Fic หัวขโมยแห่งบารามอส ตอน การเข้าค่ายที่แสนสนุก

ลำดับตอนที่ #15 : ~~~วันที่ 3 ออกทะเล~~~

   ในนภาขณะนี้ที่เป็นสีเทา อมสีแดงเพียงเล็กน้อย หยาดน้ำค้างยังคงเกาะอยู่ตามใบหญ้า แสดงให้รู้ถึงเวลาที่ใกล้จะเช้า



แล้วของวันใหม่ อากาศที่หนาวเย็นถูกสายลมผัดผ่าน ใบไม้ ใบหญ้าก็ปลิดปลิวตามแรงลม ภายในเต็นต์หลังหนึ่งนั้น มอง



เข้าไปจะพบกับชายหญิง 2 คู่กำลังอยู่ในห้วงแห่งนิทรากันอยู่  คู่แรก ฝ่ายหญิงผู้มีเส้นผมสีน้ำตาลกำลังขยับตัวเข้าสู่อ้อม



กอดของบุรุษที่มีเส้นผมสีเงินเพื่อควานหาความอบอุ่นเนื่องจากอากาศที่หนาวเย็น ทำให้บุรุษผู้นี้รู้สึกตัว แพขนตาเริ่มขยับ



เผยให้เห็นดวงตาสีฟ้าที่ทอดมองมาอย่างอ่อนโยนก่อนที่จะกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นแล้วปิดตาหลับไป ส่วนอีกคู่นั้นด้วย



เหตุผลความหนาวเย็นเช่นเดียวกันจึงทำให้ร่างกายที่บอบบางของหญิงสาวผู้มีเส้นผมสีม่วงที่กำลังใช้แขนของชายหนุ่มผมดำ



เป็นหมอนข้าง มีอาการสั่นเล็กน้อยจึงทำให้บุรุษรู้สึกตัวจึงยอมสละผ้าห่มของตนแล้วไปห่มให้หญิงสาวเพื่อเพื่มความอบอุ่น



ก่อนที่ตนเองจะหลับต่อ



      ในช่วงเวลานี้ท้องฟ้ามีสีฟ้าครามและแสงแดดจากสุริยันก็ขับไล่ความหนาวเย็นในช่วงของกลางคืนไปได้บ้าง แสงสีทอง



กระทบกับหยอดหรือหยาดน้ำค้างมากมายเป็นประกายดุจเพรชนับล้าน เสียงนกร้องเพลงและออกหากินดังแว่วมาคล้ายเสียง



นาฬิกาสำหรับปลุกผู้คนให้ตื่นจากห้วงแห่งนิทรา ขึ้นมาทำกิจวัตรขิงตนกันอย่างพร้อมเพียง เพียงแต่เหตุผลที่ทำให้ผู้คนที่



นอนดึกรีบลุกมาตื่นเช้าอย่างนี้ไม่ได้มีเพียงแค่นี้ มันยังมีอีก นั้นก็คือ ในวันนี้ทุกคนจะได้ไปดูประการังและเล่นน้ำกันนะสิ จึง



ทำแม้แต่คนที่ตื่นยากอย่างเฟริน หรือเฟลิโอน่าตื่นขึ้นมาได้เอง



\"ไง เฟริน หลับสบายไหม\"เสียงทักนี้มาจากนายครี้ดที่เดินมาพร้อมกับกลุ่มของตนนั้นเอง



\"ก็ดีนะ\"เฟรินตอบสั้น



\"เฮ้ยคิล เฟรินมันเป็นอะไรไปนะทำไหน้ามันแดง ๆ \"ครี้ดหันไปถามผู้ร่วมเดินทางอีกคน



\"ก็ไม่มีอะไรมากหรอก ก็แค่....\"คิลยังพูดไม่จบก็โดนขัดขึ้นจากเฟรินทันที



\"นายหยุดพูดไปเลยนะ คิลถ้าไม่อยากตายอยู่ที่นี่\"



\"ครับ..ครับ\"คิลพูดพร้อมยกมือขึ้นสองข้างแสดงความยอมแพ้



\'เจ้าคิลแท้เชียว จึงทำให้นึกถึงเรื่องเมื่อ1ชั่วโมงครึ่งที่แล้วขึ้นมาอีก\'เฟรินคิด



---------------------------------------------ย้อนกลับเมื่อ1.30 น.ที่แล้ว------------------------------------------------



\"อืม....\"เสียงครางที่มาพร้อมกับแพขนตาที่เริ่มขยับเผยให้เห็นดวงตาสีน้ำตาลคู่โตของหญิงสาวผู้มีเส้นผมสีเดียวกันที่อยู่ใน



อ้อมกอดของชายหนุ่ม สิ่งแรกที่เฟรินเห็นคือแผ่นอกกว้างสีขาวที่รอดออกมาจากชุดนอนของชายหนุ่มผมเงินที่กำลังหลับอยู่



ทันใดนั้นเฟรินก็หน้าแดงขึ้นมาฉับพลัน



เพียะ!!!



