คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : SF :: Loli Loicon~
ps. อย่าเอาอะไรกับฟิคพิมมากเลยจ้า ปลงได้แล้วก็ไปอ่านกันเลยยย
แอ๊ดดด
เสียงประตูห้องถูกเปิดออกเบาๆ แต่ก็ทำให้คนที่รู้สึกตัวง่ายสะดุ้งตื่นขึ้นจากนิทรา ใบหน้าหล่อเหลายกขึ้นจากหมอนมองผ่านประตูห้องนอนออกไป ก่อนจะเหลือบมองนาฬิกาที่หัวเตียง นึกถึงคำพูดของรุ่นพี่ว่าจะเอาลูกมาฝากเลี้ยงหนึ่งอาทิตย์ แล้วก็ได้แต่ทิ้งหัวลงกับหมอนแรงๆ ขยับนอนคว่ำแล้วคว้าหมอนอีกใบมาปิดทับหู ผ้าห่มร่นไปอยู่ที่บั้นเอว เผยช่วงไหล่กว้างที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ
“เบาๆ นะลูก อย่ากวนอาทงเฮนะคะ เดี๋ยวอาทิตย์หน้าหม่าม๊ามารับ” ทงเฮได้ยินเสียงหญิงสาวรุ่นพี่ที่เคารพกระซิบบอกลูกชายตัวน้อยเบาๆ สาบานว่าเขาได้ยินคำตอบรับจากเจ้าเด็กแสบนั่นด้วยซ้ำ แต่ก็เอาเถอะ นับถอยหลังได้เลย
10
9
8
7
6
5
4
3
2
1
“อาทงเฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ”
แม่บอกว่าไม่ให้กวนอาไม่ใช่เร้อะ!!!!!!
ทงเฮรู้สึกได้ว่าตัวเองกำลังจุก จุกจนพูดไม่ออก มือหนาควานหาตัวต้นเหตุที่คงนั่งป้ออยู่กลางหลังเค้า คว้าได้เจ้าตัวนุ่มนิ่มก็ดึงลงมาขยับนอนทับเสียให้เข็ด
“อาเฮ อาเฮฮ หนักกกกกก”
“แม่บอกไม่ให้กวนอาไม่ใช่เหรอ ฮยอกแจ” พูดด้วยน้ำเสียงเนือยๆ แต่ก็ไม่ได้ขยับตัวไปไหน เจ้าตัวเล็กก็ยังคงดิ้นขลุกขลักอยู่ใต้ตัวเขา
“อาเฮฮ ฮยอกหนักกกกก” ไม่ว่าเปล่า มือเล็กก็ออกแรงดันอาหนุ่มของตัวเอง แต่มีหรือแรงเด็กห้าขวบที่ตัวนิดเดียวจะสู้วัยรุ่นตัวเขื่องได้ เมื่อเห็นว่าคนเป็นอาไม่ยอมขยับ ฮยอกแจเลยใช้ไม้ตายเด็ดที่เพื่อนสอนมา
งั่บ..
