ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ~~การทดสอบความกล้าที่ไม่เหมือนการทดสอบเลย 2 ~~
\"กลัวหรือ\"เสียงที่ถามขึ้นมาทำลายความเงียบนี้มาจาก คาโล เนื่องจากเจ้าตัวยุ่งนามเฟรินตั้งแต่เดินเข้ามาทางขวา
ที่เป็นพื้นที่มืด ๆ และเต็มไปด้วยต้นไม้แถมด้วยเสียงของเหล่าแมลงกลางคืนทำให้เฟรินหันซ้ายหันขวาตลอดทางเดิน
\"ใครกลัว?\"เฟินหยุดเดินหันมาถาม
\"นายไงล่...\"
\"ฉันไม่ได้กลัว นายพูดดี ๆ นะ เดียวปั๊ด\"เฟรินพูดขัดคาโลทันทีแล้วก็วิ่งนำหน้าไป คาโลจึงส่ายหัวในความดื้อของเฟ
ริน แล้วเดินให้เร็วขึ้น
ตุบ! มีอะไรบางอย่างหล่นมาข้างหน้าของเฟรินทำให้เกิดเสียงเจ้าตัวยุ่งจึงหยุดวิ่งแล้วมอง ทันใดนั้นเองรอบ ๆ
ข้างเจ้าสิ่งนั้นก็มีน้ำเนิ่งจองข้าง ๆ เฟรินกลัวแต่ก็ยังคงทำใจกล้าเดินไปดูว่าสิ่งนั้นคืออะไร แต่แล้วสิ่งที่เฟรินเห็นก็ทำให้
เจ้าตัววิ่งกลับไปอย่างเร็วจนชนคาโลที่เดินตามมา
\"ว้ากกกก คาโล คะ...คาโล \"เฟรินเมื่อเห็นสิ่งที่ชนคือคาโลก็โล่งใจแต่ก็ยังคงไม่หายตกใจกอดคาโลแน่น และ
ด้วยแรงกระโดดเข้ากอดจึงทำให้คาโลล้มไปนั่งกองอยู่กับพื้น
\"เดี๋ยว ๆ ใจเย็น ๆ เฟริน เป็นอะไรไป\" คาโลถามด้วยความงงปนพยายามที่จะปลอบเฟริน
\"หัว.....หัว......หัว....\"เฟรินพูดไม่ออก กอดคาโลแน่นขึ้นน้ำตาเริ่มไหลลงมา
\"หัวอะไรเฟริน ใจเย็น ๆ นะ อย่าร้องนะ\"คาโลพูดพลางลูบหัวเฟรินอย่างอ่อนโยน
\"หัว....หัว....หัวคน มันอยู่ข้างหน้า .... มีเลือดด้วย...คะ...คาโล...กลับเถอะ..นะ...ไม่เอาแล้ว...ฮือฮือ..\"เฟรินพูดไปร้อง
ไห้ไปในอ้อมกอดของคาโล
\"บ้าหรือ ในนี้มันจะมีหัวคนได้ไงใจเย็น ๆ ก่อนเฟริน หยุดร้องนะ โอ๋ โอ๋ เราไปดูให้แน่ใจกันเถอะ\"คาโลปลอดแล้วทำท่าจะ
ลุกขึ้น แต่ก็โดนเฟรินจำกดให้ลงมานั่งอยู่ที่เดิมแล้วก็ส่ายหน้าไปมา คาโลตัดสินใจลุกเดินออกมาจากที่นั้นแล้วเดินไปข้าง
หน้าทันที
\"คาโล นายอย่าทิ้งฉันไว้คนเดียวสิ\"เฟรินโวยแล้วก็วิ่งมาเกาะแขนคาโล แต่คาโลก็ไม่สนใจเดินต่อ เฟรินจึงยอมแต่โดยดี
แต่ก็เดินไปหลับตาไปและเกาะแขนคาโลแน่น คาโลยิ้มน้อย ๆกับท่าทีที่น่ารักของเฟรินในตอนนี้ ทั้งคู่เดินมาถึงจุดที่เฟ
รินพูดถึง มีอะไรอยู่ตรงนั้นจริง ๆ
\"เฟรินนายรออยู่ที่นี้นะ ฉันจะเดินเข้าไปดู\"คาโลบอกแต่เฟรินยังคงไม่ยอมปล่อยแขนคาโล
\"ฉันไม่ทิ้งนายหรอกนะ \"คาโลบอกด้วยเสียงที่อ่อนโยน เฟรินจึงยอมปล่อย คาโลเดินมาเช็คสิ่งที่ตกอยู่จึงรู้ว่ามันคืออะไร
เขายิ้มออกมาอย่างวางใจ แล้วก็เดินกลับไปหาเฟริน
\"เฟรินนั้นไม่ใช่หัวคน ไม่เห็นมีหัวคนแล้วก็เลือดตรงไหนเลย\"คาโลที่เดินหยุดตรงหน้าเฟรินแล้วจึงบอก
\"มีสิก็เมื้อกี้....\"
\"งั้นนายก็ไปดูให้แน่ใจอีกทีสิ\"คาโลบอกแล้วก็ลากเฟรินที่ขืนใจไป
\"เอ๊ะ มันหายไปไหนไงกลายเป็นพุ้มไม้ไปได้ เมื่อกี้ฉันเห็นจริง ๆ นะคาโล\"เฟรินที่ดูสิ่งนั้นพูดอย่างแปลกใจ
\"นายคงจะกลัวจนตาฝาดไปนะ\"คาโลพูด
\"ไม่นะ.....หรือว่าใช่\"เฟรินเริ่มไม่แน่ใจเกิดอาการสับสน
\"แต่จะอะไรก็ช่าง เราเลิกเล่นกันเถอะนะ นะ คาโล\"เฟรินหันมาอ้อน
\"ไม่ล่ะ ฉันอยาดได้รางวัล\"คาโลว่าแล้วก็เดินทางต่อทันที เฟรินที่หยุดคิดอยู่ตรงนั้นเมื่อคาโลเดินไปไกลแล้วก็มีเสียง
อะไรแปลก ๆดังขึ้นที่พุ้มไม้เจ้าตัวดีก็เลยวิ่งตามมาเกาะแขนคาโลอย่างเร็ว คาโลก็ยิ้มน้อย ๆ
\"เฟริน นายกลัวใช่ไหม\"คาโลถาม เฟรินไม่ตอบแต่ใช้วิธีพยักแทนคาโลจึงดึงเฟรินเข้ามากอด
\"คาโล ทำอะไรนะ ปล่อยนะ\"เฟรินโวยใบหน้าขึ้นสีชมพูแดงเล็กน้อยดูน่ารัก
\"นายไม่ต้องกลัวนะ ฉันจะอยู่ข้าง ๆ นายเอง\"คาโลกระซิบข้างหู แล้วมองหน้าเฟรินที่พยักหน้าเป็นเชิงว่าเข้าใจ แล้วจึงจุต
พิศลงที่หน้าผากนวลของเฟรินทีหนึ่ง ทั้งคู่ยิ้มให้กัน แล้วก็เดินทางต่อทันที ถึงจะได้มั่นใจจากคาโลแล้ว แต่เจ้าตัวดีก็ยัง
คงกลัวอยู่ ตลอดทางจึงได้เดินเกาะแขนคาโลไม่ปล่อย และอีกหลายครั้งที่ต้องเดินหลับตาโดยมีคาโลเป็นคนนำทาง
***_____________________________________________________________________***
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น