\"นี่มันอะไรกันเฟริน..นายตบฉันทำไม\"คาโลตื่นขึ้นมารับความเจ็บปวดที่แก้มได้พอย่างพอดีถามอย่างงง ๆ



\"ก็นายอยู่ ๆ มานอนกอดฉันได้อย่างไรกัน เมื่อคืนฉันยังนอนของฉันดี ๆ อยู่เลย\"เฟรินโวยทันที



\"นายนั้นแหละที่เขามาในอ้อมกอดของฉันเอง\"คาโลพูดกลับ เฟรินเลยหน้าแดงยิ่งขึ้น



\"นายนี่มัน\"เฟรินพูดพร้อมกับจะแจกมัดตรงไปให้



\"เดียว ๆ มีเรื่องอะไรกันเนี่ย ตื่นมาก็ทะเลาะกันเลยนะ\"คิลเข้ามาห้ามอย่างอารมณ์ไม่ดีนิด ๆ เนื่องจากเสียงของเฟรินกับคา



โลทำให้ตื่นรวมทั่งเรนอนด้วยที่ตื่นแล้วลุกไปเข้าห้องน้ำ



\"นายไม่ต้องมาห้ามเลยคิล \"เฟรินหันไปโวยเพื่อนอีกคนทันที



\"ไม่ห้ามแน่แต่ขอเหตุผลที่ทะเลาะกันก่อน\"คิลพูดอย่างหัวเสีย เฟรินจึงยอกมลดหมัดลงแล้วนั่งลง



\"ที่นี้เรื่องมันเป็นมาอย่างไรพูดดิ\"คิลพูดต่อ



\"เฟรินมันเริ่มก่อน\"คาโลพูดอย่างหัวเสียที่โดนตบ



\"นายนั้นแหละเริ่มก่อน\"เฟรินโวยขึ้นมา



\"นาย\"



\"นาย\"



\"หยุด!! ไม่มีใครเริ่มก่อนทั้งนั้น เล่าเรื่องมา\"คิลพูดพร้อมกางมือห้ามทั้งคู่เอาไว้



\"ก็ไอ้คาโลมันดันมานอนกอดฉันนะสิ\"เฟรินพูด



\"นายแหละที่เข้ามาอยู่ในอ้อมกอดฉันเอง\"คาโลพูดต่ออย่างเรียบ ๆ



\"นาย...\"เฟรินหน้าแดงขึ้นมาทำท่าจะแจกหมัดแต่โดนคิลห้ามไว้อีกรอบ



\"พูดกันดี ๆ เล่าให้ละเอียดด้วยจะได้ไม่ต้องทะเลาะกัน\"คิลพูดอย่างใจเย็น



\"เมื่อคืนตอนใกล้รุ่งสาง.....\"คาโลเริ่มเล่าเรื่องราว ส่วนเฟรินก็ค่อยขัดเป็นระยะ ๆ ด้วยใบหน้าที่แดงกร่ำเป็นลูกแอ้ปเปิลว่า



ไม่จริง ทั้งที่ตนเองก็รู้สึกแบบนั้นว่าตนเองเข้าไปอยู่ในอ้อมกอด



\"เรื่องก็มีแค่นี้ล่ะ\"คาโลพูด



\"นายว่าไงเฟริน\"คิลหันมาถาม



\"ชิ....ฉันไม่รู้....แต่....ฉันก็รู้สึกแบบนั้นล่ะมั่ง\"เฟรินพูดเสียงอ่อย ๆ อย่างไม่ค่อยจะยอมรับความจริง



\"ก็แค่เนี่ย เป็นแฟนกันจะทะเลาะกันไปทำไม\"คิลแซวแล้วรีบวิ่งออกจากเต็นต์ไปทันที



\"ไอ้คิล\"เฟรินตะโกน และได้ยินเสียงหัวเราะของคิลอยู่ข้างนอกจนเงียบหายไป ในเต็นต์จึงเกิดความเงียบขึ้นมา



\"คาโล....ฉันขอโทษล่ะกัน\"เฟรินพูดขึ้นมาขัดความเงียบที่น่าอึดอัดพร้อมกับหันหลังจะออกจากเต็นต์จึงไม่รู้ว่าคาโลย่อง



มากอดเข้าด้านหลังของตน



\"คาโล ปล่อยนะ\"เฟรินโวยใบหน้าเริ่มแดงอีกครั้งและเริ่มดิ้นให้ออกจากอ้อมแขนที่แข็งแรง



\"ทำผิดก็ต้องได้รับโทษสินะ\"คาโลพูดกระซิบข้างหู เฟรินจึงยอกหยุดดิ้นพร้อมกับถอนหายใจทีหนึ่งก่อนหันกลับมาเผชิญ



กับดวงตาสีฟ้าที่มองมาอย่างเจ้าเหล่ อย่างหวั่น ๆ



\"นาย..จะให้ฉันทำอะไร\"เฟรินถาม



\"ก็ที่แก้มนี่ยังเจ็บอยู่เลยอ่ะ\"คาโลพูดเสียงอ้อน ๆ ที่มำให้ใจเฟรินสั้น



\"งั้นก็ยื่นแก้มข้างนั้นมาใกล้ ๆ \"เฟรินพูด คาโลจึงหันแก้มที่โดนตบมาให้ดูอย่างงง ๆ



\"เฟ..ริน\"คาโลร้องออกมาที่ใบหน้าขึ้นสีเรื่อเล็กน้อยเพราะเฟรินจับแก้มของเขามาหอมให้ฟอดใหญ่เลยนะสิ



