ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [GOT7] MARKBAM ll Sleep with me

    ลำดับตอนที่ #4 : Sleep with me free condom

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 15.14K
      258
      11 เม.ย. 58


     

    Sleep with me free condom

     

     

    แบมแบมรับรู้ว่าชเวยองแจมันเป็นคน ใส่ใจ’ คนรอบตัวเสมอ อย่างเช่น เพื่อนร่วมคลาส เพื่อนร่วมคณะ หรือแม้แต่รุ่นพี่รุ่นน้องมันก็ใส่ใจอย่างถ้วนทั่ว แบมแบมไม่ต้องทำอะไรเลยแค่นั่งฟังหรือบางทีเกริ่นเบาๆ ว่า

    “มึงได้ยินป่ะที่เขาบอกว่าพี่...”

    แค่เท่านั้นล่ะเป็นเหมือนกับการใส่รหัส เพราะหลังจากนั้นชเวยองแจมันจะเขยิบเข้ามาใกล้ก่อนถ้าเราอยู่ด้วยกัน ก่อนจะเริ่มพรั่งพรูข้อมูลที่มีอยู่ในหัวมันออกมาจนหมด เรียบเรียงเป็นถ้อยคำฟังง่าย แถมวางแผนผังโยงใยความสัมพันธ์ให้แบมแบมดูอีกต่างหาก แต่หากเราอยู่ไกลกัน ยองแจมักจะนัดสถานที่และบอกแบมแบมเสมอว่าเรื่องแบบนี้ต้องคุยกันต่อหน้า

    เรียกง่ายๆ ตามภาษาชาวบ้านคือยองแจขี้เสือก

    ...และตอนนี้เรื่องที่มันเสือกคือเรื่องของแบมแบม

    แบมแบมจะไม่เครียดอะไรเลย ถ้ายองแจมันอยากรู้มากก็แค่ถามก็ได้จะได้ยินจากปากแบมแบมและมันก็ได้ยินด้วยหูตัวเอง ไม่เห็นจำเป็นต้องเสนอหน้ามาให้เห็นกับตาเลย

    เดี๋ยววันเสาร์กูไปหา พี่มาร์คก็คงอยู่ห้องใช่ป่ะ?

    ในตอนนั้นแบมแบมรู้โดยทันทีว่าที่ยองแจอยากจะมาน่ะไม่ใช่เพราะไม่ได้มาห้องแบมแบมนานแล้ว แต่เป็นเพราะว่ามันอยากมาเห็นกับตาว่ามาร์คและแบมแบมคบเป็นแฟนกันจริงจังมากกว่า แบมแบมพยายามโน้มน้าวใจอยู่นานว่าไม่ต้องมา ยองแจก็หรี่ตามองด้วยความสงสัย เขาเลยบอกไปสั้นๆ ว่า

    เดี๋ยวกูถามพี่มาร์คดูก่อน

    เย็นวันนั้นแบมแบมเลยจำต้องรอจนเกือบสองทุ่ม กะไว้แล้วว่ามาร์คคงจัดการธุระส่วนตัวเรียบร้อยถึงได้ไปเคาะประตูห้องอีกฝ่าย แบมแบมรอไม่นานเจ้าของห้องข้างๆ ก็เปิดประตู สักพักก็เลิกคิ้วมอง ยกแขนขึ้นกอดอก เอนพิงกรอบประตูแล้วยกมือเสยผม(เพื่ออะไรของมึงเนี่ยพี่มาร์ค)

    “ไง...เคาะประตูห้องพี่อยากได้กู๊ดไนท์คิสเหรอ?”

    “ในหัวมีแต่เรื่องนี้เหรอ? หลีก เชิญแขกเข้าห้องเป็นไหม?”

    แบมแบมสวมหน้ากากหน้าด้านแทรกตัวเข้าไปในห้อง เขาไม่ได้พูดพร่ำทำเพลง พอได้ยินเสียงมาร์คปิดประตูไล่หลังก็รีบเอ่ยพร่างพรูถึงสถานการณ์วันเสาร์ทันทีว่ายองแจอยากจะมาหาเขาที่ห้อง เพื่อมาดูให้เห็นกับตาว่าเขากับมาร์คคบกันจริง แบมแบมเลยอยากจะขอความร่วมมือจากมาร์คหน่อย พอมองเห็นสีหน้าเรียบเฉยอีกฝ่าย แบมแบมเลยเม้มปากเอ่ยกลั้นใจออกไปว่า

    “เดี๋ยวเลี้ยงมื้อใหญ่”

    “ดีลครับน้องแบม”

    คำพูดและใบหน้ากวนๆ ส่งยิ้มร่าเริงกลับมา แบมแบมบ่นพึมพำแล้วก็ออกมาจากห้อง เขาบอกมาร์คว่าถ้ามีอะไรจะบอกผ่านไลน์อีกที ทุกอย่างมันดูเข้ารูปเข้ารอย แบมแบมไปบอกยองแจว่ามาร์คว่าง นัดแนะเวลากับเพื่อนเรียบร้อยแล้วก็ไม่มีอะไรน่าห่วง

    กระทั่งวันเสาร์...เก้าโมงครึ่ง...ตอนนี้นี่ล่ะ...

