คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Event [intro]
ทุกๆอย่างมันเริ่มจากวันนั้น
“เฮ้ย มึงอ่ะ เงยหน้าขึ้นมามองกูดิ๊”
เสียงทุ้มๆ ติดจะตะคอกหน่อยๆดังอยู่เหนือหัว เรียกให้คนตัวขาวที่นั่งก้มหน้าก้มตาลอกการบ้านอยู่โต๊ะประจำใต้คณะชะงัก เงยหน้าขึ้นมามองก็ต้องขมวดคิ้วหนักจนแทบจะเป็นปม ส่งสายตาแฝงไปด้วยคำถามไปให้
“กูนั่งด้วย”
ได้คำตอบมาแบบนั้น ก็ได้แต่พยักหน้า ทั้งที่ยังงงไม่หาย เมื่ออีกฝ่ายนั่งลงตรงข้ามเรียบร้อยแล้ว ก็หันมาสนใจการบ้านตัวเองต่อ ไม่น่าเลย ไม่น่าเล่นเกมส์จนดึกดื่นเลย ไม่งั้นก็ได้ส่งไปแล้ว
“อีฮยอกแจ”
“หืมมมม??”
ส่งเสียงถามในลำคอ เมื่ออยู่ๆ คนที่มาขอนั่งด้วยเรียกชื่อเขาขึ้นมาเสียอย่างนั้น สงสัยจนต้องเงยหน้ามองให้ชัดๆ ว่ารู้จักกันหรือเปล่า ฮยอกแจจ้องจนแทบจะทะลุเข้าไปสิงในร่างของอีกฝ่ายแล้ว สำรวจใบหน้าที่อดอิจฉาไม่ได้ว่ามันหล่อมากๆ นั้นพลางประมวลผลในสารบบความจำตัวเองเรียบร้อย ก็มั่นใจ ว่าไม่รู้จักกันแน่นอน
“ชื่อฮยอกแจหรอเนี่ย?” อ้าวกวนตีนแล้วไง นึกว่ามันรู้จักกัน เหลือบมองหัวกระดาษก็ต้องร้องอ๋อเบาๆในใจ ก็เขาเล่นเขียนชื่อนามสกุล พร้อมทั้งเลขทะเบียนนักศึกษาตัวเท่าบ้านไว้บนหัว
“..........”
“ไม่คิดจะตอบหรือไง?”
“...............”
“ก็ดี...ไม่ตอบงั้นก็ฟังฉันพูดให้ดีๆ”
“................”
“ฉันชื่อ อีทงเฮ”
“.............”
“ต่อจากนี้ จำไว้ ว่านายเป็น คนของฉัน เป็น แฟนของฉัน อีทงเฮคนนี้”
อีฮยอกแจกำลัง... โดนผู้ชายหน้าตาหล่อโคตรๆ
ขอเป็นแฟน.....
ขอเป็นแฟน.........
ขอ เป็น แฟน ................
“ห้ะ?????????????????????????????!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!~”
= [] =
มัน อะ ไร กัน วะ บอกทีบอกที ใครก็ได้บอกฮยอกแจทีว่าเมื่อกี๊ไม่ได้หูฝาด ช็อคสตั้นค้างไปประมาณ 10 วินาทีถ้วน จ้องมองหน้าคนพูดที่ยังคงไร้อารมณ์ไปราวๆ อีกสามนาทีถ้วน จะพูดก็พูดไม่ออก
“วะ...ว่าไงนะ??”
“หูตึงหรือไงว่ะ?” อ้าวไอ้นี่....
“ไม่ได้หูตึง แล้วนายล่ะประสาทกลับหรือเปล่า?”
