Fic หัวขโมยแห่งบารามอส ตอน การเข้าค่ายที่แสนสนุก

ลำดับตอนที่ #12 : ~~~การทดสอบที่ไม่น่าใช่การทดสอบ 4 ~~~100%

สวัสดีค่า พี่ ๆ น้อง ๆทุกคน ที่เข้ามาอ่าน เอาล่ะทักทายกันแล้วก็ไปอ่านต่อเลยค่า



  ***_________________________________________________________________________***



   \"เฟริน ถึงจุดตรวจพบแล้วนะ\"คาโลบอกด้วยเสียงที่อ่อนโยน เฟรินที่เกาะแขนคาโลมาตลอดทางจึงเงยหน้ามอง



ก็เห็นว่ามีใครคนหนึ่งยืนอยู่และก็มีโต๊ะ 1 ตัว กับเก้าอี้ 3 ตัว(ตัวหนึ่งเป็นของผู้ตรวจนะค่ะ - เชอรี่)เฟรินจึงปล่อยมือ



ที่เกาะแขนคาโลแล้วก็ทำเป็นเดินนำ ยิ้มเริ่งร่าเข้าไป ท่าทางแบบนั้นกลับเรียกรอยยิ้มให้น้ำแข็งเดินได้ แต่ก็เพียง



ช่วงเวลาหนึ่งที่ไม่มีคนเห็นเท่านั้น คาโลก็กลับมาทำหน้าเรียบเฉยคงเดิมแล้วเดินตามเฟรินไป



\" สวัสดีจ๋า  เป็นยังไงกันบ้างเอ่ย\"สาวผู้ตรวจการเอ่ยขึ้น



\"รุ่นพี่โซมาเนีย  แหมมาอยู่ที่นี้เอง  มิน่าล่ะ ตอนกลับมาจากเก็บตรามาที่งานถึงได้ไม่อยู่ \"เฟรินพูดแนวตกใจเล็กน้อย



\"แล้วเป็นยังไงกันบ้างจ๋ะ\"โซมาเนียยิ้มให้เฟรินทีหนึ่งก่อนแล้วจึงถาม



\"ก็ดีครับ/ค่ะ\"คาโลพูดรับด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย แต่เฟรินกับตอบรับด้วยใบหน้าที่แดงเล็กน้อย



\"เอาล่ะ งั้นเรามาฟังวิธีการผ่านจุดนี้กัน เอ้ามานั่งนี้มะ\"โซมาเนียบอก เฟรินกับคาโลจึงเดินไปนั่งที่เก้าอี้อีก 2 ตัว



\"ที่นี้เป็นจุดตรวจพบ  แต่ว่าโรเวนเขาก็ให้ที่นี่เป็นด่านที่สองเช่นกัน ที่นี้พวกเธอรู้แล้วใช่ไหมว่าต้องเอาตราประทับ



ของฉันถึงจะผ่านไปได้\"โซมาเนียเริ่มอธิบาย



\"ครับ/ค่ะ\"คาโลกับเฟรินตอบ



\"ฉันจะให้พวกเธอทำภารกิจอย่างหนึ่ง  พร้อมไหม\"โซมาเนียถาม เมื่อเฟรินและคาโลพยักหน้าทีหนึ่งเธอจึงเริ่มทันที



\"เอ้า  เฟรินจ๋ะ เธอลองดูกล่อง 3 ใบข้างหน้าแล้วเลือกออกมาใบหนึ่งสิ\"  เฟรินลองมองกล่อง 3 ใบที่วางอยู่บนโต๊ะ



ตรงหน้าเธอ กล่องใบแรก มีสี ฟ้า (เหมือนสีตาของคาโลนะค่ะ - เชอรี่) กล่องใบที่สอง มีสี ม่วงอ่อน และใบสุดท้าย



มีสี เขียว  ถึงแม้ว่าสีของกล่องจะแตกต่างกันแต่ขนาดของกล่องก็เท่ากัน เฟรินทำท่าครุ่นคิดอย่างหนัก แล้วจึงหัน



ไปหาคาโลเมื่อนัยต์ตาสีน้ำตาลสบกับนัยต์ตาสีฟ้า นัยต์ตาสีน้ำตาลก็พราวระยิบ พร้อมกับที่ปากคลี่ยิ้มออกมาแล้ว



เจ้าของนัยต์ตาสีน้ำตาลก็หันกลับไปหาผู้ตรวจการ



\"เอากล่องใบแรก ฮะพี่โซมาเนีย\"เฟรินบอกพร้อมชี้ไปที่กล่อง  โซมาเนียจึงได้หยิบกระดาษขึ้นมาแผ่นหนึ่งซึ่งถ้า



