[ปฏิบัติการรัก- ปฏิบัติการร้าย*ของยัยตัวแสบ]

ลำดับตอนที่ #1 : กลับมาแล้วค๊ะ!!!!

"hey!! ninja when u gonna go back to japan?"

พั๊วะ!!! ฉันตบหัวไอ้เจ้าของคำถาม ด้วยความเรว ห้าหมื่นเก้าพันเก้าร้อยเก้าสิบเก้าแรงม้าควบ อย่างไม่ใยดี

"I'm from Thailand don't be stupid= ="

"OK OK  I'm just kidding, so when u gonna go back?T T"

"next week!!!!!>O<"

 กรี๊ดดด!!!! นี้มันจริงร่อเนี้ยชั้นจะได้กลับไทยแล้ว รู้ไม๊หล๊ะว่าดีจัยสุดๆไปเลยอ๊าาาา>[]< ฮ่าฮ่าฮ่าฮ๋า ลัล ลันล่า ลัล ล้า ลัล ล้า อ่อ จริงซิน๊าาาาา ฉันนินจา ตอนนี้อยุในช่วงดีใจมากจะได้กลับไทยอาทิตย์หน้าแร้วTOT
หลังจากที่ ได้เงินพ่อแม่ส่งมาเรียนเมืองนอกเมืองนาตั้งปีนึง 555 คิดถึงโรงเรียนที่ไทยสุดๆเลยหล๊ะ T T โรงเรียนจ๋า ชั้นคิดถึงเทอ

"รอชั้นก่อนน๊ะ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า"

=====================================

"เฮ้ยยย!!!! ยัยนั้นมันใกล้จะกลับมาแล้ว"

"O O!"

"เออหว๊ะ!! กลับมาอยากจะรุ้นักจะซ่าเหมือนแต่ก่อนไม๊"

"T Tชั้นเกลียดยัยนั้นเข้าไส้เลย"

"ฉันต่อยไปนานแล้ว เห็นว่ามันเป็นผุ้หญิงหรอกน๊ะ"

"โธ่ ไอ้มิ้น แกก็ได้แต่พูดร๊ะว๊ะ ฮะฮะเอาเข้าจริงก็ยัยนั้นก็ไม่มีทางให้แก่ต่อย"

"ไอ้ตอง หุบปากไปเลยดีกว่า เหนตอนแรกนี้ระริกระรี้บอกว่า จีบยัยนั้นติดแน่นอน ไงหละมึง"

"โหดไป จีบติดชั้นก็ไม่เอาอยุดีนั้นหละ ยัยนั้นมันตัวป่วนชัดๆ"

"ไอ้โม้ไม่มีปันยาอ่ะดิ"

"ไอ้มิ้น!!!!!!!!"

"เห้ยนี้พวกมึงพูดถึงไคกันอ่ะ - -"

"O O!!"

"หน้ากุหล่อเกินไปเร๊อะไง- -มองกันแบบนั้น"

"จริงซิน๊ะ - -แกมันเด็กใหม่ พอเข้ามายัยนั้นก็ไปเมืองนอกแล้ว"

"ฮ่าฮ่าฮ่า ไอ้แฟร์มึงไม่ต้องปุ๊ดป๊าย เด๋วยัยนั้นกลับมามันก้อรู้เอง"

"T T ฉันไม่อยากให้ นินจากลับมาเลยอ๊า ฉันต้องถูกแกล้งอีกแน่ๆเลย อ๊าย! ซูโม่ ต้องปกป้องซินดี้ด้วยน๊าาา"

"- -จากใครร่อ?"

