ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    SF HAEEUN'S STORY

    ลำดับตอนที่ #7 : LOVER STORY ::: SWEET DAY

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 856
      7
      19 ต.ค. 55

     

     

     

    S W E E T   D A Y 






     

    เช้าวันอาทิตย์แจ่มใส!

     

    “ทงเฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ” 

     

    เสียงแหกปากดังลั่นนำหน้าตัวมาแบบนี้ เห็นจะเป็นใครไม่ได้ ทงเฮที่งัวเงียใกล้ตื่นอยู่ซักพักถึงกับโงหัวขึ้นมาจากที่นอน แล้วก็ทิ้งตัวลงไปด้วยใบหน้าเซ็งๆ คว้าผ้าห่มมาคลุมหัว พร้อมๆทั้งหยิบหมอนใบข้างๆที่ไม่มีเจ้าของมาปิดหู นับถอยหลังในใจได้สิบถึงศูนย์ คนที่ส่งเสียงแว้ดเมื่อครู่คงโผล่เข้ามายืนแว้ดอยู่ข้างๆหูเขาเป็นแน่

     

    10

     

    9

     

    8

     

    7

     

    6

     

    5

     

    4

     

    3

     

    2

     

    1

     

     

     

    “ทงเฮ ตื่นนนนนนนนนนนนนนนน”

     

    นั่นปะไร! ทำไมไม่ซื้อหวยถูกแบบนี้บ้าง!

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    ทงเฮนั่งตามัวหัวยุ่ง อยู่บนเตียง ใบหน้าหล่อเหลากำลังมองคนที่กำลังเดินป้วนเปี้ยนในห้องเขาอย่างนึกขัดใจ  มันจะอะไรนักหนากับอีแค่เช้าวันอาทิตย์ ทงเฮอยากจะตะโกนกลับไปบอกฮยอกแจว่า นี่มันเช้าวันอาทิตย์นะ!

     

    “เพราะเป็นเช้าวันอาทิตย์น่ะสิทงเฮ!

     

    ทงเฮสะดุ้งเฮือก ดวงตาคมมองไปยังคนที่ยังเดินวนไปเวียนมาในห้องแล้วก็ได้แต่สงสัย คิดดังไปหรือไง ทำไมฮยอกแจถึงได้ตอบกลับเขามาราวกับนั่งอยู่ในใจ แต่สงสัยจะคิดดังเกินไปจริงๆนั่นแหละ

     

    “หน้านายมันฟ้อง! ลุกไปอาบน้ำได้แล้ววววววววววว”


    โอ๊ยยยย!! เช้าวันอาทิตย์นี่มันอะไรกันนักหนาวะ!!!!!

     

     

     

     

    หลังจากนั่งตามัวหัวยุ่งบนเตียงแล้ว ตอนนี้ทงเฮกำลังมองสภาพตัวเองหน้านิ่วคิ้วขมวดเปลือยอกมีฟองยาสีฟันเต็มปาก โดยที่ใครอีกคนกำลังนั่งบนเคาท์เตอร์ยิ้มแฉ่งเสียจนน่าหมั่นไส้ แปรงฟันให้อยู่

     

    “นี่! อ้าปากกว้างๆสิ!” 

     

    = = ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมายืนเป็นเด็กอนุบาลให้เด็กอนุบาลกว่าแปรงฟันให้ด้วย แรงก็ใช่จะน้อยๆ ฟันเขาไม่หลุดจากเหงือกออกมาก็ดีเท่าไรแล้ว

     

    “เสร็จแล้ว! เด็กชายทงเฮไปแต่งตัวได้คับผม!

     

    อยากจะจับหัวจุ่มอ่างน้ำจริงๆ ให้ตายเถอะ = =

     

    “วันนี้จะไปไหน?”

