ficหัวขโมยแห่งบารามอสภาคเจ้าหญิง

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่4 ซื้อของ เจอกันอีกครั้ง

ต่อไปนี้เชอรี่จะให้เฟลิโอน่าแทนตัวเองในร่างหญิง และเฟรินในร่างชายนะค่ะ

******************************************************



“ไหนไ อ้ หนู มีอะไรที่จะต้องซื้อบ้าง”มาดัสถามพร้อมกับหันมามองเฟริน



“ก็มีเครื่องแบบโรงเรียน  ม้าทรง  ดาบ คทา กระเป๋าเงินพระราชากับหนังสือเรียนอีก 6-7 เล่ม”เฟรินพูด

“เอามานี่”มาดัสพูดพร้อมกระชากรายการหนังสือจากเฟรินแล้วตรงดิ่งสู่ร้านขายหนังสือก่อนที่จะออกมา



“อีก 10 นาทีมารับหนังสือ”มาดัสพูด เฟรินพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ



“แล้วก็นี่เอาไป”มาดัสพูดขึ้นมาพร้อมกับโยนดาบมาให้หลังจากที่เดินเข้าไปในร้านอาวุธแล้วออกมา



“ฉันมีดาบอยู่แล้วนะลุง”เฟรินพูดและรับของมาอย่างงง  ๆ



“นั้นดาบปักษาวายุนะ “มาดัสพูด



“แล้วไง?”เฟรินถามงง ๆ



“ก็ถ้าเอ็งใช้ไอ้ดาบผ่าปฐพีนั้น เขาก็รู้กันหมดนะสิว่าเอ็งเป็นธิดาแห่งความมืด”มาดัสพูด



“จริงด้วย แหมลุงนี่ฉลาดเนอะ”เฟรินพูดอย่างอารามณ์ดี



“แล้วคทาล่ะ ใช้อะไร”มาดัสพูด



“ฉันมีคทาไฟร์เยอร์อยู่แล้ว”เฟรินพูดพร้อมกับเรียกคทามาอยู่ในมือ รูปร่างคทานี่เหมือนคบเพลิงมีสีแดงเพลิง ตรงส่วนหัวมีลูก

แก้วสีแดงอมส้มติดอยู่ถ้ามองดี ๆ จะเห็นเหมือนในลูกแก้วมีไฟกำลังลุกโชติอยู่ที่ปลายมีพู่สีแดงห่อยลงมา



“เป็นคทาที่สมชื่อดีนะ”มาดัสพูด



“แล้วของที่เหลืออ่ะลุง”เฟรินพูดไปควงคทาไป



“เดียวข้าจัดการเอง เอ็งอยากไปไหนก็ไป”มาดัสพูดประโยคที่ทำให้เฟรินยิ้มหร่าอย่างถูกใจ



“งันกลับไปเจอกันที่โรงแรมนะลุง”เฟรินพูดพร้อมกับเดินควงคทาไปมาจากไป



       เฟรินเดินควงคทามาจนถึงร้านขายแอ้ปเปิลพอจะเดินเข้าไปดูก็มีเสียงหนึ่งขัดขึ้นมาซะก่อน เฟรินจึงหันไปดูหน้าคนขัดที่

เริ่มบรรยายคทาของตนเอง



“คทาไฟร์เยอร์ คทาในตำนานที่หายากยิ่ง เนื้อไม้ทำจากต้นโอ็กหมื่นปีถูกเผาจนกลายเป็นสีแดงเพลิง หัวคทาคือลูกแก้วตามังกร

เพลิง พู่คือหางฟินิกส์ที่มีในเฉพาะเดมอส สลักลายทองโดยเลือดของโกโดมคนแคระชั้นสูง ของเดมอส”



“นายนี่ ขอทานคนนั้นนี้ ชื่อ....เอ่อ...อะไรนะ”เฟรินพูด



“โร เซวาเรส”บุรุษคนนั้นเอ่ย



“อ๋อ..เอ่อ..ใช่...นายมีอะไรหรือโร”เฟรินถาม



“ก็ไม่หรอกเพียงแค่แปลกใจว่าคทาในตำนานนั้นมาอยู่ที่มือของหัวขโมยอย่างนายเฟริน เดอเบอโรว์ได้อย่างไร” โรพูด