=====================================

(tong)

 สวัสดีครับ ใบตองครับฉายาที่ได้คือ ตองหื่น ทั้งๆที่ไม่ได้หื่นซักกะนิด>< ที่มาก็คือเมื่อตอน มอสามแอบโดดโรงเรียน แร้วครูจับได้เลยให้โดนปั่นจิ่งหรีด ห้าร้อยรอบ
พอปั่นเสดก็มึนคับ เลยเดินเข้าห้องน้ำผิด ดันไปเข้าห้องน้ำผู้หญิงT Tสุดท้าย ก็มีฉายามาจนปัจจุบันนี้ยันมอหกแหละครับ T T ชีวิตผมอนาถจริงๆ แต่ไม่เป็นไร ผมรับได้ทุกอย่าง>O<
 (ฮ่าฮ่าฮ๋า ผมนี้แหละที่จะเป็นคนเปิดเรื่อง ก๊าก ก๊าก ดีใจได้เปิดเรื่องก่อนใคร)(นางเอก เปิดก่อนย่ะ - -)

   เมื่อเช้ากลุ่มผม มี ผม ไอ้มิ้น ไอ้โก้ ไอ้แฟร์ ยัยซินดี้ แล้วก็ ไอ้ซูโม่เราพูดกันถึงยัยตัวป่วนที่ หลังจากหายไปนาน ถึงปีกว่า ผมก็ยังไม่วายเสียวสันหลังเวลาพูดถึงยัยนี้ทุกที เพราะพูดถึงทีไรก็มักจะโผล่ออกมากระโดดมาตบหัวผมแบบไม่ทันตั้งตัวทุกที = = ซาดิสสุดๆเลยนะยัยนั้นอ่ะเห็นผู้ชายที่ไร เป็นต้องโดดเข้าใส่(แล้วเตะที่ก้านคอ)
ไม่รุ้เกิดมาเป็นโรคเกลียดผุ้ชายรึงัยน๊ะ - - จำได้ว่าผมเข้าไปจีบยัยนั้นตอนมอสอง โดนยัยนั้นใช้เป็นเบ๊เลย ฮ่ะฮ่ะตอนแรกนึกว่าเอาความนุ่มนวลเข้าแลกหน่อย เด๋วยัยนั้นก็รักแล้ว T Tแต่เรื่องมันไม่ใช่อย่างที่คิดอ่าซิ ผมดันโดนตบตีแทบทุกวันอย่างกับทาสเป็นเดือนๆเลย แต่ก็อย่างว่าหละ ยัยบ้านั้นอ่ะ น่ารักโคดดดดดด

"ไอ้มิ้น!!! ดูซิๆๆๆๆ น้องคนนี้โคดน่ารักเลยหวะ" ผมกระซิบก่อนจะชี้มือไปทางเด็กผุ้หญิงที่กำลังจะเดินสวนกับพวกผม

"เฮ้ย!!ไอ้มิ้น น้องเค้ามองกุด้วยงัย!!!"

"= = เค้ามองมึงเค้าบอกหมายังดีกว่า"

"ไอ้บ้า!นั้นงัยเค้ามองกุด้วยนั้นๆ!!!เค้ายิ้มให้กุด้วย" ผมเริ่มหัวใจพองตัวเมื่อสาวน้อยน่ารักคนนึงกำลังจ้องมองมาที่ผมพร้อมกับรอยยิ้มอันงดงาม แต่แล้วความฝันของผมก็ดับลงเมื่อ ไอ้มิ้นมันพูดขึ้นว่า T T

"ไอ้ควายเค้ามองไอ้โม่ ไม่ได้มองมึงเว้ย" T T โฮๆๆๆๆ ใช่ซิครับ ผมน๊ะหล่อไม่เท่ามันนี้ ไอ้ซูโม่มึงน๊ะมึง'ถ้าผมยังเดินกับไอ้โม่มันทุกวัน ผมต้องกลายเป็นคนไม่มีใครเห็นหัวแน่ๆเลย T T  (ก็เดินอยุทุกวัน) ฮือๆๆ ชีวิตมันอนาถจัยเพราะผมชื่อเสียงเรื่องความหื่นก็แพร่กระจายไปทั่วโรงเรียน แถมมีเพื่อนเวนที่หล่อเข้าขั้นเทพบุตร T T ชีวิตนี้ผมจะได้มีคู่กะเค้าไม๊เนี้ย

"T T ไม่รุ้หล๊ะ กุจะไปขอเบอร์เค้า ต้องทำให้เค้าหันมามองกุให้ด๊ายยย!!!!" แล้วผมก็รีบวิ่งตามน้องสาวคนนั้นไปทันที

"น้องครับ ชื่อรัยอ่ะคับ"

"เอ่อ-///- ฟองค่ะ"

"ขอเบอร์หน่อยได้ไม๊ครับ"

"เอ่ออ-///- ...."

