Fic หัวขโมยแห่งบารามอส ตอน การเข้าค่ายที่แสนสนุก

ลำดับตอนที่ #4 : ~~~การเดินทาง~~

    ในเช้าวันใหม่  แสงสีทองของสุริยันสาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างของห้องหัวหน้าชั้นปี นกตัวน้อยบินมาส่งเสียง



ร้องเพลงเกาะอยู่ที่หน้าต่าง  ช่างเป็นเช้าที่เหมาะแก่การเดินทางซะจริง ๆ มองไปที่เตียง ๆ หนึ่ง ผู้เป็นเจ้าของผมสีเงิน



แพขนตาเริ่มขยับเผยให้เห็นดวงตาสีฟ้าที่ดูเย็น ๆ คู่นั้น ใช่แล้ว คาโล วาเนวบลี เดอะปริ๊น  ออฟ  คาโนวาล นั้นเอง วัน



นี้เขาตื่นแต่เช้า นกตัวน้อยที่เกาะอยู่ที่หน้าต่างบินมาเกาะอยู่ที่ไหล่ของเขา  คาโลมองแล้วให้นกมาเกาะที่นิ้วชี้ของเขา



แทนแล้วก็ยิ้มออกมา ยิ้มอย่างที่สามารถทำให้ใจสาว ๆ แถวนั้นที่เห็นละลายได้เลยเชียวล่ะเจ้านกตัวนี้มีลำตัวสีฟ้า แต่



กลับมีดวงตาสีน้ำตาลซะได้ ส่งเสียงร้อง จิ๊บ  จิ๊บ ที่หวานไพเราะออกมาราวกับคำทักทายในตอนเช้า  



\"อืม...\" เจ้าของห้องอีกคนเริ่มรู้สึกตัว  ทำให้นกตัวน้อยบินหนีไปทันที และใบหน้าของเจ้าชายก็กลับมาเรียบเฉยคงเดิม



\"อรุณสวัสดิ์ คาโล \"คิลทักแล้วหันไปอีกเตียง



\"อรุณส...เฮ้ย\"คิลตกใจกับสิ่งที่เห็นเพราะเตียงนั้นว่างเปล่า คาโลก็หันมามองตามเสียง



\"คาโล   เฟรินมันหายไปไหนว่ะ\" คิลถาม



\"......\"มีเพียงความเงียบที่ครอบคลุมเพราะทั่งสองกำลังครุ่นคิด



  แอ็ด~~~ปัง



\"อ้าว คิล คาโล ตื่นแล้วหรือ\" เฟรินที่เปิดประตูเข้ามาทักทายเพื่อนซี้  ทั้งสองคนอึ้งกันไปตามตามกัน ถ้าไม่ใช่เพราะว่า



วันนี้เฟรินตื่นเช้ากว่าพวกเขา ตื่นเอง และแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว



\"เฟรินนายตื่นเช้าได้ไงอ่ะ\"คิลถาม แต่เฟรินแค่ส่งยิ้มมาเป็นคำตอบเดินไปนั่งที่เตียง



\"จะอะไรอีกล่ะ  ถ้าไม่ใช่ตื่นเต้นจนนอนไม่หลับ\" คาโลเป็นคนตอบแทน แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป



\"ตกลง เป็จจริงอย่างที่คาโลมันพูดเปล่าอ่ะ\"คิลถามอีกครั่ง



\"จริง เมื่อคืนนอนหลับ ๆ ตื่น ๆ นะก็พอตื่นอีกครั่งก็ขี้เกียจนอนแล้วก็เลยลุกไปอาบน้ำแล้วออกไปเดินเล่นนะ\"เฟรินตอบ



\"แล้วมีใครเห็นนายยัง\" คิลถามด้วยประกายตาแปลก ๆ คล้ายกับมีแผนอะไรอยู่ในใจ ซึ่งเฟรินก็ไม่เข้าใจว่าคืออะไร



\"ยังไม่มี  นายมีอะไรหรือเปล่า\" เฟรินตอบ



\"เปล่า ๆ  อ่ะ ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ\" คิลบอกแล้วก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันทีที่คาโลออกมา  เจ้าชายน้ำแข็งเดินไปหยิบหนัง



