กาลครั้งหนึ่ง..ในความฝัน

ลำดับตอนที่ #6 : พาสต้าแสนอร่อย

                 เทเรซีเดินผ่านตึกสีสันสวยสดมากมาย มีร้านค้าหลายร้านที่เธอหยุดดูเพื่อทำให้อารมณ์ดีขึ้น

แมวสีทองเจ้าของร้านดอกไม้พิสดารร้านหนึ่งชวนเธอให้แวะ

“ต้องการดอกไม้สวยๆสักช่อไหมครับคุณผู้หญิงน้อยๆ” ไม่เคยมีใครเรียกเธอว่า ‘คุณผู้หญิงน้อยๆ’ มาก่อน เทเรซีจึงไม่รังเกียจที่จะหยุดดู



                ดอกไม้ในร้านสวยงามมากจริงๆ แต่ละชนิดในร้านรูปร่างงดงามประหลาด มีหลายสีหลายพันธุ์ แต่ละพันธุ์ต้องไม่มีใครรู้จักแน่ๆ ถ้าได้ไปสักดอกคงน่าดีใจไม่น้อย

“ฉันไม่มีเงินติดตัวมาพอจะจ่ายให้คุณเลย” เทเรซีตอบอย่างเขินอาย ก้มหน้ามองพื้น มือสองข้างกำกระโปรงวันพีชแน่น  

แมวน้อยสีทองหยุดคิดชั่วครู่ แล้วเดินกลับเข้าไปในร้าน สักพักก็ออกมาพร้อมกับดอกไม้งดงามที่ไม่เคยเห็น

กลีบดอกสีราวกับแสงอาทิตย์ “คุณผู้หญิงน้อยๆ นี่คือของขวัญขอบคุณที่แวะร้านของผม”

แมวสีทองเอ่ยพร้อมยื่นดอกไม้ดอกเดียวที่ติดริบบิ้นสีส้มที่ก้านดอกให้เทเรซี

“ผมวู้ด” แมวเอ่ย “ฉันเทเรซี” เทเรซียิ้มสดใส ใบหน้าเป็นสีชมพูเรื่อ “แล้วเจอกันใหม่” แล้วแมวสีทองก็เดินกลับเข้าไปในร้าน

    

                เวลาผ่านไป ท้องเริ่มหิว เทเรซีคิดว่าเธอควรจะหาอะไรใส่ท้องของเธอเสียบ้าง

เธอไปหยุดอยู่ที่ร้านอาหารที่คนไม่แน่นมากร้านหนึ่ง ที่พอดีเป็นทางผ่านของเธอ ร้าน ‘W  good-food’

หญิงเจ้าของร้านท่าทางมีอายุแต่รูปร่างดี คาดที่คาดผมสีเงินบนผมฟูฟ่องสีน้ำเงินของเธอ

สวมชุดเสื้อขาวประดับลายนิดๆหน่อยๆและกางเกงรัดรูปแบบกางเกงเต้นแอโรบิคลายจุดสีเขียวบนพื้นดำ ออกมาต้อนรับอย่างดี

“เธอคงจะหิวใช่ไหม นั่งข้างในก่อนสิจ๊ะ” เธอเชื้อเชิญ

“หนูไม่มีเงินจ่ายให้คุณค่ะ” เทเรซีตอบหน้าเสีย

“ไม่เป็นไรจ้ะ ดอกไม้นั่นใช้ได้แน่นอน” หญิงในที่คาดผมสีเงินชี้ไปที่ดอกแสงอาทิตย์ในมือเทเรซี

“วันนี้ฉันมีพาสต้าเห็ดที่เธอต้องชอบมาแนะนำด้วยนะ เข้ามาก่อนสิ”

เทเรซีเดินตามหญิงเจ้าของร้านเข้ามา และนั่งลงบนเก้าอี้หวายที่มีเบาะนวมนุ่มลายสก๊อตสีเขียว หน้าโต๊ะที่ปูด้วยผ้าสีเดียวกับเบาะ

มีจานชามช้อนส้อมวางเรียงพร้อมอยู่ตรงหน้า และแจกันดอกไม้เล็กๆจัดวางอย่างสวยงาม

“เธออยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมจ๊ะ” หญิงเจ้าของร้านถือกระดาษกับปากกเตรียมจดรายการอาหาร     