“ก็ไม่มีอะไรมากหรอกนะ ว่าแต่นายสอบผ่านหรือเปล่า”เฟรินเปลี่ยนเรื่องคุย



“แน่นอน”โรพูดพร้อมคลี่ยิ้ม



“ว้าว!! ขอทานอย่างนายก็สอบผ่านด้วยแฮะ  ดูท่าว่าข้อสอบการสอบเข้าจะไม่อยากแฮะ”เฟรินพูดแล้วทำท่าเหมือนครุ่นคิด



“ก็นะ”โรตอบ แต่แล้วคทาไฟร์เยอร์ในมือของเฟรินก็เกิดกระตุกขึ้นมา แล้วแผ่ไอดำออกมา เมื่อมีคนกลุ่มหนึ่งเดินผ่านทั้งคู่

ไป และชนเธอเข้าจนคทาตกไปอยู่ที่พื้น  คนกลุ่มนี่เจ้าชายคาโลแห่งคาโนวาลเดินนำหน้า ตามมาด้วยผู้ชายร่างใหญ่3คนและ

ปิดท้ายด้วยหญิงสาว 2 คนที่คนหนึ่งดูสวยสง่า ส่วนอีกคนดูน่าถนุถนอม  เมื่อเฟรินจะก้มลงเก็บ คาโลก็เก็บคทาขึ้นมาดูอย่าง

งง ๆ สลับกับหน้าของเฟริน ก่อน ที่จะโยนคืนให้แล้วยิ้มเหยาะเย้ยอย่างหน้าหมั่นไส้ก่อนที่จะพูดว่า



“ฉันว่าคทาในตำนานไม่เหมาะกับหัวขโมยชั้นต่ำนะ” แล้วเดินจากไปไม่ทันที่จะให้เฟรินได้โวยอะไร



“ขอโทษสักคำก็ไม่มี แล้วยังคำพูดนั้นอีก  คิดว่าตัวเองใหญ่นักหรือไง”เฟรินพูดอย่างหัวเสีย



“เขาก็ใหญ่จริง ๆ นะเฟริน”โรพูด



‘ใหญ่สู้ฐานะที่จริงของฉันได้เปล่าล่ะ ชิ’เฟรินสถบในใจ



“ว่าแต่เมื่อกี้ทำไม คทาของฉันถึงแผ่ไอดำออกมานะ”เฟรินพูดเบา ๆ แต่ก็เพียงพอให้คนอย่างโรได้ยิน



“ก็เพราะว่าคทากำลังร้องเรียกอำนาจมนต์ดำของใครบางคนอยู่นะสิ”โรตอบ



“นายใช่ขอทานแน่หรือ  ดูไม่เห็นเหมือนเลย”เฟรินถามอย่างสงสัย



“นายก็เช่นเดียวกันดูไม่เห็นเหมือนขโมยตรงไหนเลย  ไม่ว่าจะเป็นผิวที่ขาวนวล ดูนุ่มนิ่มแบบผู้หญิง แล้วยัง...”



“โทษทีนะ  ฉันลืมไปว่าได้เวลากลับแล้วไปล่ะ”เฟรินพูดแล้วรีบโกยทันทีก่อนที่โรจะพูดจบจนมาถึงโรงแรมที่พักของตน



‘เฮออ...  เกือบถูกจับได้แล้วไหมล่ะ  น่ากลัวจริง ๆ นายโรคนนี่’เฟรินคิดพลางถอนหายใจอย่างโล่งอก



“ไง ไปฟัดกับหมาที่ไหนมาว่ะ เละเชียว”เสียงแซวมาจากมาดัส



“ไม่..ต้องพูด...เลยลุง.. เกือบถูก...จับ...ได้แล้ว...ไหมล่า”เฟรินพูดอย่างเหนื่อยอ่อน



“งั้นหรือ”มาดัสพูดเสียงสูง



“พูดแค่นั้นเองหรือไง เนี่ยจะโดนเขาจับได้อยู่แล้วนะ”เฟรินโวยพร้อมกับถอดแหวนออกกลายเป็นร่างผู้หญิง