"น๊า น๊า น๊า" ในขณะที่ผมกำลังทำท่าออนวอนสุดชีวิตอยุนั้นเอง

"พั๊วะ!!!"  หัวผมทิ่มลงอย่างแรงทำให้เสียการทรงตัว = =หน้าเกือบคว่ำ

"โอ้ย!!! ใครหว๊......เฮือกก!!!! "

"ฮ่าฮ่าฮ่า!!!! ขัดจังหวะคนนี้มันสนุกจริงๆ"

"ยัยนินจา!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" เสียงพูดขึ้นของของคนทั่วบริเวณพูดขึ้น แบบพร้อมกันโดยมิได้ตั้งใจ - - ใช่แล้วครับมารร้ายทำลายความสุขของโรงเรียนกลับมาแล้ว T T ถึงยัยนั้นจะใส่เสื้อยืดสีขาวกางเกงขาสั้น หน้าตาใสซื่อ แถมยังยิ้มอยากสดชื่นเหมือนนางฟ้าตัวน้อยๆ T T แต่ผมว่านะมันสยองตั้งแต่เธอเปล่งเสียงแล้วหล๊ะ

"งัย!!!! ไอ้ตองหื่นนนน ฉันคิดถึงแกที่สุดในโลกกกกกก" เสียงของนางมารร้ายดังกึกก้องไปทั่วโรงเรียน(เวอร์คับ)

"โลก"

"โลก"

"โลก"

เสียงมันสะท้อนเด้งข้ามตึกไปๆมาๆT T บอกแล้วว่ามันไม่ใช่คน

"ยัยบ้า!!!อย่าเข้ามานะเว้ย เด๋วนี้ฉันไม่ยอมแพ้เธอเหมือนเมื่อก่อนแล้วน๊ะ"

"ป๊าปปป!!!!"

"อ๊าคคคค!!!! ยัยบ้า!!!ทะลึ่ง!!!" อยุ่ดีๆยัยนี้ก้อ ตีตูดผมเสียงดังข้ามไปสามแม่น้ำเลยอ๊ะ ยัยตัวแสบบบบบ!!

"ก๊ากกกก!!! ทำให้ผู้ชายโวยวายคือความหมายของคำว่า ชีวิต" ปรัชญาไหนของเทอเนี้ยห๊า!!!

"เอาน่าๆ!!!แกไม่คิดถึงชั้นบ้างรึไงหว๊ะ ชั้นหายไปตั้งปีนึงเชียวนะโว้ย!"

"ช่วยไปไกลๆหน่อย ชั้นขยะแขยงปีศาจอย่างเธออออออออออออ!!!"

"= = เมื่อกี้พูดว่าไงน๊ะ พูดใหม่อีกทีซิ"สีหน้ายัยนี้เปลี่ยนเรียบเฉยอย่างเยือกเย็น เฮือกกก มันขนลุกไปทั้งตัวเลยอ๊ะ

"ฉะ...ฉันบอกว่าขยะขแยงปีศาจอย่างเทอออออออ.....ทำไมจะทำไมฉันชั้นเป็นรุ่นพี่เธอปีนึงเชียวนะเว้ย"

"พั๊วะ!!!ป๊าป!!!อ๊าคค!!!!"

