คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Holding on together
ารเินบนพื้นผิวอมาราสันทำให้เรย์ิถึป่าที่ทาโานา
้นไม้ที่นี่ึ้นอย่าแน่นหนา เธอไม่เห็นสิ่มีีวิใอยู่แถวนี้ อาะเป็นเพราะพวมันำลัหลบ่อนาเสียอาวุธและเสียระเบิ
ในเวลาลาืน เมบนท้อฟ้ามีสีออแและมีแสฟ้าแล่บาม้วยเสียฟ้าำรามเป็นระยะๆ ภายในป่ามืและมอไม่่อยเห็นทา เรย์สะุราไม้อยู่หลายรั้
ลื่นพลัที่เธอสัมผัสไ้ไม่ัเนเหมือนอนเธอบินอยู่บนฟ้า แ่็ยัพอที่ะับทิศทาไ้
เธอถือไม้ระบอู่ใไว้ในมือ บลาสเอร์นาเล็สอระบอเหน็บอยู่ที่เอว
เธอมีมีสั้นแอบไว้ในเสื้อ้วย
เรย์เินมาถึบริเวที่้นไม้แยออาันเป็นทาเิน
นี่อาเป็นทาสัรในป่าแห่นี้ เธอสัมผัสไ้ถึลื่นพลัที่รุนแรึ้น เป็นลื่นพลัที่เธอไมุ่้นเยและมาาสอทา
เธอหยุเิน ระับอาวุธในมือ
เท้าอเธอ้าวออในลัษะอารเรียมั้รับ พลัที่เธอสัมผัสไ้ ไม่ใ่เา
ลำแสบลาสเอร์ยิเป้าหมายมาที่เธอในั่ววินาทีที่เธอ้มหลบ
ระสุนเียหน้าผาเธอไปเส้นยาแผ่าแป เาะทะลุิ่ให่อ้นไม้้าทาหัโ่นลมา
เรย์พุ่ัวไป้าหน้า ม้วนัวหลบท่อนไม้ที่ลมา ทันในั้น
ร่าสูในุสีำทะมึน็โผล่ออมาาที่ำบัหลั้นไม้
“บ้าริ” เธอเออัศวินแห่เร็นอีแล้ว
อัศวินนนี้เป็นนละนับมือสัหารที่เธอเย่อร้วย
หน้าาอเารึ่ล่าทำาโลหะเิน
เธอเห็นแสไฟสีแระพริบอยู่้าๆร่อที่น่าะเป็น่อนัยน์าอหน้าา
ูเหมือนว่าู่่อสู้อเธอะเห็นไ้อย่าัเนในวามมื
อาวุธอเาเป็นาบสั้นู่ มาบสีแสว่าท่ามลาวามมื
เาบุเ้าหาเธอโยไม่รอ้า เรย์ยไม้ระบออเธอึ้นรับารโมี
แสฟ้าแล่บสว่าวาบาม้วยเสียฟ้าร้อัึ้นอีรั้
ลมรรโพัใบไม้แห้รอบัวพวเาระายึ้น
แสฟ้าแลบส่อทา้านหลัู่่อสู่อเธอ เรย์ิอย่ารวเร็ว
เธอ้อหาทาออาป่า ไม่เ่นนั้นเธอะมอไม่เห็นอะไรเลย
ึู่่่อสู้อเธอไ้เปรียบว่า
เรย์ย่อัวหลบารโมีอศัรูแล้วออวิ่สุฝีเท้า
พยายามวิ่ามทิศทาที่เธอเห็นใ้แสฟ้าแลบ เม็ฝนโปรยลมาห่าให่ยิ่ทำให้ทัศนวิสัยเธอแย่ลว่าเิม
ราไม้ยัทำให้เธอล้มลิ้ แ่เธอรีบลุึ้นแล้ววิ่่อ
เ้าอัศวินยัามหลัเธอมาิๆ เธอหยิบบลาสเอร์อเธอออมายิรัวๆบัับให้เา้อหลบ
นัสู้นนี้ไม่สามารถปัระสุนหรือใ้พลัหยุระสุนอเธอไ้