สังเกตดูมันก็คือแผนที่นั้นเอง



\"เอาแผนที่นี่ไป แล้วก็เข้าไปในป่าด้านในด้านหลังของพวกเธอนะ พวกเธอจะต้องเก็บกระดาษที่มีประทับตราของ



ป้อมอัศวินกลับมาที่นี่\"โซมาเนียบอกยื่นแผนที่ให้เมื่อคาโลรับมาแล้วทั้งคู่ก็เดินเข้าไปทางที่โซมาเนียบอก ส่วนโซ



มาเนียได้แต่ส่งยิ้มไปให้และเมื่อหันกลับมาอีกทางหนึ่ง



\"โอ้โห....หวานกันจังเลยนะจ๋ะ\"โซมาเนียทักขึ้นเมื่อเห็นโร และ มาทิวด้าเดินออกมาอีกทางหนึ่งซึ่งคนล่ะทางกับคู่



ของเฟริน  



\"ปล่อยได้แล้ว\"มาทิวด้าพูดขณะพยายามแกะมือของโรออกจากมือของตน



\"ไม่\" โรบอกแล้วเดินต่อ แต่ก็โดนมาทิวด้ากระชากให้หยุดเดิน



\"ปล่อยมือฉันซักที\"มาทิวด้าบอกอีกครั้ง แต่โรก็ยังคงคำตอบเดิม



เปรี้ยง!  เสียงของโรโดนมาทิวด้าต่อยลงไปนั่งกองอยู่ที่พื้น



\"โอ้ย  ทำอะไรเนี่ย\"โร ร้อง ตอนนี้มือหลุดจากกันแล้ว



\"ก็อยากไม่ยอมปล่อยมือเอง  สม\" มาทิวด้าว่าแล้วก็เดินไปหาโซมาเนียทันที  โรจึงลุกขึ้นมาจับแก้มตนเองแล้ว



เดินตามมาทิวด้าไป



\"ทำไมไปต่อยโรอย่างนั้นล่ะ มาทิวด้า\"โซมาเนียถาม



\"นั้นสิ..\"โร รีบเสริมแต่แล้วก็ต้องหยุดเมื่อมาทิวด้าส่งสายตาที่แปลว่าอยากโดนอีกใช่ไหมมา



\"ก็เขาไม่ยอมฟังที่หนูพูดเอง อยากดื้อด้านดีนักก็ต้องโดนแบบนี้แหละค่ะ\"มาทิวด้าตอบ



\'เมื่อกี้ยังหวานอยู่เลยเป็นแบบนี้ซะแล้ว เฮออ..\'โซมาเนียคิด



\"แล้วด่านที่สองเป็นยังไงค่ะ\"มาทิวด้าถามโซมาเนียจึงหยุดการคิดแล้วก็เริ่มอธิบายเหมือนคู่ของเฟรินและคาโล



(แบบว่าขี้เกียจพิมพ์อ่ะค่ะ - เชอรี่) ครั้งนี้มาทิวด้าก็หันไปมองโรที่ตอนนี้นั่งจับแก้มตัวเองอยู่ แล้วหันกลับมาเลือก



กล่องใบที่ 3 และโซมาเนียก็ให้แผนที่มาแต่คราวนี่ให้เข้าป่าไปด้านข้างหน้าหรือก็คือข้างหลังโต๊ะนั้นเอง โรรับมา



แล้วก็เดินเข้าป่าไปอย่างงอน ๆ



\"พี่โซมาเนียค่ะ  มียาไหมค่ะ\"มาทิวด้าถาม



\"ยา?\"โซมาเนียงง



\"เอ่อ  จะเอาไปรักษาโรนะค่ะ ดูเหมือนว่าเมื่อกี้หนูจะต่อยแรงไปนะค่ะ\"มาทิวด้าอธิบาย โซมาเนียยิ้ม ๆ แล้วก็จัด



ยาส่งให้



\"ขอบคุณค่ะ\"มาทิวด้ารับยาแล้วก็วิ่งตามโรเข้าไป



\'ถึงจะทำรุนแรงแต่ก็เป็นผู้หญิงนี้นะ ก็ต้องรู้จักเป็นห่วงคนที่ตนรัก\'โซมาเนียคิด แล้วเมื่อหันกลับมาอีกทีสายตาก็



ไปสบกับใครที่กำลังเดินมาใกล้ ๆ  แล้วเมื่อเพ่งมองชัด ๆ โซมาเนียก็มีแววตาที่ตกใจรีบเดินเข้าไปหาทันที



