Fic หัวขโมยแห่งบารามอส ตอน การเข้าค่ายที่แสนสนุก

ลำดับตอนที่ #7 : ~~~วันที่ 2 ตอนเช้า ~~~

      จิ๊บ  จิ๊บ  

  

     นกน้อยหลากหลายพันธ์พากันส่งเสียงร้องเพลงขับขานตอนรับเช้าวันใหม่ที่สดใส สุริยันดวงกลมโตเริ่มแผดแสง



แรงกล้าไปทุกทิศทุกทางเพิ่มความสว่างไสว่ให้แก่พื้นโลก รวมทั้งการปลุกเหล่าสัตว์จากห้วงนิทรา



   ณ โรงแรมธรรมรินธนา ห้องหมายเลข 211 ในห้องข้างในสุดยังมืดมิดเนื่องจากแสงถูกปิดด้วยหน้าต่างและผ้าม่าน



แต่ก็ยังมีแอบลอดเข้ามาในห้องได้ แต่นั้นก็เพียงพอให้มองเห็นในห้องได้ ณ เตียง ๆ หนึ่งข้างหน้าต่าง มีร่างของหญิง



สาวคนหนึ่ง ดูจากที่ยังไม่รู้สึกตัวแสดงว่ายังคงอยู่ในห้วงนิทรา แต่แล้วเมื่อแสงเพียงเล็กน้อยมากระทบ ทำให้แพขน



ตาของเจ้าหล่อนเริ่มขยับ เผยให้เห็นดวงตาสีม่วง(ไม่แน่ใจว่าสีชมพูหรือม่วง)ของเจ้าหล่อน เจ้าตัวลุกขึ้นมาแล้วจัดการ



รวบและหวีผมที่ยาวสีเดียวกับดวงตาด้วยนิ้วมือเล็กและเรียวของเจ้าตัว ใช่แล้วเรนอนพึ่งจะตื่นนอนนั้นเอง เธอมองมาที่



อีกเตียง แล้วยิ้มหวานก่อนที่จะลุกไปหยิบเสื้อผ้าแล้วเข้าห้องน้ำไป



  พรึ่บ ~~~ว้าว   เสียงเปิดม่านเพื่อให้แสงสว่างเข้ามาในห้อง และตามมาด้วยเสียงที่แสดงถึงความสดใสของเรนอนที่



พบกับบรรยากาศยามเช้าที่สดชื่น



\"คุณเฟรินค่ะ \"เรนอนเดินมาปลุกหญิงสาวอีกคนที่ยังคงอยู่ในผ้าห่ม



\"คุณเฟรินตื่นได้แล้วค่ะ\" เรนอนยังคงพยายามปลุกเฟรินมาได้ 10 นาทีแล้วแต่ดูท่าว่าจะคงไม่ยอมตื่น



  ก็อก  ก็อก  เสียงประตูดังขึ้น เรนอนจึงผละจากเฟรินไปเปิดประตู



\"ไง ไปทานข้าวกัน\"บุรุษผมดำมาชวนไปทานเข้า



\"คือ....เอ่อ..\"เรนอนทำท่าอึกอัก



\"มีอะไรหรือ\"คิลถามเมื่อเรนอนทำอึกอัก



\"คือ...คุณเฟรินยังไม่ตื่นเลยค่ะ\"เรนอนบอก



\"โธ่  เรื่องแค่นี้ เดียวมา\" คิลบอกแล้วเดินเข้าห้องตัวเองไป และออกมาอีกครั้งพร้อมกับคาโล



\"เรื่องเฟรินเดียวให้คาโลมันจัดการ  ไปทานข้าวกันเถอะ\"คิลบอก เรนอนเลยพยักหน้าทีหนึ่งแล้วเดินไปด้วยกัน ส่วน



คาโลก็เดินเข้าห้อง เลข 211 ไป เจ้าตัวเดินจนถึงห้องนอน ปิดประตูซะเรียบร้อย(ทำไมไม่ปิดดัง ๆ เพื่อเฟรินจะตื่น)



แล้วก็เดินมาข้างเตียวที่หญิงสาวนอนหลับอยู่



\'ขนาดมีคนเดินมาใกล้ ๆ ยังไม่รู้สึกตัว ยังนี้ถ้ามีผู้ร้ายเข้ามาจะเป็นยังไงเนี่ย\'คาโลคิดแล้วเอื้อมมือไปเข่ยาตัวเฟริน