    ยองแจมาถึงเกือบสิบนาทีที่แล้ว แบมแบมไล่ให้เพื่อนนั่งที่โซฟาระหว่างที่เอาเครื่องดื่มมาให้พร้อมขนมขบเคี้ยว เขาหลบเข้าห้องครัวแล้วไลน์หาคนข้างห้อง

    ‘BamTH : มาได้แล้ว

    ‘BamTH : ยองแจมาแล้ว รีบมา

    แล้วแบมแบมก็โผล่ไปนั่งกับเพื่อน เราดูโทรทัศน์กัน ยองแจบอกว่าขอมาอยู่ด้วยเดี๋ยวเย็นๆ ถึงจะกลับ พี่แจบอมจะมารับ แบมแบมเลิกคิ้วขณะฟังเพื่อนพูดถึงเรื่องนั้น

    “กลับไหน? หอมึงหรือหอเขา?” แบมแบมหรี่ตามองอย่างอยากรู้อยากเห็น (เพราะติดนิสัยยองแจมา)

    “เสือกว่ะ” ยองแจหันมาบอกสั้นๆ

    “แหม...ที่มึงมาหากูนี่อย่ามาบอกว่าไม่เสือก ไอ้เชี่ยตอบมา กลับหอเขาใช่ไหม?”

    “หอกูโว้ย” ยองแจเถียงกลับ เม้มปากแล้วหลุบตาต่ำ แบมแบมเลยปาหมอนใส่พลางเอ่ยเสียงดัง

    “แต่เขาค้างหอมึงใช่ป่ะ?”

    “เออ!” ยองแจกระแทกเสียงใส่ ก่อนจะหันกลับมาหรี่ตามองทำหน้าทำตารู้ทัน แบมแบมมองหน้าเพื่อนอย่างไม่ไว้ใจนัก แล้วยองแจก็หัวเราะเขยิบมาใกล้พลางเอาไหล่ชนแบมแบม เอ่ยถามเสียงเบาลงว่า

    “มึงเคยกับพี่มาร์คแล้วใช่ป่ะ?”

    “เคย...เคยอะไร...” แบมแบมเอ่ยเสียงตะกุกตะกัก เกลียดแววตาเจ้าเล่ห์รู้ทันและเกลียดท่าทางแบบนี้ของยองแจที่สุด

    “โอ๊ย ไม่ต้องปิดบังกูหรอกแบม อยู่ห้องข้างกันขนาดนี้ แถมยังเป็นแฟนกัน พี่มาร์คจะทนได้ไง มึงนี่ก็นะ...บอกกูว่าไม่อยากเป็นเมียใครแต่ก็ได้พี่มาร์คเป็นผัว”

    “ไอ้เหี้ยเรื่องแบบนั้น...” แบมแบมเกือบจะขาดอากาศหายใจเพราะยังอึ้งอยู่ แล้วก็รวบรวมสติพ่นคำพูดในหัวออกไปใส่หน้ายองแจจนครบถ้วน

    “กูยังไม่ได้เป็นเมียเขา!

    “อ่อน” ยองแจถอนหายใจ ก่อนจะหันมายิ้มตาหยีเอ่ยถามว่า “มึงไม่อยากรู้เหรอว่ารู้สึกยังไง นี่มึงเคยมีอะไรกับสาวๆ ที่เคยคบบ้างป่ะ?”

    “กูไม่ใช่คนแก่แดดแบบมึงนะชเว ยองแจ...” แบมแบมถอนใจหนัก ยองแจเบ้ปากยักไหล่ไม่ได้แคร์คำพูดเชิงว่าจากปากแบมแบมสักนิดเดียว

    “สักครั้งแล้วจะติดใจ”

    “สักครั้งพ่องนั่นความบริสุทธิ์กูนะ!

    “มึงจะหวงไว้ทำไม แลกเงินได้รึไงวะ? เก็บประสบการณ์ไปบ้าง เรื่องบนเตียงก็เหมือนโจทย์คณิตศาสตร์ ไม่ฝึกไม่หัดบ่อยๆ มึงแก้เกมไม่ทันก็...ตายๆๆๆ อย่าให้กูต้องสอนได้ไหม?”