\"ก็นายอยากให้ทำแบบนี่ใช่ไหมล่ะ\"เฟรินถามด้วยใบหน้าที่แดงเป็นลูกตำลึกสุก



\"เปล่าสักหน่อยแค่จะให้ช่วยรักษาต่างหาก\"คาโลพูดพร้อมรอยยิ้ม



\"นายนี่\"เฟรินทำท่าจะโวยแต่ก็ต้องหยุดด้วยสายตาที่แสดงถึงความรักที่ส่งมาจากตาสีฟ้าสวยคู่นั้น คาโลก้มลงจุมพิศที่หน้า



ผากของเฟริน ก่อนที่จะมาฉกฉวยเอาความหวานล้ำจากเรียวปากที่สวยงามได้รูปสีกุหลาบของเฟรินต่อทันที หญิงสาวไม่มี



ทีท่าว่าจะขัดขืน คาโลจึงเริ่มรุกนักขึ้น ริมฝีปากของทั้งคู่ผละออกจากกันแต่เพียงแว็บเดียวก็ถูกประกบเข้าไปใหม่หลายต่อ



หลายครั้ง คาโลเริ่มจับเฟรินนอนลงแล้วขึ้นคร่อม เรียวปากของชายหนุ่มเริ่มซุกไซ้มาที่ซอกคอระหงส์ของหญิงสาว



\"คา..โล...อย่..า..\"เฟรินพูดเสียงอ่อน ๆ ทำให้ริมฝีปากของคาโลกลับไปประจำ ณ จุดเดิม มือของชายหนุ่มเริ่มขยับแบบรู้



หน้าที่ สอดเข้าไปใต้เสื้อสีขาวของหญิงสาวจนถึงอกที่อวบอิ่มได้รูปของเฟริน ส่วยเรียวปากของคาโลก็ประจงจูบอยู่ตรงบริ



เนินอกของเฟริน



\"อ่ะ..\"เฟรินครางเล็กน้อย ใบหน้าที่เป็นสีแดงเริ่มแดงจนไม่รู้จะบรรยายยังไงให้ถูก



\"อ่ะ..ขอโทษค่า\"เสียงหนึ่งดังขึ้น แล้วเจ้าของเสียงก็วิ่งออกไป สร้างความหงุดหงิดให้แก่คาโลเป็นยิ่งนัก



\"เดี๋ยวเรนอน  ปล่อยนะคาโล \"เฟรินพูพร้อมกัยถีบคาโลทันทีแล้ววิ่งออกจากเต็นต์ไปหลังจากที่จัดเสื้อตัวเองแล้ว ปล่อยคา



โลที่นั่งจุกอยู่คนเดียวในเต็นต์



\"คุณคิลไม่เห็นบอกเลยนี่ค่ะว่าจะเจออย่างนั้นอ่ะค่ะ\"เรนอนเมื่อออกมาพบคิลก็โวยทันที



\"ก็บอกแล้วว่าอย่าเข้าไป\"คิลพูด



\"เรนอน อย่าเข้าใจผิดนะ\"เฟรินที่วิ่งมาพูดเมื่อเห็นทั้งสองคน



\"คือ..เรนอนขอโทษนะค่ะ คุณเฟริน\"เรนอนพูดขึ้นมาใบหน้าขึ้นสีแดงเล็กน้อย



\"มันไม่ใช่อย่างที่เห็นนะเรนอน\"เฟรินพูดอย่างร้อนรน ใบหน้าแดงขึ้นมาอีกครั้ง



\"ถ้าไม่ใช่อย่างที่เห็นแล้วมันเป็นอย่างไร\"คิลพูดขึ้นมา



\"ก็...ก็...ก็\"เฟรินไม่กล้าพูด



\"ก็ ๆ อยู่นั้นแหละ ว่าไง\"คิลพูดกลั้วหัวเราะ



\"ไม่รู้แล้ว\"เฟรินตะโกนพร้อมกับวิ่งไปที่ห้องน้ำทันทีสร้างเสียงหัวเราะให้เพื่อนซี้ได้ แล้วก็ต้องหยุดทันทีเมื่อได้รับสายตาเย็น



ที่ถูกส่งมาจากคนถูกขัดจังหวะที่เดินมายืนใกล้ ๆ



\"ขอโทษนะค่ะ คุณคาโล\"เรนอนพูดขึ้นมาด้วยสายตาสำนึกผิด



\"ช่างมันเถอะ\"คาโลพูด



\"ใช่ ๆ เรนอนไม่ผิดหรอก เพราะเราก็เข้าไปขัดเป็นประจำอยู่แล้ว\"คิลพูดกลั้วหัวเราะ



\"งั้นที่ผ่านมานายตั้งใจอย่างนั้นหรือ\"คาโลพูดเสียงเย็น ๆ ที่ทำให้คิลเสียวขึ้นมาทันที



\"ไม่ใช่น.....\"คิลยังพูดไม่จบก็โดนกลายเป็นก้อนน้ำแข็งไปจนได้



\"ช่วยมันด้วยล่ะ\"คาโลพูดก่อนที่จะเดินไปห้องน้ำ



\"คุณคิลนะคุณคิล อยู่เฉย ๆ ก็ดีแล้วนี่ค่ะ นี่แหละน่าที่เขาบอกกันว่าปลาหมอตายเพราะปากนะค่ะ\"เรนอนพูดพร้อมกับช่วยคิล



