กาลครั้งหนึ่ง..ในความฝัน

ลำดับตอนที่ #1 : เหรียญหกเพนนี

    จากหมู่บ้าน เมเยนด์ อันเก่าแก่และร่มรื่น มีทางกรวดเล็กๆสายหนึ่งทอดจากริมหมู่บ้าน

สู่แปลงแครอทของครอบครัวฮีทดี้  “ฮีทดี้” คือนามสกุลของสามพี่น้องที่อาศัยอยู่ในบ้านทรงหกเหลี่ยมเล็กกะทัดรัดสีชา

ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากหมู่บ้านนัก บ้านฮีทดี้ทำสวนสมุนไพรขนาดย่อม กำแพงทั้งหกด้านรายล้อมด้วยสมุนไพรนานาชนิด เช่น ไธม์ ลาเวนเดอร์ คาโมไมล์ และพาล์สลีย์ เต็มไปด้วยสีสันและส่งกลิ่นหอมอบอวลตลอดวัน



    “เทเรซี”   “เทเรซี”   “ฉันเรียกเธออยู่!” เรนา พี่สาวคนโตกำลังวิ่งวุ่นอยู่กับการตากเสื้อผ้าทั้งหมดที่มี และเธอต้องการคนช่วย

แน่นอน ถ้าได้เทเรซี น้องสาวคนรองมา ช่วย งานของเธอคงเบาลงไปเยอะ

                “ตอนนี้ฉันไม่ว่าง ทำไมพี่ไม่เรียกให้พั๊ดเดิลช่วยแทนฉันล่ะ” เทเรซีตะโกนเสียงใสมาจากด้านหนึ่งของกำแพงหกเหลี่ยม  

พั๊ดเดิลคือชื่อเล่นของแพดเดอริก น้องชายคนที่3 เขาเพิ่งอายุได้หกขวบ และยังเล็กเกินไปกว่าจะช่วยงานที่เรนาต้องการ

    “โธ่! เทเรซี ฉันกำลังหัวเสียนะ” เรนาวางหอบเสื้อลงในตะกร้า

“และเธอจะต้องโชคร้ายแน่ๆถ้าฉันรู้ว่าเธอไม่ว่างเพราะกำลังขโมยดื่มชาจากต้นคาโมไมล์ที่ฉันปลูก”  เธอเดินไล่ไปตามกำแพง

สู่สวนสมุนไพร ทิศทางที่เธอได้ยินเสียงน้องสาวตัวดี พริบตาเธอหยุดกึก หันกลับหลังอย่างรวดเร็ว

เทเรซีที่วกมาแอบหลังเธอสะดุ้งเฮือก  

“เอาล่ะ จับได้แล้ว ขโมยตัวน้อยๆ” เรนาพูดด้วยน้ำเสียงเหลืออดปนเอ็นดู

“ดูซิว่าฉันจะลงโทษเธอยังไงที่พังแปลงคาโมไมล์ฉัน”

“ฉันเปล่านะ! พี่รู้ได้ยังไงว่ามันพังทั้งที่ไม่ได้เห็นมัน” เทเรซีค้าน

“อ้อ...งั้นฉันจะเฉลยให้ ว่าหลักฐานคือปากของเธอ” พี่สาวยกนิ้วเคาะที่ขอบปากตัวเอง 2-3ครั้งแล้วยิ้ม

“เธออดข้าวเย็นก็แล้วกัน” เรนาตบเบาๆที่หัวน้องสาวอย่างเอ็นดูแล้วเดินกลับไปทำงานของเธอ

    “โอ๊ย ไม่นะ เรนาฉันขอโทษ ดูซิว่าฉันเจออะไร!”  เทเรซีวิ่งตามพี่สาวและแบมือน้อยๆให้เห็นโลหะที่แม้จะเลอะดินอยู่บ้างก็ยังส่องประกายสีมันวับในมือเมื่อเธอหยุด เรนาหลิ่วตามองน้องสาวหนึ่งที แล้วก้มลงดู  มันคือเหรียญหกเพนนีเลอะดิน

“ฉันเจอมันตอนที่ฉันกำลังโค่นต้นคาโมไมล์ของพี่”  เรนาเลื่อนสายตามาที่ใบหน้าน้องสาวซึ่งเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

แม้เธอจะดีใจแต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องที่การกระทำของเทเรซีจะไม่มีความผิด  

“การพบเหรียญหกเพนนีไม่ใช่เหตุผลที่เธอจะรอดตัวจากการเป็นหัวขโมยนะเทเรซี” เรนาแสร้งหน้าบึ้งมองน้องสาวอย่างดูแคลน

เทเรซีหน้าจ๋อย “แต่ฉันจะเตรียมมื้อเย็นให้เธอก็แล้วกัน ถ้าเธอช่วยฉันตากผ้าก่อนที่แดดจะหมด”

รอยยิ้มเล็กๆสวยงามเผยออกบนใบหน้าของพี่สาว แก้มแดงสุกปลั่ง เธอหยิบเหรียญหกเพนนีจากมือของเทเรซี

ปัดเศษดินออกแล้ววางมันลงในกระเป๋าผ้ากันเปื้อน  เทเรซียิ้มกว้างถลกแขนเสื้อลูกไม้สีนวลของขึ้น พร้อมที่จะช่วยงาน