     

    “ตามมาเถอะน่า  เดี๋ยวก็รู้” 

     

    “เดี๋ยวก่อนเอาร่ม”

     

    “ไม่ต้องเอาไปหรอก ฝนไม่ตกหรอกวันนี้วันอาทิตย์ฝนห้ามตกนะ”

     

    ใครบนโลกมันกำหนดไว้ว่าฝนห้ามตกวันอาทิตย์วะ = = วันๆนึงอยู่กับฮยอกแจ ทงเฮก็รู้สึกตัวเองจะคล้ายไอ้บ้าขึ้นทุกวัน  เหตุผลข้างๆคูๆของฮยอกแจ แล้วที่บ้ากว่านั้นก็คือทงเฮก็เชื่อมันเข้าไปได้ทุกวัน

     

     

     

     

     

     

     

     

    “ทงเฮเปียกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”

     

    “เออรู้แล้ว”

     

    “ก็เปียกกกกกกกกก มันเปียกอ่ะทงเฮฮฮฮ ทงเฮมันเปียกกกกก”

     

    =  = ถ้าทำหน้าแบบนี้แล้วได้เงินทงเฮคงรวยไปแล้ว ... วันวันนึงทำเป็นสิบรอบเลยจริงๆให้ตาย ตอนนี้พวกเขาสองคนกำลัง ติดฝนแล้วก็เปียกกันเป็นลูกหมาตกน้ำ ฮยอกแจที่ยืนปากเบะตาคว่ำโวยวายไม่ขาดปากว่าเปียก จนทงเฮอยากจะทุบให้หัวบี้ไปเลยจริงๆ

     

    “ก็ฉันบอกฮยอกแจแล้วว่าให้ติดร่มมา”

     

    “ทงเฮเปียกกกกกกกกกกกกกกกอ่ะ ฮือออออ มันเปียกกกกกกกกกกอ้ะทงเฮ”

     

    ไม่เคยจะฟังกันบ้างเลย!!!

     

     

     

    กลายเป็นเช้าวันอาทิตย์แจ่มใสของฮยอกแจ จบลงด้วยการที่เป็นบ่ายวันอาทิตย์เฉอะแฉะ ส่วนฮยอกแจน่ะหรอ นั่งเป็นลูกหมาตกน้ำอยู่บนโซฟา ข้างๆกัน มีช็อคโก้ หมาตัวโปรดหน้าตาไม่ต่างจากเจ้าของซักเท่าไหร่นั่งอยู่ท่าเดียวกัน ทงเฮที่เดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำมองแล้วก็ได้แต่ยิ้มขำๆ ก่อนจะโยนผ้าขนหนูลงไปโปะบนหัวคนที่กำลังนั่งซึมอยู่พอดี

     

    “ทงเฮอ่ะ!

     

    “ก็ฉันบอกแล้วว่าให้ฮยอกแจเอาร่มไป”

     

    “ไม่ใช่เรื่องนั้นสักหน่อย!

     

    มองฮยอกแจที่นั่งปากเบะตาคว่ำอยู่บนโซฟาก็อดจะขำไม่ได้ ฮยอกแจทำหน้าตาแบบนี้ตลกจริงๆ ทงเฮเดินมายืนซ้อนด้านหลัง มือก็ขยับมาเช็ดผมให้คนที่กำลังนั่งจ๋องจ้องมองสายฝนที่โปรยปรายลงมาทั่วกรุงโซลวันนี้ผ่านหน้าต่างหอพัก  อันที่จริงถ้าฮยอกแจดูข่าวซักนิด ก็จะอยู่ว่าช่วงนี้มีพายุเข้าทำให้ฝนตกทั่วประเทศ แต่ก็นั่นแหละ คนอย่างฮยอกแจ  วันๆ ดูแต่การ์ตูนกับละครหลังข่าวเท่านั้น

     

    “ปีนี้เลยไม่ได้ไปเล่นเน้าะ ช็อคโก้”

     

    เลิกคิ้วสงสัยน้อยๆ เมื่อคนที่นั่งซึมอยู่เมื่อครู่เอ่ยขึ้นมาเบาๆ กับเจ้าหมาตัวน้อย  ทงเฮได้แต่อมยิ้มขำๆ เมื่อทั้งคนทั้งหมา ต่างก็อยากจะออกไปเล่นที่สวนสาธารณะในวันหยุดแบบนี้

     

    “ไว้อาทิตย์หน้าก็ได้”

     

    “มันไม่เหมือนกัน”

     

    คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันอีกรอบ  ยอมรับเลยจริงๆว่าตั้งแต่รู้จักกันมา ก็ตามตรรกะความคิดของฮยอกแจไม่ค่อยจะทันซักเท่าไหร่ คราวนี้ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าอาทิตย์นี้ กับอาทิตย์หน้ามันต่างกันยังไง

     

    “อาทิตย์นี้วันที่ 15 นะ!