ออกจากน้ำแข็ง



------------------------------------------------ย้อนกลับมาในปัจจุบัน----------------------------------------



\"เฮ้ย ! เฟริน นายจะทานข้าวไหมนั้นนะ\"คิลพูดขึ้นมาเพราะเห็นว่าเฟรินถือจานข้าวอยู่ยังไม่ยอมทานแถมหน้ายังแดง ๆ



\"คุณเฟรินเป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ\"เสียงเรียกด้วยความเป็นห่วงจากเรนอนเพราะเฟรินไม่เคยเป็นแบบนี่มาก่อน



\"เฟริน...เป็นอะไรหรือเปล่า\"คาโลถามเนื่องจากเฟรินยังไม่ยอมตอบอะไร



\"เฟริน\"คาโลเรียกพร้อมสะกิดตัวเฟรินจึงทำให้หญิงสาวหลุดออกจากภวังค์



\"อะ..อะไร...มีอะไรหรือ\"เฟรินถามตระกุกตระกัก



\"เปล่า ก็เห็นนายไม่ยอมทานข้าวเลยเรียกนะ\"คิลพูด



\"คิดอะไรอยู่ ดูนายเหม่อ ๆ นะ\"คาโลพูด เมื่อเฟรินหันมองมาสบกับนัยต์ตาสีฟ้าก็พลันหน้าแดงยิ่งขึ้น



\"เปล่า\"เฟรินพูดเสียงสูงแล้วลงมือทานข้าวอย่างเมามัน



\"เอาล่ะ ทุกคนคงจะพร้อมกันแล้วนะครับสำหรับการลงเรือไปดำน้ำดูประการังในครั้งนี่\"เสียงประกาศจากโรเวนหลังจากที่ทุก



คนมารวมตัวกันแล้ว และตามมาด้วยเสียงเฮอย่างพร้อมเพียง



\"ถ้าพร้อมแล้วก็ขึ้นเรือกันเลย\"โรเวนพูดทุกคนจึงขึ้นเรือเล็กแล้วพายไปจนถึงเรือใหญ่ที่จอดรอตั้งแต่เมื่อวานแล้ว



\"ดีฮะพี่อลิศ/สวัสดีค่าพี่อลิศ/สวัสดีครับพี่อลิศ\"เสียงนี้ตามมามากมายเมื่อทุกคนขึ้นมาบนเรือแล้วพบสาวงามเมืองไทยรออยู่



ด้วยเสื้อผ้าแบบไทย ๆ (อยากให้ใส่อย่างไนคิดกันเอง - เชอรี่)



\"สวัสดีจ่าน้อง ๆ ทุกคน เอาล่ะมานั่งรวมกันตรงนี้นะจ๋ะ\"อลิศพูด ทุกคนจึงมานั่งรวมกันที่ที่อลิศบอก



\"ทุกคนมากันครบหรือยังค่ะ\"อลิศหันไปพูดกับโรเวนที่เดินขึ้นมา



\"ครบแล้วครับ\"โรเวนพูดพร้อมส่งรอยยิ้มละลายใจสาวมาให้ แต่กลับไม่มีผลกับอลิศเลยสักนิด เจ้าหล่อนหันไปพูดกับคนขับ



เรือ แล้วเรือก็ค่อย แล่นออกจากพื่นที่นั้นมาเรื่อย ๆ



\"น้องทุกคน เมื่อสนุกกันหรือเปล่าค่า\"



\"ค่า/ครับ\"เสียงของทุกคนตอบพร้อมกัน แล้วอยู่ก็มีแสงมากระทบเข้าที่ตาของอลิศ เจ้าหล่อนจึงมองไปที่สิ่งนั้นแล้วยิ้มออกมา



\"เมื่อวานพี่รู้มาว่ามีการทดสอบความกล้ากันนี้ ใครได้อะไรมากันบ้างจ๋ะ\"อลิศถาม



\"คู่ของผมได้สร้อยเงินเปลี่ยนเป็นแหวนได้ฮะ เสียงนี่มาจากเจ้าตัวยุ่งนั้นเอง



\"ของหนูได้สร้อยจี้กางเขนค่ะ\"มาทิวด้าพูดขึ้น



\"ของหนูได้ต่างหูค่ะ\"เรนอนพูด ทั้งสามคนแสดงของนั้นให้อลิศดู



\"อ๋อ ว้าวสวยจังเลยนะจ๋ะ\"อลิศพูด ทำให้สามสาวพากันยิ้มออกมา



\"เอาล่ะสถานที่ที่เราจะไปเที่ยวเป็นที่แรกนั้นก็คือ เกาะเชือก เราจะไปดำน้ำดูประการังที่สวยงามกันนะ\"อลิศพูดพร้อมกับแจก



เสื้อชูชีพให้ทุกคน แล้วเริ่มอธิบาย เกียวกับเกาะเชือกขณะที่มือข้างหนึ่งรวบผมสีดำของตนอย่างนุ้มนวลเนื่องจากสายลมที่พัด



มาทำให้ผมที่มัดไว้ปลิวไปมา



\"เกาะเชือกอยู่ระหว่างเกาะมุกและเกาะไหง ห่างจากเกาะไหงประมาณ 4 กิโลเมตร ใต้ทะเลที่เกาะเชือกเป็นแหล่งปะการัง และ