“อย่าคิดมากน่า ก็ไม่โดนจับได้นี้”มาดัสพูด



“ชิ ขอทานอะไรก็ไม่รู้น่ากลัวชะมัด”เสียงหวานใสสถบออกมา



“ก็บอกว่าอย่าคิดมาก  เล่นซักกระดานไหม”มาดัสพูดพร้อมกับโชว์กระดานหมากรุก ทำเอาเฟลิโอน่ายิ้มหร่าลุกออกมา

จากเตียง แต่ด้วยเสื้อผ้าที่ใส่ตอนเป็นผู้ชายตอนนี้มันหลวม จึงเผยให้เห็นเนินอกที่ขาวของหญิงสาว



“แต่ก่อนนั้นไปเปลี่ยนชุดซะ ไม่งั้นก็สวมแหวนกลับเข้าไป”มาดัสพูด เฟลิโอน่าจึงมองตนเอง แล้วก็ต้องหน้าแดงรีบรุดไป

ที่กระเป๋าเสื้อผ้าก่อนวิ่งเข้าห้องน้ำไป



“ฉันไม่ชอบอยู่ในร่างผู้ชายนี่เลยอ่ะลุง”เฟลิโอน่าพูด เมื่อออกมาจากห้องน้ำแล้วในชุดกระโปรงสั้นสีชมพู ใส่กางเกงดำเอา

ไว้ แล้วเดินมาทางมาดัสที่เตรียมกระดานหมากรุกอยู่



“ถึงไม่ชอบแต่ก็ต้องอยู่ในร่างนั้นตลอด 7 ปีนะเว้ย นอกจากว่าจะมีใครรู้ความจริงหรือที่เรียกว่าจับได้นั้นแหละ เอ็งถึงไม่ต้อง

อยู่ร่างผู้ชาย เข้าใจไหม ยัยหนู”มาดัสพูดพร้อมกับโยกตัวพอนไปข้างหน้า



“ค่าลุงมาดัส หนูเข้าใจ”เฟลิโอน่าพูดอย่างเหนื่อยใจก่อนที่จะขยับพอนไปทางซ้าย



“หนูก็หวังว่าจะไม่มีใครจับหนูได้ซะก่อน”เฟลิโอน่าพูดออกมาหลังจากดูมาดัสขยับพอนอีกตัว



“อย่าห่วงไปเลยน่า”มาดัสพูดพร้อมกับที่เฟลิโอน่าขยับพอนอีกตัวไปทางขวา



“ว่าแต่ลุงซื้อของมาให้ฉันครบยังอ่ะ”เฟลิโอน่าพูดขึ้นมาเมื่อเวลาผ่านไปได้สักพัก



“อืม”เสียงตอบง่าย ๆ ดังออกมาจากคนที่กำลังใช่ความคิดในหมากกระดาน ท้องฟ้ายามนี้เริ่มเปลี่ยน เป็นสีดำ  สุริยันเริ่ม

เปลี่ยนหน้าที่ในการมอบแสงสว่างให้แก่ดวงจันทรา ดวงดาวเริ่มทอประกายแสงกระพริบ เล็กใหญ่ราวกับแข่งกันประกวด

ความงาม สายลมเย็นสบายพัดผ่านเข้ามาในห้อง ทำให้คนในห้องถึงกลับสั้นด้วยความหนาวเนื่องจากแอร์ที่เปิดในห้องนั้น

เอง เฟลิโอน่าลุกหน้าจากกระดานเพื่อเดินไปปิดหน้าต่างเมื่อมาดัสขยับตัวหมากเรียบร้อยแล้ว จึงเดินกลับมานั่งจ้องกระ