"แกจะพูดว่าคิดถึงฉันซักคำก็ไม่ได้ใช่ไม๊ห๊า อุตส่าห์รุ้จักกันมาตั้ง สามปีถ้าแกไม่พูดว่าคิดถึงฉันความลับแกทุกคนวันนี้จะได้รู้กันหมก ก๊ากกกกก" แร้วยัยบ้านั้นก็กระโดดขึ้นมาเกาะหัวผม พร้อมกับใช้มือปีศาจ อันหนักน่วงตบตีผมเป็นพัลวันแล้วหัวเราะแบบบ้าคลั่ง อ๊าคคคไม่ได้น๊ะ ไม่ได้T T เพราะความลับที่ยัยนี้มันกำไว้ทำให้ผมที่นี้ต้องยอมมันทุกอย่าง

"T T ครับ คิดถึงนินจามากเลยครับ"

"^O^!จริงร่อ แล้วดีใจไม๊ที่เค้ากลับมา"

"T Tดีจัยมากเลยครับ"

">O< ดีจัยก็ต้องยิ้มซี่ ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม" แล้วยัยนั้นก้อ จับแก้มผมบิดไปบิดมา T T

"ไอ้ตอง O O" แล้วเสียงสวรรค์จากเพื่อนๆของผมก็ดังขึ้น

"T T พวกมึงช่วยกุที"

"ยัยบ้า!!!นินจาเธอแกล้งเพื่อนฉันอีกแล้วน๊ะ!!!"

"o[]o!!! ไอ้โกโก้ แกเรียกฉันว่า ยัยบ้าร่อห๊า!!!"

"เออดิมืปัญหารึงัย"

"แก๊!!!ตาย !!!" ว่าแล้วยัยตัวประหลาดกระโดดลงจากตัวผม แล้วเดินไปตรงหน้าไอ้โก้พร้อมกับO[]O

"อ๊าคคคคค!!!" แล้วไอ้โก้ก็เอากุมทีน้องชายสีหน้าเริ่มเป็นเป็นสีแดง แล้วไปม่วงแล้วไป ดำ แล้วไปขาว แล้วไปเขียว แล้วก้ออีกมากมาย= =

"นี้เบาๆนะเนี้ย><"

"ฉะ...ฉันเกลียดเทออออออออออออออออออออออ"

"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ๋า แต่ชั้นรักแกหว๊ะ"

"ยัยนินเทอน๊ะพอได้แร้วเพื่อนฉันมันจะตายแล้วเห็นไม๊" เสียงไอ้แฟร์พูดขึ้น T T แฟร์มันเป็นคนเดียวเลยครับที่ยัยนี้นับถือ(นิดหน่อย)

"- - เห๊อะ ก้อมันหาว่านินบ้าก่อนนิ"

"- - แล้วถ้าฉันพูดว่าเธอบ้าหล๊ะ"

"สำหรับเฮียร์แฟร์น๊ะ นินจะเปลี่ยนมา....."

"จะกระโดดจูบฉันรึงัย ฮ่าฮ่าฮ๋า สยองสุดๆไปเลยหล๊ะ"

"ก็ดีน๊ะ!!!"เฮ้ย!! มันพูดพร้อมกับกระโดดพุ่งริมฝีมือไปที่ไอ้แฟร์ทันที อ๊าคคคเพื่อนป๋มจะเสียจูบให้มารร้าย ไม่น๊ะ!!!

"กึก!" แล้วยัยบ้านั้นก็หยุดในช่วงที่ริมฝีปากของยัยนั้นกับไอ้แฟร์ห่างกันไม่ถึง สามเซน

"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ก๊ากกก หน้าแดงเลย"

"ยัยยยยยยยยยยยยยบ้าาาาาาาาาาาา!!!!!"

"พวกเธอทำอะไร!!!!" โอ๊ะโอ เอาแล้วงัย อาจานผยอง สุดเข้มงวด เกิดดันมาเห็นภาพนั้นเข้าซะแล้ว = =

"อ้าว!! อาจานสยองไม่เจอกันนานน๊ะค่ะ" ยัยบ้านินจาเบี่ยงตัวชโงกหน้ามาทักแล้วยิ้มอย่างสุดสยอง

"O[]O!! ยัยพราวใส" อาจานเห็นยัยนั้นก็ทำหน้าชอคมากครับ = = ใช่ซิอาจานฝ่ายปกครองต้องทะเลาะกับยัยนี้ทุกวัน

"ฮ่าฮ่าฮ่า อาจานก้อดีใจขนาดนั้นเลยร่อค่ะ!!!!"

