คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่1...การแข่งขัน...
ในห้องทำงานของท่านเบียร์
ชายผู้ที่อยู่หลังโต๊ะทำงาน อายุราวสามสิบกลางๆ มีใบหน้าเรียวและเส้นผมสีขาวโพลนที่ไม่ได้มาจากการย้อมตามกระแสนิยมแต่เป็นเช่นนี้มาแต่เยาว์วัย
และดวงตาทั้งสองข้างที่มีสีแตกต่างกันซึ่งเกิดจากการผ่าตัด
"โทนิค ฉันขอมอบหน้าที่ให้นายไปดูแลแพสติส สอนสิ่งต่างๆให้เธอ ดูแลเธอดีๆด้วยนะ "
เขาพูดพร้อมกับวางกุญแจไว้ภายในมือหนาของชายหนุ่ม
มันก็คือกุญแจกรงขององค์หญิง…กรงใบใหญ่ที่มีเพียงนกน้อยตัวเดียวอาศัยอยู่อย่างโดดเดี่ยวภายในนั้น
“ครับ ท่านเบียร์ผมเข้าใจแล้ว"
และชายหนุ่มที่ยืนอยู่อีกด้านก็รับกุญแจมา พร้อมกับใบหน้าที่บ่งบอกถึงความหนักใจปนกับความยินดีที่ได้รับเกียร์ตินี้
“เฮ้โทนิค ได้ข่าวว่านายได้รับหน้าที่ไปดูแลแพสติสนี่"
พอเข้ามาที่ห้องพักปุ๊บเพื่อนของผมก็ทักเสียงใสทันที เพื่อนผมคนนี้ชื่อเคิร์ช
นิสัยที่ติดออกจะเย็นชานี้ทำให้หมอนี่ดูเป็นคนน่ากลัวอยู่นิดๆ แต่ในความเป็นจริงแล้ว..ก็เย็นชาจริงๆนั่นแหละ เห้ออ แต่หมอนี่ก็รักเพื่อนมากเลยนะ
“โอ้ หูไวดีนี่”
ผมเดินเข้าไปที่ห้องครัว เปิดตู้เย็นแล้วหยิบน้ำเปล่ามาดื่มแก้กระหาย
“จะว่าโชคดีก็โชคดีนะนายเนี่ย เธอออกจะสวย แล้วก็น่ารักด้วย”
รูมเมทผมอีกคนอีกคนพูดขึ้น พร้อมกับเดินออกมาจากห้องนอนในสภาพ สุดเซอร์ นั่นคือ บ็อกเซอร์ตัวเดียว
“อ่าว กลับมาแล้วหรอรัม กลับมาดึกอีกแล้วสิท่า เพลาๆลงบ้างเถอะน่า เที่ยวกลางคืนน่ะ”
“ยุ่งน่า มันความสุขอย่างเดียวของฉันเชียวนะ”
นี่ผมเตือนด้วยความเป็นห่วงนะเนี่ย ปากเสียจริง
“จะว่าโชคร้ายก็โชคร้ายนะ ถึงคราวดวงซวยเลยล่ะ”
“นี่นายพูแบบนี้จะดีเหรอ ถ้าองค์หญิงได้ยินเข้าคงยัวะน่าดูเลยนะเคิร์ช”
เหอๆ ผมเองก็ไม่รู้หรอกว่าองค์หญิงจะคิดยังไง ก็ผมยังไม่เคยเจอเธอเลยนี่นา
“แหม เธอเพิ่งจะลืมตามาได้แค่ไม่กี่ปีเองนะ ไม่เป็นไรหรอกโทนิค เธอออกจะไร้เดียงสาขนาดนั้น”
ไม่ต้องเดาก็รู้ ว่าคนที่พูดคือใคร คุณรัมนี่เอง
“ก็เพราะไร้เดียงสาอย่างนั้นน่ะสิ ถึงได้รับมือยาก”
“นี่เคิร์ชนายมีอคติอะไรกับองค์หญิงรึเปล่าเนี่ยบ่นจัง แต่เห็นอย่างนั้นฝีมือเธอก็ใช่ย่อยเลยนะ”
“เปล่ามีซักหน่อย อืมม อันนี้ฉันเห็นด้วย ถึงขนาดได้ชื่อว่า ‘แพสติส’ ฝีมือเธอต้องไม่ใช่เล่นๆ แน่”
“ดีกรีแรงที่สุดในบรรดาเหล้าเชียวนะ ฝีมือคงถูกใจท่านเบียร์เขาแหละ”