3
2
1
“โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!! เจ็บบบบบบบ ฮยอกแจ ปล่อยอา อย่ากัด อย่ากัด เจ็บบว้อยยยยยยยยยยยยยย”
เห็นทีจะได้ตื่นกันทั้งหอพักล่ะนะงานนี้
กว่าจะลุกจากที่นอน สองอาหลานก็ปล้ำ(?)กันอยู่นานจนเกือบจะเลยเวลาอาหารเช้า หลังจากอาบน้ำเสร็จทงเฮยังคงนั่งคิ้วขมวดอยู่บนเตียงตัวเอง ฝ่ามือหนาลูบเบาๆตรงรอยที่เจ้าตัวแสบกัดทิ้งไว้ นึกเคืองไม่น้อยที่ถูกเจ้าลูกลิงนี่กัดเข้าจมเขี้ยว ตัวแค่นี้มันกัดเบาๆซะที่ไหนล่ะ ทงเฮคิ้วขมวดแน่นซ้ำยังทำหน้าตาดุจนฮยอกแจที่ถูกอาสั่งให้นั่งนิ่งๆบนเตียงได้แต่มอง
อาเฮน่ากลัวง่ะ แต่ฮยอกหิวข้าวแล้วนี่ หม่าม๊าบอกว่าเป็นเด็กห้ามอดข้าว
“อาเฮ อาเฮ” เหอะ! อยากจะงอนให้สมกับที่ทำร้ายร่างกายอันมีค่าของอีทงเฮ แต่ก็ทำไม่ได้หรอก ไปงอนเด็กเป็นตุ๊ดยักษ์ = = รู้ถึงไหนได้อายถึงนั่น
ทงเฮเหล่มองไอ้เด็กตัวผอมแห้ง ที่ทำท่าทางกระพริบตาปริบปริบ มองเค้าไม่ละสายตา ฮยอกแจทำท่าจะพูดแต่ก็ไม่พูดอยู่อย่างนั้น ทงเฮก็เลิกคิ้วมองไอ้เด็กนี่ว่าจะเอายังไง
“อาเฮ อาเฮฮฮฮฮฮ”
“ว่าไง ลูกลิง”
“ฮยอกไม่ใช่ลิงนะ”
“ - - งั้นก็เป็นหมา ดูดิ๊กัดมาได้ เป็นแผลเลยเนี่ย” พูดไปก็ลูบแผลรอยฟันเด็กรอบหัวนมตัวเอง เขาจะไม่แหกปากร้องลั่นหอพักขนาดนั้นเลย ถ้าไอ้เด็กแสบฮยอกแจมันไม่กัดเข้าที่หัวนมเขา แม่งเอ๊ยย เจ็บชิบ ค้อนให้อีกสักหนึ่งทีแต่ดูท่าว่าฮยอกแจจะไม่ได้สนใจ จนทงเฮลุกขึ้นยืนจะออกไปกินข้าวฮยอกแจก็ไม่มีวี่แววว่าจะลุกขึ้นตาม
“ฮยอกแจ ลุก อาหิวข้าว”
“........”
“ไอ้เด็กอ้วน ลุกจากที่นอน”
ทงเฮเห็นฮยอกแจเงยหน้าขึ้นมามองเขา แววตาใสซื่อปราศจากสิ่งใดมาเจือปนปรากฏอยู่ในลูกแก้วเรียวรีที่กำลังจ้องมองเขาอยู่ ทงเฮเลิกคิ้วมอง ก่อนที่อีฮยอกแจจะเปล่งประโยคที่ทำให้เขาแทบอยากจะหักคอเด็กนี่ให้ตายอยู่ตรงนี้ แล้วจับโยนกลับไปให้แม่มันทั้งสองส่วนนั่นเลย
“ถ้าฮยอกเป็นหมา งั้น.....
อาเฮก็ต้องเปลี่ยนเป็น หมาเฮ สิ”
“-.-”
ฟหวก่ดฟหวาสกด่ฟวหากด่ฟวหกาด่ฟวหากด่ฟวางฟหกาดว่า่กงฟห่กดงาฟห่กดาหสกด่งฟหาก่ดวาสหก่ดวาส
เกลียดเด็กว้อยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!
เห็นทีว่าหนึ่งอาทิตย์ที่เหลือข้างหน้า ไม่ใครก็ใครได้ฆ่ากันตาย..
จะไปกันรอดมั๊ย 2 อาหลาน
5555555555555555+ ฟิคอะไร?? ฟิคชั่ววูบ?? 55555+ ต่อไม่ต่อค่อยคิดกันอีกที สัญญากับน้องเฟร์ไว้ชาติกว่าว่าจะแต่งโลลิค่อนให้ เลยเอาซะหน่อยเอาซะหน่อย พิมไม่ถนัดแนวอะไรแบบนี้เท่าไหร่น้า 5555+ ก็จะพยายามเต็มที่ค่า แสบใช่เล่นเลยนะคะคนนี้ 5555+ ขอบคุณทุกคนที่แวะเข้ามาเยี่ยมชม แวะเข้ามาอ่าน รวมถึงคำติชมทั้งหมดด้วยนะคะ ขอบคุณจริงๆค่า แค่มีคนอ่านก็ดีใจจะแย่แล้ววว วันนี้ไปแล้ว ขอบคุณทุกคนมากค่า
ความคิดเห็น