คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #45 : [After Valentine's Day] Yugbam - Hug
After
Valentine's Day
Hug
Yugyeom
x Bambam
ยูยอมยมือึ้นเาแ้มท่าทาเิน
ๆ เาเห็นแบมแบม้าวลมาารถเมล์ ยูยอมยืนรออยู่่อนแล้ว
เาลรถมาไ้สัพัและยืนรออยู่ที่ป้าย แบมแบมยิ้มให้ โบมือ่อนะ้าวับ ๆ
มาหยุรหน้า
“รอนานรึเปล่า?”
“ไม่เท่าไหร่”
“ไปันเถอะ
เี๋ยวะสาย”
แบมแบมหมายถึเหลืออีแ่
10
นาที็ะเริ่มลาสแล้ว
ันั้นถ้าเราไม่ออเินั้แ่อนนี้อาะเออาารย์ล็อห้อา้านในนเ้าไปเรียนไม่ไ้
ยูยอมมอฝ่ามือแบมแบมอยู่บ่อยรั้
มานึย้อนถึเหุาร์เมื่อวานแล้วเา็แทบไม่เื่อว่าเหุาร์นั้นเิึ้นริ อนที่ถือล่อ็อโแลที่ทำเอไปยื่นให้แบมแบมพร้อมสารภาพวามในใับเพื่อนร่วมลาสและอยู่ลุ่มเียวันเป็นเรื่อสุ่มเสี่ย
ถ้าแบมแบมไม่ไ้ใรันเราอาะมอหน้าันไม่ิและวามสัมพันธ์อันีระหว่าเพื่อน็อาะพัลเลย็ไ้
ยูยอมั่ใอยู่นานแ่สุท้าย็ยอมเสี่ย
‘ันอบแบมแบมมานานแล้ว...’
‘ันรู้’
ยูยอมแทบไม่เื่อหูอนที่แบมแบมเอ่ยอย่านั้น
ยื่นมือมารับล่อ็อโแลทำเหมือนเราำลัุยันเพื่อแบ่หน้าที่ในรายานลุ่ม เ้าัว้มหน้ามอล่อ็อโแลในมือ
อนนั้นยูยอมเลยเพิ่เห็นว่าแ้มแบมแบมแึ้นเล็น้อย แล้วริมฝีปา็ยับเอ่ยว่า
‘รออยู่เลยว่ายูยอมะพูรึเปล่า
เพราะถ้าไม่พู...พรุ่นี้ันัสินใว่าะพูเอ’
เรา่อน้าสนิทัน
และเพราะว่าไปไหนมาไหน้วยันบ่อยนั่นล่ะ
วามรู้สึาเพื่อนอยูยอมเลยแปรเปลี่ยน ทั้เาและแบมแบมไม่ไ้แสออ่อันเลยว่าอบ
ันั้นมันเลยเหนือวามาหมายมา
เพราะวันนี้พวเราเปลี่ยนสถานะาเพื่อนมาเป็นแฟนันแล้ว
“รีบเินเร็วเ้า”
แบมแบมยื่นมาว้ามือเาุม่อนะออแรระุ
วิ่นำหน้าให้ยูยอมวิ่าม เส้นผมนรหน้าพัพลิ้ว ยูยอมมัะลอบมอแบมแบมแบบนี้เสมอ
มอไม่ให้อีฝ่ายรู้ัว
แ่ว่าหลัาวันนี้เาะสามารถมอแบมแบมไ้โยไม่้อหลบสายา
เราเ้ามาในห้อเรียนทันเวลาพอิบพอี
หลัาเลือที่นั่เรียบร้อย็หันไป่อับอาารย์และระานรหน้าห้อเรียน
เราาหนัสือ แบมแบมหยิบปาาเน้น้อวามมาีทับ้อวามที่้อารย้ำ
หยิบปาามาเียนเพิ่มเิมามที่อาารย์บอ ส่วนยูยอมำลัเท้าา
หูั้ใฟัเสียอาารย์ ะที่สายาเา็เหลือบมอระหว่าระานและน้า ๆ
“เี๋ยวเหอะ...”
แบมแบม้อระานแล้วเอ่ยเสียเบา
่อนะยมือึ้นมาันหน้าให้ยูยอมหันไปมออาารย์ บ่นอุบอิบึ้นว่า
“้อแบบนั้นันเรียนไม่รู้เรื่อหรอ”
ยูยอมเลยยมือึ้นเท้าา
เาเอามือปิปา ไม่ใ่ลั้นำหรอ แ่ำลัลั้นยิ้ม่าหา
ลัวว่าถ้าอาารย์หันมาเอเาำลัยิ้มเหมือนนเพ้อะทัเอาไ้
เาไม่อยายืนึ้นเพื่อบอเหุผลว่าทำไมถึยิ้มไม่หยุ เพราะเหุผลนั่อยู่้า ๆ
เานี่ล่ะ
แ่็น่าแปลี...