ดานหมากรุก



“ว่าแต่ลุง ม้าทรงของหนูล่ะอยู่ไหน”เฟลิโอน่าพูดพลางขยับม้าไปทางขวา



“ก็เจ้าโรซี่ไง”มาดัสพูดพลางมองกระดานหมากรุกที่ใกล้จะจบเต็มแก่



“อ่า! ทำไมต้องเป็นเจ้าม้าแก่โรซี่ด้วยอ่ะ”เฟลิโอน่าร้องออกมา



“มันจะแก่แต่มันก็เก่งนะ.....”มาดัสที่กำลังพูดและขยับตัวบิชอปไปพร้อม ๆ กันแต่แล้วการพูดก็ถูกขัดขึ้นจากเสียงของ

หญิงสาวที่เบื่อฟัง



“หยุดพูดเลยลุง พูดบ่อยจนเบื่อแล้ว หาเหตุผลที่เข้าท่ากว่านี้หน่อยจิ”เฟลิโอน่าพูดพลางขยับรูคไปทางขวา



“ยัยหนู เอ็งอย่าลืมว่าเอ็งมาเข้าเรียนโรงเรียนพระราชาในฐานะอะไร”มาดัสบอกพร้อมโยกคิงหลบไปทางซ้าย



“จริงด้วย หนูลืมไปเลย แหะแหะ”เฟลิโอน่าพูดพลางมองในกระดานแล้วยิ้มออกมา



“รุกฆาต”เฟลิโอน่าพูดพลางยิ้มออกมาอย่างร่าเริง ทำเอามาดัสงงมากที่แพ้และมองกระดานอย่างจริงจัง



“อ๊าก แพ้อีกแล้ว”มาดัสร้องออกมา ส่วนเฟลิโอน่าหัวเราะร่าอย่างสนุกสนาน



“สนุกพอแล้วล่ะลุง กลับไปได้แล้ว หนูจะนอน”เฟลิโอน่าพูดพลางเอามือปิดปากหาว



“การแสดงกิริยาด้วยนะอย่าลืม”มาดัสพูดพลางเดินไปจับลูกบิดประตู



“รู้แล้วน่าลุง ไม่ต้องห่วงฝึกมาจากลุงเรียบร้อยแล้ว”เฟลิโอน่าพูดพลางปัดมือไล่ มาดัสจึงส่ายหัวไปมาก่อนออกจากห้องไป



‘พรุ่งนี้แล้วหรือที่จะต้องเข้าไปอยู่ในโรงเรียนที่ท่านแม่เคยเรียนอยู่’เฟลิโอน่าคิดขณะนอนกลิ้งไปมาอยู่บนเตียง ‘เราจะเป็น

ยังไงบ้างนะ เอาเถอะเรื่องของพรุ่งนี้ก็คือพรุ่งนี้  ว่าแต่เราขโมยแหวนมาจากท่านพ่อ ป่านนี่ที่นั้นจะเป็นยังไงบ้างนะ’ เฟลิโอ

น่าคิดไปมาจนกระทั่งเปลือกตาที่เริ่มง่วงก็เริ่มปิดลงทีล่ะนิด ๆ จน กระทั้งหญิงสาวหลับไปจนสนิด มีเพียงลมหายใจและการ

ขยับของปอดที่รู้ว่ายังมีชีวิตอยู่



(มาดูทางด้าน จ้าวเอวิเดสที่กำลังหาแหวนเดมอสอยู่)



“โกโดม เห็นแหวนหรือเปล่า”เอวิเดสถามเจ้าตัวเล็กที่เข้ามาในห้อง



“ไม่นะ เดียวหม่อมฉันจะช่วยหาอีกแรง”โกโดมพูดแล้วรีบช่วยค้นอีกแรง



‘หายไปไหนว่ะ หรือว่า.....คงไม่มั่ง’เอวิเดสคิดว่าลูดสาวของเขาเป็นคนเอาไป แต่ก็ปลอกใจตัวเองว่าไม่ใช่ ทั้งที่มันตรงตาม

ที่คิดเอาไว้นั้นเอง



***__________________________________________________________________________________***



       มาต่อแล้วค่า  คิดว่าตอนนี้คงจะไม่ค่อยเหมือนเท่าไหร่นะ  ครั้งหน้ามาดูเฟรินที่จะได้พบกับคนในป้อมอัศวินกันดีกว่า



แล้วพบกันใหม่ตอนหน้านะค่ะ