ฝูงปลาที่อุดมสมบูรณ์และสวยงามที่สุดแห่งหนึ่งของจังหวัดตรัง มีฝูงปลาทะเลสีสันสวยงามนานาชนิด เช่น ปลานกแก้ว ปลาโนรี



ปลาสินสมุทร ปลาลายเสือ ฯลฯ \"



\"เอาล่ะที่นี่เราก็มาถึงสถานที่นี่กันแล้ว ทุกคนพร้อมที่จะลงเล่นน้ำกันหรือยัง\"อลิศพูด



\"เฮ เฮ เฮ เฮ\"เสียงเฮแทนคำตอบเมื่อหยุดนิ่งทุกคนก็ทำการลงบรรด้านหลังแล้วแวกว่ายกันไปเรือย ๆ อย่างสนุกสนาน



\"คาโล มาดูนี่สิ ประการังตรงนี้สวย ๆ เลย ว้าย\"เฟรินพูดก่อนที่จะร้องออกมาทำให้คาโลรีบว่ายไปดูทันที



\"เป็นอะไรไป\"คาโลถาม



\"แหะ แหะ ปลาเสือมันมาตอดนะเลยตกใจ\"เฟรินพูด ทำให้คาโลส่านหน้าด้วยความเนือยใจ



\"เฮ้ยเฟริน  นายจะทำอะไรนะ\"คาโลพูดขึ้นมาเมื่อเห็นเจ้าตัวยุ่งกำลังกัดขนมปังที่พี่อลิศให้มาก่อนลงเรือเข้าปาก



\"อะไอ อ็อำอังอินออมอ่ะอิ\"(อะไร ก็กำลังกินขนมนะสิ)เฟรินพูดขนมปังเต็มปาก คิลที่เข้ามาเห็นตบหลังเฟรินเข้าให้ทีหนึ่ง ทำ



เอาเฟรินพ่นขนมปังออกมา  เหล่าปลาทั้งหลายต่างก็เข้ามาทานเศษขนมปังของเฟรินที่หล่นไปในน้ำกันเต็มไปหมด



\"ขนมปังนั้นเขาให้ปลากินไม่ใช่คนกินโว้ย\"คิลพูดกลั้วหัวเราะ



\"ก็ไม่เห็นต้องตบหลังกันเลยนี่วา ไอ้คิล\"เฟรินพูดพร้อมกับว่ายไล่คิลอย่างสนุกสนาน



\"ทุกคนได้เวลาไปที่อื่นแล้วจ๋า\"เสียงของอลิศดังขึ้น ทำให้ทุกคนต่างพากันโรยเศษขนมปังจนหมดแล้วขึ้นมาบนเรือกัน และเมื่อ



เรือออก พี่อลิศก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง



\"สถานที่ต่อไปนั้นก็คือเกาะไหง เป็นเกาะที่อยู่ในเขตจังหวัดกระบี่ แต่เดินทางจากจังหวัดตรังได้สะดวกกว่า บนเกาะมีหาดทรายขาว



น้ำทะเลใสสะอาด รอบเกาะอุดมด้วยปะการังที่สมบูรณ์  ที่เกาะไหงเราจะสามารถพักแรมได้เพราะที่นั้นมีรีสอทร์ แต่ว่าที่เราไปที่นั้น



ก็เพื่อให้ทุกคนได้ทานอาหารเที่ยงกัน และเดินดูรอบ ๆ เกาะ กันนะค่ะ\"



\"เอาล่ะเราก็มาถึงเกาะไหงกันแล้ว น้อง ๆ ดูข้างหน้านะค่ะ นี่คือเกาะไหงค่า\"อลิศพูดพร้อมผายมือไปด้านหน้า



\"ทำมันมีแค่ครึ่งเดียวล่ะครับ\"ซีบิลถามขึ้น



\"อีกครึ่งนึงมันอยู่ใต้ทะเลจ๋ะ\"อลิศพูด แล้วทั้งหมดก็ขึ้นฝั่ง และตรงเข้าสู่ร้านอาหารกันทันที



\"น้อง ๆ ทุกคนจำไว้นะค่ะ ว่าเรามีเวลาที่นี่ 2 ชั่วโมงเท่านั้น บ่ายสองเราจะมาพบกันบนเรือนะค่ะ ขอให้ตรงเวลาด้วย\"อลิศพูด



\"ครับ/ค่า\"เสียงของทุกคนตอบพร้อมกัน แล้วเริ่มลงมือทานอาหารตรงหน้า



\"นี่  ๆ คาโล ดูนั้นสิ\"เฟรินสะกิดคาโลให้ดูสิ่งที่ตนเองชี้ เสียงเรียกไม่ได้เบาเลยทำให้ผู้ร่วมโต๊ะมองเป็นทางเดียวกัน



\"........\"คาโลไม่พูดอะไรแต่ก็มองตาม



\"ดูท่ารุ่นพี่โรเวนของพวกเราจะพยายามจีบพี่อลิศอยู่นะเนีย\"เฟรินพูดสิ่งที่ทุกคนคิดว่าคงใช่เพราะภาพที่เห็นนั้นคือรุ่นพี่โรเวน