\"เฟริน ตื่นได้แล้ว\" คาโลเรียก แต่เจ้าตัวยุ่งยังคงนอนอยู่



\"จะตื่นดี ๆ ไหม\"คาโลเริ่มมีอาการหงุดหงิด



\"อืม...ขอนอนต่อนะ เรนอน\"เฟรินเอ่ยขึ้นมาแล้วก็ซุกตัวนอนต่อ คาโลจึงหงุดหงิดเต็มที่



\"เฟรินถ้านายไม่ตื่น นายอด ข้าวแน่ ๆ \"คาโลพูดโดยเน้นตะโกนตรงคำว่าข้าว



\"รู้แล้ว ๆ ได้ยินแล้ว\" เฟรินลุกขึ้นมาขยี้ตาแล้วเดินเซ ๆ เข้าห้องน้ำไป



\'ให้มันได้งี้เซ่  ได้ยินคำว่าข้าวเป็นต้องลุกทุกที\'คาโลคิดแล้วจึงเดินไปนั่งที่เตียงหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านรอ



  เวลาผ่านไปซักพัก~~~



\"อ้าวคาโล เข้ามาในนี่ได้ไง\"เฟรินที่ออกจากห้องน้ำถามขึ้น  คาโลละสายตาจากหนังสือไปมองเฟรินแล้วก็ค้าง



อยู่อย่างนั้น เนื่องด้วยว่า  วันนี่เฟรินใส่เสื้อแขนกุดสีขาวทับด้วยเสื้อแจ็กเก็ตสีน้ำตาลแขนยาว ใส่กระโปรงสั้นสี



ขาว แล้วคาดด้วยเข็มขัดอันใหญ่สีขี้ม้าแบบหลวม ๆ รองเท้าบูทสีน้ำตาลแบบเดียวกับสีของเสื้อแจ็กเก็ต ผมสี



น้ำตาลไหม้ถูกปล่อยให้ยาวสลวยไปข้างหลัง แถมวันนี้เฟริยยังแต่งหน้าอีกต่างหาก (จะพูดว่าแต่งก็ไม่ถูกเพราะ



ว่าแค่ทาแป้ง กับทาลิปก็อตสีชมพูอ่อน ๆ เท่านั้นเอง ขอย้ำว่าอ่อนมากจนอาจจะดูเป็นสีใสเลยก็ได้ - เชอรี่)



\"คาโลนายเข้ามาในนี้ได้อย่างไร\"เฟรินถามอีกครั้ง ดูเหมื่อนว่าเจ้าตัวจะไม่รู้ว่าถูกมองเพราะหนังสือบังอยู่



\"............\"และแน่นอนว่ามันต้องมีแต่ความเงียบ



\"แล้วเรนอนล่ะ ไปไหนแล้ว\"เฟรินเบื่อรอคำตอบจึงถามใหม่อีกครั้ง



\"...........\"ก็ยังคงมีแต่ความเงียบเช่นเดิม ทำให้เฟรินชักฉุน



\"นายจะตอบคำถามฉันได้ยัง\"เฟรินถาม



\"....................\"หมายเลขนี่ถูกระงับการใช้บริการชั่วคราวค่ะ



   เฟรินโมโหแล้วจึงวิ่งเข้าไปหาคาโลหวังที่จะต่อยให้หายโมโหซักที  แต่แล้วไม่รู้ด้วยอะไรมาดลใจให้คาโลหลบ



หมัดนั้นได้ เฟรินเลยพลาดหล่นลงไปที่ตักของคาโลพอดี  เฟรินยันตัวจะลุก แต่แล้วก็โดนคาโลดึงเข้าไปกอดแทน



\"คะ...คาโล ปล่อย.น...\"เฟรินยังไม่พูดไม่จบก็โดนปิดปากด้วยจูบอันร้อนแรงของฝ่ายชาย เฟรินพยายามขัดขืนแต่



แล้วก็ต้องยอมแพ้ ปิดตาและยอมรับสัมผัสอันนั้น คาโลผละริมฝีปากของตัวเองแล้วก็ประกบเข้าไปใหม่ ควานหา