    “ทำไมมึงพูดเหมือนมึงเชี่ยวชาญนักหา!” แบมแบมตะโกนลั่นห้อง

    เพื่อนเวรมาเสือกเรื่องแบมแบมถึงห้องแล้วยังมาตราหน้าว่าเขาไม่มีน้ำยาต้องสั่งสอนอีก แล้วเรื่องที่มันกำลังกรอกใส่หัวเขาอยู่ไม่ใช่เรื่องที่แบมแบมควรจะชำนาญหรือควรภาคภูมิใจเลย

    ...ใช่ไหมวะ?

    “แล้วนี่แฟนมึงอ่ะ เขาไม่มาเหรอ? นี่คบกันจริงป่ะ? กูนะ...พี่แจบอมมาค้างด้วยตั้งแต่วันศุกร์แล้วล่ะ” ยองแจดึงหมอนมากอดแล้วซุกหน้าลงพลางยิ้มแก้มปริ

    “มึงมีอะไรกันทุกครั้งที่อยู่ด้วยกันป่ะ?” แบมแบมเอ่ยถาม อันนี้เขาอยากรู้จริง ยองแจยิ้มกรุ้มกริ่ม ก่อนจะส่ายหน้าแล้วหัวเราะเบาๆ

    “บ้ารึไง แต่พักนี้ก็บ่อย...เหมือนคลายเครียด น่า...มึงทำพี่จินยองอกหักแล้วนะรู้ไหม? กูก็อุตส่าห์เชียร์ แต่ถ้าเทียบกันพี่มาร์คดูดีกว่าเยอะ ก็ดีแล้ว...คบคนมีงานมีการทำ ดูพึ่งพาได้มากกว่า”

    “เลิกยัดเยียดกูเป็นเมียใครเหอะ กูแค่เป็นแฟนพี่มาร์ค แฟน...ไม่ใช่เมีย...”

    “แหม...ตอนแรกกูก็เป็นแค่แฟนพี่แจบอม มึงดูตอนนี้สิแบม...”

    ยองแจยิ้มตาหวาน เห็นแล้วแบมแบมอยากจะเหวี่ยงหมอนฟาดหน้ามันซะหลายๆ ที เขากำลังจะอ้าปากด่ามันอีก แต่ตอนนั้นเสียงออดที่ประตูก็ดังขึ้น แบมแบมนั่งหลังตรง ยองแจหันมาหรี่ตามองก่อนพยักพเยิดไปหน้าห้อง

    “แฟนมึงเปล่า?”

    “อืม...คงใช่ กูไปเปิดประตูให้เขาก่อน”

    แบมแบมกระแอม หัวใจเต้นตึกตักก่อนจะด่าตัวเองว่ามาร์คไม่ใช่แฟนมึงจริงๆ สักหน่อย ไอ้หัวใจบ้านี่มึงจะเต้นแรงทำไม มือจับลูกบิดประตูเปิดออกกว้าง มาร์คยืนอยู่ตรงกรอบประตูพร้อมกับถุงจากซุปเปอร์มาร์เก็ตใกล้ๆ 2-3 ถุงใหญ่ แบมแบมกำลังจะยื่นมือไปช่วยถือ อีกคนก็เดินแทรกเข้ามา ปิดประตูไล่หลังก่อนจะใช้มือข้างหนึ่งโอบแบมแบมเอาไว้หลวมๆ ดันจนเขาต้องเดินถอยหลัง 2-3 ก้าวเข้ามาในห้อง จากนั้นริมฝีปากก็แตะลงที่แก้มซ้ายและขวาเขาอย่างรวดเร็ว

    ไอ้เหี้ยพี่มาร์ค!

    ได้แต่เบิกตากว้างยกมือกุมแก้ม มาร์คมองเลยไหล่ไปด้านหลังก่อนจะเบิกตาโต แบมแบมเลยหันกลับไปมองก่อนจะพบว่ายองแจกอดหมอนนั่งจ้องมาจากทางโซฟา

    “อ้าว? ยองแจมาแล้วเหรอครับ อ่า...โทษที...” มาร์คยกมือขึ้นเกาแก้ม ก่อนจะเขยิบออกห่างแบมแบมแล้วพึมพำออกมาว่า

    “แบมไม่ได้บอกพี่ว่ายองแจจะมากี่โมง พี่ก็นึกว่าเราจะมาบ่าย อ่า...โทษที เลยมาเห็น...”