เธอวิ่ออมานถึายป่า เปียมะล่อมะแล่ทั้ัว
เธอำลัิะหันลับไปั้หลัสู้เมื่อบลาสเอร์เล็เป้ายิใส่้นาอเธอ
เ็สาวร้อ้วยวามเ็บปว ร่าอเธอล้มลิ้บนพื้นินเอะแะ เรย์ลำาอเธอ
ระสุนโนแ่ถาๆเท่านั้น แ่็ทำให้าเธอเลือออ
อัศวินแห่เร็นอีนย่าสามุมออมาาเามือป่า
เาะโน้วยเสียอันัเป็นภาษาที่เรย์ไม่รู้ั อาวุธอเาเป็นาบยาว
มมีให่มีแสสีแสะท้อนสั่นไหว เรย์ระหนัไ้ว่าอาวุธอพวเาไม่ใ่ไลท์เเบอร์
แ่เป็นมาบที่สร้าาลื่นวามถี่สู เหมือนับอาวุธออ์รัษ์แ
เรย์ยปืนอเธอึ้นพร้อมับที่เายอาวุธอนพร้อมที่ะฟาฟันลมา
ทันในั้น มาบสีแ็แททะลุหน้าออเา
พลัานพลาสม่าที่แผ่วามร้อนออมาไม่สิ้นสุ ประายแสสีแที่าวามเสถียรส่เสียแเบาๆลอเวลา
พลัอันรุนแรที่เธอุ้นเย น่าแปลใที่เธอหาไ้หวาลัว
ไโล เร็นึไลท์เเบอร์อเาออ ผลัร่าออัศวินนัรบไป้าๆ
เาหันมอเ็สาวที่ยัอยู่บนพื้น่อนที่ะระาแนเธอึ้นมาแล้วพาออวิ่อีรั้
“ไปเร็ว” เาพูโยไม่หันมามอเธอ “พลแม่นปืนเล็พวเราอยู่”
นั่นเป็นที่มาอระสุนบลาสเอร์ที่ยิใส่เธอในทุรั้ที่ผ่านมา
แู่เหมือนเาไม่ิะปลิีพเธอ เรย์ิในะที่วิ่ามหลัไโลไป เาแ่หยุเธอ
เพื่อให้อีน้อเธอนมุม ราวับารทำเ่นนั้นะล่อให้ไโล เร็นปราัว
เมื่อิไ้เ่นนั้น เธอ็รู้สึหนาวเหน็บไปถึระู
พวเาวิ่มาไลนถึใ้หน้าผาหินแห่หนึ่
ฝนเหมือนะเพิ่ผ่านพื้นที่นี้ไปไม่นาน ไโลหันมอรอบๆ เาไม่เห็นใร
และประสาทสัมผัสอเายืนยันว่าะนี้พวเาปลอภัย ายหนุ่มหันมาหาเรย์
แล้วเธอ็ำหมัเสยาเาอย่าเ็มแร
***
โพยืนนิ่ไปประมาห้านาทีเ็มๆเมื่อพบว่ายานฟอลอนหายไป
เมื่อเานับูทั้หม ารที่เลอาและไโล เร็นเป็นแม่ลูัน เรย์เป็นผู้ใ้พลั
(ึ่ทุนไ้ประัษ์แล้วว่าผู้ใ้พลัเพียสี่นสามารถทลายานทัพอพวเาไ้)
และเธอร่วมมือับไโล เร็น ลูน้อในสััอเา่วยเรย์หลบหนี
ลูน้อและเพื่อนอเาออิามเรย์ไปโยไม่ไ้ออนุาาส่วนลา และยานมิลเลเนียมฟอลอนที่รู้ๆันว่าเป็นอเรย์หายไปพร้อมิวบัาและอาร์ทูีทู
ถ้าเาถูเนรเทศไปีโอโนิส
เาะเินึ้นยานไป้วยวามเ็มใเลยทีเียว
“าเมรอน” เสียา้านหลัเรียให้ายหนุ่มหันไปหา
นายพลสาทูราำลัมอเา้วยแววาริั
“เรามีเรื่อ้อุยัน”
***
เบนถอยหลบทัน หมัอเธอเสยเียปลายาอเาไปเบาๆ
“เรย์!”