สือมานั่งอ่านอย่างไม่สนอะไรทั่งนั้น แล้วความเงียบก็เกิดขึ้น



\"เอ่อ  คาโล นายว่าเกวียนที่เราจะนั่งกันนะเป็นอย่างไง\"เฟรินถามทำลายความเงียบ



\".........\"คาโลเพียงแค่หันตาสีฟ้าขึ้นมาสบสักแป็ปแล้วก็หันกลับไปอ่านต่อ



\"คาโล\"เฟรินเรียก



\"...........\" เงียบ



\"คาโล  วาเนวบลี \"เฟรินพูดดังขึ้น



(มาต่อแล้วค่า)



\"............\"หมายเลขที่ท่านเรียกขณะนี้งดใช้บริการค่ะ



\"เจ้าชายคาโล   วาเนวบลี  เดอะปริ๊นซ์  ออฟ  คาโนวาล\" เฟรินตะโกนเรียกด้วยความโหมโหแต่เจ้าชายก็ยัง



คงเงียบเฟรินจึงอยากรู้ว่าหนังสือนั้นเรื่องอะไรทำไมถึงสนใจยิ่งว่าเขา ว่าแล้วเฟรินก็เดินไปแย่งหนังสือมาทันที เพียง



แต่ว่าหนังสือนั้นอยู่ในมือแต่ตัวของเธอกับไปอยู่ที่ตักของคาโล และมือของคาโลก็จับอยู่ที่เอว เฟรินหน้าแดงทันที



และเลือดก็สูบฉีดไปที่ใบหน้ายิ่งกว่าเก่าเมื่อใบหน้าของชายหนุ่มใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ



\"คะ...คาโล\"เฟรินเรียกเบา ๆ แล้วค่อย ๆ ปรือตาลงที่ล่ะนิด ทีล่ะนิด



   แอ็ด~~~~



   โครม!



\"พวกนายทำอะไรกันนะ\"คิลถามเพราะภาพที่เห็นคือเจ้าตัวดีหน้าแดงส่วนเจ้าชายไปนั่งกองอยู่ที่พื้น



\"ไม่มีอะไร  นายมาแล้วก็ไปทานข้าวกันเถอะ\"เฟรินว่าแล้วก็เดินออกจากห้องไป คิลหันมามองคาโลที่ลุกขึ้นแล้วก็



เดินตามเฟรินไปทั่งคู่



    ณ  ห้องอาหารดรากอนอีกครั้ง



        ในตอนเช้านี้เนื่องจากยังคงเช้าอยู่จึงมีผู้คนน้อยนักที่เดินไปมาในห้องอาหารดครากอนของป้อมอัศวิน ส่วน



มากก็จะเป็นพวกปี 4 ที่จะไปเข้าค่ายกัน



  แอ็ด...ปัง  เมื่อเสียงเปิดและปิดประตูขึ้นทุกคนหันไปมอง และหยุดการกระทำทุกอย่างนิ่ง เพราะผู้ที่เดินเข้ามา



นั้นคือ เฟริน เดอเบอโรว์ หรือเฟลิโอน่า สาวผู้ตื่นยากนั้นเอง และตามมาด้วย 2 หนุ่มเพื่อนซี้



\"เฟริน  คาโล  พวกนั้นอยู่นั้น\"คิลทักขึ้นทั้งหมดจึงกลับสู่วิถีเดิม ทั่งสามคนเดินไปที่โต๊ะที่เพื่อน ๆ นั่งอยู่



\"เฮ้ย! เฟริน นายตื่นเช้าเป็นด้วยหรือ\" ครี้ดถามขึ้นเมื่อพวกเฟรินเดินมาถึงโต๊ะ



\"วันนี้พวกเราจะเดินทางสะดวกเปล่าว่ะ\"ครี้ดต่อทันที  ถ้าสังเกตดี ๆ จะห็นรอย 3 แฉกขึ้นที่หัวของเฟริน



\"ครี้ด ไม่ใช้ตื่นเช้าเท่านั้นนะ มันตื่นเอง ตื่นก่อนพวกเราด้วย  และแถมมันยังอาบน้ำแต่งตัวจนเสร็จแนะ\"คิลบอก