ท่าทางเธอดูสนุกสนานและเป็นกันเองอย่างที่สุด

“อะไรก็ได้ที่ดอกไม้ดอกนี้สามารถจ่ายได้ค่ะ” เทเรซียื่นดอกไม้ไปข้างหน้าหญิงเจ้าของร้าน หญิงเจ้าของร้านรับมันไปจากเธอ แล้วพูดว่า

“แน่นอนจ้ะ ฉันคิดว่าเธอคงกินพาสต้าเห็ดได้2จาน และไอศกรีมตามใจชอบอีก1ถ้วย”

หญิงเจ้าของร้านยิ้มแล้วเดินกลับไปในครัวที่มีม่านบัง

    ระหว่างที่รอ เทเรซีมองไปรอบๆภายในร้าน W good-food ร้านนี้ส่วนมากถูกตกแต่งด้วยเครื่องเรือนที่ทำจากหวายและใบลาน ทำใหได้บรรยากาศแบบป่าอยู่หน่อยๆ ลูกค้าที่เข้ามาในร้านมีประมาณสามโต๊ะ รวมตัวเธอเองก็เป็นสี่โต๊ะ แต่ละคนดูประหลาดเหลือเกิน

    ไม่แต่เฉพาะคน แต่มีสัตว์ที่เหมือนคนเข้ามาด้วย แต่ไม่มีใครว่ากระไร เหมือนมันเป็นรเรื่องธรรมดาของที่นี่    

    ไม่นาน หญิงในที่คาดผมสีเงินก็กลับออกมาพร้อมจานพาสต้า 2จาน เธอวางมันลงบนโต๊ะที่เทเรซีนั่งอยู่

“ขอให้อร่อยกับอาหารนะจ๊ะ” เธอยิ้มและเดินหายไปในครัวอีกครั้ง เทเรซีมองดูอาหารที่เธอได้จ่ายไป มันเหมือนพาสต้าทั่วไป

ที่ทั้งสีสวยและน่าทาน กลิ่นหอมกรุ่นและยังร้อน ชวนให้เธอกินจนแทบอดใจไม่ไหว เธอจิ้มส้อมลงในพาสต้า และเริ่มกินมัน

พาสต้าที่วางอยู่ตรงหน้าเธอมีรสของแครอทที่เธอคุ้นเคย ผสมกับรสของเห็ดและพริกไทยที่ออกจะฉุนนิดๆ แต่อร่อยมาก

เป็นอาหารที่ดีที่สุดของเทเรซีในรอบ2-3ปีที่ผ่านมา อาหารที่เทเรซีเคยกินในบ้านหกเหลี่ยมของเธอ

แม้จะดีที่สุดก็ยังเป็นเพียงขนมปังฝรั่งเศสหนึ่งก้อนกับซุปฟักทองใสๆหนึ่งชาม

เพราะฉะนั้นพาสต้าจึงเป็นอาหารที่แสนอร่อยมากสำหรับเทเรซี

    เพียงครู่เดียวพาสต้าทั้งสองจานก็หมดไป หญิงเจ้าของร้านเดินเข้ามาหาเทเรซีและวางไอศกรีมผลไม้รวมลงบนโต๊ะแผ่วเบา “อาหารเป็นไงบ้างจ๊ะ”

    หญิงเจ้าของร้านเก็บจาน “เกลี้ยงอย่างนี้คงเยี่ยมไปเลยล่ะซี”

“พาสต้าเห็ดร้านฉันเป็นจุดขายเลยนะ” เธอขยิบตาและเดินจากไปในครัวเช่นเคย

เทเรซีลงมือกินไอศกรีม อย่างมีความสุขที่สุด เมื่อไอศกรีมหมดลงไป เทเรซีขยับตัวจะลุกจากโต๊ะ

หญิงเจ้าของร้านปราดเข้ามาขอบอกขอบใจเทเรซี “อาหารอร่อยใช่ไหม ขอบใจนะจ๊ะ”

เธอเดินออกมาส่งที่หน้าร้าน “W good-food ยินดีต้อนรับเธอเสมอ” หญิงเจ้าของร้านยืนโบกมือให้เทเรซีอย่างอารมณ์ดี