กำลังพยายามเอาใจพี่อลิศทุกวิทีทาง แม้ดูท่าว่าพี่อลิศจะไม่เล่นด้วยก็ตาม



\"แล้วเฟรี่คิดว่าโรวี่จะจีบติดหรือเปล่าล่ะ\"เสียงหนึ่งดังขึ้นจากข้างหลังเสียงเรียกเฉพาะตัว



\"ก็คิดว่าไม่ติดนะสิครับ รุ่นพี่ลูคัส\"เฟรินหันกลับมาพูดอย่างกล้าหาญทั้งที่ตอนนี้หน้าซีดเป็นไก่ต้มแล้ว



\"555+ เจ้าหนู๋เฟรี่พี่ขอเตือนเอาไว้นะ อย่าเข้าไปยุ่งเรื่องนี้เลยถ้ายังไม่อยากต้องลับดาบของตน\"ลูคัสพูดแล้วเดินจากไป



\"แหะ แหะ แหะ\"เฟรินหันกลับมาหัวเราะ แล้วตั้งหน้าตั้งตาทานข้าวต่อไปอย่างเมามัน



\"ทุกคนพร้อมที่จะลุยกันต่อหรือยัง\"เสียงหวานใสถามขึ้นเมื่อทุกคนกลับมาที่เรือครบและออกน่านทะเลอีกครั้ง



\"โอ้..\"เสียงตะโกนอย่างพร้อมเพียงขึ้นมาแทนคำตอบ อลิศยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แล้วเริ่มอธิบายถึงสถานที่ที่เราจะไปกันต่อไป



\"สถานที่เราจะไปนั้นคือถ่ำมรกตที่อยู่กับเกาะมุกกันนะค่ะ  เกาะมุกเป็นเกาะใหญ่อีกเกาะหนึ่งในน่านน้ำตรังและสำหรับผู้ท่อง



ทะเลเมืองตรัง เกาะมุกก็เป็นจุดหนึ่งที่น่าสนใจ  หากมองจากภาพถ่ายทางอากาศจะเห็นหัวแหลมของเกาะมุก ยื่นแหลมออก



มากลางทะเล บริเวณหัวแหลม คือเขตชุมชนบ้านเกาะมุก ที่ขนาบด้วยหาดเทียบท่าเรือเข้าหมู่บ้าน คือ หาดหัวแหลม และอีก



ด้านมีลักษณะโค้งเป็นอ่าวกำบังลมได้ดี เรียกว่า อ่าวพังกา ชายทะเลทั้งสองด้านมีหาดทรายขาวสะอาด น้ำใส เหมาะที่จะ



เล่นน้ำได้ดี  ลักษณะของเกาะส่วนใหญ่เป็นโขดผาสูงตระหง่าน หันหน้าออกสู่ทะเลใหญ่ทางด้านทิศตะวันตก หมู่บ้านชาว



ประมงจะอยู่ทางฝั่งตะวันออกของตัวเกาะ ซึ่งหันหน้าเข้าแผ่นดินใหญ่  หน้าผาโขดหินสูงเป็นที่อยู่อาศัยของนกนางแอ่น



และได้ซุกซ่อนถ้ำมรกตหรือถ้ำน้ำซึ่งมีความงดงามตระการตาได้อย่างมิดชิดถ้ำมรกรตนี้จะเข้าออกได้เฉพาะช่วงน้ำลงเท่านั้น



โดยปากน้ำเป็นโพรงเล็กๆ สูงพ้นระดับน้ำพอเรือลอดได้ พ้นปากถ้ำเข้าไปเป็นเส้นทางคดโค้ง ระยะทางประมาณ 80 เมตร เมื่อ



พ้นปากน้ำเข้าไปเป็นเส้นทางออกมาอีกด้านหนึ่ง จะเป็นหลังคาและผนังแต่งแต้มด้วยลายเขียวของใบไม้ โพรงที่ลอดเข้าถ้ำมร



กตจะอยู่ทางทางด้านทิศตะวันตกของตัวเกาะ   แต่ส่วนที่เราจะไปนั้นก็คือถ่ำมรกตค่ะ เราจะเข้าไปดูความงามของที่นั้นกัน และ



เราก็มาถึงแล้วค่ะ  น้อง ๆ เห็นตรงโพรงนั้นไหมค่ะ นั้นแหละคือปากทางเข้าถ่ำค่ะ\"อลิศชี้ให้ดูพร้อมกับรับน้ำมาจากโรเวนดื่ม



เข้าไป แล้วจึงหันมาพูดกับทุกคนต่อ



\"น้อง ๆ ค่ะเวลาเข้าไปในนั้นมันจะมืดมากเพราะฉะนั้นจับกันไว้เป็นขบวนอย่าปล่อยจากกันเด็ดขาดเลยนะค่ะ ไม่งั้นจะหลงได้\"



     และแล้วทั้งหมดก็ลงจากเรือมุ่งหน้าเข้ามาในถ่ำมรกต โดยมีพี่อลิศเป็นคนถือไฟฉาย ว่ายนำหน้าและมีน้อง ๆ คอยเกาะอยู่



ข้างหลัง เมื่อเริ่มเข้ามาในที่นี่ก็มีแต่ความมืดเห็นเพียงแสงสีส้มจากไฟฉายเป็นระยะ ๆ เท่านั้น



