คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Wicked Boys... แค่ใจร้าย : ตอนที่4 [เลวร้าย]
ตอนที่4 : เลวร้าย
"เป็นอะไร" จียงถามน้องชายตัวดีที่กำลังเดินเข้ามาในบ้าน
"เป็นคน" ตอบปัดๆไปอย่างน่ารำคาญก่อนจะก้มหน้าซ่อนแววตาเจ็บปวดไว้ไม่ให้พี่ชายตรงหน้าเห็น
"ทำไม โดนใครเค้าหลอกฟันมาอีกหรอไง"
"จะทำการบ้านเสร็จแล้วคงนอนเลย ไม่กินข้าวเย็นนะ" ยุนกิเบี่ยงประเด็นก่อนจะรีบเดินหนีอย่างมีพิรุจน์
"คงไปเจอไอ้วีมาอีกล่ะสิ!" จียงตะโกนไล่หลังน้องชายก่อนที่ยุนกิจะหยุดเท้าที่กำลังจะก้าวขึ้นบันไดขั้นสุดท้ายต้องและหันชะงักมามองด้วยแววตาแข็งกร้าว
"ถ้ายังเห็นผมเป็นน้องอยู่ อย่าพูดชื่อนั้นให้ผมได้ยินอีก อยากให้ผมลืมวีนักไม่ใช่หรอ แล้วจะพูดชื่อนั้นซ้ำๆให้ผมคิดถึงวีทำไม" ยุนกิพูดเสร็จแล้วมองไปที่จียงด้วยสายตาที่สั่นไหว จนคนเป็นพี่สัมผัสได้เลยถึงเสียงที่แผ่วเบาของน้องชายในทุกๆครั้งที่พูดถึงวี
"ขอตัวนะครับ" ยุนกิพูดพร้อมกับก้มหัวให้พี่ชายแล้วเดินเข้าห้องตัวเองไป ก่อนที่พี่ชายจะกำมือแน่นอย่างอึดอัดใจ
ถึงพี่ไม่พูดถึงมันแกก็ลืมมันไม่ได้อยู่ดี พี่ไม่ได้อยากจะกีดกันแกกับไอ้วีเลย
แต่ถ้าแกไม่เลิกกับมัน ตัวแกเองน่ะแหละที่จะเดือดร้อน...
-Suga Part-
ผมเดินเข้าในห้องนอนของตัวเองก่อนจะทรุดลงนั่งที่พื้นข้างๆเตียงอย่างหมดเรี่ยวแรง พร้อมกับเอามือทั้งสองข้างปิดปากกลั้นเสียงสะอื้นของตนไว้แล้วร้องไห้ซะจนหน้าที่ขาวซีดกลายเป็นสีแดงก่ำจากแรงสะอื้นอย่างน่าสงสาร สิ่งที่เค้าพูดไปกับพี่ชายไปเมื่อกี้มันไม่ใช่เรื่องจริงเลย ที่บอกว่าไม่อยากได้ยินชื่อวีมันไม่จริงทั้งนั้น ตอนนี้เค้าอยากจะได้ยินชื่อนั้นมากที่สุดแล้ว อยากจะรู้อยู่ทุกวินาทีว่าตอนนี้วีกำลังทำอะไรอยู่ วีสบายดีมั้ย วียังคิดถึงเค้าอยู่่รึป่าว แล้ววียังรักผมอยู่มั้ย ทุกคำถามก็ได้แต่เก็บไว้ในทุกๆครั้งที่ได้เจอ คิดถึงวีมาก อยากกอดวีเหมือนที่เคย อยากระบายทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนตอนที่ยังคบกัน อยากให้จับมือไว้แล้วพูดว่าจะปกป้องผมทุกลมหายใจเหมือนที่วีเคยทำอยู่บ่อยๆ ผมอยากให้วีรักผมเหมือนเดิม...
"ฮึก ฮึกกก" ผมดึงตุ๊กตากระต่ายสีขาวน่ารักที่หัวเตียงมากอดไว้แน่นแล้วซบใบหน้าไปที่ตุ๊กตาตัวนั้นอย่างอ่อนแรง วันนี้ผมร้องไห้มาทั้งวันเลย ตั้งแต่ที่เจอวีเมื่อตอนเช้าผมก็ได้แต่คิดถึงใบหน้าที่โหยหามานานนั้นทั้งวันแล้วก็ร้องไ้ห้ออกมา
ถึงแม้ผมกับวีจะเลิกกันไปแล้ว แต่ผมไม่เคยลืมวีได้เลย วียังอยู่ในสายตาของผมเสมอ ผมยังอุ่นใจทุกครั้งที่ได้เจอวี ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์ของผมและวีจะไม่เหมือนเดิม แต่ผมก็ไม่เคยลบวีออกจากใจได้เลย และทุกๆครั้งที่เจอวีผมก็ได้แต่ฝืนกลั้นรอยยิ้มของความดีใจไว้ แล้วแสดงท่าทางก้าวร้าวออกมาแบบนั้นทั้งๆที่ผมก็ไม่ได้ตั้งใจ ผมต้องฝืนทำแบบนั้นเพราะผมยังอยู่ในสายตาของคนบางคนที่แอบมองผมอยู่ทุกเวลา....