\"ไม่มีทางเป็นไปได้\" ทุกคนตะโกนพร้อมกัน คิลหัวเราะเบาๆส่วนคาโลก็พยายามกลั้นหัวเราะไว้



\"พวกนาย ถ้าฉันจะตื่นเช้ามันจะผิดหรือยังไงกันห่ะ\"เฟรินเอ่ยอย่างเสียงเย็น ๆ แต่นั้นไม่ทำให้ทุกคนกลัวเลย



\"ผิด\"ทุกคนเอ่ยพร้อมกันอีกแล้ว คราวนี้คิลหัวเราะออกมาดัง ๆ อย่างไม่เกรงใจใคร ส่วนคาโลก็แอบหัวเราะ



\"พวกนาย......\"เฟรินโมโหวิ่งไล่ทุกคนทันที



(เชอรี่- พยากรณ์อากาศเช้านี้จะมีฟุ่นครุ่นกระจาย และเกิดลมก่อกวนขึ้นที่โรงอาหารดรากอน ผูที่ไม่มีกิจ



จำเป็นกรุณาอย่าผ่านทางนั้นนะค่ะ มิฉะนั้นอาจโดนลูกหลงได้ 55555+)



(ที่จริงแค่วิ่งไล่จับกันเองอย่าคิดมาก-_-\\ - เชอรี่)



กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด



ฮาฮาฮาฮาฮาฮาฮาฮาฮาฮา



หยุดนะ หยุดดดดดดดดดดดดด



ฮ่าฮ่าอ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า



     จากการวิ่งไล่จับของพวกเฟรินสร้างเสียงหัวเราะให้แก่ผู้ที่พบเห็นแม้ผู้ที่อยู่ในห้องอาหารจะต้องพยายาม



หลบก็ตามยังจะหัวเราะ ซึ่งเสียงหัวเราะดังสนั่นไปทั่วห้องอาหารทันที



\"แฮ่ก..แฮ่ก..พอแล้ว..เหนื่อยแล้ว....หิวแล้วด้วย\" เฟรินหยุดวิ่งปาดเหงือแล้วก็เดินไปหาข้าวมาทานทันที



\"แฮ่ก..เห็นด้วย...แฮ่ก..แฮ่ก\"ทั่งหมดพูดขึ้นแล้วเดินตามเฟรินไปทันที



            ทั่งหมดนั่งกินอาหารกัน  คุยกัน  เล่นกัน สร้างเสียงหัวเราะในห้องอาหารดรากอนที่บางทีอาจดังไป



ถึงข้างนอก  จนลืมเวลา



(เชอรี่ - เท่าทีไปแอบฟังตอนที่พวกเฟรินทานข้าวก็คงประมาณนี้ล่ะมั่ง)



เฟริน - พวกนายว่าเมื่อไหร่รุ่นพี่โรเวนจะมาขอน้องหญิงของฉันซะทีห่ะ



มาทิวด้า - เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นแหละ



เฟริน - นี่อย่ามากวนนะ



มาทิวด้า - ไม่ได้กวน  ว่าแต่นายจะอยากรู้ไปทำไมเรื่องของคนอื่นเขา



ทุกคนเว้นเฟริน - ช่ายยยยย



เฟริน - พวกนายย....ย้ากกกกกกกก   (วิ่งไล่กันอีกรอบ)



ทุกคน - 55555555555555+



เฟริน - แฮ่ก..เปลี่ยนเรื่องก็ได้  (หยุดวิ่งแล้ว) งั้นพวกยนายว่าเกวียนที่จะนั่งจะเป็นอย่างไร



ครี้ด - งั้นก็คงต้องเป็นเกวียนคันใหญ่แน่ ๆ เพราะว่าไปกันตั้งหลายคน



ทุกคน - ช่ายยยยยยยยย



ซีบิล - งั้นคงจะต้องหรูหราด้วยใช่ไหมครับ



เฟริน - คงไม่หรูหราหรอก



โร - ทำไม



เฟริน - ก็เพราะว่าป้อมอัศวินของเรามันบ่จี๊นะสิ555555555555+



ทุกคนเว้นโร - จริงด้วย 555555555555555555+



โร - มันก็ไม่แน่หรอกนะ



เฟริน - ไม่มีทาง  จริงไหมพวกเรา



ทุกคน - จริงงงงงงงงงง5555555555555555555+



  [เชอรี่ - ประมาณนี้แหละค่ะ(ไร้สาระจัง-_-) ]