    “อ๋อ ไม่เป็นไรครับตามสบายเลย” ยองแจหัวเราะ หรี่ตามองแบมแบมก่อนจะหันไปบอกมาร์คอีกว่า

    “ทำเหมือนเคยนั่นล่ะครับ ไม่ต้องเกรงใจหรอก ผมกับพี่แจบอมเองก็ทำแบบนี้บ่อยๆ”

    “อ่า...งั้นเหรอครับ...” มาร์คตอบอ้อมแอ้ม ขณะที่แบมแบมพึมพำในใจว่า...ไอ้ตอแหล

    มาร์คหอบถุงพลาสติกเหล่านั้นมาบอกแบมแบมกับยองแจว่าไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตแถวนี้มา กะว่าจะมาเตรียมมื้อเที่ยงกับแบมแบมรอยองแจมา

    “ทำกับข้าวด้วยกันบ่อยเหรอครับ?” ยองแจหันมาถามมาร์คด้วยความสนใจขณะช่วยรื้อผักออกจากถุงช่วย ส่วนแบมแบมกำลังล้างเขียงอยู่หน้าอ่างล้างจาน

    “ไม่บ่อยหรอก น้องแบมไม่ชอบทำกับข้าวครับ”

    รู้อีกว่าเขาไม่ชอบ...แบมแบมนึกในใจไม่ได้พูดอะไรออกไป จากนั้นมาร์คก็จัดแจงบอกว่าจะทำอะไรเป็นมื้อเที่ยง แล้วแจกแจงหน้าที่ให้ แบมแบมต้องหั่นหมู ยองแจกำลังหั่นผัก ส่วนมาร์คกำลังตั้งหม้อจัดการเรื่องน้ำซุป ตอนนั้นเองที่เสียงโทรศัพท์ยองแจกรีดร้องดังมาจากห้องนั่งเล่น

    “สงสัยพี่แจบอม” ยองแจยิ้มแห้งให้ “ขอไปรับโทรศัพท์แป๊บนะครับ”

    ยองแจวิ่งหายออกไปจากห้องครัว เดินเลี่ยงไปทางระเบียงห้องแล้วเสียงคุยก็เงียบหายไป แบมแบมมองตามแผ่นหลังเพื่อนด้วยการชะเง้อตาม ก่อนจะพึมพำว่า

    “คุยกับพี่แจบอมนี่แม่งยาวแน่ๆ” พอเอ่ยเสร็จก็หันกลับมามองหน้ามาร์ค มือยังจับมีด ขณะยิ้มกว้างแล้วเอ่ยเสียงราบเรียบออกมาว่า

    “เดินหน้านิ่งมาหอมแก้มผมนี่มันยังไงวะพี่”

    “อ้าว? คนเป็นแฟนกันก็ต้องทำงี้แหละ” คนข้างห้องยักไหล่ ก่อนจะก้มหน้าตักซุปมาเป่าแล้วชิมอย่างไม่เดือดเนื้อร้อนใจ

    “บอกกันก่อนได้ไหมล่ะ? ผมจะได้ทำใจ” แบมแบมเค้นเสียงต่ำใส่ มาร์คหันหลังคนซุปในหม้อก่อนจะเอ่ยทั้งที่ยังไม่หันกลับมาว่า

    “ทำใจทำไม ก็แค่โดนหอมแก้ม โดนเยอะกว่าหอมน้องแบมก็โดนพี่มาร์คทำมาแล้วนี่ครับ” ทีนี้หันกลับมาทำปากจู๋จนแบมแบมเกือบจะขว้างมีดในมือใส่หน้าคนท่าเยอะ

    “กวนตีน แล้วนี่วางแผนจะทำอะไรอีก”

    “ไม่มี เห็นพี่เป็นคนยังไง อ่ะ...มาชิมนี่หน่อยสิ” มาร์คหันกลับมาพร้อมช้อนที่มีน้ำซุปใสๆ อีกฝ่ายเป่าลมหายใจใส่ของเหลวเพื่อให้มันเย็น ก่อนจะกวักมือเรียก แบมแบมเดินเข้าไปหาก่อนจะขมวดคิ้วถาม

    “มันเย็นแล้วจริงๆ นะ”

    “เย็นแล้วดิ่ ก็นี่เป่าให้แล้ว ชิมสิ...ชอบรสนี้ไหม?”

