ficหัวขโมยแห่งบารามอสภาคเจ้าหญิง

ลำดับตอนที่ #16 : ตอนที่15 การสอบ

              เวลาผ่านไปเร็วเหมือนโกหก ในช่วงวันเวลาที่ผ่านมาโกโดมมิได้พูดอะไรที่ทำให้เฟรินถูกจับ

ได้หรือความแตกเลยแถมยังเป็นที่รักใคร่ของคนในป้อมอีกด้วย และที่น่าแปลกใจคงจะเป็นที่มหา

ปราชญ์เลโมธียอมให้คนจากเดมอสมาอยู่ด้วยหลังจากที่โกโดมมันเข้าไปคุยอยู่นานสองนาน   และใน

ที่สุดวันสอบที่ผู้คนต่างรอคอยก็มาถึงจนได้



               ในการสอบครั้งนี้ ป้อมอัศวินแพ้ไปหลายอย่าง จนกระทั่งมาถึงการแข่งขี่ม้า ป้อมอัศวิน

สามารถกำชัยชนะมาอยู่ในมือด้วยความสามารถของเจ้าม้าแก่โรซี่ของเฟรินที่วิ่งด้วยความเร็วจนเข้าเป็น

ที่หนึ่ง



“นายทำได้ไงอ่ะ”คิลที่วิ่งมาหาเฟรินถามขึ้น



“คงจะเป็นเพราะเจ้านั้นล่ะมั่ง”เฟรินพูดพร้อมกับที่วางชามใส่น้ำให้ม้าแก่โรซี่



“เจ้านั้น?”คิลถามอย่างงง ๆ



“ก็ไ อ้ โกโดมไง พอดีมันไม่ยอมอาบน้ำแล้วดันอยากมาร่วมแข่งด้วย ฉันเลยให้มันซุกอยู่ในเสื้อคลุมแต่



พอเจ้าโรซี่มันได้กลิ่น มันก็คงจะวิ่งหนีสุดชีวิตล่ะมั่ง”เฟรินตอบแบบขำ ๆ



“555 แล้วตอนนี้เจ้าโกโดมมันไปไหนแล้วล่ะ”คิลพูดไปหัวเราะไป



“อ๋อ  ถูกจับไปอาบน้ำพร้อมฉันเมื่อกี้นะ แล้วตอนนี้ก็กำลังโดนผึ่งแดดอยู่”เฟรินพูดพร้อมยิ้มออกมา

อย่างสนุกเมื่อนึกนึงเรื่องตอนอาบน้ำ



“555ผึ่งแดด...ฮา..เหมือนตาก...ฮ่าฮ่า...เสื้ออ่านะ..ฮาฮ่า”คิลพูดอย่างไม่ได้ศัพท์ เนื่องจากกำลังหัวเราะ

ขณะคิดไปถึงโกโดมในขณะนี้



“อืม”เฟรินตอบ เพื่อนทั้ง 2 คนมองหน้ากันหลังจากนั้นก็พากันหัวเราะออกมาดังลั่น



                 การสอบเริ่มขึ้นอีกครั้ง การสอบฟันดาบที่เฟรินคิดอยู่ในใจว่ามันต้องยากก็กลับกลายเป็นง่าย

ไปแทนเมื่อเจอกับคนของแผ่นดินประชาชน และเมื่อชนะมาได้ยิ่งสร้างชื่อและความสนใจให้แก่เฟริน

มากขึ้น และเมื่อการแข่งขันเวทย์มนต์มาถึง เฟรินก็เดินมาพร้อมคทาไฟร์เยอร์ประจำตัว



“โอ้ คทาในตำนานที่หาได้ยาก  เอาเลยเฟริน งานนี้นายชนะแน่ ๆ สู้เขา ๆ”เสียงเชียร์จากเพื่อนดังขึ้น