“นบ้า! นี่เ่า!” เรย์่อยไปอีหลายหมั เธอเื้อไม้ระบอึ้นมา้วย
เบนรีบับ้อมือเธอไว้ทั้สอ้า เ็สาวนนี้แรเยอะเอาเรื่อ
“นายทำให้ันเป็นห่วนแทบบ้าเลยรู้มั้ย”
“เธอ่าหาที่โ่” เบนพู เสียอเาอ่อนว่าที่วระเป็น
“เธอไม่วรมาที่นี่เลย”
อาะเป็นเพราะใบหน้าที่ยัเปื้อนละออฝนทำให้เรย์ไม่รู้ัวว่าำลัร้อไห้
เธอเยหน้าึ้นมอเา ใบหน้าเรียวยาวนั้นมีร่อรอยอวามเหนื่อยอ่อน ผมอเาเปียื้น
ปอยผมระอยู่ที่หาิ้ว วาอเาที่มออบเธอ ไม่มีวามโรธ ไม่มีวามเลียั
แ่ลับแทนที่้วยบาสิ่ที่เธอระบุไม่ไ้
เรย์ลมือล่อนที่ะบหน้าลับแผ่นอว้าอเา มืออเธอสัมผัสเาผ่านเสื้อสีเทาำเนื้อบา
หัวใอเาเ้น้วยพลัอันมั่นอยู่ใ้มืออเธอ
เบนไม่แน่ในัว่าเาวระอบสนออย่าไร เายมือึ้นประอเธอไว้
ัวอเธอำลัสั่นเทา สัาาบอเาให้โอบแนรอบัวเธอ ึเธอเ้ามาแนบิ
เาุหน้าลับเรือนผมเปียื้นอเธอ พลัอเาสบ วามเ็บปวเลือนหายไป
หัวใอเาเ้นไปพร้อมับเธอ
“เบน ไปับันเถอะนะ” เรย์ืนัวออาอ้อมออเา
เธอเยหน้าึ้นมอเา้วยสายาแน่วแน่ “เราำลัถูามล่า
ไม่มีที่ไหนในาแลี่ปลอภัยสำหรับเราอี่อไป”
“อทัพปมภาีามล่าเธอ อัศวินแห่เร็นามล่าเธอ เพราะัน”
เบนรู้สึผิ ั่วะที่วามโรธวามเลียัเ้ารอบำเา
ำพูอเาโยนวามผิให้เธอ “เธอไม่วรมาที่นี่
เธอะปลอภัยว่าถ้าอยู่ับฝ่าย่อ้าน ถึพวเาะทำหน้าที่ไ้แย่มา็เถอะ”
“เบน”
“ันะไม่ลับไปับเธอ” เบนัเธอ “ในเมื่อเธอเห็นแล้วว่าันไม่เป็นไร
รีบไปะ ่อนที่พวนั้นะามเอเธอ”
“ันะไม่ไปถ้าไม่มีนาย”
“เรย์!!!”
เสียายหนุ่มนหนึ่ัมาาายป่าอีทา ทัู้่หันไปพร้อมัน
วาอเบนระแวระวัภัย ในะที่เรย์ระหนสุี
“ฟินน์” เธอสั่นหน้า “เป็นไปไม่ไ้”
เพื่อนอเธอ เพื่อนรันแรอเธอ ยืนอยู่รนั้น เาสวมเสื้ออโพ
ัวเียวับที่ไโล เร็นฟันาเป็นสอแบนสาร์ิลเลอร์เบส
ในมืออเาถือปืนบลาสเอร์ ฟินน์มอเรย์สลับับไโล เร็น
ริมฝีปาอเาเผลอึ้นราวับะพูอะไรสัอย่า แ่ไม่มีเสียใเล็ลอออมา
“เรย์ เธอปลอภัยใ่มั้ย” โรสโผล่ออมาา้าหลัฟินน์
่อนที่วาอเธอะเบิว้า “นี่มัน.. เป็นไปไม่ไ้”
“ฟินน์ โรส ันอธิบายเรื่อนี้ไ้” เรย์ยมือึ้น
พยายามที่ะห้ามไม่ให้ทั้สอฝ่ายเปิา่อสู้ัน ทันในั้น ลื่นวามโรธแ้น
วามเลียั และวามเ็บปว พุ่ระแทเ้าหาเธอ ทำให้ัวเธอแ็ทื่อ
ทำให้เธอหายใไม่ออ
ไโล เร็น ยืนอยู่้าเธอ าบไลท์เเบอร์อยู่ในมือ
วาอเาเย็นเยียบ
ทรยศ
ไโล
เร็นยมืออเาึ้นในัหวะเียวับที่ฟินน์ยิบลาสเอร์อเาึ้นยิ
ระสุนบลาสเอร์เออไป้าทา ร่าอฟินน์ถูึระาออมา เาลอยละลิ่วลมารหน้าเธอ
ระแทัพื้นเสียั ไโลเปิาบอเา าบไลท์เเบอร์ไม้าเนสีแ
เาพุ่เ้าหาศัรูพร้อมับยาบึ้นหมายปลิีวิ ฟินน์เยหน้าึ้น าเบิโพล
“ไม่นะ!” เรย์ถลาเ้าวา
ไม้ระบอเสริมเหล็แมนาลอเรียนอเธอยึ้นรับมาบพลาสม่า าบไลท์เเบอร์ไม่สามารถัาเหล็ล้านี้ไ้