\"คิล  เรนอนเป็นอะไรไป\"โซมาเนียถามด้วยความตกใจ



\"แค่ขาแพลงนะครับ\"คิลบอก



\"พี่รักษาได้หรือเปล่าครับ\"คิลถามต่อ



\"ได้สิ ไปนั่งที่เก้าอี้นั้นสิ\"โซมาเนีบบอกพร้อมชี้ไปที่เก้าอี้ข้างหน้าโต๊ะ คิลจึงพาเรนอนไปนั่งที่เก้าอี้ดังกล่าว



\"อืม....เป็นการปฐมพยาบาลเบื้องต้นได้ดีมาก\"โซมาเนียวิเคราะห์หลังจากดูอาการ



\"เจ็บไหม\"โซมาเนียถามต่อ



\"นิดหน่อยค่ะ\"เรนอนตอบ  แล้วโซมาเนียก็วางมือทาบลงไปที่ข้อเท้าแล้วก็มีแสงสีขาวนวลสว่างขึ้นมาแต่ไม่แสบ



ตา และเมใอแสงสีขาวหายไปโซมาเนียก็ขยับตัวลุกขึ้น



\"ยังเจ็บอยู่ไหม\"โซมาเนียถาม เรนอนจึงลองขยับขาดู



\"ไม่เจ็บแล้วค่ะ ขอบคุณนะค่ะรุ่นพี่\"เรนอนบอก  แล้วโซมาเนียก็เริ่มอธิบายการผ่านด่านและส่งแผนที่ให้ เมื่อทั่งคู่



รับมาแล้วก็เดินเข้าไปในป่าด้านขวามือของโต๊ะ  เพื่อไปหากระดาษหนึ่งแผ่นจากในนั้น โซมาเนียมองทางเข้าที่



ทั้ง 3 คู่เข้าไป



\"ขอให้โชคดี เจอกระดาษอันง่าย ๆ นะ\"โซมาเนียเอ่ยขึ้นมาเบา ๆ ในความเงียบพร้อมกัยรอยยิ้ม แล้วจึงนั่งลง



และหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านคอยพวกเขากลับมา



       เรามาดูทางด้านเฟรินและคาโลที่เข้ามาทางด้านล่างกัน  ทั้งคู่กำลังมองหาการะดาษที่โซมาเนียบอกว่าให้หาแล้ว



เก็บกลับมากันอยู่ จนกระทั่งถึงทางแยก



\"เราจะไปทางไหนกันดี\"เฟรินถามขึ้นมา ด้วยเสียงที่สัน ๆ พอดูเชียวล่ะ เนื่องจากทางที่เข้ามานั้นมันมืด ไม่ค่อยมีแสง



จันทร์ลอดผ่านหมู่ไม้ แล้วยังบวกกับเสียงร้อง ริ่ง~~ริ่ง และอื่น ๆ อีกมากมายของเหล่าสัตว์จำพวกแมลงในตอนกลาง



คืน ทำให้เฟรินไม่มีกระจิตกระใจที่จะหากระดาษสักเท่าไหร่



\"ไปทางขวานะ\"คาโลบอก



\"แล้วไปทางซ้ายไม่ได้หรือ\"เฟรินถามกวน ๆ



\"ถ้าอยากเป็นผีเฝ้าทะเลก็ไปสิ\"คาโลว่าแล้วก็เดินเข้าไปทางขวา



\'ผี...หรือ...\'เฟรินคิดเมื่อมองไปทางซ้ายและใบหน้าก็ซีดลงทันใด



\"คาโล รอด้วย\"เฟรินร้องออกมาแล้วรีบวิ่งไปหาคาโลอย่างเร็ว



\"โอ้ย!\"  เฟรินร้องออกมาจึงทำให้คาโลหยุดเดินและหันกลับมามองเจ้าตัวดีที่ตอนนี้ลงไปนั่งกองอยู่ที่พื้น ที่หัวเข่ามี



เลือดไหลและเป็นแผล ส่วยใบหน้าดูซีด ๆ และมีน้ำตาคลออยู่ที่ดวงตาก่อนที่จะไหลลงมาอาบแก้มนวลจองเฟริน



คาโลตกใจทันทีรีบวิ่งเข้ามาดูอาการ



\"เฟริน  นายเป็นอะไรมากหรือเปล่า\"คาโลถามด้วยความเป็นห่วง



\"เป็นมากสิ  ไม่งั้นจะเลือดออกอย่างนี้หรือ\"เฟรินตอบแบบกวน ๆ (กายเจ็บแต่ปากก็ยังอยู่ไม่สุขนะเนี่ย - เชอรี่)