สร้างความมั่นใจให้แก่เฟรินมันเป็นอันมาก แต่เมื่อมาจ้องหน้าเพื่อนซี้ทั่งสองอีกครั้งก็เริ่มหมดความ

มั่นใจ



“คิล  ฉันจะโดนจับได้ไหมว่ะ ถ้าโดนจับได้ฉันตายแน่”เฟรินพูดเสียงกระซิบเบา ๆ ให้ได้ยินกันแค่ 3

คน



“ความหวังของป้อมอยู่ในมือนาย แล้วจะตายง่าย ๆ ได้ไงเฟริน ความไม่แตกหรอน่า”คาโลพูดขึ้นมา

แทนคิลอย่างไร้อารมณ์และหน้าตายนั้น ยิ่งทำให้เฟรินโมโหขึ้นมานิด ๆ ‘นั้นสินะ คงไม่โดนง่าย ๆ

หรอก ถ้างั้นก้ลุยเต็มที่ล่ะกัน’เฟรินคิดในใจ แววตาส่อแววมุ่งมั่นก่อนก้าวเดินไปข้างหน้า



“เฟริน  เธอแสกของที่เธอชอบออกมาล่ะกัน”แม่มดวิ่งกี้สั่งขึ้นมา



“ฮะ”เฟรินรับคำแล้วยืนนิ่งคิด ‘ของที่ชอบหรืองั้นเอานี้ดีกว่า’ ว่าแล้วเฟรินก็เริ่มบริกรรมร่ายคทาขึ้น



“ด้วยพลังอำนาจแห่งข้า ขออัญเชิญเทพพญามารผู้ยิ่งใหญ่และจลดลบัลดาลสิ่งที่ข้าต้องการให้ปรากฏ

ตรงหน้า” พลันท้องฟ้าก็เริ่มแรกสภาพเป็นสีแดงก่อนกลับเป็นเช่นเดิม หมู่เมฆต่างพากันม้วนตัวเป็นรูป



วงกลมเหนือหัวเฟริน แล้วทุกอย่างก็กลับเหมือนเดิมพร้อมกับรอยยิ้มและเสียงหัวเราะที่ดังสนั่นไปทั่ว

งาน  



“นี้คือสิ่งที่เธอชอบงั้นหรือเฟริน เดอเบอโรว์”แม่มดวิ่งกี้พูดกลั้วหัวเราะ เพราะสิ่งที่เห็นตรงหน้า

อาหารนานาชนิดจำนาวนมากลอยไปมาอยู่ข้างหน้าเฟริน



“ฮะ  ผมชอบกินอาหารทุกชนิดโดยเฉพาะเจ้านี้”เฟรินพูดพร้อมขยับตัวเล็กน้อย อาหารทั่งหมดก็ร่วม

ตัวกันกลายเป็นผลไม้อย่างหนึ่งที่มีสีแดง



“แอปเปิลหรือ”แม่มดวิ่งกี้มองไปที่หน้าเฟรินแล้วพูด



“ฮะ   ของโปรดผมเลย”เฟรินพูดพร้อมยิ้มแยกเขี้ยว โชว์ฟันขาว ๆ ผู้คนต่างหัวเราะออกมา



“ฮ่า ฮ่า เอาล่ะที่นี้เธอแสกของที่เธอไม่ชอบล่ะกัน”แม่มดวิ่งกี้พูดอย่างสงบขึ้นมาหลังจากที่หัวเราะ

‘อืม ของที่ไม่ชอบก็คือของที่เกลียด  อ่า’เฟรินคิดในใจพลันหน้าซีด



“เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นได้หรือเปล่าฮะ”เฟรินพูดขึ้นมา



“ไม่ได้ แสกออกมาเร็ว ๆ เฟริน”แม่มดวิ่งกี้พูดพร้อมรอยยิ้ม ผู้คนต่างจับจ้องมาที่เฟรินเป็นตาเดียว ไม่