“เทียบกับเหล้า ‘รัม’ อย่างนายแล้วก็เหมือน น้ำเปล่านั่นแหละ” เฮ้อ ในที่สุดผมก็หาทางกัดมันคืนได้
โล่งใจผมแล้วล่ะ ได้แขวะเพื่อนสักทีเนี่ย
“ใช่สิ ก็นายเป็น ‘โทนิค’ นี่นา ฉันน่ะ… ฉันน่ะนะมันก็แค่เหล้ารัมเองนี่”
แล้วเพื่อนขอมผม ก็เดินไปที่มุมห้อง นั่งลงแล้วเอามือเขี่ยๆ วนหมุนๆอยู่ที่พื้น
เอาแล้วไง โรคขี้น้อยใจกำเริบอีกแล้ว ไม่น่าหาเรื่องใส่ตัวเลยผม
“น่าๆ ฉันแค่ล้อเล่นเอง”
มันหันหน้ามาที่ผม แล้วก็สะบัดหน้ากลับไปเหมือนเดิม ผมก็เริ่มง้อมันต่อ
“ถึงจะเป็นแค่เหล้ารัม แต่นายเองก็จัดอยู่ในชั้นสูงๆแล้วนะ ถึงได้มาอยู่ห้องเดียวกับพวกเราได้น่ะ”
“ช่ายๆ ถึงแม้นายจะเป็นพวกเหลาะแหละ เที่ยวผับบาร์ ทำงานไม่ได้เรื่องก็เถอะ เนอะโทนิค”
“เอ่อเคิร์ช นายแน่ใจนะ ว่านายปลอบใจรัมแล้วนั่นน่ะ”
“ก็ใช่ไง นี่แหละปลอบของฉัน”
“ถ้างั้นคราวหน้านายก็อย่าปลอบใจใครเลยนะ ดูนั่นดิ”
รัมเดินไปที่หน้าต่างเปิดประตูระเบียง แล้วทำท่าจะกระโดดลงไป
ทำไมผมไม่ห้ามน่ะหรอ
ก็เพราะนี่มันแค่ชั้นห้าเองนะ ระดับอย่างหมอนั่นน่ะ สักสิบชั้นก็แค่ขาเคล็ดเอง
ถึงตกลงไป หมอนั่นก็เล่นกายกรรมลงไปอย่างปลอดภัยเองแหละ
“เอาล่ะ ที่นี้ก็คุยกับนายโดยปราศจากตัวเกะกะแล้ว”
เอ่ออ นั่นคือจุดประสงค์ของนายใช่มั๊ยเคิร์ช ช่างน่ากลัวจริงๆ
“ว่ามาสิว่าจะคุยเรื่องอะไร”
“นายคงเคยได้ยินสินะ เรื่องขององค์หญิง”
อืม จริงๆแล้วผมก็ค่อนข้างจะกังวลอยู่ล่ะนะก็ผมไม่เคยพบองค์หญิงมาก่อนเลยนี่นา
เธอมักจะอยู่แค่ภายในบริเวณกรงและสวนที่อยู่ติดๆกันเท่านั้น นอกเสียจากท่านเบียร์และพวกคุณชายจะพาเธอออกมาเดินเล่นข้างนอกเพื่อทำความรู้จักกับคนอื่นๆ
ข่าวลือขององค์หญิง มีทั้งเรื่องดีและไม่ดีทั้งนั้นแหละ
เริ่มจากเรื่องดีก่อนแล้วกัน เรื่องที่หนึ่งว่ากันว่าตั้งแต่ก่อตั้งองค์กรนี้ขึ้นมา เธอเป็นคนที่มีความสามารถที่สุด สัญชาติญาณรุนแรงที่สุด มีฝีมือที่สูงที่สุด ถึงจะเปรียบเทียบกับคนที่ลืมตาตื่นมาก่อนเธอในระดับกลาง ก็ยังเทียบไม่ติด แต่ถ้าเป็นดีกรีสูงๆ ก็น่าจะสูสีกับเธอ ถ้าเธอได้มีประสบการณ์มากกว่านี้คงจะไร้เทียมทานแน่ๆ
เรื่องที่สอง เธอมีรูปร่างหน้าตาที่งดงามมาก ไม่ว่าใครได้เห็นเธอครั้งแรก ต่างก็หลงใหลไปกับความงาม ความใสบริสุทธ์และความสง่างามของเธอ นิสัยเธอก็เช่นกัน เพราะเพิ่งจะลืมตาตื่นขึ้นมาเพียงไม่กี่ปี แล้วก็โดนท่านเบียร์ประคบประหงมอย่างไข่ในหิน อาจจะเพราะโศกนาฏกรรมที่ทำให้สูญเสียคุณฟิล และท่านอควาก็ได้ ดังนั้นก็เลยทำให้เธอใสซื่อกว่าที่ควรจะเป็น เธอก็เลยถูกเรียกว่าองค์หญิง