\"ก็ไม่เห็นมันจะรุนแรงตรงไหน\" คาโลบอกหน้าเรียบเฉย เฟรินเลยฉุน



\"ไม่รุนแรงหรือ   แล้วที่ฉันมานั่งอยู่ที่พื้นร้องไห้เพราะความเจ็บเนี่ยล่ะ  ที่แผลที่เข่าเลือดไหลขนาดนี้ด้วยล่ะ มัน



รุนแรงขนาดนี้แล้วนะ  ถ้าไม่ใช่เพราะนายเดินเร็วทิ้งฉันไว้ข้างหลังหรือ ฉันถึงต้องเป็นแบบนี้นะ.......\"เฟรินเปิด



ฉากการบ่นและโวยใส่คาโลยาวมาเป็นชุดอย่างหยุดไม่อยู่(ทั้งทีคาโลไม่ได้ผิดซักหน่อย - เชอรี่)



\"ฉัน....ขอโทษ...\"คาโลเอ่ยขัดการบ่นของเฟริน เจ้าตัวยุ่งจึงหยุดบ่นแล้วนั่งจ้องคาโลที่กำลังรักษาให้อยู่



\"ชิ...ให้อภัยก็ได้\"เฟรินบอก



\"หายแล้วก็ ...ไหวไหม\"คาโลถามด้วยความเป็นห่วง



\"ไม่ไหว\"เฟรินตอบไม่หันมามองหน้าคาโลด้วย(ไหนว่าให้อภัยไง - เชอรี่,ฉันก็ต้องมีเล่นตัวน้อยซิ - เฟริน,เดียวก็



โดนดีหรอก - เชอรี่,ว่าไงนะ - เฟริน,ไม่มีอะไรค่ะ ^_^ -ไปอ่านต่อเถอะค่ะ - เชอรี่)



\"แว้ก คาโล ปล่อยนะ\"เฟรินโวยทันทีที่ถูกคาโลอุ้มขึ้นมาและพยายามดิ้นไปมา



\"อยู่เฉย ๆ เดินไม่ไหวไม่ใช่หรือ\"คาโลว่า เฟรินจึงยอมอยู่นิ่ง ๆ คาโลจึงเริ่มเดินหากระดาษต่อ และแล้วก็มีอะไรซัก



อย่างส่องแสงมากระทบแม้เพียงเว็บเดียวก็มิอาจลอดสายตาของเฟรินไปได้



\"คาโลหยุดก่อน\"เฟรินบอกคาโลจึงหยุดเดินแล้วหันหน้ามามองเฟรินเป็นเชิงถาม



\"มีอะไรอยู่ในพุ่มไม้นั้นนะ\"เฟรินว่าพร้อมกับชี้ไปที่พุ่มไม้ที่แสงสะท้อนออกมาคาโลจึงวางเฟรินไว้ที่โขดหิน แล้วเดิน



เข้าไปดูก่อนที่จะหยิบสิ่งนั้นออกมาแล้วเดินกลับมาหาเฟริน



\"อะไรหรือ\"เฟรินถาม



\"กระดาษที่กำลังหาอยู่ไง \"คาโลบอกพร้อมกับแบบมือโชว์สิ่งของที่อยู่ในมือ สิ่งนั้นคือ กระดาษสีฟ้าอ่อน ๆ ที่มีตรา



ป้อมอัศวินประทับไว้อยู่



\"งั้นเรารีบกลับกันเถอะ\"เฟรินว่าและเจ้าหล่อนก็ต้องรีบกระโดดลงไปยืนอย่างรวดเร็วเมื่อคาโลทำท่าเหมือนจะมาอุ้ม



อีกแล้ว คาโลเลยทำหน้างง(หน้ามันแสดงออกขนาดนั้นเลยหรือ - คาโล,นั้นสิ - เชอรี่,เอาไงแน่ -คาโล,ช่างเถอะ-เชอรี่)



\"นายไม่ต้องงงหรอก ฉันหายแล้ว เดินไหวแล้ว\"เฟรินบอกคาโลจึงหายงงแล้วเดินมาหาเฟริน



\"แน่นะ\"คาโลถามย้ำ



\"เออ  นายอย่าเข้ามาใกล้งี้เซ้\"เฟรินบอกด้วยใบหน้าที่ขึ้นสีเรื่อแล้วรีบวิ่งกลับทางเดิมทันใด  คาโลจึงได้แต่ยิ้ม ๆ น้อย ๆ



