เรื่องดีดีที่น่าคิด

ลำดับตอนที่ #3 : นิทานของพ่อ 1

“กาลหนึ่งนานมาแล้ว นานเท่าไหร่ไม่รู้...” พ่อมักจะเริ่มต้นเรื่องอย่างนี้ทุกครั้ง..
“มีเจ้าหญิงอยู่องค์หนึ่ง เจ้าหญิงคนนี้เป็นคนขยัน ทำอาหารเก่ง ชอบทำงานบ้านเสมอ ๆ” เจ้าหญิงของพ่อมักจะเป็นคนที่ขยันเสมอ ๆ ในความคิดของตะนอย
“เจ้าหญิงได้พบกับชายแปลกหน้าคนหนึ่งในสวนดอกไม้ ข้างๆ ปราสาท ในขณะที่เจ้าหญิงกำลังเก็บดอกไม้...” ตะนอยนอนกอดน้องต่ายแน่นขึ้น ฟังพ่อเล่านิทานอย่างตั้งใจ...
ผมพิมพ์มาถึงตรงนี้ ก็ต้องกด Delete ลบข้อความนั้นทิ้งเสียหมด

หลังจากที่ผมนั่งจ้องอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ร่วมครึ่งชั่วโมงแล้วมั้ง แต่งานเขียนของผมก็ยังอยู่เหมือนเดิม ไม่มีอะไรคืบหน้า ไม่มีอะไรขยับเขยื้อนไปสักอย่าง ทั้งๆ ที่ผมจะต้องส่งต้นฉบับในวันพรุ่งนี้แล้ว แย่จริงๆ สมาธิหายไปไหนหมดนะ บรรยากาศ ภาพความหลังในวัยเด็กหายไปไหนหมดนะ
- - นี่ผมคิดผิดหรือเปล่าหนอ? - -