“อะไรว่ะ หาเรื่องหรออีฮยอกแจ” ฮยอกแจเผลอทำหน้าหมีใส่ไปหนึ่งที คนถามดีๆ ก็หาว่าหาเรื่อง ฮยอกแจถามเพราะว่าจะได้ตั้งรับสถานการณ์ถูกหรอกนะ คงไม่มีคนประสาทดีที่ไหน มาถึงก็ขอกันเป็นแฟนหรอก ชื่อแซ่อะไรก็ยังไม่รู้จัก...เอ่อะ... รู้จักแล้วนี่หว่า เออช่างมันเถอะ ปัดประเด็นนั้นไปก่อน เอาประเด็นนี้ก่อน มนุษย์เตี้ยๆล่ำๆ ชื่ออีทงเฮอะไรนี่ ประสาทกลับหรือเปล่า?
“ฉันถาม ก็อยู่ดีๆ นายมาบอกว่าฉันเป็น..เอ่อ..คนของนาย”
“ก็ใช่ ฟังไม่ผิด”
“เราไปรู้จักกันตอนไหน”
“เมื่อยี่สิบนาทีที่แล้ว”
“แล้วเราเป็นแฟนกันได้ไง?”
“ฉันบอกเมื่อกี๊”
วอท เดอะ เฮลส์ โก อิ้ง ออน ???????????? ฮยอกแจร้องอุทานดังๆ ในใจ มีคนบ้าแบบนี้บนโลกด้วย รู้จักกันก็ยังไม่รู้จัก ขอเป็นแฟนกันตอนไหนไม่รู้ โอเคถึงหน้าตาหมอนี่จะหล่อ แต่ฮยอกแจก็หล่อเหมือนกัน แต่สมัยนี้ผู้ชายหล่อๆ ก็เป็นแฟนกันเยอะ? เอ่อ..นอกประเด็นอีกแล้ว! หัวเด็ดตีนขาดยังไง ก็ไม่เป็นแฟนกับไอ้นี่หรอก ยังไม่รู้จักกันเลย
“เดี๋ยวนะ เดี๋ยวนะ ฉันว่านายต้องทำความเข้าใจใหม่”
“-_-??”
ไอ้ท่าทางเลิกคิ้วพลางทำหน้าอ้อนบาทาเบื้องต่ำนั่นมันให้ฮยอกแจนึกอยากหาอะไรฟาดหน้าตะหงิดๆ สูดลมหายใจเข้าลึกๆ วางปากกาในมือเรียบร้อย เงยหน้าขึ้นมอง แล้วเอ่ยพูดช้าๆ
“ทงเฮ ชื่อทงเฮใช่มั้ย? ฉันกับนายพึ่งรู้จักกันได้ 20 นาทีเอง เราเป็นแฟนกันไม่ได้หรอก”
“ทำไม?”
“นายไม่รู้จักฉัน ฉันก็ไม่รู้จักนาย นิสัยเสียของฉันนายก็ไม่รู้ นิสัยเสียของนายฉันก็ไม่รู้”
“งั้นต้องทำไง?”
“หือออ???”
“ต้องทำไง ฉันถึงจะได้นายเป็นแฟน”
มันเข้าใจที่เขาพูดไปบ้างหรือเปล่าวะ!!!!!
♥ :: ต้องทำยังไง ฉันถึงจะได้เป็นแฟน
555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
เปิดเรื่องใหม่ มีคนรีเควสมาแบบนี้เอาทั้งที่เพื่อนอยากได้ แล้วก็ที่น้องเฟร์อยากได้มามิกซ์กันซะเลย ขอบคุณน้องเฟร์มากๆนะคะ สำหรับ โปสเตอร์หน้าบ้าน T^T ปลื้มปริ่มมาก เพราะพี่ไม่มีทางทำอะไรน่ารักอิ๊อ๊างได้แบบนี้แน่นอน ขอบคุณทุกๆคนที่แวะเข้ามาเยี่ยมชม ช่วยกันแสดงความคิดเห็นด้วยนะคะ เราจะพยายามให้ดีๆ ยิ่งขึ้นไปน้า
555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
ความคิดเห็น