และใบหน้าก็กลับมาเรียบเฉยดังเดิมแล้วเดินตามเฟรินไปเพียงแป็บเดียวก็สามารถเดินตามเฟรินทัน



     มาทางด้านคิลกับเรนอน ที่เดินมาทางขวามือ



\"เรนอนพึ่งหายอย่าเดินเร็วนักซิ\"คิลพูดขึ้นเมื่อเรนอนเดินหันซ้ายขวาเร็วมาก



\"ก็เดียวหาไม่เจออ่ะค่ะ\"เรนอนบอก



\"ค่อย ๆ หาก็ได้\"คิลบอกแล้วตัวเองก็เดินไปดูตามซอกโขดหิน



\"ไม่ได้ค่ะ  เดียวไม่กลับเป็นคนแรก\"เรนอนบอกแล้วก็เดินต่อไป พอคิลหันขึ้นมาหาเรนอนเพื่อจะพูดเธอก็หายไปแล้วเห็น



หลังไว ๆ คิลก็เลยรีบเดินตามไป



\"เอ๋ มันอยู่ไหนเนี่ย กระดาษแผ่นนั้นนะ\"เรนอนบ่นไปหาไป



   แซ็ก  แซ็ก  เสียงของใบไม้กระทบกัน ทำให้เรนอนหยุดการหาทันที แล้วก็มีเสียงใบไม้กระทบกันอีกแล้ว เรนอนจึงได้



หันไปข้างหลังเพื่อจะดูว่าอะไรทำให้มันเกิดเสียง หัวใจเต้นตึกตัก เมื่อมองไปแล้วไม่พบอะไรเลย แซ็ก แซ็ก  มีอะไรซัก



อย่างจะออกมาจากพุ่มไม้ที่อยู่หน้าเรนอน ทำให้เธอเริ่มกลัว มองหาคิล แต่ก็มองไม่เห็น



\"เอ่อ....คุณคิลหรือเปล่าค่ะ\"เรนอนถามด้วยเสียงสั่น ๆ แต่ก็ไม่มีคำตอบ แซ็ก แซ็ก เสียงนี้เกิดขึ้นอีกแล้ว



พรึ่บ



\"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด.......+++\"เรนอนร้องออกมา คิลที่ได้ยินเสียง



รีบวิ่งไปดูอย่างรวดเร็ว



\"เรนอนเป็นอะไรไป\"คิลรีบวิ่งมาพยุงเรนอนที่ลงไปนั่งกองอยู่ที่พื้น เรนอนเมื่อเห็นคิลก็โผเข้ากอดพร้อมกับร้องไห้ออกมา



ทันที



\"เดียว ๆ ใจเย็น ๆ เรนอน โอ๋ โอ๋ ไม่เป็นไรแล้วนะ มีอะไรหรือ\"คิลพยายามปลอบไปถามไปพร้อมกับลูบหัวเป็นเชิงปลอบ



\"ฮึก.. ฮึก.. มี..อะไร...ออก...มา..จากต้นไม้...ก็ไม่..รู้\"เรนอนพยายามพูดอย่างยากลำบาก คิลจึงหันไปมองที่ใต้ต้นไม้



แล้วอยู่ ๆ ก็มีอะไรโผล่ออกมา ซึ่งมันทำใหคิลหัวเราะออกมาเบา ๆ



\"555+ เรนอนเธอดูดี ๆ สิว่ามันคืออะไร\"คิลบอกเรนอนจึงค่อย ๆหันกลับไปดู แล้วก็ต้องแปลกใจเพราะสิ่งที่ออกมามันคือ



กระต่ายตัวสีขาวตาสีแดงน่ารักมาก ๆ



\"กระต่ายหรือ....อ่ะ มันบาดเจ็บนี้ค่ะ\"เรนอนบอกเมื่อเห็นบาดแผลที่ขาข้างซ้ายของกระต่าย



\"จริงด้วยสิ  เอาไงดี\"คิลบอกแล้วจ้องหน้ากระต่าย



\"จับไปย่างกินดีไหม\"คิลบอกพร้อมเลียริมฝีปากทีหนึ่งทำเอาเจ้ากระต่ายสะดุ่งโหยง



\"จะบ้ าหรือค่ะ\"เรนอนว่า พร้อมกับตีไปที่ไหล่คิลทีหนึ่ง



\"555+ล้อเล่นนะ555+\"คิลบอกแล้วหัวเราะออกมา ดูเหมือนเจ้ากระต่ายจะทำท่าโล่งใจที่ไม่ต้องถูกกิน