“เธอพาพวเามา” ไโลแรลอี น้ำเสียเาเ็มไป้วยวามโรธแ้น
ระสุนบลาสเอร์อีนัยิเ้าใส่ไหล่อไโล เาผะถอยหลั
โรสถือปืนวิ่เ้ามา
“นายำลัเ้าใผิ” เรย์รีบพูะที่ไโลำลัั้หลัใหม่
“ันิว่ามันเห็นันัเนอยู่แล้ว” โโลวัาบอเาในมือ
เาพร้อมะทำลายทุสิ่
“ไ้โปร เบน อย่าทำแบบนี้”
โโลำลัะยมือึ้น เรย์รู้ว่าเป้าหมายไม่ใ่เธอ
ฟินน์ำลัลุึ้นยืน้าหลัเธอ เาหยิบบลาสเอร์อีระบอึ้นเล็ที่ไโล
โรสอยู่้าหลัพวเา บลาสเอร์อเธอ็พร้อมแล้วเ่นัน
ไม่นะ
เสียระเบิั้อ มีมิสไล์ยิใส่บริเวที่พวเายืนอยู่ แรระเบิทำให้เรย์ ฟินน์ และโรสระเ็นไป้าหลั
ทหารฝ่าย่อ้านสี่นพร้อมอาวุธวิ่ออมา่วยพวเา
พร้อมับที่ทหารในเราะสีาวปราัวึ้นาายป่าฝั่ร้าม
สอร์มทรูปเปอร์อหนึ่พร้อมอาวุธรบมือเปิายิใส่พวเา ฟินน์
โรส และทหารฝ่าย่อ้านถอยไปหลบหลัหินและ้นไม้ เรย์มอหาไโล
เธอเห็นเาผ่านฝุ่นวันอยู่ระหว่าทั้สอฝ่าย เธอลุึ้นวิ่ไปหาเา
ทันในั้น อัศวินุำนหนึ่ระโโมีเธอา้านหลั
อัศวินแห่เร็นที่ไล่ามเธอในวามมื เรย์หันลับไป
ไม้ระบอยั้รับมาบแล้วปัทิ้ไป เธอระแทไม้ระบอเ้าใส่
แ่เาหลบไ้อย่า่ายาย
อัศวินนที่สอู่โมเธอาอี้านหนึ่
มือสัหารที่ประมือับเธอบนานทัพาวอเรลเลีย เรย์ยไม้ระบอึ้น
แ่เธอำลัเสียหลั
แาบไลท์เเบอร์สีแผ่านหน้าเธอไป
ไโลวาาบอเาโมีอบโ้แทนเธอ
มือสัหารระโถอยออไปั้หลัพร้อมับอัศวินอีน
“ารน” ไโลพึมพำ “ับมือสัหาร”
“เ้านทรยศ” อัศวินารนะโน “เ้าผิำปิา
เ้า้อใ้้วยีวิ”
เรย์เิวามสสัยึ้นมาแว่บหนึ่ ว่าสอร์มทรูปเปอร์ที่เธอเห็นูเหมือนะไ้รับำสั่ให้โมีฝ่าย่อ้านให้ล่าถอยไปในะที่อัศวินแห่เร็นถูส่มาเพื่อำัพวเาโยเพาะ
“เรย์ หนีไปะ” ไโลพูโยไม่หันมามอเธอ “นี่ไม่เี่ยวับเธอ”
เธอำลัะอบว่าไม่ เมื่ออัศวินทั้สอบุเาหาไโล
พลัอเาิบเถื่อนและรุนแร าร่อสู้อเาผลััน้วยวามเลียัและโทสะ
เรย์สัมผัสถึพลัที่ำลัส่ผ่านถึเธอ พลัทีุ่ร้ายและทรพลั
เธอำลัแบ่รับพลัอไโล เร็น
เ็สาววัไม้ระบอึ้นมา เธอรับารโมีามือสัหาร
ปิ่อว่าอไโลในะที่เ้าำลัรับมาบออัศวินารนอยู่ พวเาเลื่อนไหวเร็วว่าศัรูที่เรย์เย่อสู้้วย มือสัหารปัไม้ระบออเธอออแล้วยเท้าึ้นถีบเธอ
เรย์ระเ็นไปนันไโล เาหมุนัวไปรับมาบอมือสัหารที่หมายฟาฟันลมาที่เธอ
“เรย์!” ฟินน์ที่หลบอยู่หลัที่ำบัเห็นเรย์ำลั่อสู้
เาหยิบบลาสเอร์ยึ้นเล็ที่อัศวิน พวเาเลื่อนไหวันเร็วเหลือเิน
ายหนุ่มรอัหวะที่พวเาแยออมาั้หลั
เพราะถ้าหายิอนนี้และพลาไปเพียเสี้ยววินาที เาอาะยิโนเรย์ไ้
ฟินน์รอัหวะ เาเล็ไปที่อัศวินแห่เร็น
เาไม่สนว่าไโลที่ำลัรับมือับอัศวินนนั้นอยู่ะโนลูหลไป้วยหรือไม่
เา้อ่วย์เรย์
พลปืนให่ยอาวุธอนึ้น เายิแฮมเมอร์บลาสเอร์ใส่ทหารฝ่าย่อ้าน
ระเบิแนวหินและ้นไม้ที่เป็นที่ำบัระายเป็นิ้นๆ
เรย์หันไปามเสียระเบิ “ฟินน์!!!”