เพี๊ยะ!!!! ตุ้บ!!! ปั้กกก!!!
"ยะ อย่า อย่าทำอะไรฉันเลย ฮึก โอ๊ยย" ร่างเล็กร้องห้ามผู้ชายหุ่นบึกบึน 3-4 คนที่กำลังรุมซ้อมตนอยู่อย่างสนุกสนานจนน่าสงสาร
"หึหึ! มึงยอมกูตั้งแต่แรกมึงก็คงไม่ต้องมาเจ็บตัวแบบนี้หรอก" คนเป็นเจ้านายเดินมาจิกหัวร่างเล็กที่เสื้อผ้าหลุดรุ่ยผมเผ้ากระเซอะกระเซิงด้วยสายตาดูถูก
"ฮึก ฮึก อย่านะ พอเถอะ ฉันเจ็บแล้ว" คนโดนกระทำคุกเข่าขอร้องร่างกำยำตรงหน้าด้วยเสียงที่แหบแห้งพร้อมกับน้ำตาที่ไหลแทบจะกลายเป็นสายเลือด ไหนจะหน้าตาและร่างกายที่บอบช้ำจากการถูกซ้อมมันเลยทำให้เรี่ยวแรงที่พอมีมันหายไปหมด
"ไอ้วีมันไปมุดหัวอยู่ไหนน้าาาาา~ มันจะรู้มั้ยว่าตอนนี้เมียมันสภาพดูไม่ได้ซะขนาดนี้ 55555555!" คนสั่งการยืนหยอกล้อพร้อมกับหัวเราะอย่างสะใจกับผลงานของตน
"ฮึกก ฮึกกก ฮือออ จะเจ็บ อื้ออ" ร่างเล็กที่คุกเข่าทรุดลงไปกองกับพื้นพร้อมกับกำดินที่พื้นแน่นเพื่อระบายความเจ็บ
"ถ้ามึงไม่อยากให้กูเอาคลิปนี้โพสลงเน๊ต ต่อจากนี้ไปกูขอสั่งให้มึงเลิกกับไอ้วีซะ"
"มะ ไม่ ฮึกกกก"
"เอาไงต่อครับเจ้านาย"
"หึ! ก็แล้วแต่มัน จะเล่นงานมันตอนนี้มันก็ตายซะป่าวๆ เก็บไว้เป็นของเล่นของกูดีกว่า มันคงได้บทเรียนแล้วล่ะ ว่าถ้าต่อรองกับกูมากไปจะเจอกับอะไร"
"แล้วจะเอามันไปส่งหรือจะทิ้งไว้ที่นี่ครับ"
"ทิ้งมันไว้ตรงนี้แหละ เผื่อไอ้วีจะมาตามหามัน มาเห็นเมียสุดที่รักโดน ข่มขืน ซะจนสภาพเละแบบนี้ อยากรู้นักมันจะยังรักกันอยู่มั้ย ฮ่าๆๆๆๆๆ!!!! ไปเว้ยยยย"
นึกถึงเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นทีไรก็เจ็บปวดจนจะตายให้ได้ทุกที ไม่ได้เจ็บปวดที่โดนกระทำ แต่เจ็บปวดที่แม้แต่ความจริงก็บอกให้วีรู้ไม่ได้.....
"ฮึก ฮึกกกก" ผมกระชับกอดตุ๊กตาในอกไว้แน่นแล้วกัดฟันร้องไห้ออกมาจนสายตาพร่ามัวไปหมด ก่อนจะปาดน้ำตาแล้วมองที่ตุ๊กตากระต่ายสีขาวในมือแล้วยิ้มบางๆให้
"ฉันเจ็บปวดเหลือเกิน วีจะรู้มั้ยนะ?" ถามไปอย่างล่องลอยพร้อมกับจ้องไปที่เพดานตรงหน้าที่มีรูปของวีติดอยู่แล้วถามคนในรูปได้แต่หวังว่าวีจะได้ยิน
"นายจะรู้มั้ยนะ ว่าถึงฉันจะแปดเปื้อนมากแค่ไหน แต่ยังไงทุกๆอย่างในตัวของฉัน มันก็ยังคงเป็นของนายแค่คนเดียวเสมอ... :)"
ความคิดเห็น