เรนอนเดินมาหากระต่ายแล้วก็จับขามันขึ้นมาดู แล้วใช้ผ้าเช็ดหน้าผันแผลให้มัน ซึ่งเป็นที่หน้าแปลกใจเพราะกระต่ายตัวนี้



กลับไม่มีอาการกลัวคนแม้แต่น้อย



\"เอาล่ะเสร็จแล้ว\"เรนอนพูดขึ้น กระต่ายเลียตรงหน้าเช็ดหน้าทีหนึ่งแล้วก็กระโดดกลับเข้าไปในพุ่มไม้ และออกมาอีกทีพร้อม



กับกระดาษแผ่นหนึ่งซึ่งมันคาบเอาไว้และมันมาวางเอาไว้ใกล้ ๆ กับเรนอน เรนอนจึงหยิบขึ้นมาดูแล้วก็ทำหน้าตกใจ



\"อะไรหรือ\"คิลถาม



\"กระดาษที่กำลังตามหาอยู่นะสิค่ะ\"เรนอนบอก



\"จริงหรือ\"คิลร้องออกมาอย่างดีใจ เรนอนจึงพยักหน้าทีหนึ่ง



\"งั้นเราก็กลับกันเถอะ\"คิลบอก



\"ขอบใจนะค่ะ คุณกระต่าย\"เรนอนบอกแล้วก็ลุกขึ้นเดินไปหาคิล อยู่ ๆกระต่ายก็ร้องออกมาแล้วกระโดดตามเรนอนมา



\"อยากไปด้วยหรือไง\"คิลถามมัน(คุยกับกระต่ายได้ไง - เชอรี่) ซึ่งเจ้ากระต่ายตัวนั้นก็พยักหน้าทีหนึ่งทำเอาคิลตกใจ



ที่มันพูดรู้เรื่อง( 0_* รู้เรื่องด้วย - เชอรี่) เรนอนจึงยิ้มทีหนึ่งแล้วเดินไปอุ้มมันขึ้นมาก่อนเดินกลับทางเดิมพร้อมกับคิล



   มาดูทางด้าน โร กับ มาทิวด้า ที่เดินขึ้นมาทางข้างบนบ้าง



\"โรหยุดก่อนสิ\"มาทิวด้าเรียก โรจึงหยุดเดินหันกลับมา แก้มข้างที่โดนต่อยบวมแป่งเลย จนมาทิวด้าคิดว่า



\'มันต้องเจ็บแน่แน่เลย \"



\"มีอะไรอีกล่ะ\"โรพูดอย่างงอน ๆ



\"เธอคงเจ็บมากซินะ\"มาทิวด้าบอกพร้อมกับชี้ไปที่แก้มแล้วเดินเข้าไปใกล้



\"ใช่\"โรตอบ



\"มาฉันช่วยทายาให้นะ จะได้หายใวใว\"มาทิวด้าบอกพร้อมกับโชว์ยา



\"ไม่ต้องหรอก\"โรบอกแล้วขยับหนีห่าง



\"ให้ฉันช่วยเถอะ\"มาทิวด้าตื้อ



\"ไม่\"โรบอก



\"ก็ได้  แต่นายต้องทายานะ\"มาทิวด้าบอกพร้อมกับจับโรให้ลงมานั่งอยู่ที่พื้นพร้อมยื่นตลับยาให้



\"ไม่เอา\"โรบอก พร้อมกับส่ายหน้า(ทำไมพูดน้อยจัง ติดคาโลมาหรือไง - เชอรี่)



\"ทายาซะ\"มาทิวด้าเริ่มเบื่อกับความดื้อของโร



\"ไม่\"โรปฏิเสธ



\"ทา\"



\"ไม่\"



\"ทา\"



\"ไม่\"



\"ทา\"



\"ไม...\"ทั้งคู่เถียงกันไปมาจนกระทั่งได้ยินเสียงกรี๊ดดังขึ้น



\"เฟริน...\"โรเอ่ยพร้อมกับยืนขึ้น ทำเอาใจของมาทิวด้าสะดุดขึ้นมา



\"เฟรินทำไมหรือโร  หรือว่าเมื่อกี้เสียงของเฟริน\"มาทิวด้าถามด้วยเสียงสั้น



\"ไม่มีอะไรหรอก\"โรตอบดูเหมือนว่าจะไม่รู้เลยว่านำเสียงของมาทิวด้าเปลี่ยนไป



\"งั้นก็มาทายาซะสิ เดียวจะไม่หายนะ\"มาทิวด้ากลับมาทำเสียงปรกติและใบหน้ายิ้มแย้ม(ทั้งที่จริงเจ็บเนี่ยนะT_T - เชอรี่)



