เฟิ่งหวงจูเชว่ ( 鳳凰朱雀 )

สายตาใคร่รู้จับจ้องหน้าอกที่มีกล้ามเนื้อสวยงามตามประสาชายชาตรีไม่กระพริบ.. 

ริมฝีปากเล็กสีชมพูอ่อนคลี่ยิ้มออกมาอย่างซุกซน เฟยหมิงอยากจะเอาหัวโขกผนังถ้ำยิ่ง

นัก.. เหตุใดท่านเทพอสูรผู้ยิ่งใหญ่จึงเอาแต่จ้องบุรุษที่ไม่ใส่เสื้อผ้ากัน! 

มิหนำซ้ำยังดูถูกอกถูกใจ ไม่ละสายตาไปจากชายชาวมนุษย์เลยแม้แต่น้อย.. 

'บางเวลาเราก็ต้องทำตัวเป็นโจรบ้าง' คำสอนจากไป๋หู่..

'เมื่อมีโอกาสก็ต้องกอบโกย' คำสอนจากเสวียนอู๋..

แน่นอนว่า จูเชว่เป็นเด็กดีเชื่อฟังเกอเกอทั้งสอง.. หึๆๆ จวนอ๋องมีสมบัติมากใช่หรือไม่? 

ขอเปิ่นจวินปล้นสักนิดจะเป็นไร.. 

"หวงหลง ท่านจะมากักขังข้าแบบนี้ไม่ได้นะ!" อนิจจา หากตอนนั้นยังสำนึกได้ว่าควร

ทำตัวดีๆ นางคงไม่กลายเป็นวิหคถูกขังในกรงทองแบบนี้หรอก! สวรรค์ ข้าผิดไปแล้ว~

**********************************************************

หลังจากลังเลอยู่นานก็ตัดสินใจลงเรื่องนี้ในที่สุด.. จูเชว่ค่อนข้างจะป่วนและซนไปบ้าง 

ยังไงก็ขอให้เอ็นดูนางหน่อยนะ (^_^) เรื่องนี้จะอัพไม่บ่อยเท่าอีกเรื่องหนึ่งที่เป็นเรื่อง

หลัก ไว้อ่านคลายเครียดได้ค่ะ หรืออ่านแล้วจะเครียดกว่าเดิมก็ไม่รู้ (-*-) แนะนำให้อ่าน

แนวนอนนะจ๊ะ จะได้ไม่เวียนหัว.. สาเหตุของบรรทัดแปลกๆมาจากการพิมพ์ใน word 

มือถือ จัดเอาไว้ดิบดี ลงทีไรเละทุกที!