เจ้าหญิงแวมไพร์

ลำดับตอนที่ #3 : การพบเจอระหว่างเธอและเขา

ณ โรงเรียนมัธยมอิทันดะ

ผู้หญิงอายุราว 30 กว่าๆคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องเรียนจากการแต่งกายและเอกสารที่ถือมาทำให้พอจะเดาได้ไม่ยากว่าคนๆนี้เป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของห้องนี้ “เอาละทุกคนวันนี้มีนักเรียนย้ายมาใหม่นะ  ช่วยดูแลเขาด้วยล่ะ” เสียงซุบซิบดังขึ้นมาในห้องทันทีเพราะไม่มีใครคิดว่าจะมีคนย้ายมากลางเทอมแบบนี้ “เข้ามาสิ”

สิ้นเสียงอาจารย์ประตูห้องก็ถูกเปิดออกเผยให้เห็นร่างของเด็กหญิงคนหนึ่งที่มีเรือนผมสีน้ำตาลอมทองดูสว่างไสวใบหน้านั้นงดงามราวกับรูปปั้นเธอค่อยๆเดินเข้ามาในห้องโดยไม่ใส่ใจสายตาที่เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นของคนในห้องก่อนจะหยุดยืนข้างๆอาจารย์ “ฉันชื่อเอเลโอนอร่า  วิลทาเรีย  เรียกสั้นๆว่า

เอเลนก็ได้นะ”เธอพูดสั้นๆอย่างเรียบง่ายโดยไม่มีท่าทีประหม่าเลยแม้แต่น้อย

ปัง !  เสียงเปิดประตูดังขึ้นพร้อมกับร่างของเด็กชายคนหนึ่งท่าทีของเขาทำให้ไม่ว่าใครก็รู้ว่าเขาจะต้องรีบวิ่งมาอย่างแน่นอน “คุณอิจิฮาระ  ช่วยบอกเหตุผลที่ทำให้คุณมาสายด้วยค่ะ” เสียงของอาจารย์ที่ปรึกษาดังขึ้นทำให้เจ้าของชื่อได้แต่ยิ้มเจื่อนๆให้กับคำพูดนั้น “ตอบมาสิคะ” “เอ่อ…ผมตื่นสายครับ”ทันทีที่เอ่ยประโยคนั้นออกมาเสียงของอาจารย์ที่ปรึกษาก็ดังขึ้นมาทันที “ฉันชื่นชมในความซื่อสัตย์ของคุณจริงๆคุณรู้มั้ยว่าตั้งแต่เปิดเทอมมาคุณมาสายกี่ครั้งแล้ว!!!” “เอ่อ…ผมไม่ได้นับครับ” “นั่นไม่ใช่ประโยคคำถามค่ะ  ให้ตายเถอะฉันควรจะทำยังไงกับคุณดี” “ก็…ไม่ต้องทำอะไรแล้วก็ปล่อยผมไปไงครับ” “ไม่ได้ค่ะ!!!คุณไปคัดคำสารภาพผิดมา100จบก็แล้วกันค่ะแล้วฉันจะพิจารณาโทษของคุณทีหลัง” “อ่า…ครับ”แล้วอาจารย์ที่ปรึกษาจึงนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้จัดที่นั่งให้กับนักเรียนใหม่ “คุณอิจิฮาระ”  เจ้าของชื่อซึ่งเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะของตนแล้วสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะขานรับ “ครับ” “คุณช่วยดูแลนักเรียนใหม่ด้วยก็แล้วกัน” “เธอไปนั่งข้างๆเจ้าคนที่มาสายนั่นก็แล้วกัน” “ค่ะ”เด็กหญิงตอบแล้วจึงเดินไปนั่งที่โต๊ะข้างๆของเด็กชาย  เขาหันหน้ามาก่อนจะฉีกยิ้มให้ “ฉันชื่ออิจิฮาระ  ชุนสึเกะ  เธอล่ะ”  “เอเลน  เอเลโอนอร่า  วิลทาเรีย” เธอบอกด้วยน้ำเสียงราบเรียบสายตานั้นดูเลื่อนลอยเหมือนไม่เห็นคนตรงหน้าอยู่ในสายตาคล้ายกับมีกำแพงบางอย่างขวางกั้นระหว่างเขากับเธอไว้อย่างแน่นหนาจนยากที่จะทำลายลง