ficหัวขโมยแห่งบารามอสภาคเจ้าหญิง

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่2 ถึงรัฐเอดินเบิร์ก

       ณ  รัฐเอดินเบิร์กที่อยู่ภายใต้การดูแลของมหาปราชญ์เลโมธี  และเป็นรัฐอิสระรัฐเดียวที่ได้รับการคุ้มครองอารักขา

จากไฮคิงผู้ยิ่งใหญ่   เกวียนที่แล่นผ่านทุ่งหญ้าที่สวยงามมากมายจนเข้ามาสู่ตัวเมือง



“เสด็จพ่อนะเสด็จพ่อ ส่งลูกมาเรียนที่ที่น่าเบื่อซะได้ เฮอออ”เสียงของหญิงสาวผู้มีเส้นผมที่ยาวถึงสะโพกและดวงตากลม

โตคู่หนึ่งสีน้ำตาลนามเฟลิโอน่าหรือธิดาแห่งความมืดนั้นเองกำลังนั่งบ่นอยู่ในเกวียนกับเจ้าตัวเล็กที่มีเขาเหมือนกวางนาม

โกโดม  โคมุส



“ท่านจ้าวส่งหวังดีกับพระองค์นะพะยะคะ”โกโดมกล่าว



“เฮอออ”เฟลิโอน่าถอนหายใจ



“แล้วพระองค์ก็ทรงเลิกบ่นเลิกถอนหายพระทัยได้แล้ว”โกโดมสั่ง  เฟลิโอน่าจึงตัดสินใจเปิดหน้าต่างออกไปดูภายนอก เมื่อ

เห็นผู้คนมากมายและได้รับสายลมเย็น ๆ ที่ผัดผ่านผิวกาย ประกายตาก็กลับมาฉายแววสนุกเช่นเดิม



“โกโดม ข้างนอกมันมีอะไรหรือไงนะ ผู้คนเยอะจัง”เฟลิโอนุถาม โกโดมจึงยืนหน้าออกไปดูบ้างแล้วจึงหันกลับมาตอบ



“คงจะมีตลาดล่ะมั่งองค์หญิง”



“ถ้าอย่างนั้นเราขอลงไปดูหน่อยล่ะนะ”เฟลิโอน่าพูดพร้อมกับกระโดดลงจากเกวียนไปทันที



“องค์หญิง...”โกโดมร้องออกมาอย่างตกใจแต่แล้วเมื่อเห็นว่าลงพืนอย่างปลอดภัยก็โล่งใจ



“องค์หญิงแล้วรีบกลับโรงแรมที่พักนะ”โกโดมตะโกน ซึ่งเฟลิโอน่าที่วิ่งออกไปแล้วหันกลับมาชูนิ้วโป้งให้แล้วหันกลับ

ไปวิ่งต่อทันที



“เฮออ  องค์หญิงเฟลิโอน่านี้ช่าง.....”โกโดมบ่นคนเดียวในเกวียนจนกระทั่งถึงโรงแรมที่พัก



แซ็ด  แซ็ด แซ็ด  เสียงของผู้คนพูดคุย ทักทาย และซื้อของดังไปมา  เฟลิโอน่าเดินดูของไปมาอยู่ที่นั้นด้วย แล้วอยู่ ๆ ก็มีอะ

ไรบางอย่างทิ่งน้ำหนักมาที่ไหล่มลข้างซ้ายของหญิงสาว



“ไงยัยหนู  หนีเที่ยวอีกแล้วล่ะสิ”เสียงดังมาจากบุรุษผู้มีวัยแก่กว่าและเป็นเจ้าของมือที่มาผาดอยู่ไหล่ของหญิงสาวด้วย



“ลุงมาดัส”เฟรินตะโกนด้วยความตกใจปนดีใจที่ได้เจอลุงมาดัส  เดอเบอโรว์ ฉายา หัวขโมยที่เก่งที่สุดในบารามอส คน

ที่ชอบพาหญิงสาวเที่ยวเวลาหนีออกมา และเป็นคนสอนเฟลิโอน่าให้เล่นหมากรุกจนชำนาญนั้นเอง



“ไม่ต้องตะโกนก็ได้ ข้าหูไม่หนวก”มาดัสพูด



“555+ลุงยังคงกวนเหมือนเดิมเลยนะ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน”เฟลิโอน่าพูดกลั้วหัวเราะ



“นั้นสินะ  ตั้งแต่เมื่อ 2 ปีที่แล้วได้มั่ง รู้สึกจะสวยขึ้นนะ”มาดัสบอก เฟลิโอน่าเลยส่งยิ้มมาให้