ารนยแนึ้น มีบลาสเอร์ิั้อยู่ที่เหนือ้อมืออเา แนนั้นเป็นแนล
และเาเล็มาที่เธอ
ไโลวามืออเามาเหนือศีรษะอเธอ นิ้วทั้ห้าาออ
เาหยุบลาสเอร์ไว้ลาอาาศ
พลแม่นปืนเล็าที่่อน บลาสเอร์อเายิทะลุออไโล
พลัอไโลสะุ ร่าอเาวนเ
ลำแสบลาสเอร์ที่เาใ้พลัหยุไว้พุ่ใส่เา ทะลุใ้ายโรวา
วามเ็บปวีร่าอเรย์
“ไม่นะ!!” เธอรีร้อ ร่าอไโลทรุล าบไลท์เเบอร์หลุออามือ
ับลและลบนพื้น เาสำลัอาาศ รอยไหม้ปราอยู่บนเสื้ออเา
เรย์พุ่เ้าไปประอเา เธอรับรู้ถึวามเ็บปวาบาแผลอเา
และในใอเธอ วามรู้สึเ็บปวีระาเธอ
เหมือนับรั้แรที่านทัพอำลัฝ่าย่อ้านถูโมี
และรั้่อมาที่เธอเห็นยานอเาถูยิ
“เรย์ หนีไป” ไโลผลัเธอออ แ่มืออเาไม่มีแร เาหายใไม่ออ
“ไม่ เบน ไม่” เรย์ประอเาไว้ เธอเห็นแผลอเา ที่อ้ายอเา
ุายอมนุษย์
อัศวินแห่เร็นนที่สามปราายึ้น เาสะพายมิสไล์พาเียบนหลั
มือสอ้าถือปืนบลาสเอร์พลัรุนแร
อัศวินอีสอนที่เหลือถืออาวุธอนเินล้มพวเาไว้ เรย์มอไปทาฟินน์
ที่ำบัอพวเามีไฟลุไหม้และมีแ่เศษาอว่าพินาศ เธอไม่เห็นใรเลย
เรย์หันไปอีทา สอร์มทรูปเปอร์อีหลายนายถือปืนอนเาเ้าล้อมพวเา
เรย์หันมอายในอ้อมแนอเธอ ไโลหายใเฮือ
วาอเาลอเ้าไป้านในหลัเปลือาที่ใล้ะปิ แนาอเาอ่อนแร
หัวใอเาเ้นอย่าแผ่วเบา พลัีวิอเาำลัะหมล
น้ำาเอ่อลอึ้นมาในาอเรย์
วันืนแห่วามเียวายอเธอ
พวพ้ออเธอ
เพื่อนรัอเธอ
และายที่เ้ามาอยู่ในวามฝันอเธอ
มือสัหาร้าวเ้ามาหาเธอ เายมาบึ้น
วามเ็บปว วามเลียั วามโรธ วามเียแ้น วามลัว
และวามสิ้นหวั ่อพลัึ้นในัวอเธอ ราวับพายุเพลิที่ำลั่อัวึ้น
ราวับภูเาไฟที่ำลัปะทุ พลัาวามมืไร้ที่สิ้นสุห้อมล้อมัวเธอ มวเ้าหาันในร่าอเธอ
ความคิดเห็น