"พวกเทออออ......ออออ ทำอะไรประเจิดประเจ้อ ไปพบฉันที่ห้องปกครองด้วย!!!"

-------------------------------------------------------------------------------------------

(ninja)

 ตอนนี้ฉันเดินตาม อาจารสยองอาจานสุดรักอันดับหนึ่งของฉัน ไปที่ห้องปกครองอยาก หวาดกลัว^O^ (เร๊อะ)

"นินจาาาาา!!!!!!" และแล้ว เสียง ของสาวๆสองคนก็ดังขึ้น โฮ๊ะๆๆๆ ก็น๊ะคนมันหน้าตาดีมีทั้งผุ้หญิงผุ้ชายมารุมรัก(ซะเมื่อไหร่)

"อย่าเข้ามาน๊ะ!!! ฉันเป็นผู้หญิงไม่ใช่ เลสเบี้ยน!!!"

"ยัยต๋อง - - ต๋องไม่เปลี่ยนเลยน๊ะ" O O โอ้เพื่อนฉันเองแหละ - -' ไอ้น้ำชา กะ กล้วยไข่ ทำไมฉันถึงจำพวกมันมิได้หว๊ะ เฮ้ย เออหวะ ฉันกะจะมาเซอไพรพวกมันนะเนี้ยดันไปเจอไอ้ตองหื่นซะก่อนอ๊าาา

"จะจามคะคนผะผิดระแร้วมะมั้งคะค่ะ ฉะฉันชะชื่อนะ...นะ...นะ...นะ..." ฉันพยายามดัดเสียงเต็มที่สุดๆเผื่อว่า เพื่อนมันจะเอ๋อจำชั้นไม่ได้

"= = อ๊ะๆพอแล้วปันยาอ่อนเหมือนดิมเลยน๊ะ" T T โดนเพื่อนด่าหวะ

"ว๊าย ว๊าย ว๊าย แกกลับมาแล้วอ่าาาาา ฉันโคดคิดถึงแกเลยอ๊านินนนนน"

"เฮ้ย!! ยัยนินรีบๆมาได้แล้ว" เสียงของเฮียร์แฟดังขึ้น เพราะชั้นมัวแต่ยืนคุยกับ ไอ้พวกเพื่อน ลืมไปเลยว่าโดนให้ตามไปห้องปกครอง- -

"เฮียT T ข่าวร้ายก็คือ นินต้องไปแล้วหล๊ะหาข้ออ้างให้ด้วย >O<" ว่าแล้วฉันก็จับมือไอ้เพื่อนสองคนวิ่งหนีเตลิดไปยันโรงอาหาร

"T Tพวกแกไม่ตกใจร๋อที่เห็นฉันที่นี้อ่า"

" ก็กะอยุแล้วว่าแกจะต้องมาก่อน - -ยิ่งชอบทำอะไรปัญญาอ่อนอยุ" ไอ้น้ำชาพูดขึ้น- -

"แล้วแถมเสียงแกมันก็ดังข้ามประเทศเลย"

"แล้วฉันก็เป็นเพื่อนแกมาตั้งสี่ปีแล้ว"

"แล้วพวกเรารู้หรอกน่าว่าแกจะทำอะไร!!!" สองคนนั้นประสานเสียงกัน = = งั้นเร๊อะ!! เสียเวลาคิดแผนมาตั้งเดือนกว่าทำอะไรหวะเนี้ย

"ชิ พวกแกก็ช่วยทำเป็นโง่กันหน่อยดิหว๊ะ อุตส่าห์คิด"

"= = โทษที!!"