    อีกคนป้อนช้อนเข้ามาในปาก แบมแบมกลืนน้ำซุปใสนั่นลงคอ รสชาติอร่อยแตะปลายลิ้น เพิ่งรู้ว่ามาร์คทำอาหารเข้าท่าก็วันนี้แหละ เอาไว้คราวหลังแบมแบมไปเคาะห้องหาเรื่องฝากท้องกับอีกคนดีกว่า

    “อร่อยแล้ว”

    “งั้นพี่ไม่ปรุงเพิ่มแล้วนะ หั่นหมูถึงไหนแล้ว”

    “ครึ่งเดียว” แบมแบมตอบก่อนจะเดินถือมีดกลับมายืนหน้าเขียง “ผมทำกับข้าวไม่เก่งอ่ะ ห้ามบ่น ถ้าบ่นมาทำเองเลยนะ”

    ได้ยินเสียงหัวเราะทุ้มต่ำชวนกวนอารมณ์ แล้วมาร์คก็ดึงมีดออกไปจากมือแบมแบมจริงๆ เขาถอยให้มาร์คได้ยืนหน้าเขียง อีกฝ่ายหยิบชิ้นหมูที่แบมแบมหั่นขึ้นมามอง เหลือบสายตามามองแบมแบมแล้วส่ายหน้าถอนหายใจ

    “หั่นหมูยังไม่ได้เรื่อง แบบนี้ใครจะอยากได้เป็นแฟน”

    “ผมจะหาแฟนที่ทำกับข้าวเก่งๆ” แบมแบมเม้มปากบอก เชิดหน้าบอกมาร์คอย่างมั่นอกมั่นใจ คนที่หั่นหมูอยู่เงยหน้ามามองก่อนจะเอ่ยสั้นห้วนว่า

    “คนที่ทำกับข้าวเก่งก็ยืนหน้าแบมแบมอยู่นี่ไง”

    ก็พูดไม่ออกกันเลยทีเดียว...

    แบมแบมปล่อยให้มาร์คยืนหัวเราะและหั่นหมูไปด้วย เขาลอบมองหน้าอีกฝ่าย ว่ากันตามตรงมาร์คเป็นผู้ชายที่มีองค์ประกอบของลูกผู้ชายครบถ้วน เรียนจบแล้ว มีงานทำ รถก็มีขับ ทำอาหารเป็นอีกต่างหาก แถมยังเป็นสุภาพบุรุษ(กับคนอื่นที่ไม่ใช่แบมแบม)ด้วย ถ้าเทียบกับจินยองแล้วแบมแบมว่ามาร์คมีภาษีดีกว่าเยอะ

    เอ๊ะ...เดี๋ยวนะ...

    แล้วกูจะเอาพี่มาร์คไปเทียบกับพี่จินยองที่จ้องอยากเป็นผัวกูทำไม

    “กินนี่ไหม? พี่ชอบแครอทสดๆ มากเลยอ่ะ” มาร์คที่ตอนนี้เริ่มลามไปหั่นผักเพราะยองแจคงคุยโทรศัพท์อีกนาน อีกคนหั่นแครอทเป็นชิ้นเล็กแล้วโยนเข้าปากตัวเอง

    “พี่ก็กินแครอทสดเหรอ? ผมก็ชอบ ยองแจมันไม่ชอบกินแหละ ต้องกินแบบที่นิ่มๆ อ่ะ”

    “เอาป่ะ? อ่ะ...เดี๋ยวหั่นให้ ขยับมาสิ” มาร์คหั่นแครอทเป็นชิ้นขนาดพอคำแล้วยื่นมาให้คนข้างๆ แบมแบมเดินเข้ามาใกล้ เห็นแบบนั้นก็เลยอ้าปากโดยอัตโนมัติ เขางับแครอทสดจากมือมาร์คก่อนจะเคี้ยวกรุบในปาก

    “เอาไว้วันหลังจะทำแครอทปั่นให้ มีสูตร”

    “มีอะไรพี่ทำไม่ได้บ้างเนี่ย” แบมแบมกอดอกยืนพิงเคาน์เตอร์ในห้องครัวมอง มาร์คหัวเราะ กวาดผักในเขียงใส่จานก่อนจะหันมาบอกว่า

    “เป็นแฟนตัวจริงแบมแบมมั้ง”

    “ส้นตีนเหอะ”

    มาร์คหัวเราะร่วนเสียงดัง ขณะแบมแบมยกนิ้วกลางส่งให้ เขาหมุนตัวหันหลังเดินหนีออกมาเพื่อเพิ่มระยะห่าง มองแผ่นหลังมาร์คที่กำลังจับกระทะด้วยมือข้างเดียว มืออีกข้างทั้งเทผักและเนื้อหมูใส่อย่างคล่องแคล่ว ไหนจะพวกเครื่องปรุงที่วางเรียงรายซึ่งแบมแบมไม่ค่อยได้ใช้นั่นอีก

    เจ้าของห้องเม้มปากแน่น...เป็นแฟนตัวจริงอะไรกัน บ้าบอทั้งนั้นล่ะ

     

     

     