\"ก็ได้\"โรบอกแล้วปล่อยให้มาทิวด้าทายาให้แก้มข้างที่โดนต่อย



\"ขอโทษนะ\"มาทิวด้าบอก  โรถอนใจทีหนึ่งก่อนเอ่ย



\"วันหลังอย่าทำอย่างนี้อีกนะ มันเจ็บ\"  ซึ่งมาทิวด้าก็ตอบรับ



\"ฮิฮิ \"มาทิวด้าหัวเราะออกมาขณะทายาให้



\"หัวเราะอะไรนะ\"โรถาม



\"ก็ตลกที่แก้มของนายเหมือนซาลาเปาเลยนะสิ555+\"มาทิวด้าพูดพร้อมหัวเราะออกมา



\"ว่าไงนะ...\"โรถามซึ่งมาทิวด้ายังคงหัวเราะอยู่



\"หยุดหัวเราะได้แล้ว..\"โรบอก มาทิวด้าหยุดหัวเราะแต่ที่จริงยังคงหัวเราะเบา ๆ ขณะกำลังเก็บของ



\"บอกให้หยุดไง\"โรบอกอีกครั้ง มาทิวด้าจึงยิ้ม ๆแล้วเดินมาหอมแก้มโรทีหนึ่งก่อนวิ่งหนีไปทำเอาโรตกใจแต่ก็วิ่งตามทันที



มาทิวด้าที่กำลังวิ่งอยู่สายตาก็เหลือบไปเห็นกระดาษถูกมัดอยู่ที่ต้นไม้ จึงวิ่งมาแล้วกระโดดขึ้นไปหยิบลงมา



\"อะไรหรือนั้นนะ\"โรถามแล้วเดินมาใกล้ ๆ



\"กระดาษที่กำลังหาอยู่\"มาทิวด้าตอบ



\"งั้นหรือ...\"โรพูดแล้วเดินไปหอมแก้มมาทิวด้าทีหนึ่ง



\"เอาคืน\"โรบอกต่อ ซึ่งมาทิวด้าหน้าขึ้นสีเรือดูน่ารักขึ้นมาทันที



\"ตาบ้ า\"มาทิวด้าว่า



\"บ้ า ก็ บ้ า  รักเธอนะ\"โรบอกพร้อมยิ้มทำเอามาทิวด้าหน้าแดงมากกว่าเดิม สรรหาคำพูดมาด่าไม่ได้จึงยอมแพ้แต่โดยดี



แล้วเดินกลับไปทางเดิมเพื่อไปหาพี่โซมาเนีย  โรจึงได้แต่ยิ้ม ๆ แล้วเดินตามไป



-------------------------------------------------------------------------------------------------------



\"อ้าวกลับมาแล้ว  มานี่เลยจ๋ะ\"โซมาเนียเรียกเมื่อเห็นเฟรินกับคาโลเดินออกมา



\"นี้ฮะ\"เฟรินที่มานั่งที่เก้าอี้แล้วยื่นกระดาษให้ โซมาเนียจึงเปิดกระดาษด้วยมนต์อะไรซักอย่าง แล้วอ่านข้อความข้างใน



\"น่าสงสารจริง ๆ \"โซมาเนียเอ่ยขึ้นมา



\"อะไรหรือฮะ\"เฟรินถาม



\"ก็สิ่งที่พวกเธอต้องทำก็คือต้องหา ไวด์ เฮิป มา 5 ต้นแล้วกลับมาที่นี้นะสิ\"โซมาเนียบอก



\"แต่ที่นี่ประเทศไทยนะครับ\"คาโลพูดขึ้นมา



\"ก็นั้นสิ เอาไงดี\"โซมาเนียทำท่าครุ่นคิด



\"ถ้างั้นพวกเธอก็ต้องกลับเข้าไปหากระดาษมาใหม่\"โซมาเนียบอก



\"ไม่แล้วฮะมีวิธีอื่นอีกไหมฮะ\"เฟรินถาม



\"ถ้างั้น.....พวกเธอจูบกันให้ฉันดูหน่อยสิ\"โซมาเนียบอกทำเอาเฟรินตกใจไปเลย



\"ไม่เอาฮะ\"เฟรินบอก



\"งั้นก็ไม่ให้ผ่าน\"โซมาเนียบอก



\"โธ่พี่ฮะ เอาอย่างอื่นเถอะ\"เฟรินอ้อนแต่โซมาเนียก็ยังคงไม่ยอม



\"เฟริน\"คาโลเรียก



\"เฟริน \"คาโลเรียกอีครั้ง แต่เฟรินก็คงยังพยายามอ้อนโซมาเนียอยู่



\"เฟริน\"คาโลตะโกน



\"มีอะไร คาโล ฉั.......อุ๊บ\"เฟรินที่หันกลับมาถามโดนคาโลจูบเข้าไปให้เต็มเปา เฟรินและโซมาเนียตกใจทันที เฟริน