  ปิง~~~ป่อง



\"นักเรียนชั้นปีที่ 4 ทุกคนที่จะไปเข้าค่ายที่ประเทศไทย กรุณาไปพบที่ลานหน้าป้อมอัศวินอย่างด่วนได้แล้วครับ



ขอย้ำอย่างด่วน\" เสียงประกาศดังขึ้น



\"เฮ้ย! นี้มันเลย 7 โมงแล้ว\"มาทิวด้าเอ่ยอย่างตกใจหลังจากที่ดูนาฬิกา



\"พวกเราไปเร็ว ๆ \"เฟรินว่าแล้วก็รีบวิ่งออกจากห้องไป  ทุกคนก็วิ่งตามออกไปทันทีอย่างรวดเร็ว



   ณ สถานที่นัดพบ  โรเวน  ลอเลรนซ์ และ ลูคัสกำลังรอพวกที่มาสายอยู่ข้างหน้าเกวียน สักพักพวกที่มาสาย



ก็มายืนห้นาซีดกันเป็นแถว เนื่องจากหน้าของเสธฯฝ่ายซ้ายในขณะนี้แข่งกันบึงกับหน้าของนักบวชที่บึงยิ่งกว่า



เดิม  ส่วนใบหน้าของซาตานยังรอยยิ้มอยู่แต่ก็ดูน่ากลัวเหลือเกิน



\"พี่บอกพวกเธอว่ายังไง? แล้วรถนี่พี่บอกว่าจะออกกี่โมง\"โรเวนเอ่ยพูดเสียงดัง



\"พี่บอกว่ารถจะออกเวลา 7 โมงครับ\" คาโลเอ่ยออกมา



\"ถ้าอย่างงั้น ทำไมยังมาสายกันอีก\"ลอเรนซ์ตวาดขึ้นทำเอาทุกคนสะดุ้งหน้าซีดยิ่งกว่าเดิม



\"ขอโทษครับ/ค่ะ\"ทุกคนเอ่ย



\"ฉันไม่ต้องการคำขอโทษ  ฉันอยากรู้เหตุผล\"ลอเรนซ์ตวาดต่อทันที ตอนนี้พวกเฟรินบางคนหน้าซีด



จนดูเหมือนจะเป็นลมแล้ว



\"น่า น่า ปล่อยน้องเขาไปเถอะนะ  น้องเขากลัวกันหมดแล้วนะ ลอรี่\" เฟียว~~ฉึก ลูคัสที่เอ่ยขึ้นมาหลบกริชทันที



\"นายอยู่เงียบ ๆ นะดีแล้ว\"ลอเรนซ์พูด



\"น่า น่า น่า พอได้แล้วล่ะลอเรนซ์  นายดุจนน้อง ๆ เขาหน้าซีดจนบางคนจะเป็นลมแล้วนะ\"โรเวนเอ่ยห้าม เพราะ



หายโกรธตั้งแต่พวกเฟรินขอโทษแล้ว



\"แต่...\"ลอเรนซ์เอ่ยต่อไม่ได้เพราะกลัวสายตาที่มองมาของโรเวน



\"เอาล่ะ วันหลังพวกเธอจะต้องมาให้ตรงเวลานะ อย่าสายอีกล่ะ ขึ้นไปได้แล้วสายแล้ว\"โรเวนบอก



\"ครับ/ค่ะ\"พวกเฟรินบอกแล้วเดินเข้าไปในเกวียน ตลอดการเดินทางตั้งแต่ออกจากโรงเรียนมาจนถึงสนามบิน



ไม่มีใครพูดอะไรออกมาเลย ไม่ว่าจะเป็นความสวยงามของเกวียน บริเวณรอบด้านที่ผ่านมา มีแต่ความเงียบ



เข้าปกคลุม แม้แต่เจ้าตัวยุ่งอย่างเฟรินยังนั่งเงียบมาตลอดทาง....



  ***___________________________________________________________***