เรื่องที่สาม เนื่องจากเธอใส่ซื่อและบริสุทธิ์ ทำให้เป็นที่เอ็นดูของทุกๆคน เธอก็เลยมีอัธยาศัยดีไม่ถือตัวกับใคร แม้ว่าสถานะของเธอจะไม่จำเป็นต้องให้ความสำคัญกับคนที่มีดีกรีต่ำกว่าก็ได้ แต่เธอก็ปฏิบัติอย่างเท่าเทียมกับทุกๆคน
มาถึงเรื่องไม่ดีของเธอกันบ้างเถอะ
เพราะเธอมีฝีมือดีที่สุด อย่างที่ถ้าไม่ใช่คนที่มีดีกรีสูงๆก็เอาไม่อยู่ จึงมักจะมีคนระแวงว่าหากเธอเกิดคลุ้มคลั่งขึ้นมา จะไม่มีใครสามารถคุมเธออยู่เลย จึงมีคนที่หวาดระแวงเธออยู่ไม่น้อย เลยพยายามจะไม่เข้าหาเธอหรือ เข้าหาเธอด้วยความเคารพอ่อนน้อม ถึงแม้คนพวกนั้นจะเอ็นดูเธอแต่ก็กลัวเธอเช่นกัน
หากมองในทางตรงข้าม องค์หญิงนั่นแหละที่น่าสงสารที่สุด นอกจากครอบครัวของคุณเบียร์แล้วก็ไม่มีใครที่เธอจะสามารถวางใจได้อย่างสนิทใจเลย เธอก็คงจะเหงา และต้องการใครสักคนมาอยู่เป็นเพื่อน
อ่าวไปๆมาๆผมกลับไปพูดเข้าข้าง สงสารเธอซะงั้น ผมตั้งใจจะพูดเรื่องไม่ดีของเธอไม่ใช่หรอเนี่ย
ขนาดผมยังไม่ได้รู้จักกับเธอ ผมยังเข้าข้างเธอขนาดนี้เลย
เฮ้อ แล้วนี่ผมจะตามใจเธอจนเสียเด็กมั้ยเนี่ย
(ได้ข่าวว่าเธอลืมตาตื่นก่อนเด็กคนนั้นห้าปีเองนะ by Hound)
(อย่างน้อยผมก็แก่กว่าเธอแหละน่า by Tonic)
วกกลับมาที่คำถามของเคิร์ช
“อืม ก็พอได้ยินอยู่บ้าง ทำไมหรอ”
“ฉันก็แค่อยากจะเตือนให้นายระวังเท่านั้นแหละ”
“อืม จะระวังไว้ก็แล้วกัน”
“เฮ้ มีใครอยู่มั้ย เคิร์ช โทนิค เฮ้ๆ”
เฮ้อ มีอะไรกันอีกเนี่ย แล้วก็ต้องเป็นผมที่ชะโงกหน้าไปดู เพราะคุณชายเคิร์ชคงไม่เปลืองแรงเปล่าในเรื่องนี้
“มีอะไรหรอดอส”
“นี่ ช่วยมาเก็บกู้ไอ้ซากเหล้านี่ที่สิ มันเกะกะชาวบ้านเขา”
เฮ้อ นี่ผมต้องมาตามล้างตามเช็ดอีกใช่ไหมเนี่ย
“โอเค เดี๋ยวฉันลงไป”
พอผมลงไปก็เจอกลุ่มของดอส กำลังยืนประจันหน้ากับกลุ่มของเตกีล่า โดยมีซากเหล้า(คุณชายรัม)คั่นกลาง
“โอ้ส์ จะแข่ง D.B.กันหรอ” (Degree Battle)*
“อื้ม แต่ก็แข่งกันเล่นๆล่ะนะ มันว่างๆไม่มีอะไรทำ” เฮ้ๆ ดอสสส นายพูดอย่างนี้มันจะดีเร้อ
“ถึงจะเล่นๆ แต่ถ้าพวกนายแพ้ต้องมาทำความสะอาดห้องให้พวกเรานะ” นั่นไงบอกแล้ว งานช้างเลยนะน่ะ
ก็ห้องของกลุ่มเตกีล่าน่ะ มันโค-ตะ-ระ จะรกเลยนะ ผมเคยไปเยี่ยมห้องของพวกเขามา มีแต่ถุงชอปปิ้ง เสื้อผ้ากระจัดกระจายของบิทเทอร์ เศษซากดาบ มีด สนับมือ ฯลฯ(และอื่นๆ ซึ่งละไว้ในฐานที่เข้าใจ) ของเพอร์นอด จะมีก็แต่ห้องครัวนี่แหละที่สะอาดที่สุดในห้อง ก็เพราะเตกีล่าเป็นคนทำอาหารไง ไม่งั้นคงได้มีสภาพน่าสยดสยองแน่นอน (ฉันเชื่อว่าคนที่จะต้องทำความสะอาดต้องเป็นนายแน่นอนดอส)