“ว่าแต่มาในร่างนี้ได้ไง  อยากตายหรือเปล่าเนี่ย”มาดัสพูดกวน ๆ



“ในครั้งนี้ฉันไม่ได้มาเที่ยวนะลุงมาดัส”เฟลิโอน่าพูด



“ ถ้าเจ้าไม่ได้มาเที่ยวแล้วเจ้าจะมาทำอะไร”มาดัสถาม



“มาเรียนที่โรงเรียนพระราชา”หญิงสาวตอบสั้น ๆ



“5555+ มาเรียน คนเกลียดการเรียนอย่างเจ้าจะมาเรียน555+ขำนะมุขนี้ เจ้าหญิงจอมแก่นจะมาเรียน555+”มาดัสพูดไปหัว

เราะไป



“ลุงไม่เชื่อ”เฟรินถาม



“แน่สิว่ะ  ข้าไม่เชื่อ”มาดัสตอบ



“ถ้างั้นก็ไปถามเสด็จพ่อเองล่ะกัน”เฟลิโอน่าบอก มาดัสเลยหยุดหัวเราะทันที



“จ้าวปีศาจบ้ า บ้ านั้นน่ะนะ”มาสดัสพูด



“พ่อใคร พูดให้มันดี ๆ หน่อย”เฟลิโอน่าพูด



“น่า น่า อย่าคิดมาก”มาดัสพูด



“ว่าแต่จะมาเรียนที่โรงเรียนพระราชาเอดินเบิร์กนะรู้อะไรมั่ง”มาดัสถาม



“ก็รู้ว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นวันรับสมัครนักเรียนที่มีเพียงปีล่ะครั้งนะสิ  แล้วก็......ไม่รู้แล้ว”เฟลิโอน่าตอบ พร้อมกับเกาหัวทีหนึ่งกับ

ส่งรอยยิ้มแห้ง ๆ มาให้



“ไม่รู้วิธีสอบเลยหรือ รู้แค่เนี่ย”มาดัสถาม



“ต้องสอบเข้า?”เฟลิโอน่าทำเสียงงง ๆ กับคำถาม



“ไม่ใช่สอบเข้าธรรมดานะ แต่เป็นการคัลเลือกจากสิ่งวิเศษ 4 อย่าง คือดาบแห่งกษัตริย์  คทาแห่งนัก

รบ  แหวนแห่งปราชญ์   และ  มงกุฏแห่งใจ”มาดัสอธิบาย



“อ๋อ  ของอาภรรพ์ 4 อย่างที่ท่านพ่อเล่าเป็นนิทารก่อนนอนนั้นเอง”เฟลิโอน่าพูด



“ไม่ใช่แค่นั้นนะ  ยังต้องผ่านการทดสอบอีกอย่างหนึ่งด้วย”มาดัสพูดพร้อมชี้นิ้วชี้ขึ้นมา



“อะไรอีกล่ะ  ยุ่งยากจริง ๆ เลย”เฟลิโอน่าบ่น



“ถ้าเจ้าผ่านการคัดเลือกแล้ว เจ้าจะต้องเข้าไปสอบสัมภาษณ์อีกด้วยนะสิ”มาดัสพูดพร้อมเอานิ้วลง



“ไม่ผ่านแน่เลยว่ะเรา”เฟลิโอน่าพูด



“อย่าพึ่งท้อสิว่ะ  ยัยหนู  ยังไม่ทันได้ลองเลย”มาดัสพูด



“ทำไม่ได้หรอกค่ะ ไม่มีทางเป็นไปได้”เฟลิโอน่ายังคงยืนยันคำเดิมทำให้คิ้วของมาดัสเริ่มส่อแววหงุดหงิด



“ เป็นไปไม่ได้  ทำไม่ได้  หรือว่าไม่ได้ทำกันแน่”มาดัสพูดทำเอาเฟลิโอน่าสะอึกทันที



“นั้นสินะ  ไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้ถ้ายังไม่ได้ลองทำดู”เฟลิโอน่าพูดพร้อมรอยยิ้ม มาดัสเลยยิ้มออกที่

หัวขี้เลือยอย่างเจ้าหญิงเฟลิโอน่าจะคิดออกและเข้าใจในคำพูดของเขาโดยที่ไม่ต้องอธิบายมาก



“ถ้างั้นลุงมาดัส พาฉันไปสมัครสอบหน่อยสิ”เฟลิโอน่าพูด



“ได้สิ  ว่าแต่เจ้าจะเข้าเรียนด้วยสภาพนี้หรือไงว่ะ”มาดัสถาม เฟลิโอน่าจึงมองดูตัวเองแล้วทำหน้างง ๆ ออกมา



“จะงงไปทำไมเล่า ก็ร่างนี้เป็นร่างของธิดาแห่งความมืดนะเว้ย”มาดัสพูดต่อ เฟลิโอน่าจึงถึงบางอ๋อ



