยเหล็ก