พยายามดิ้นให้หลุดแต่แล้วก็ต้องอ่อนระทวยไปกับคามร้อนแรงของคาโล เจ้าหล่อนจึงค่อย ๆหลับตาลง คาโลผละออก



แล้วประกบกลับเข้าไปใหม่อย่างเร็ว และผละออกอีครั้งเมื่อเห็นว่าร่างบางหายใจไม่ออก เฟรินหายใจระรวยเกาะขอบโต๊ะ



เอาไว้ส่วนคาโลหันกลับไปหาโซมาเนีย



\"พอไหมครับ\"คาโลถาม (ยังมีหน้ามาถามอีก*///*- -เชอรี่,-///-ใช่ - เฟรินกับโซมาเนี่ย)



\"อ่ะ...เอาไป\"โซมาเนียยื่นแผนที่ที่ประทับตราแล้วให้ คาโลได้รับมา



\"เฟรินไปได้แล้ว\"คาโลเรียก



\"อ่ะเดี๋ยว เฟรินเอากล่องนี่ไปด้วย\"โซมาเนียเรียก เฟรินจึงรับกล่องสีฟ้าแล้วพอจะออกกวิ่งก็ทรุดลงไปนั่งอยู่ที่พื้น



\"เป็นอะไรไปเฟริน\"โซมาเนียถาม



\"ไม่รู้ฮะ ลุกขึ้นไม่ไหว\"เฟรินตอบคาโลจึงเดินมาอุ้มขึ้นซึ่งเฟรินก็ยอมไม่ได้โวยวายอะไร แต่แล้ว



\"พวกนายมาตอนไหนกัน\"เฟรินถามเมื่อเห็นคิลยืนพิงต้นไม้อยู่ส่วนเรนอนหน้าแดง ๆอุ้มกระต่าย ยื่นอยู่ใกล้ ๆ คิล



\"ก็ตั้งแต่ที่คาโลดึงนายเข้ามาจูบ\"คิลตอบ



\"พวกนาย....\"เฟรินพูดไม่ออกจึงกระโดดออกจากอ้อมแขนของคาโลที่อุ้มตนอยู่แล้ววิ่งออกไปทางออกทันทีคาโลจึงรีบ



วิ่งตามไป



\"แล้วใครเป็นคนต่อไปล่ะจ๋ะ\"โซมาเนียถามเพราะเห็นว่ามีทั่งคู่ของคิล และ โร ยืนอยู่บริเวณนั้น



\"คู่ของ...\"ดูเหมือนทั้งคู่จะชี้กันไปตรงข้ามกัน



\"ถ้างั้นเอามาดูพร้อมกันเลย\"โซมาเนียบอกคิลและโรจึงยื่นกระดาษไปให้



\"คู่ของคิล หาใบไม้ที่แตกต่างกันมา 8 ใบส่วนของคู่โร หาดอกไม้ต่างชนิดกันมา2ชนิด\"โซมาเนียบอกทั่ง 2 คู่จึงได้แยก



ย้ายกันไปหา  และผู้ที่กลับมาก่อนก็คือคู่ของคิล และ เรนอน ที่หาเจอได้ส่วนใหญ่ก็เป็นเพราะเจ้ากระต่ายตัวน้อยนั้นแหละ



เป็นคนช่วยหาเมื่อหาครบมันก็กระโดดหายไป คิลกับเรนอนที่ได้รับตราประทับและกล่องสีม่วงจึงรีบเดินตามคู่ของคาโลและ



เฟรินออกไป ต่อมาก็คือคู่ของโรและมาทิวด้าที่กลับมาพร้อมกับรอยบาดแผลเกือบจะเต็มตัวและดอกไม้ที่อยู่ในมือ 2ดอก



พวกเขาเมื่อได้รับประทับตราและกล่องสีเขียวแล้วก็รีบวิ่งตามพวกนั้นไปทันที



  ***_________________________________________________________________***



  จบแล้วค่าในที่สุด  ขอประทานโทษทุกท่านที่ปล่อยใว้นานนะค่ะ คือว่าช่วงนี้ไอเดียไม่ค่อยแล่นนะค่ะ