     

    “อาทิตย์หน้าก็วันที่ 22 ไง”

     

    “ทงเฮบ้า!!!

     

    =______________________________=   นอกจากจะมีเครื่องคำถามอันใหญ่ติดอยู่กลางหน้าผากแล้ว ตอนนี้ทงเฮยังมีคำว่าบ้าคาดหัวไว้ตัวโตๆ อีกต่างหาก  ไม่เข้าใจว่าวันที่ 15 มันต่างกับวันที่ 22 ยังไง แล้วตอนนี้ฮยอกแจก็งอนตุ๊บป่อง เดินเตาะแตะกลับห้องตัวเองไปแล้ว แต่เชื่อเถอะ ไม่เกินมื้อเย็นหรอก หรือไม่พอเริ่มหิวก็จะเดินมาโวยวายเองแหละ

     

     

     

     

     

     

     

    อะไรมันจิ้มแขนอยู่วะ = =

     

    พอลืมตามาก็ต้องร้องอ๋อเบาๆในใจ  หันไปมองชัดๆ ก็เห็นฮยอกแจกำลังนั่งหน้าจ๋อยจิ้มแขนเค้าจึ้กๆ ตอนแรกกะจะนอนดูหนังเพลินๆ ทำไปทำมากลับหลับยาวซะได้ นี่คงเย็นแล้วสินะ

     

    “ทงเฮตื่นนนน ทงเฮตื่นนนน”

     

    “แล้วฉันหลับอยู่หรือไง”

     

    “ลุกนั่งสิทงเฮ เดี๋ยวไม่ทันนะ!!!

     

    ไม่พูดเปล่า พลางช่วยดึงแขน ให้ลุกขึ้นอีกด้วย ทงเฮมองหน้าอีกคนด้วยความไม่เข้าใจ วันนี้ฮยอกแจแปลกๆไปทั้งวัน ดูกระตื้อรือร้นเป็นพิเศษ เมื่อมองฮยอกแจเต็มๆตาก็พบว่า อาบน้ำเปลี่ยนชุดใหม่เรียบร้อยแล้ว สีหน้าทงเฮคงบ่งบอกมากเกินไป ฮยอกแจเลยเอ่ยตอบมาสะเอง

     

    “ไปริมแม่น้ำฮันกัน!

     

    =______= ทำหน้าแบบนี้ใส่ไปหนึ่งที ก่อนจะคว้าผ้าห่มคลุมหัวลงนอน คราวนี้คงต้องขัดใจกันบ้าง เย็นจนมืดแบบนี้ยังจะออกไปไหนอีก สาบานกับตัวเองในใจว่าต่อให้ฮยอกแจจะงอแงแง้วๆ เป็นลูกแมวยังไง ก็จะไม่ยอมไปเด็ดขาด หัวเด็ดตีนขาดก็จะนอนมันอยู่แบบนี้

     

    “ทงเฮลุกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”

     

    เออ ยอม!!!  = =

     

     

     

     

     

     

     

    “ก็บอกแล้วว่าอย่าออกมา”

     

    บ่นขึ้นมาเห็นคนข้างๆ เดินปากสั่น แก้มขาวๆ ตอนนี้แดงระเรื่อขึ้นเพราะอากาศที่เย็นจัด มือเรียวที่ขนาดมีถุงมือห่อหุ้มยังต้องยกมาเป่าลมบ่อยๆ เห็นแบบนั้นก็ขัดใจ จนทงเฮต้องถอดผ้าพันคอของตัวเองมาพันให้

     

    “ฮยอกแจอยู่นิ่งๆ”

     

    “เดี๋ยวทงเฮก็ไม่สบายอ่ะ หนาวขนาดนี้”

     

    “ฉันบอกให้อยู่นิ่งๆ เดี๋ยวตีเลย”

     