ความหวานล้ำจากหญิงสาวที่ไม่มีวันหมด ยิ่งได้ลิ้มรส ก็ยิ่งอยากได้อีก คาโลจับเฟรินให้ลงไปนอนอยู่บนเตียงแล้ว



จึงขึ้นทับ ริมฝีปากคู่สวยผละออกจากริมฝีปากของอีกฝ่ายแต่กลับมาซุกอยู่ที่ต้นคอขาวนวลของหญิงสาวแทน แล้ว



คาโลก็ถอดเสื้อแจ็กเก็ตของเฟรินออก เจ้าตัวจึงรู้สึกตัวขึ้นมาหลังจากที่เคลิมไปเล็กน้อย



\"คา..โล..หยุ.ด...น.\"เฟรินจะโวยจึงทำให้ริมฝีปากของคาโลกลับมาประจำตำแหน่งเดิมและเริ่มไล่ไปตามนวลแก้ม



และมาซุกอยู่ที่ลำคอของเฟริน มือเริ่มทำหน้าที่อย่างชำนาญโดยการล้วงเข้าไปใต้เสื้อสีขาวของหญิงสาว ขณะนี้



เริ่มมีเหงือซึมตามไร้ผมและไหล่ลงมาตามใบหน้าและต้นคอ จูบที่เร้าร้อนของคาโลถูกนำมาใช้อีกครั้งหนึ่งก่อน



เลือนลงไปที่เนินอกอันขาวนวลและได้รูปทรงของหญิงสาว เฟรินเริ่มเหนื่อยหอบอย่างไม่ทราบสาเหตุ และมีอา



การครางเล็กน้อย



\"อ่ะ..อึก\"เฟรินร้องออกมาเมื่อมือของคาโลเริ่มไล่มาจับที่หน้าอกของตนเอง



  แอ็ด ~~~



\"คาโล  เฟริน ทานข้าวได้แล้ว สายแล้ว\"



โครม!



   เสียงเปิดประตูมาพร้อมกับเสียงของเจ้าเพื่อนนักฆ่านามคิล และตามมาด้วยเสียงที่ดังลั่น คิลที่เข้ามามองเหตุ



การณ์ตรงหน้าแล้ววิเคราะห์



\'เฟรินทำใมมันต้องหน้าแดงด้วย



แถมยังเสื้อผ้าที่ใส่ไม่เรียบร้อยมีรอยยับยู้ยี่เต็มไปหมด



คาโลมันไปนั่งอยู่ที่พื้นคงจะโดนเฟรินผลักล่ะมั่ง



แล้วเสื้อผ้ามันทำใมยับยังนั้นฟะแถมหน้สยังแดงเล็กน้อยอีกด้วย



แล้วทำใมทั้งสองคนถึงได้หายใจหอบกันจังฟะ



อ่ะ หรือว่า...\'    ในที่สุดคิลก็เข้าใจจนได้  วิเคราะห์นานเหลือเกินนะ



\"เอ่อ.....ฉันมาขัดจังหวะใช่ไหม\" คิลเอ่ยถาม



\"...............\"มีเพียงความเงียบเป็นคำตอบ  แล้วเฟรินก็ลุกขึ้นมาจัดเสื้อผ้าของตนเอง แล้วเดินไปหยิบเสื้อแจ็ก



เก็ตมาสวมใส่เดินไปที่ประตูห้อง



\"นายจะไปไหน เฟริน\" คาโลถามขึ้นมาพร้อมกับจัดเสื้อผ้าของตนเองบ้าง



\"ทานข้าว\"เฟรินตอบสั้น ๆ แล้วเปิดประตูเดินออกไปทันที คิลจึงหันมามองคาโล



\"ขอโทษทีนะ\"คิลทำแววตาสำนึกผิด



\"ช่างมันเถอะ\"คาโลบอก(ก็ควรจะช่างได้ตั้งนานแล้วนะ^_^ - เชอรี่)แล้วก็เดินออกจากห้องไป คิลจึงยิ้ม ๆ แล้ว



เดินออกไปตาม  ทั้งสองเดินไม่กี่ก้าวก็สามารถเดินตามเฟรินทัน เมื่อเฟรินเห็นคาโลก็หน้าแดงเล็กน้อย แต่ก็ยัง