    หลังจากมื้อเที่ยงผ่านไป มาร์คก็หายเข้าไปในห้องครัวบอกว่าจะทำของทานเล่นให้ สั่งแบมแบมให้ยองแจนั่งรอไปก่อน ส่วนตัวเองหายไปหมกตัวอยู่ในห้องครัวห้องคนอื่น แบมแบมมองตามแผ่นหลังมาร์คในช่วงแรก แต่พอโดนยองแจเอ่ยแซวด้วยประโยคที่ว่า

    “ถ้าจะมองเขาบ่อยขนาดนี้...มึงไม่เข้าไปช่วยเขาอย่างที่เคยทำเลยล่ะ กูนั่งรอคนเดียวได้”

    แบมแบมเลยหันกลับมาคุยกับยองแจต่อ เรานั่งกันคนละฝั่งโซฟา หันหน้าเข้าหากัน กอดหมอนคนละใบแล้วก็เอ่ยเรื่อยเปื่อยถึงเรื่องเรียน แต่ไปๆ มาๆ มันก็วกกลับมาเรื่องของคนที่ยืนในห้องครัวอีกจนได้

    “เขาทำแบบนี้กับมึงบ่อยเหรอ?”

    “แบบไหนล่ะ” แบมแบมถาม ก็ไม่เข้าใจคำถามนี่นา ถ้ามาห้องแบมแบมบ่อย พักนี้เขาต่างหากที่เสนอหน้าไปหามาร์คถึงห้อง เพราะได้กินอะไรอร่อยๆ ไหนจะได้ใช้ไวไฟฟรี แล้วก็ไปพูดจากวนๆ ถึงจะต้องแลกกับจูบบ้างก็เหอะ

    ...ก็ไม่อยากปฏิเสธเท่าไหร่ว่าจูบกับมาร์คก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกแย่

    “แบบมาทำกับข้าวให้ มาอยู่ในห้องแบบนี้” ยองแจยื่นหน้ามากระซิบถาม “เออ...ไม่ย้ายมาอยู่ด้วยกันเลยวะ”

    “ไม่เอา กูยังอยากมีพื้นที่ส่วนตัว” แบมแบมตอบทันที “เขาไม่ได้มาบ่อยหรอก ก็...นานๆ ทีจะมา ก็สลับๆ กัน” แบมแบมอ้อมแอ้มตอบไปแบบนั้นแทนเพื่อไม่ให้ผิดสังเกตว่าคนเป็นแฟนกันทำไมไม่ค่อยอยู่ด้วยกัน

    “นี่...พูดจริงๆ นะ กูว่าพี่เขาดีกับมึงมากเลยอ่ะแบม” ยองแจเหลือบมองไปทางห้องครัว ก่อนจะกระซิบบอกแบมแบมเหมือนตอนนินทาใครสักคนอยู่ ที่จริงก็แค่พูดถึงบุคคลที่ ซึ่งอยู่ในห้องครัวนั่นต่างหาก

    “อย่าปล่อยให้หลุดมือนะ”

    “อะไรของมึง” แบมแบมใช้เท้ายันขาเพื่อนให้ถอยออกไป

    “อย่าลืมลองมีอะไรกับเขาด้วย ประสบการณ์น่าจะโชกโชนช่ำชอง มึงจะได้เรียนรู้”

    “ไอ้เชี่ยยองแจ!” เผลอตะโกนลั่นห้องแล้วยันเพื่อนเต็มแรง ยองแจเกือบจะตกลงจากโซฟาแล้วหัวเราะดังลั่นไม่ได้ทำทีว่าเจ็บเลยสักนิด เห็นแล้วก็อยากจะยันมันอีกรอบให้เจ็บตัวจริงๆ

    มาร์คออกมาพร้อมกับฟรุ้ตสลัดง่ายๆ มาเสิร์ฟให้เด็กสองคนที่นั่งอยู่ในห้อง แบมแบมตักเข้าปากไม่ได้ชมว่ามาร์คทำอร่อยหรอกเพราะยองแจมันเอ่ยชมไม่ขาดปาก ทั้งยกนิ้วโป้งให้ ทั้งพูดยอทุกครั้งที่ตักเข้าปากจนแบมแบมต้องถลึงตาใส่ให้เงียบ แล้วเจ้าของห้องก็หันไปตวัดสายตามองมาร์คก่อนจะตักฟรุ้ตสลัดเข้าปากอีกคำใหญ่

    “กินเป็นเด็กอีกล่ะ” มาร์คยื่นมือมาเช็ดคราบเลอะแถวขอบปากให้ด้วยมือ แบมแบมอมของกินไว้ในปากไม่กล้าเคี้ยวไม่กล้ากลืนเพราะตกใจ