"อ๊ายยย แต่แกกลับมาก็ดีแล้วแหละ ฉันคิดถึงแกจนน้ามตาจะไหลเลยรุ้ไม๊>O<เห็นไม๊"  มันพูดขึ้นพร้อมกับน้ามตา(เทียม)ที่ไหลออกมา

"ขอบใจ^O^ ฉันน๊ะคิดถึงพวกแกสุดดดดสุดๆ สุดๆ สุดๆ เลยว๊ะ"

 ฉัน น้ำชา กล้วยไข่ เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัย มอหนึ่ง จนป่านนี้ก้อดันมอห้าแล้ว ไม่น่าเชื่อว่าความสัมพันมันจะมาได้นานขนาดนี้- - เพราะฉันเป็นคนกวนประสาท เสียงดังโวยวาย ส่วนน้ำชาเป็นพวกขี้รำคาญ ระดับหัวสมองถ้าเทียบกับฉันแล้วประมาน คนอายุ 20 กับ เดกอายุ 13= = แล้วก็ยัยกล้วยไข่ ที่เป็นผู้หญิงสุดๆ ถึงจะไม่เรียบร้อยแต่มันก็ทำตัวอย่างกับเตรียมออกเรือนแล้ว สีชมพูคือสีโปรดปราน = = ฉันเคยเข้าไปห้องนอนมันครั้งนึง ถึงกับชอคเพราะว่า - - สะอาดมาก(ย้ำ มากกกก) แล้วก็หวานสุดๆไปเลย พร้อมกับตู้เสื้อผ้าที่เต็มไปด้วยกระโปรง และที่ไม่น่าเชื่อ มันบอกมันไม่เคยใส่กางเกง O[]O

"ถ้าโจรมันบอกว่า ให้แกใส่กางเกงแล้วมันจะไม่ฆ่าฉันแกจะใส่ไม๊ห๊ะ??" ฉันพูดขึ้นในขณะที่เรานั่งกินข้าวกันอยุที่โรงอาหาร ด้วยสายตาที่จับจ้องของคนมากมาย(ทำไมฉันเด่นมากเลยดิฮ่าฮ่า)

"ไม่อ่ะ" ห๊ะ!! ห๊ะ!! อารัยกันคำตอบแบบที่ไม่ต้อคิดอย่างนั้น

"เพราะฉันรุ้ว่าโจรมันต้องโดนแกกวนประสาททนไม่ไหว แล้วมันคงไม่ถามฉันหรอกมันคงเฉือดแกตายไปก่อนงัยล๊ะ>O<"

"ไอ้บ๊า!!! ฉันจะค่าแกเดี๋ยวนี้แหละ!!" ฉันพูดขึ้นพร้อมกับกล้วยไข่มันก็หัวเราะพร้อมกับ ลุกขึ้นเตรียมจะวิ่ง โอ๊ะ!! ข้างหลังไอ้กล้วยไข่ มันนังปากบานนี้หว่า ฮ่าฮ่าแล้วแผนชั่วร้ายฉันก็เริ่มขึ้น

"ไอ้ไข่แกอย่าอยุ่เลย!!!ซ่าส์!!!!"

"กรี๊ดดดด!!!!" 5555สะใจจริงๆ ฉันสาดน้ำเป๊ปซี่สุดซ่า ซ่าสุดๆ เฉียดไอ้ไข่แร้วทะลวงไปถึงหน้านังปานบาน เสียงมันทำให้ฉันรุ้สึกคิดถึงเร๊อะเกิ๊น

"อ๊ายยย!! โทษทีน๊า เด๋วเค้าเช็ดให้น้า^O^" ฉันพูดพร้อมกับหยิบผ้าขี้ริ้วอย่างดีผ่านการใช้มาแล้วทุกโต๊ะทั่วโรงอาหาร เช็ดหน้ามัน กั่กกก เข้าใจน๊ะ ว่า ฉันน๊ะนิสัยไม่ดีแต่ช่วยไม่ได้นี้ ก้อนังนี้มันสำออย กระแดะ เร๊อะเกิน หมั่นไส้ เข้าจัยไม๊หมั่นไส้เว้ย!!! ทำเป็นสวย

