SF HAEEUN'S STORY

ลำดับตอนที่ #25 : Loli Lolicon~~ 2

:) Shalunla
 

 

Loli Lolicon~~ 2

 

PS. อย่าจ้องนอน นี่อาทงเฮของฮุกแจน้ะ! :P






 

ปึ้ด ปึ้ด 

แรงดึงชายเสื้อ ทำให้ทงเฮต้องเงยหน้าขึ้นจากแบบแปลนใหญ่ของตัวเองหันมาสนใจหลานชายตัวน้อย ที่วันนี้อยู่ในชุดเอี๊ยมเสือดาว เจ้าตัวจ้อยยืนอยู่ข้างเก้าอี้ที่เขานั่งสูงเลยกันมาหน่อย

“เอาอะไรหื้มม ฮยอกแจ”

“ฮุกแจเบื่ออ อาเฮฮ ฮุกแจเบื่อ” เสียงเด็กอ้อแอ้ที่บ่งบอกว่าคงเบื่อหนักจริง ทำให้ทงเฮต้องยอมทิ้งงานของตัวเองแล้วจัดการอุ้มเจ้าหลานชายตัวเล็กมาไว้ในอ้อมอก ก้าวขาเร็วๆแล้วก็พาออกมายังระเบียงด้านนอกคอนโดก็เจอกับลมหอบใหญ่ที่ปะทะเข้าเต็มหน้า ทำเอาเด็กน้อยที่หันหน้าออกไปด้านนอก รีบหันขวับคว้าหมับเข้าที่คอของอาหนุ่มทันที

“อ้าว พาออกมาดูอะไรสวยๆ ก็ไม่ดูนะเจ้าตัวแสบ” ทงเฮบอกหลานพลางเขย่าเบาๆ รู้อยู่หรอกว่าเจ้าเด็กนี่ขี้หนาว ชายหนุ่มจัดการอุ้มหลานให้ดีอีกครั้ง กระชับวงแขนเลื่อนเข้าอีกนิดให้หลานชายอุ่นขึ้น ก่อนจะค่อยๆหันหลังแล้วกลายเป็นว่าเด็กชายหันหน้าออกไปด้านนอกแทน

“ว้าวววววววววววว อาเฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ”   เสียงแสบแก้วหูใช่เล่นเลยนะเนี่ยไอ้ตัวแสบ ทงเฮส่ายหัวเบาๆกับเด็กน้อยที่ตื่นเต้นกับทุกอย่างที่เห็นจากระเบียงของคอนโดเขา วันนี้เป็นวันที่สองที่เจ้าตัวแสบนี่มาอยู่กับเขา เช้านี้ก็ดูจะโอเคนิดหน่อย ไอ้ตัวแสบนี่ตื่นมาเป็นเด็กดี นั่งป้อแป้เล่นบนเตียงไปเรื่อย

ทงเฮโยกตัวไปมา จนรู้สึกว่าเจ้าตัวแสบนี่ดูนู่นดูนี้นั่นนิ่งสงบลงซักพักแล้ว ทงเฮยิ้มเอียงคอมองก็พบว่าฮยอกแจหลับไปแล้ว หันกลับไปมองนาฬิกาก็พบว่า นี่ก็บ่ายกว่าแล้ว ชายหนุ่มๆพาเด็กน้องกลับเข้ามาข้างใน ค่อยๆวางหลานลงบนเตียงกว้าง ห่มผ้าให้เรียบร้อย กันเจ้าเด็กตัวจ้อยไม่สบาย ก่อนจะเดินไปนั่งที่มุมเดิมและเริ่มงานเขียนแบบของตัวเองต่อ

ตุบ!!

“แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง” เสียงของหนักกระทบพื้น ตามมาด้วยเสียงแหกปากร้องดังลั่น ทำให้ทงเฮรีบวางกับข้าวลงบนโต๊ะ ก่อนจะวิ่งโร่เข้ามาในห้องนอนของเขา แล้วก็ต้องกลั้นขำเมื่อพบว่าเจ้าตัวแสบ กำลังนอนคว่ำร้องไห้จนหน้าดำหน้าแดงไปหมด ทงเฮส่ายหัวเบาๆ ก่อนจะเดินเข้ามาอุ้มหลานชายที่คงนอนดิ้นจนกลิ้งตกเตียงเอาแบบนี้

“ฮึ่ก...แงงง ..อาเฮ.. ฮุกแจเจ็บ..แงงงง” ทงเฮเขย่าหลานเบาๆ แต่ก็ได้ไม่มากเมื่อเริ่มรู้สึกหนัก เห็นตัวแค่นี้ก็หนักใช่เล่นเหมือนกันนะ ไอ้ตัวแสบ

“ครับครับ แต่ลูกผู้ชายต้องไม่ร้องไห้นะ”

“ฮึ่ก..หม่าม๊า..ฮึ่ก..หม่าม๊าบอกว่า..อึ่ก..ฮุกแจ..ยังเด็ก..ร้องได้ ..ร้องได้ถ้าเจ็บ” ทงเฮอุ้มหลานชายออกมาข้างนอกแล้ววางลงบนโซฟา พยายามกลั้นขำกับไอ้ตัวจ้อยที่คงร้องไห้เพราะกลิ้งตกเตียงดังลั่นขนาดนั้น