ถึีวิประำวันอเราะเหมือนเิม
มาเรียนพร้อมัน ทาน้าว้วยัน นั่หาหนัสือเพื่อทำรายานในห้อสมุ้วยัน แ่เพราะสถานะที่ยับมาเป็นมาว่าเพื่อน
ยูยอมเลยมีวามสุมาเป็นพิเศษ
หลัาเลิเรียนวันนั้นเรานัู่เพื่อนนอื่นเล่นบาสเบอลันในสนาม
ยูยอมเพิ่ะออมานั่พั ส่วนวันนี้แบมแบมบอว่าไม่อยาเล่น เานั่นเหื่อแห้
ิบน้ำที่แบมแบมื้อมาให้ ยูยอมยับเ้าไปนั่แนบิ พวเรายัไม่ไ้บอเพื่อนว่าเราบัน
แ่ารที่เราทัู้่นั่้วยัน็ไม่ใ่ภาพแปลาอะไร
“ลับันไหม?”
แบมแบมหันมาระิบบอ
อาาศเริ่มเย็นและแสอาทิย์็เริ่มาหาย ยูยอมหันมาพยัหน้าหึ
เาลุึ้นะโนบอเพื่อนในสนามว่าะอลับ่อน
เราโบมือเอ่ยลาแล้วเินออมาา้าสนามบาสเบอล
“หนาว...”
แบมแบมเอ่ยพึมพำ
ยูยอม้มลมอ
เายื่นมือไปประสานมือับแบมแบม เาุมมือแบมแบมแน่นึ้น
นี่็เป็นวามรู้สึแปลใหม่ี ไม่ใ่รั้แรที่เราับมือันสัหน่อย
หลายรั้เวลา้ามถนนเราะับมือัน
ไหนะเมื่อเ้าอนที่โนแบมแบมูมือวิ่นั่นอี
แ่ยูยอม็ไม่ปิเสธหรอว่าเาื่นเ้นและรู้สึลอยล่อเสมอ
“แ่ับมือเอเหรอ?”
แบมแบมแว่แน เรายัเินรไปยัป้ายรถเมล์หน้ามหาวิทยาลัย
ยูยอมเิน้าละเอี้ยวัวมอนพู
“แล้ว...”
“แ่่อนอนยัไม่บันเรา็ับมือัน”
“แ่ันื่นเ้นทุรั้เลยนะ”
ยูยอมสารภาพออไปเสียเบาหวิว “หรือแบมแบม...ไม่อบเหรอ?”
“เปล่า”
แบมแบมระับมือแน่นึ้น “อบสิ แ่หนาวนานี้แ่ับมืออะไม่อุ่นหรอ”
“แล้ว...?”
“ยูยอมเนี่ยนะ
้อให้ันพูออมาร ๆ หรือไว่าอยาอน่ะ”
ยูยอมหยุเินไปะื้อ
ๆ เายืนแ็ทื่อหันไปมอหน้าแบมแบม เพื่อนนนั้นมอเา้วยวาำลับ
แบมแบมวายิ้ม้วยริมฝีปาอิ่ม หัวเราะับท่าทาประหลาอเาแล้ว็บ่นพึมพำว่า
“ไม่เอาไหนะเลย!”
แบมแบมาแน
เอี้ยวัวมาหาแล้ว็อยูยอมหมับ เป็นเรียวแนเล็ ๆ ที่อเาเอาไว้ ุหน้าเ้ามาที่อ
แล้ว็เยึ้นมา ยูยอม้มลมอ วาโ ลีบปาสีมพู
วามน่ารัอยู่รหน้าในระยะใล้นาเาพร่าเบลอไปหม
“ะ...ัน...”
“อื้ม...ไม่เป็นไรหรอ
ันรู้ว่าะบอว่ารััน ัน็รัยูยอมเหมือนัน”
ยูยอมหลุยิ้มออมา
แบมแบมหัวเราะและถึแม้ว่านี่มันะ่อน้าเป็นที่สาธาระแ่ยูยอม็ทนไม่ไหวน้อวาแนอแบมแบมลับไปเ่นัน
เป็นอ้อมออันแสนอบอุ่นที่นรัใ้ถ่ายทอวามรู้สึถึัน...
บอันทุปีว่าเราไม่ถนัแ่ฟิเทศาล่ะ
แ่ไหนๆ็ไหนๆล่ะ รู้ว่าไม่ทันวาเลนไทน์แน่ๆ
เพราะั้นอนวาธีม็เลยิว่าเออ้อเป็น After เนี่ยแหละ ึ่ีแล้วเพราะไม่ทันเมื่อวานริๆ
เนื่อาเวลา่อน้าระั้นิ อนแระเทไปแล้วเพราะ่วนี้เราานเยอะ
แ่็่อน้าเสียาย ฟิแ่ละู่็เลยะสั้นๆหน่อย เป็นแ่ OS อ่านั่นเวลาเนาะ TT
มาลุ้นอีสอู่ัน่ะ
ความคิดเห็น