ทำเป็นเฉย แล้วทั้งสามคนก็เดินเข้ามาในห้องอาหารจนได้



\"ถ้ามาช้ากว่านี่จะไม่ให้ทานข้าวแล้ว\"ลอเรนซ์เอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์เสีย



\"น่า น่า ลอเรนซ์ มาแล้วก็รีบไปนั่งแล้วทานข้าวซะ\"โรเวนเอ่ย ทั่งสามคนจึงไปนั่งโตะเดียวกันเรนอน แล้วพนักงาน



สาวก็เข้ามาจดของ



\"รับอะไรดีค่ะ\"พนังงานถามด้วยรอยยิ้ม



\"เอ่อ...เอาข้าวต้มทรงเครื่อง ชุดอาหารเช้าชุด a , b , c , ..ฯลฯ \"เฟรินสั่ง



\"พี่ครับ เอาแค่ชุดอาหารเช้าชุด a กับน้ำโอวันติลเย็น 2 ชุดก็พอครับ \"คาโลเอ่ยขัดขึ้นมา เจ้าหล่อนจึงรับสั่งแล้ว



เดินออกจากห้องอาหารทันที



\"คาโล แค่นั้นฉันยังไม่อิ่ม\"เฟรินโวย



\"อย่าเรื่องมาก\"คาโลบอก



\"แต่...\"



\"ถ้านายไม่อยากโดนอย่างเมื่อกี้ที่นี่ก็หยุดพูดซะ\"คาโลขู่ตัดการพูด เฟรินเลยเงียบแล้วทำหน้าง้ำงออย่างงอน ๆ



เมื่ออาหารยกมาเสิร์ฟ เจ้าตัวก็กินจนหมดในเวลาเพียงนิดเดียว



\'เชอะ บอกว่าไม่อิ่มก็ไม่เชื่อ ดูสิยังหิวอยู่เลย ใจร้าย\' เฟรินคิดในใจ



\"กินเสร็จแล้วก็ไปเก็บของได้แล้ว ทุกคนรอพวกเธออยู่\"โรเวนเดินมาบอก



\"เก็บเสร็จแล้วฮะ\"เฟรินว่าแล้วก็เดินไปหยิบกระเป๋าเดินออกไปหาพวกผองทันที



\"คาโล  เฟรินเป็นอะไรไป\"โรเวนถาม



\"งอนครับ\"คาโลตอบแล้วลุกเดินจากไปมั่ง โรเวยจึงได้แต่ยิ้ม ๆ แล้วเดินตามออกไป



\"ไงเฟริน.....\"



\"เงียบไปเลย\"เฟรินเอ่ยขัดการทักของครี้ด แล้วไปนั่งอยู่ที่มุมหน้าต่างของรถ ทำเอาเพื่อน ๆงงไปเลย



\"คาโล  เฟรินมันเป็นไรไปอ่ะ\" ครี้ดถามขึ้นเมื่อเห็นคาโลเดินเข้ามาในรถ



\"มันงอนที่ไม่ได้ทานข้าวเหมือนทุกที\"คาโลอธิบายแล้วเดินไปนั่งข้าง ๆ เฟริน ซึ่งเจ้าตัวดีตอนนี้กำลังงอนจึง



ได้หันหน้าหนี คาโลก็ไม่(ค่อย)สนใจ หยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน



     และแล้ว ตลอดการเดินทางจากโรงแรมถึงท่าเรือเจ้าตัวยุ่งนามเฟรินที่ควรจะส่งเสียงดังเจียวจาวกลับเงียบ



สงบจนดูน่ากลัว แต่ทุกคนก็ยังคงเล่นสนุกได้ ส่งเสียงดังได้ เพราะคิดว่าเดียวคาโลมันก็ง้อเองล่ะ



\"เมื่อไหร่จะเงียบกันซักที\"เสียงของลอเรนซ์ตวาดขึ้นมาด้วยความหงุดหงิด ทุกคนจึงได้แต่นั่งเงียบตลอด



จนถึงท่าเรือเลย



   ***________________________________________________________________***





   กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด  รู้ไหมค่ะ เชอรี่นะแต่งบทนี้ไปเขิลไปเลยล่ะค่ะแล้วก็คิด



ด้วยนะค่ะว่า เราแต่งไปได้ยังไงเนี่ย โอ้ไม่น่าเชื่อ  55555555+ ตอนนี่รูสึกจะอีโรติกไปนิด -////-