\"คาโล มืดจังอ่ะ\"เฟรินพูดด้วยเสียงสั้น ๆ เล็กน้อย



\".......\"เงียบ



\"คา....โล\"เฟรินเรียก



\"เงียบน่า  อย่าปล่อยก็แล้วกัน\"คาโลพูดขึ้นมา เฟรินเลยยิ่งกอด(ล็อก)คอคาโลแน่นขึ้น แต่คาโลก็ไม่ได้ว่าอะไรแถมยังอมยิ้ม



ออกมาด้วย



\"ว้าว!!! สุดยอด\"ทุกต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันเมื่ออกมาจากความมืดแล้วมาพบกับ ความสว่างของในถ่ำข้างในนี้ มีหาดทรายเล็ก



ๆ สีขาว ที่ตัดกับน้ำทะเลที่มรกต เมื่อแหงนหน้ามองข้างบนก็พบกับพืชพรรณธรรมชาติมากมาย สีเขียวของพืชตัดกับสีฟ้าของ



ท้องฟ้าได้อย่างดีเยี่ยม ยังกับภาพวาดที่สวยงามยากเกินบรรยายได้ถูก



\"พี่จะปล่อยทุกคนให้ไปเล่นกันนะแล้วคอยฟังเสียงเรียกของพี่ด้วยล่ะ\"อลิศพูดแล้วเมื่อทุกคนแยกย้ายกันไปเล่น หญิงสาวจึงเดิน



ไปนั่งที่ขอนไม้ใหญ่ใต้ร่มเงาของไม้ใหญ่ มองน้อง ๆ ทุกคนจนกระทั่งไปถึงกลุ่มของเฟรินจึงหยุดดู



\"คาโล  คาโล มาดูนี่สิ\"เสียงเฟรินเรียกอย่างเจื้อแจ้ว คาโลเดินมาดูด้วยอาการแปลกใจ



\"มีอะไร\"คาโลพูด



\"นี้\"เฟรินพูดพร้อมโชว์ของที่แอบอยู่ข้างหลังมาตรงหน้าคาโลอย่างฉับไว



\"เฮ้ย!!\"



ตูม!!



\"5555+\" เสียงหัวเราะของเจ้าตัวยุ่งดังขึ้นเพราะว่า คาโลตกใจจนหงายหลังลงไปในน้ำเนื่องจากว่าเฟรินมันเอาของมาให้ดูใกล้ ๆ



หน้าเลยต่างหาก



\"555+ คนอย่างคาโล กลัวปูด้วยหรือนี่\"เฟรินพูดไปหัวเราะไป จนไม่รู้ว่าภัยกำลังมาเยือน



ตูม!!



\"เป็นไงล่ะ\"คาโลพูดอย่างสะใจเมื่อแก้แค้นโดยการจับเฟรินกระชากจนตกน้ำไปด้วยอีกคน



\"คา..โล\"เฟรินแยกเขี้ยวออกมา คาโลเลยรีบวิ่งหนีไปซะก่อน เฟรินจึงไล่สาดน้ำไปเรื่อย ๆ จนไปโดนคนอื่น ๆ ทุกคนเลยเล่น



สาดน้ำกันอย่างเมามาน



       อลิศมองไปหัวเราะไปอย่างสนุกไปกับทุกคน โรเวนเดินเข้ามานั่งใกล้ ๆ เจ้าหล่อนก็มิได้รู้ตัวเลยจนกระทั้งโรเวยพูดขึ้นมา



จึงทำให้อลิศรู้ตัวและหันไปมองโรเวน



\"เวลาหัวเราะน่ารักดีนะ\"



\"มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย\"อลิศถาม แต่ได้เพียงรอยยิ้มส่งมาแทนคำตอบ



\"หัวเราะแล้วน่ารักเหมือนน้องหญิงของผมเลย\"โรเวนพูด พลางคิดถึงผู้หญิงที่ตนรักที่เอเดน



\"น้องหญิง?\"อลิศงง



\"ไม่มีอะไรหรอกครับ\"โรเวนพูดพลางมองหน้าอลิศ



\"ว่าแต่ คืนนี้เราจะมีงานรอบกองไฟ ยังไงก็ไปร่วมไหมครับ\"โรเวนพูดพร้อมรอยยิ้มกลับมาเป็นคนเดิม



\"เห็นว่ามีการเต้นรำด้วยนี่ค่ะ แถมยังต้องใส่ชุดสวย ๆ ด้วย\"อลิศพูด



\"นั้นแหละครับมาไหม\"โรเวนพูด



\"แต่ฉันไม่มีคู่\"อลิศพูด



\"แล้วคุณจะให้เกียรติ์เต้นรำคู่กับผมได้ไหมล่ะ\"โรเวนพูดพลางยิ้มอย่างที่ละลายใจสาวออกมา แต่ไม่ได้ผลสำหรับอลิศ



\"ฉันไม่มีชุดราตรี..\"อลิศพูดไม่จบก็โดนขัดขึ้นมาจากโรเวน



\"ไม่จำเป็นต้องเป็นชุดราตรีหรอกครับ\" อลิศจึงยอมแพ้



\"ไม่ว่ายังไงคุณก็คงต้องหาเหตุผลมาทำให้ฉันไปให้ได้เลยใช่ไหมค่ะ\"อลิศพูด โรเวนยิ้มกว้างขึ้นกับคนที่รู้ทันเขาไปซะหมด