    ฮยอกแจแลบลิ้นมาให้ จนทงเฮหมั่นไส้เลยแกล้งเอามือป้ายเข้าให้ซะเลย ฮยอกแจเลยโวยวายลั่น จากนั้นก็หันมาจับๆผ้าพันคอของตัวเองให้เข้าที พลางมองค้อนไปทางทงเฮก่อนจะแลบลิ้นให้อีกครั้ง พอทงเฮทำท่าจะเอามือป้ายลิ้นอีกก็รีบปิดปากฉับ รีบเดินดุ่มๆนำหน้ามา ทงเฮที่มองตามหลังก็ได้แต่ยิ้มตาม แล้วเร่งเดินมาให้ทันกัน

     

    “ทงเฮอา จะทันมั๊ย จะทันมั๊ย”

     

    “ไม่ทันหรอก”

     

    ได้คำตอบกลับมาเป็นค้อนวงสวย ทงเฮก็ถึงกับยิ้มขำ เขามักมีความสุขวันละเล็กๆกับการเย้าแหย่ฮยอกแจให้โกรธให้งอนเขาวันละเล็กวันละน้อย อย่างฮยอกแจน่ะโกรธได้ไม่นานหรอก  ขี้ลืมสะขนาดนั้น  ทงเฮคว้ามือเรียวที่กำลังถูกเจ้าของมันถูกไปมา มาใส่กระเป๋าเสื้อโค้ทตัวเองพร้อมทั้งจับไว้แน่นๆ

     

    “หนาวก็จับมือกันแน่นๆ”

     

    “คนบ้าก็โรแมนติกเป็นหรอ”

     

    “แล้วรักคนบ้าหรือรักคนโรแมนติกล่ะ”

     

    “ไม่พูดกับทงเฮแล้ว”

     

    แล้วก็ต้องกลั้นยิ้มเอาไว้เสียเต็มแก้ม เมื่อคนที่เคยโวยวายกับนิ่งเงียบ บ่นอุบอิบอยู่คนเดียว ถ้ามองดีๆ ก็จะรู้ว่าแก้มขาวนั้นขึ้นสีระเรื่อชัดเจน อยากจะแซวอีกสักหน่อยแต่ทว่าถ้ามากกว่านี้ทงเฮคงได้โดนทำร้ายร่างกายกันบ้าง

     

    “นั่นพี่ซีวอนนี่”

     

    แรงกระตุกจากข้อมือทำให้ทงเฮหันมามอง แล้วก็ต้องทำหน้าเซ็งเพราะว่าเจอพี่รหัส จอมเจ้าชู้ของฮยอกแจ ที่วันนี้ควงคู่มากับใครก็ไม่รู้

     

    “เราอย่าไปยุ่งกับเขาเลย”

     

    “แต่วันนี้พี่ซีวอนพาสาวมาด้วยนะ พี่ซีวอนจีบสาวทั้งทีสวยน้อยกว่าฮยอกแจได้ยังไง”

     

    “คนนั้นเป็นดาวมหาลัย สวยกว่าฮยอกแจแน่นอน”

     

    “แล้วทำไมทงเฮต้องย้ำด้วย! ถึงไม่สวยแต่ฮยอกแจน่ารักนะ!

     

    “มานี่เลยตัวยุ่ง”

     

    แล้วก็ฟังฮยอกแจบ่นแง้วๆ ไปตลอดทาง เพราะไม่ยอมปล่อยให้ไปหาพี่ซีวอน เอาตามตรงก็ไม่อยากยอมรับเท่าไหร่หรอก แต่จะปล่อยให้ไปหาไอ้พี่รหัสตัวดีที่เคยจีบฮยอกแจได้ยังไงกัน แล้วอีกอย่าง ฮยอกแจในสภาพเอสกิโมห่อตัวแบบนี้ก็น่ารักไปอีกแบบ ไม่ให้ไอ้พี่ซีวอนนั่นเจอหรอก

     

    “แล้วตกลงบอกได้หรือยังว่าพาฉันมาทำอะไรที่แม่น้ำฮันตอนนี้”

     