    “อย่าอมของกิน” มาร์คยกหลังมือขึ้นเขกเบาๆ ที่หน้าผาก

    แบมแบมหลุบตาลงต่ำ หน้าร้อนเห่อขณะรีบเคี้ยวของในปากช้าๆ โดยไม่เงยหน้ามามอง ได้ยินเสียงยองแจหัวเราะและเอ่ยฟ้องว่าแบมแบมชอบพูดตอนกินด้วย เขาไม่ได้ยินเสียงมาร์คพูดอะไร แต่ยกมือขึ้นแตะขอบปากตัวเองพลางรีบเคี้ยวรีบกลืน

    เชี่ย...แล้วจะเขินทำไม

    ไม่อยากเป็นเมียใครเลยแต่ความแมนพี่สั่นคลอนมาก

     

     

     

    “ขอบคุณมากนะครับพี่มาร์ค ขอบใจนะแบม”

    ยองแจเอ่ยแล้วโบกมือให้ แจบอมมารับแฟนถึงหน้าห้องแบมแบมเลยล่ะ เวลาก็ปาไปสองทุ่มแล้วด้วย ยองแจและแจบอมลามาร์คอีกหนก่อนจะเดินหันหลังไปทางลิฟต์ แบมแบมหมุนตัวเดินไปทางโซฟา มาร์คปิดประตูไล่หลังแล้วเดินตามมา เจ้าของห้องทิ้งตัวลงบนโซฟาแล้วลืมตามองเพดานพลางถอนใจยาว แต่ปากยังขยับสั่งมาร์คไปว่า

    “อย่าลืมเก็บไอ้ที่ทำรกในครัวผมนะ”

    “ไอ้เด็กงก!

    แบมแบมหัวเราะเสียงแผ่วตามไป ได้ยินเสียงกุกกักในห้องครัว แบมแบมปิดเปลือกตาก่อนจะยันสองแขนลุกขึ้นเดินไปเกาะขอบประตูมองมาร์คที่ถือถุงดำแล้วเก็บกวาดขยะบนโต๊ะลงถุงให้เกลี้ยง หมุนตัวไปหยิบผ้ามาเช็ดโต๊ะให้ แบมแบมมองอยู่นานก่อนจะเดินเข้าไปช่วย

    “ไปนั่งรอข้างนอกก็ได้ เดี๋ยวพี่ทำเอง”

    “ไม่อ่ะ เดี๋ยวหาว่าใจร้าย ไหนๆ พี่ก็ทำข้าวให้กินแล้วด้วย ทั้งเที่ยงทั้งเย็น” แบมแบมบ่นอุบอิบก่อนจะเอ่ยอีกว่า “ผมไม่ใช่คนงกแบบนั้นด้วย”

    มาร์คหัวเราะเบาๆ ในลำคอ เราต่างคนต่างเช็ดหันคนละฝั่ง แบมแบมเช็ดทำความสะอาดโต๊ะ ก่อนจะเหลือบไปมองคนที่กำลังล้างมีดและเขียงอยู่ตรงอ่าง ก็เลยเอ่ยถามไปว่า

    “พี่มาร์คเคยมีแฟนมาก่อนป่ะ?”

    “หือ? เคยสิ ถามอะไรแบบนั้น แบมไม่เคยมีแฟนเหรอ”

    “มี หน้าตาผมดีขนาดนี้ไม่มีแฟนมาก่อนก็ดูถูกกันเกินไปล่ะ”

    “ไม่ได้ว่าอะไรเลย...” มาร์คหัวเราะตอนท้าย แบมแบมวางผ้าขี้ริ้วลงตรงหน้า โต๊ะสะอาดแล้วด้วย เขาถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะเอ่ยพึมพำว่า

    “พี่แบบ...เคยมีอะไรกับ...แฟนป่ะ...”

    “เคยสิ” มาร์คตอบเหมือนไม่ใช่เรื่องยากอะไร ทั้งที่แบมแบมรวบรวมความกล้าตั้งนานกว่าจะกล้าถาม

    “แล้ว...” ลากเสียงยาวก่อนจะหันกลับไปมองแผ่นหลังของคนที่ก้มๆ เงยๆ อยู่หน้าอ่างล้างจาน “พี่เคยมีอะไรกับผู้ชายรึเปล่าอ่ะ?”