และถึงแม้เตกีล่าจะคอยเก็บกวาดทำความสะอาดห้อง ไม่กี่ชั่วโมงมันก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม ลองนึกภาพดูก็ได้ เตกีล่าทำความสะอาด บิทเทอร์กับเพอร์นอดทำรกตามหลัง แล้วเมื่อไหร่มันจะสะอาด สองต่อหนึ่งเชียวนะ
“ซื้อดาบใหม่ให้ผมด้วย” เพอร์นอดพูดพร้อมกับปิดปากหาวหวอดๆ
“งั้นของฉันเป็นช่วยถือของก็แล้วกัน” แล้วบิทเทอร์ก็พูดด้วยท่าทางกระตือรือร้น
นั่นไง กะจะทำให้ห้องรกเหมือนเดิมจริงๆด้วย
“อ่า ก็ได้ๆ แต่ถ้าเราชนะก็ต้องมีของแลกเปลี่ยนเหมือนกันนะ”
ดอสพูดขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้มนึกสนุกเต็มที่ หมอนี่ต้องคิดอะไรแผลงๆอีกแน่
“บิทเทอร์เธอเป็นของผมนะคนสวย คุณต้องไปออกเดทกับผมวันหยุดนี้นะ” น่านหูหางออกแล้วนะริโค
“น้อยๆหน่อยนะริโค อืมม ของฉันก็ไม่มีอะไรมากหรอก แค่ขอคุณเตกีล่าไปเป็นเพื่อนซื้อหนังสือวันหยุดนี้ก็พอ” พั้นช์หันไปทำตาเขียวเตือนริโคแล้วหันไปพูดขอเตกีล่าอย่างเกรงใจ
“สำหรับเธอฉันไม่มีปัญหาอยู่แล้วล่ะจ้ะ” เตกีล่าพูดพร้อมกับยิ้มตอบพั้นช์อย่างเป็นกันเอง
“งั้นฉันก็คงเหลือแต่นายล่ะนะเพอร์นอด แต่ไม่เป็นไรแค่นายก็พอแล้ว” ดอสหน้านายเจ้าเล่ห์จนออกนอกหน้าไปแล้ว สงสัยจะจับเพอร์นอดมาลองกระบวนท่าใหม่แผลงๆแน่
“เอาล่ะ นายมาเป็น ‘watcher’** นะ โทนิค!!!” แล้วทั้งหกคนก็ประสานเสียงอย่างพร้อมเพรียงกันโดยไม่หันไปสนใจซากเหล้าที่ชื่อว่ารัมอีกเลย
(นี่พวกนายเห็นตูเป็นตัวอะไรกั๊น!!!T^To by Rum)
_____________________________________________________________________________________
*D.B. (Degree Battle) หรือเรียกว่าเป็นการแข่งขันจัดอันดับความสามารถที่ในองค์กรเรียกระดับความสามารถต่างๆว่าดีกรี โดยการแข่งขันนั้นจะเป็นการต่อสู้ทุกรูปแบบทั้งแบบกลุ่มหรือตัวต่อตัวก็ได้แล้วแต่การตกลง
ถ้าฝ่ายไหนชนะก็สามารถขอสิ่งใดก็ได้จากฝ่ายที่แพ้ และยังสามารถอัพดีกรีของตัวเองและกลุ่มขึ้นมาได้ด้วย
**Watcher คือผู้ที่เฝ้าดูการต่อสู้ในการแข่งขันD.B. รวมถึงเป็นกรรมการในการตัดสินและห้ามการต่อสู้ถ้าเห็นว่าไม่สมควรจะแข่งต่อ
เป็นไงกันมั่งหวังว่าจะชอบกันนะ ตอนแรกๆอาจไม่ถึงเนื้อมีแต่น้ำๆ แต่ก็ถือซะว่าเป็นออร์เดิฟนะจ๊ะ
^^
ความคิดเห็น