เว้นแม้แต่คิลกับคาโล

‘เฟรินมันกลัวอะไรเนี่ย น่าสนใจ เพราะมันเป็นถึงธิดาแห่งความมืด เอ้ารีบ ๆ แสกออกมาให้ดูซะที’นี้

คือเสียงในใจของคิลกับคาโล



           เฟรินทำยึกยักไม่ยอมร่ายซักที ก่อนที่จะถอนหายใจทีหนึ่งแล้วเริ่มร่ายคาถาออกมา   “ด้วยพลัง

อำนาจแห่งข้า ขออัญเชิญเทพพญามารผู้ยิ่งใหญ่และจลดลบัลดาลสิ่งที่ข้าต้องการให้ปรากฏตรงหน้า”เฟ

รินหลับตาปี๋ อย่างที่ใคร ๆ ก็รู้ว่ามันกลัวแน่ ๆ



“นี้คือสิ่งที่เธอกลัวหรือเฟริน”อาจารย์แม่มดกล่าวขึ้น เพราะสิ่งที่เห็นตรงหน้าคือเหล่าผีหลากชนิด ที่ถึง

กลับทำให้ผู้ชมบ้างคนเป็นลมต้องหามไปห้องพยาบาล เมื่อเฟรินขยับตัว สิ่งเหล่านั้นก็หายไป



“เฟรินเดอเบอโรว์ผู้ชอบกิน กลับกลัวผีอย่างนั้นหรือ”แม่มดวิ่งกี้พูดกลั้วหัวเราะต่อ และยิ้มอย่างถูกใจ



“พอแล้วล่ะ เฟริน ไปได้แล้ว”อาจารย์แม่มดสั่ง เฟรินถอนหายใจก่อนที่จะจากไปพร้อมคิลกับคาโล



‘ไ อ้ เฟรินมันกลัวผี  อย่างนี้น่าสนุกว่ะ ฮิ ฮิ’คิลคิดในใจและยิ้มอย่างเจ้าเหล่ขณะเดินจากมา



“ไ อ้คิล นายอย่าทำตามสิ่งที่นายคิดพิเรนร์ ๆ นั้นเด็ดขาด”เฟรินพูดขึ้นมาเมื่อมองหน้าคิล



“นายรู้ได้ไงว่าฉันคิดอะไร”คิลถามกลับ



“คิดอะไร หน้านายก็บอกมาหมดแล้ว”เฟรินพูดแล้วชั้ไปที่หน้าของคิลที่ทำหน้าตายอยู่ตอนนี้



“โธ๋ อดเลยเรา”คิลพลางทำหน้าเสียดาย



“แต่ก็น่าสนใจนะ เจ้าหญิงสองดินแดนผู้ยิ่งใหญ่กลับกลัวผี”คนที่ฟังเพื่อนรัก 2 คนมานานพูดขึ้นบ้าง



“ไม่เห็นจะน่าสนตรงไหนเลย”เฟรินตะโกนออกมาแล้ววิ่งหนีไป



“เฮ้ย เฟริน นายจะไปไหนนะ”คิลร้องออกมา แต่ว่าเฟรินก็หายไปแล้ว



“มันคงจะหิว ไปหาที่ห้องอาหารก็ได้”คาโลพูดอย่างเรียบเฉยแล้วเดินจากไป คิลที่ยังงงว่าเฟรินมันเป็น

อะไรก็ได้แต่เดินตามเจ้าชายไป



            ในการสอบครั้งนี้ป้อมอัศวินได้รับชัยชนะเพียง 3 รายการเท่านั้นคือ แข่งพาหนะพระราชา

แข่งฟันดาบ  และสุดท้ายคือเวทย์มนต์ที่เฟรินสามารถทำให้อาจารย์แม่มดถูกใจจึงชนะไป



***______________________________________________________________***



มาต่อให้จบไปอีกบทอย่างรวดเร็ว