"กรี๊ดดดด นังบ้า แกจะกลับมาทำไม ฉันจะตบแกให้เลือดออกเลยวันนี้!!!" ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันน่ะโคดสนุกเลยเวลายัยนี้กรี๊ดทีนะ เสียงมันเจาะเข้าจัยฉันเลยอ่าาา

 ฉันวิ่งหนี ยัยนี้รอบโรงอาหารพร้อมกับเสียง กรีดร้องด้วยความโมโหของยัยช้างป่า 555 มันซะใจ แต่ก็ขอบจัยน๊ะที่จำให้รุ้ว่า ช้างป่าร้องมันเป็นยังงัย >O<

"ปั๊ก!!!" โอ้ย ฉันหัวเราะเลยลืมหันไปมอง ข้างเดิน ชนกะไอ้บ้าที่ไหนไม่รุ้เข้าเต็มๆล้มไปกองเลย

"พี่ซูโม่!!! กรี๊ด!!!" = = อาไลหวะท่าทีนังปากบานที่วิ่งไล่ฉันด้วยความโมโหสุดขีดหายไปไหน กลับมาทำหน้าสวยอีกแล้ว แต่อย่าลืมน๊ะ ผมแกน่ะมีเป๊ปซี่ติดอยุ่

"= = พวกเทอปัญญาอ่อนรึไงวิ่งไล่กัยอย่างกับเดกปอห้า"

 ฉันเงยหน้าขึ้นไปมอง โอ้!!! ไคหวะไม่เคยหน้า หล่อก็ไม่หล่อยังทำหน้าตายอีก = = คิดไปคิดมาหัวมันเหมือนดินสอเลยหวะ

"ขอโทษค่ะ พี่โม่น้ำหวานไม่ทำแล้วค่ะ><แต่นังนี้มันเอาน้ำมาสาดใส่น้ำหวานก่อนนี้" ยัยปากบานชี้มือมาที่ชั้นพร้อมกับทำท่างอนๆแบบอุบาทคาดจัยชั้น - - ไอ้หัวดินสอมองช้นด้วยหางตาแบบหน้ากระโดดเข้าไปบีบคอ
เอาเซ่ถ้าแกพูดอีกคำเดวฉันจะกระโดดงับจมูกแก

"แล้วเธอมาบอกฉันทำไม- -เห็นฉันไปอาจานห้องปกครองรึงัย" ว่าแล้ว ไอ้หัวดินสอก็เดินไป ก๊ากกกกสะใจหวะ

"กรี๊ดดด!!! พี่ซูโม่เท่สุดๆไปเลยอ่ะเร่นมุขด้วย" = = เค้าประชดเว้ย

"เห๊อะ!! ปัญญาอ่อน" ฉันสบทกับตัวเองแต่เพราะ ตัวเองที่เปนคนเสียงโคดดังทำให้ ยัยปากบานมันได้ยิน=O=เข้า

"แกว่างัยน๊ะ แฟนของแกคงหน้าตาไม่ได้ครึ่งของพี่โม่ เอ๊ะ ไม่ซิชาตินี้แกน๊ะคงจะไม่มีแฟนเลยมากกว่า โฮ๊ะๆๆๆ" แล้วเสียงของนังปากบานแระพองเพื่อนมัน
ก้อดังขึ้นมาถับถมชั้น - - อย่างต่อเนื่อง ทำให้ฉันเดือด ปุด ปุด ปุด แระ ปุ๊ด ปุ๊ด

"งั้นฉันประกาศไว้นะที่นี้เลยนะว่า ฉันจะเป็นแฟนกับไอ้หัวดินสอนั้นให้ดูแล้วผู้หญิงทั้งโรงเรียนจะต้องร้องไห้เพราะฉันนนนนนน รวมทั้งแกด้วยยย"