“ไอ้หมาเอ๊ยย” ทงเฮยีหัวหลานชายที่น้ำมูกน้ำตาไหล่ให้เปรอะหน้าไปหมดด้วยความรักใคร่ ฮยอกแจปากเบะ หน้างอ ตาคว่ำ ช้อนตามองอาหนุ่ม ก่อนจะยอกย้อนผู้เป็นอาด้วยวาจาที่ทำให้ทงเฮอยากเชือดคอหลานชายทิ้งซะเดียวนี้

“งั้นอาเฮก็ต้องเป็น อาหมาเฮเหมือนกันซี่ ฮุกแจบอกไม่จำเลย อาหมาเฮนะอาหมาเฮ”  เจ้าตัวแสบหยุดร้องไห้ไปแล้ว ทงเฮก็นึกอยากฆ่าเด็กขึ้นมาทันที

ฆ่าเด็กนี่ทิ้งแม่ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

“ฮยอกแจอย่าซนสิ” เสียงดุไม่จริงจังนักพูดกับเด็กชายตัวน้อยที่ปีนขึ้นมายืนบนโต๊ะ สองมือก็จิ้มนั่นนี่นู่นไปเรื่อยบนหน้าเมนู จนพนักงานที่ยืนรอรับออเดอร์ได้แต่ยิ้มกับเด็กน้อยที่พอเห็นอาหารหน้าตาน่าทานก็อยากทานไปเสียหมด

“อาเฮ ฮุกแจจะกินนี่ นี่นี่ นั่นด้วย” ไม่เพียงไม่ฟัง แต่ยังจิ้มนู่นจิ้มนี่ไปเรื่อย พนักงานที่ยืนอยู่ก็ได้แต่ยิ้มๆ ให้กับสองอาหลานที่ถึงแม้จะดูทะเลาะกันตลอดเวลา แต่ดูเหมือนว่าผู้ใหญ่จะตามใจเด็กน้อยอยู่เสมอ กว่าอาหารจะมาเจ้าตัวแสบก็ปืนนั่นป่ายนี่ไปทั่วจนทงเฮต้องจับมานั่งนิ่งๆอยู่บนตัก

“ฮยอกแจ ซนเป็นลิงเลย!” ทงเฮดุออกไปเบาๆ สองมือก็กดหัวเจ้าลูกลิงคล้ายหยอก ส่วนเจ้าตัวเล็กมีหรือจะสู้แรงคนเป็นอาได้ ทำได้แค่ดิ้นขลุกขลั่กไปมาก็เท่านั้น

“ฮยอกแจไม่ได้เป็นลิง! อาหมาเฮนิ!”

=_______________= แม่งเรียกกูหมาเลยสิ...  ทงเฮใช้ช้อนที่วางอยู่เคาะบนหัวเจ้าตัวแสบไปเบาๆ แต่ก็เรียกเสียงโอดโอยจากเด็กฉลาดอย่างฮยอกแจได้อยู่ดี มื้ออาหารมื้อนี้คงเป็นมื้ออาหารที่ล้งเล้งที่สุดของร้านอาหารร้านนี้ซะแล้วสิ

“ฮยอกแจ อาบอกว่าให้กินผัก!”

“อาเฮเฮ ฮุกแจบอกว่า ฮุกแจไม่กินผักกก”

“อาบอกว่าให้กิน! ไอ้ลูกลิง!”

“ก็ฮุกแจบอกว่าฮุกแจไม่กินไง! อาหมาเฮ!” 

โอ๊ยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!! เมื่อไหร่แม่มันจะมารับสักทีวะะ!!!!!!!

555555555555555555555555555555555555+

เป็นหมาไปแล้วอาทงเฮ 

วูบจ้าาา วูบบ บอารมณ์ดีน่ะ เลยอยากแต่งแบบ อาทงเฮฮ อาทงเฮฮ บ้างอะไรบ้างง เห็นน้องเฟร์บอกอยากอ่านด้วยย พี่พิมอัพให้แล้วนะค๊าาา 5555555555555555 อาหมาเฮ อาหมาเฮฮ อาทงเฮไม่ได้เป็นหมาลูกก อาทงเฮไม่ได้เป็นหมา 5555555555+ คือสองอาหลานเค้าดีกันได้ไม่นานหรอกจ้า แป้บแป้บก็ทะเลาะกันอีกแล้ว พิมชอบนะ น่ารักดี ตามประสาเด็กอ่า จะซนซน ยิ่งเด็กช่างจ้อด้วยน้ะ อื้อหืออออ แสบน่าดูเลยล่ะ 


มีใครอยากคุยกับเค้าป่าวววว แอดทวิตไปได้น้าา มันไม่ร้างหรอก เค้าแค่ชอบถ่ายรูปอัพ แต่ถ้ามีคนคุยด้วยก็คุยจ้าาา ช่วงนี้รอเริ่มงานจ้าา กำลังเคลียร์ฟิค ยังไม่ลืมนะค๊าา ที่สัญญาว่าจะส่งเดอะเลเจ้นด์ให้คนที่มาขอ ไม่ลืมจ้าา แล้วก็ไม่ลืมจะอัพด้วย 5555+ ขอเวลาหน่อยๆ ขอบคุณทุกคนมากนะคะ ที่แวะเวียนมาอ่านช็อตฟิคของพิมม ขอบคุณจริงๆค่าาาา ตอนนี้ก็ดึกแล้วไปก่อนน้าา บ๊ายบายยย