    มีดหล่นเคล้งใส่อ่าง มาร์คสะบัดมือแล้ววางทั้งมีดทั้งเขียงบนตะแกรงให้เรียบร้อย หมุนตัวยืนพิงขอบอ่างมองแบมแบมที่ยืนพิงขอบโต๊ะ เขาจ้องตรงไปทางมาร์คด้วยความอยากรู้อยากเห็นเต็มเปี่ยม แล้วอีกคนก็ถอนหายใจส่ายหน้า

    “จะไปเคยได้ยังไง ไม่เคยมีแฟนเป็นผู้ชาย”

    “ก็ใครจะไปรู้ พี่จูบผมนี่”

    “แบมก็จูบนี่ แล้วรังเกียจไหมล่ะ?” มาร์คหัวเราะแล้วถามกลับ แบมแบมเม้มปากไม่ยอมตอบคำถาม เบือนหน้าหนีไปก่อนจะเอ่ยอ้อมแอ้มว่า

    “อย่าหาว่าผมเป็นเด็กแก่แดดนะ ไอ้ยองแจมันมีอะไรกับพี่แจบอมน่ะ”

    “แล้วยังไง? เรื่องบนเตียงเพื่อนมาเกี่ยวอะไรกับแบมล่ะ?”

    “ไม่เกี่ยว!” แบมแบมตวัดปลายเสียง “ก็มันดันมาพูดว่า...ดี เลยลองถาม เผื่อพี่จะให้คำตอบได้ ช่างมันเหอะ ก็นึกว่าเคยลองมาก่อน ดู...มีประสบการณ์...” ปลายเสียงแผ่วลง

    “ประสบการณ์กับผู้ชายเนี่ยนะ?!” มาร์คขึ้นเสียงสูงก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะ

    “ไม่มีหรอก เคยอยากรู้เหมือนกัน แต่ไม่รู้จะลองกับใคร”

    แบมแบมเงยหน้ามองคนที่ตอบคำถามออกมาแล้วก็เงียบไปชั่วอึดใจ แววตาของมาร์คจ้องตรงมา แบมแบมเม้มปาก ถ้ากับคนตรงหน้าเนี่ย...จูบแบมแบมก็เสียให้แล้ว แถมยังเป็นจูบแรก มาร์คจะได้กำไรเกินไปรึเปล่านะถ้าแบมแบมจะอยากรู้อยากเห็นอีกเรื่อง แต่เอาเข้าจริงเขาก็ไว้ใจคนข้างห้องล่ะนะ

    วางใจได้ว่าคงทำให้เขาไม่รู้สึกแย่นะ ยกตัวอย่างเช่นจูบแรกไง

    “ลองไหม?” แบมแบมเอ่ยถาม นึกอยากกัดลิ้นตัวเองพอๆ กับอยากเอาหัวโขกเคาน์เตอร์ในห้องครัวให้เป็นลม ไม่รู้ว่าผีบ้าซาตานอะไรมันเข้าสิงถึงได้พูดไปแบบนั้น

    “เมื่อกี้พูดจริงเหรอ?” มาร์คกะพริบตามองอย่างไม่อยากเชื่อนัก แบมแบมฟังคำถามนั้นแล้วก็ตัดสินใจพยักหน้า

    “แต่ผมไม่เป็นเมียนะ”

    แบมแบมประกาศกร้าวออกไป มองสีหน้ามาร์คที่สับสนอยู่ชั่วครู่ เรามองหน้ากันอยู่แบบนั้นชั่วอึดใจ สุดท้ายแล้วมาร์คก็ยื่นมือมาก่อนจะเอ่ยสั้นๆ ว่า

    “ดีล”


     

    ===================CUT================













    สวัสดีค่ะ หาคัทไม่เจอแนะนำทักไปที่ @_error407 หรือตามหาผ่านแท็กนะคะ ไม่ต้องเกรงใจ 
    อย่างที่บอกไปค่ะ เราแต่ง nc ไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่ //โดนตบ ......... (ล่อไป 13 หน้า)
    มันเป็นเอนซีกวนๆค่ะ แต่เพื่อความปลอดภัยก็เลยเอาหนีไปไว้ที่อื่นแล้วกันไม่อยากทักทายพี่เว็บมาสเตอร์ แฮ่
    ขอความกรุณาสกรีมเต็มที่ได้กับเอนซีตอนนี้นะคะ ... เพราะนี่แต่งไปก็ไม่ได้ฟีลวาบหวามเลย
    ตอนแต่งเราก็เครียดไปค่ะ ฮืออ ;-; แต่ขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจจริงๆนะคะ TvT
    ขอบคุณสำหรับคนที่คอมเม้นต์หรือติดแท็ก #ficmbinbed ด้วยค่ะ ตอนนี้ก้อินเบดกันจริงๆล่ะ 5555
    ส่วนตอนหน้าจะเป็นอะไร...เจอกันหลังสงกรานต์นะคะ Orz 

    ปล.....ชอบไม่ชอบบอกด้วยนะคะ ;-; หรือถ้ามีคำผิดเม้นต์บอกได้นะคะ 
    เราให้มือพรูฟอ่านไปแค่รอบเดียว อาจจะมีคำผิดถ้ายังไงขออภัยมา ณ ทีนี้ไว้ก่อนนะคะ

     


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×