\"แล้วคุณจะไปหรือเปล่าครับ\"โรเวนถามอีกครั้ง



\"ขอคิดดู ก่อนไว้ถึงแล้วจะบอก\"อลิศพูดพร้อมกับรีบวิ่งไปเล่นสาดน้ำกับน้อง ๆ ทุกคนทันที ปล่อยให้โรเวนนั่งหวังอยู่อย่าง



นั้น  แล้วในที่สุดก็ถึงเวลากลับทุกคนจุงมุ่งหน้าออกจากถ่ำและขึ้นเรือ เดินทางกลับเกาะลอกโดยทันที ขณะอยู่บนเรือ



\"อลิศ ตกลงว่าไงครับ\"โรเวนวิ่งมาหาอลิศแล้วถามขึ้น



\"เรื่องอะไรค่ะ\"อลิศแกล้งทำหน้าซื่อ



\"ก็เรื่องจะเป็นคู่เต้นรำในคืนนี่ให้ผมไงครับ\"โรเวนพูด



\"อืม....ไม่เอาดีกว่า\"อลิศพูด



\"อ๋า  ทำไมอ่ะครับ\"โรเวนร้องออกมาใบหน้าเสียดายสุดชีวิตทำเอาอลิศหัวเราะออกมา



\"555+ล้อเล่นค่า  ไปก็ได้\"อลิศพูดกลั้วหัวเราะ



\"จริงนะครับ\"โรเวนขอคำยืนยัน



\"ค่ะ ไปแน่ ๆ \"อลิศพูดแล้วเดินจากไป  ในที่สุดทุกคนก็ถึงเกาะ ณ จุดหมายปลายทาง ทุกคนลงเรือเล็กแต่ที่น่าแปลกใจ



ครั้งนี้ก็คือพี่อลิศที่ลงไปด้วยแถมยังมีโรเวนคอยดูแลอย่างดีอีกต่างหากสร้างความแปลกใจให้แก่ทุกคน



\"คาโล นั่งอ่านหนังสืออะไรอยู่นะ\"เสียงหวานใสจากเจ้าตัวยุ่งที่จัดการตัวเองเสร็จแล้วดังขึ้นจากข้าง ๆ จึงทำให้คาโลหันมามอง



\"ทำไมยังไม่แต่งตัว\"คาโลถาม



\"ก็ยังไม่ถึงเวลา\"เฟรินตอบกวน ๆ



\"ว่าแต่นายอ่านอะไรอยู่\"เฟรินถาม



\"หนังสือ\"คาโลตอบ



\"รู้แล้วว่าหนังสือ แต่เรื่องอะไรล่ะ\"เฟรินเริ่มหงุดหงิด



\"การเมืองการปกครอง\"คาโลตอบแต่สายตาจับจ้องอยู่ที่หนังสือ



\"ไม่มีเรื่องอื่นแล้วหรือไง\"เฟรินพูดพลางนั่งลงข้าง ๆ



\"จะทำไมล่ะ\"คาโลถามสายตาสีฟ้าจ้องหน้าเฟริน



\"ก็ว่าจะยืมอ่านหน่อยนะ ได้ไหม\"เฟรินพูดพลางทำเสียงอ้อน



\"เลือกเอา อย่าทำขาดล่ะ\"คาโลพูด แต่ก็ยังมิวายเตือนเอาไว้ (แน่สิก็ให้มันยืมทีไรหนังสือขาดทุกที-คาโล,แล้วจะให้ยืมทำไม

-เชอรี่, ก็....-คาโล,ไม่ต้องพูดเลยกลับไปต่อเร็ว-เชอรี่)



\"ขอบใจจ๋า\"เฟรินว่าพลางเลือกหนังสือจากกระเป๋า



\"อะไรเนี่ย ประวัติศาสตร์การเมือง\"เฟรินอ่านชื่อหนังสือแล้วทำหน้าบอกบุญไม่รับ



\"เล่มนี้ ประวัติการสงคราม\"เฟรินอ่านเล่มต่อไปต่อ



\"การปกครองของเอเดน\"เฟรินเริ่มหงุดหงิดไม่เจอหนังสือที่ถูกใจ



\"นายนี่ไม่มีหนังสือดี ๆ กว่านี้แล้วหรือ\"เฟรินหันมาพูดกับเจ้าของหนังสือ



\"มีอยู่แค่นั้นแหละ จะอ่านไหม\"คาโลพูด



\"อ่ะ เล่มนี้ดีกว่า\"เฟรินว่าพลางหยิบหนังสือที่หน้าปกเขียนว่าไดอารี่ออกมาอ่านโดยที่คาโลไม่รู้เรื่องเลย เวลาผ่านไปสักพัก



คาโลที่นั่งอ่านหนังสือก็รู้สึกตัวว่ามีอะไรมาพิงที่ไหล่จึงลดหนังสือลง และยิ้มออกมาเนื่องจากว่าเฟรินนั้นเองที่พิงไหล่เขาและ



หลับไปแล้ว คาโลจึงปล่อยให้พิงไปอย่างนั้นแล้วนั่งอ่านหนังสือต่อไป



***_____________________________________________________________________________***