    ไม่มีเสียงตอบกลับมา แต่ฮยอกแจทรุดนั่งลงบนพื้น ออกแรงดึงให้อีกคนนั่งลงข้างๆ ทงเฮเห็นร่างบางดูนาฬิกาข้อมือแล้วก็ยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ ก่อนจะสังเกตไปรอบๆ   เห็นคู่รักหลายคู่ทิ้งตัวลงจับจองพื้นที่ริมแม่น้ำฮัน  หันมาหาฮยอกแจจะเอ่ยถามแต่เช้าตัวก็จุ๊ปากบอกให้เงียบๆ รอเวลา ทงเฮเองก็ไม่ได้เอาความอะไรต่อ เพียงแต่นั่งมองเสี้ยวหน้าหวานของคนข้างๆ ไปเพลิน จนกระทั่งฮยอกแจส่งเสียงออกมา

     

    “อธิษฐานเร็วทงเฮ!

     

    เห็นฮยอกแจก้มหน้าลงอธิษฐาน ก็ผันหน้ากลับไปมอง ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อฝนดาวตกกลุ่มใหญ่ปรากฏอยู่ตรงหน้า ทงเฮไม่ได้หลับตาอธิษฐานอย่างที่ฮยอกแจบอก เพียงแต่เขาเฝ้ามองมัน ด้วยแววตาตกตะลึง

     

    ขอให้ปีหน้า ได้มาที่นี่กับทงเฮอีกครั้ง

     

    เงยหน้าขึ้นมาก็พบว่าฝนดาวตกยังไม่หายไป แอบเสียดายเล็กน้อยที่จากมุมนี้มีต้นไม้บัง ทำให้เห็นไม่ชัด แต่ก็ยังดีที่ได้มากับทงเฮ   หันมองด้านข้างก็พบว่าทงเฮกำลังส่งยิ้มมาให้ตนอย่างอ่อนโยน เห็นแล้วก็อดจะเขินไม่ได้ ก็ทงเฮเวลายิ้มแบบนี้

     

    โคตรหล่ออ่ะ -/-

     

    “กลับไปห้อง ฉันจะจูบให้ฮยอกแจขาดใจตาย”

     

    “อะไรเล่า ไอ้บ้าทงเฮ”!

     

    “ขอบคุณนะฮยอกแจ “

     

    “ก็นานๆทีเราจะมีวันดีๆร่วมกันนี่นา”

     

    ทงเฮหันมองคนข้างๆ โน้มใบหน้าเข้าใกล้ แล้วประทับจูบลงหน้าผากที่เย็นเฉียบ ทำเอาฮยอกแจหลับตาปี๋ เพราะนอกจากจับมือแล้ว ทงเฮไม่เคยทำอะไรมากกว่านั้น นี่เป็นครั้งแรกที่ทงเฮจูบหน้าผากเขา

     

    จะว่าไปมันก็....อุ่นดีนะ

     

     

    “ฮยอกแจรู้มั๊ย...”

     

    “อะไรหรอ”

     

    “สำหรับฉันน่ะนะ   ไม่ว่าจะวันไหน ก็เป็นวันดีๆที่ฉันมีกับฮยอกแจทั้งนั้น”

     

    “...................”

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    “เพราะว่า ในทุกๆวัน เรายังมีกัน และจับมือกันแบบนี้ไง”

     

     

     

     

     

     

     

    END

     

    TALK ::: คิคิ จบแล้วววววววววววววว ไม่มีอะไรเน๊อะ สวีทเดย์ของทั้งสองคน ฮ่าๆ ไม่ต้องมีอะไรมาก ไม่ต้องเป็นวันพิเศษไหนๆ แค่จับมือกันอยุ่ด้วยกันไปทุกๆวันแค่นั้นก็มากพอ พยายามจะแต่งให้สื่อออกมาได้แบบนี้น้า แต่ไม่รู้ว่าได้มั๊ย รู้สึกว่าภาษากับการเรียงเรื่องมันป่วนมากๆ ยังไงก็ขออภัยด้วยนะคะ~~~~

     

    ขอบคุณทุกๆท่านที่แวะเข้ามาอ่าน ขอบคุณทุกๆคอมเม้นต์ ขอบคุณทุกๆคนที่ให้คำติชมนะคะ ขอบคุณมากค่า 

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×