“ไม่ต้องห่วงไปเลยลุง  นี่เลย”เฟลิโอน่าพูดพร้อมกับชูแหวนสีทองขึ้นมา



“นี้แอบจิกท่านพ่อมานะเนี่ย55+”เฟลิโอน่าพูดกลั้วหัวเราะ



“แกนี้มันแสบจริง ๆ”มาดัสพูด



“ก็ลุงสอนผมมาทั้งนั้นแหละ ร่วมทั้งเรื่องหมากรุกด้วย เดียวนี้ผมนะเก่งกว่าลุงแล้วน่า”เฟลิโอน่าพูดพร้อมกับที่สวมแหวน

เข้าไปแล้วกลายเป็น ผู้ชายที่มีเส้นผมและดวงตาสีน้ำตาล



“เฮ้ยลูกศิทย์จะมาเก่งกว่าครูได้ไงฟะ ยังนี้มันต้องพิสูจน์เว้ย”มาดัสพูดพร้อมกับตบไหล่เฟลิโอน่าดัง ป้าบ!!



“ได้เลยลุง งั้นไปที่ห้องกันแล้วมาประลองกันสักตั้ง”เฟลิโอน่าพูดพร้อมกับเดินนำมาดัสไปที่โรงแรมที่โกโดมจองเอาไว้ให้



“ว่าแต่ยัยหนู เอ็งจะไปอยู่ที่หอไหนฟะ” มาดัสถามขึ้นมาพร้อมกวาดสายตามองกระดานหมากรุกตรงหน้า



“หอพัก?”เฟลิโอน่าถาม ขณะนี้กลับมาเป็นร่างของผู้หญิงแล้ว สายตาจับจ้องอยู่กระดานหมาก



“ว่ะ ไ อ้ นี้ จะมาสอบเข้าโรงเรียนแต่ไม่รู้เรื่องอะไรซักอย่างเลยหรือว่ะ”มาดัสพูดอย่างหงุดหงิด



“ก็ถ้ารู้จะถามลุงอยู่อย่างนี้หรือ”เฟลิโอน่าพูดพร้อมกับขยับตัวบิชอบ



“โรงเรียนพระราชาเอดินเบิร์ก แบ่งหอพักออกเป็น 4 หอ อันได้แก่ ปราสาทขุนนาง  ปราการปราชญ์  ป้อมอัศวิน และ แผ่นดิน

ประชาชน”มาดัสอธิบายพร้อมกับขยับโยกคิง



“อืม....ลุงว่าที่ไหนดีอ่ะ”เฟลิโอน่าพูดพร้อมกับโยกตัวม้าไปทางซ้าย



“แล้วแต่สิ  อยากไปอยู่ที่ไหนล่ะ  แต่ใช่ว่าที่ที่อยากไปจะได้ไปหรอกนะ”มาดัสพูดพร้อมกับมองดูกระดานหมากรุกตรงหน้า



“อืม....ว่าแต่เสด็จพ่อเคยบอกว่าท่านแม่เคยเรียนที่นี่..”เฟลิโอน่าพูดพร้อมมองดูมาดัสที่ขยับม้าไปทางขวา



“ เสด็จแม่อลิเซียเคยอยู่หอพักไหนล่ะ”เฟลิโอน่าถามก่อนที่จะขยับบิชอบ



“ปราสาทขุนนาง  รุก”มาดัสตอบพร้อมกับต่อด้วยคำประกาศในเกม



“ถ้างั้นเอาที่นั้นแหละ ที่ปราสาทขุนนาง   รุกฆาต”เฟลิโอน่าตัดสินใจได้แล้วพร้อมกับประกาศจบเกมออกมา



“เฮ้ย!!”มาดัสร้องออกมา



“โกงหรือเปล่าเนี่ย”มาดัสพูดต่อ



“มันอยู่ที่ฝีมือน่าลุง”เฟลิโอน่าพูดพร้อมเดินเข้าห้องน้ำไปไม่ฟังการประท้วงที่จะให้เล่นใหม่จากมาดัสเลย



  ***___________________________________________________________________________***



ตอนนี้ก็เรื่อย ๆ อยู่ตอนหน้าจะเป็นการสอบแล้วค่า ทุกคนคงจะเริ่มรู้สึกว่ามันคล้ายหนังสือจริงมากเลยใช่หรือเปล่าค่ะ



เดี๋ยวไปเรื่อย ๆ อาจจะยิ่งคล้ายใหญ่มั่ง ติมตามชมตอนต่อไปค่ะ ครั้งหน้าเผชิญกับเจ้าชายแล้วค่ะ