FIC SNSD : ขอได้ไหมที่เธอก็พอ (YAOI+YURI)

ลำดับตอนที่ #6 : Special Teany

  ภายในสตูดิโอตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงเหล่าทีมงานพักทานข้าวกลางวันร่วมไปถึงมิยองที่มาถ่ายเอ็มวีให้กับรุ่นพี่ในวง มิยองเดินออกมาซื้อกาแฟกินข้างนอกแต่สายตาก็ต้องไปสะดุดกับร่างของใครบางคนที่ยังก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่

“นี่แทยอนถ้านายยังขนของไม่เสร็จฉันจะไม่ให้นายกินข้าว” เสียงสต๊าฟรุ่นพี่คนก่อนสั่งร่างที่กำลังขนของอย่างทุลักทุเล มีรุ่นพี่อีกสองสามคนอยู่ด้วยทั้งสามต่างหัวเราะชอบใจ

“ครับ” แทยอนได้แต่ตบปากรับคำไปและตอนนี้ท้องที่ร้องบ่งบอกต้องการพลังงานมือไม้อ่อนล้าอย่างมากที่ต้องขนของตั้งแต่เช้าแต่ร่างนั้นยังคงทำต่อไปรางทั้งสามเดินออกไปจากบริเวณนั้นแต่ร่างสูงจะเดินเข้าไปก็มีพนักงานเดินมาเรียกกลับเข้าไปทำงานการทำงานภายในสตูดิโอผ่านไปเรื่อยๆเวลาที่ล่วงเลยจนมาถึงยามค่ำคืน ลมหายใจที่ลอยเป็นควัน มอยองมองดูนาฬิกาที่ข้อมือ สายตาที่กวาดมองรอบๆ แต่ไปสะดุดกับร่างหนึ่งที่ถือกล่องขนาดใหญ่ ใบหน้าที่ชุมเหงื่อ ตุ๊บ กล่องขนาดใหญ่วางลงกับพื้น ร่างที่นั่งลงอย่างหมดแรง

“หมดซะที” น้ำเสียงที่ขาดห่วงเพราะจากการเหนื่อย แต่ก็ไม่มีแรงที่จะเดินต่อเพราะยังไม่ได้กินข้างเที่ยงจนถึงตอนนี้ แทยอนดูนาฬิกา ที่บ่งบอกเวลาสามทุ่ม

“ดีมากทำได้ดี นี้ข้าวสำหรับแก” รุ่นพี่สามคนเดินมาด้านหลังโยนกล่องข้าวให้แทยอน “โทษทีวะ เผอิญว่าแกทำงานช้าพวกฉันก็เลยกินหมดแล้ว ไปละ” ทั้งสามเดินไปพร้อมเสียงหัวเราะ แทยอนได้แค่มองพร้อมถอนหายใจ แทยอนมองดวงดาวบนท้องฟ้าพร้อมนึกถึงยายที่ล่วงลับจากไป

“อะนี้” เสียงทุ่มทางด้านหลัง แทยอนหันไปมอง ใบหน้าที่คุ้นตาเพราะเป็นถึงหนึ่งในสมาชิกวงดนตรีดัง ในมือที่ยืนกาแฟอุ่นๆมาให้ แทยอนรับมาพร้อมมองคนตรงหน้า “ไปหาอะไรกินกัน” มิยองออกเดิน แทยอนรีบลุกขึ้นเดินตาม

“คือว่า..” แทยอนพูดขึ้น

“เห็นหมดแล้วละ...” ทั้งคู่เดินไปตามถนน “ทำไมต้องยอมด้วยละ”

“ก็...”

“หัดโต้ตอบบ้างนะ ปล่อยแบบนี้พวกมันก็ได้ใจกันพอดี”

“ขอบคุณนะครับ”

“ฉันไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย” ความเงียบปกคลุมอีกครั้ง “เอ๊” สิ่งที่บางเบาราวปุ่ยนุ่นหล่นลงมา “หิมะตก”

“คุณมิยองครับ ตรงนู่นมีราเม็งขายด้วยครับ” แทยอนชี้ไปอีกฝากของถนนที่มีร้านราเม็งญี่ปุ่นขาย

“ไปกันเถอะ”